Branko Zebec

Branko Zebec
	; Branko Zebec në 1953
Të dhënat vetjake
Emri i plotë	Branislav Zebec
Datëlindja	17 maj 1929
Vendlindja	Zagreb, Mbretëria e Jugosllavisë
Data e vdekjes	26 shtator 1988
Vendvdekja	Zagreb, RSF Jugosllavia
Pozicioni	Trajner; (ish Mbrojtës i majtë, Anësor i majtë)
Karriera me klube*
Karriera ndërkombëtare
Skuadra të menaxhuara
1965–1967	Dinamo Zagreb
1968–1970	Bayern Munich
1970–1972	VfB Stuttgart
1972–1973	Hajduk Split
1974–1978	Eintracht Braunschweig
1978–1980	Hamburger SV
1981–1982	Borussia Dortmund
1982–1983	Eintracht Frankfurt
1984	Dinamo Zagreb
	*Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase

Branko Zebec (17 maj 1929 në Zagreb, Mbretëria e Jugosllavisë – 26 shtator 1988 në Zagreb, RSF Jugosllavia) ishte një futbollist dhe trajner kroat. Kulmi e tij si lojtari, Zebec e ka pasur te FK Partizan dhe Red Star Belgrade duke hipnotizuar edhe botën me paraqitjet e tij në Kupat e Botës 1954 dhe 1958. Me Partizanin, ai fitoi tre kupa jugosllave (1952, 1954, 1957). Me Red Star, ai fitoi kampionatin kombëtar në vitin 1960. Si trajner, ai udhëhoqi Hajduk Split, Bayern Munich dhe Hamburger SV drejt suksesit. Ai ishte një lojtar shumë i zhdërvjellët dhe i shquar për aftësitë e tij fizike dhe të kuptuarit e lojës, Zebec ishte lojtar i klasit botëror i në krahun e majtë dhe rolin më mbrojtëse të tërhequr, edhe pse ai ishte i aftë për të luajtur pothuajse çdo pozitë fushë.

Karriera si lojtar[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në ditët e tij të rinisë, Zebec luajti për disa skuadra në qytetin e tij të lindjes: Građanski (Dinamo), Poštar, Lokomotiva, Milicioner and Metalac. Në 1951, ai u thirr nga skuadra e FK Partizan, një prej skuadrave të kryeqytetit që dominonte futbollin jugosllav. Cilësia dhe shpejtësia e tij siguroi shpejt atij një vend në krahun e majtë të skuadrës, dhe më vonë me skuadrën kombëtare, në të cilën ai do të luante 65 ndeshje dhe shënonte 17 gola. Në 1952, ai fitoi titullin e parë, kupën e shtetit. Në të njëjtin vit Olimpiada Verore në Helsinki dha një fazë të madhe ndërkombëtare për të. Jugosllavia kishte për të zgjidhur për medaljen e argjendtë, pasi ky turne ishte edhe vendlindja e skuadrës madhështore hungareze në 1950. Me 7 gola, Zebec kishte siguruar çmimin si golashënuesi më i mirë i turnamentit.

Karriera e tij me klubet vazhdoi në mënyrë të suksesshme. Viti 1954 e pa Partizanun që ta përfundonte në vendin e dytë ligën dhe të fitonte sërisht kupën. Kjo gjë solli që Zebec të siguronte vendin e tij në Kupën e Botës 1954 që zhvillohej në Zvicër. Jugosllavia kaloi grupin duke e përfunduar në vendin e dytë falë fitores me Francën dhe barazimit me Brazilit falë golit të Zebec. Në çerek–finale, Jugosllavia u eleminua nga fituesit e më vonshëm të turmamentit Gjermania Perëdimore me rezultatin 2–0.

Në klubin e tij, Zebec u zhvillua akoma më shumë si lojtarë duke udhëhequr skuadrën në mesfushë, një pozicion i cili ishte më i përshtatshëm për shkak të inteligjencës së tij. Në vitin 1995 ai luajti në debutimin e Partizanit në Kupën Europiane të Kampionëve (Partizani luajtur si një ekip i emëruar dhe jo si një kampion kombëtar - një veçori historike e edicionit të parë të këtij turneu). Në raundin e parë Partizani mundi Sporting CP me rezultatet e larta 5–2 dhe 8–5. Në raundin e dytë, atëherë çerek–finale, skuadra e asaj epoke, Real Madrid, i dha fund hyrjes së skuadrës jugosllave në këtë turnament, pasi fitorja 3–0 në shtëpi kundër iberikëve ishte e pamjaftueshme pasi Los Blancos i mundën në ndeshjen e parë me rezultatin 4–0 nën udhëheqjen e Alfredo Di Stéfano dhe Co në kryeqytetin spanjoll. Në ligën vendase, Partizani mbeti në hijen e dy skuadrva të madha të asaj kohe, Hajduk Split, dhe Crvena Zvezda (Red Star Belgrade). Kështu, në vitin 1956, Partizani duhej të negeleshe i kënaqur me vendin e dytë simbolik në ligë, siç do të bënin sërisht edhe në vitin 1958. Në mes të këtyre viteve, skuadra do të merrte një tjetër kupë jugosllave.

Kupa e Botës 1958 që u luajt në Suedi e pa Zebec si kapitenin e Jugosllavisë. Në fazën e grupeve, barazimet kundër Skocisë dhe Paraguajit dhe fitorja kundër Francës ishin të mjaftueshme që skuadra të kalonte në çerek–finale, por, si katër vite më parë, Gjermania ndali ambiciet e Jugosllavisë duke i eleminuar sërisht ata.

Në Jugosllavi, ai me skuadrën e tij siguruan një tjetër vend të dytë në ligë përpara se të transferohej te rivalët e Red Star, ku përfundoi karrierën e tij. Në vitin 1960, Zebec më në fund vendosi duart në ligën e shtetit. Kjo do të ishte edhe trofeu i fundit i tij si lojtar.

Në vitin 1963, ai ishte i vjetër mjaftueshëm për të lënë vendin e tij, në përputhje me rrethanat politike të atyre ditëve. Për Zebec, ishte vonë për të shkuar në ndonjë klub të madhë, kështu që skuadra e kategorisë së dytë gjermane Alemannia Aachen, ku Zebec nuk kishte mundësi të madhe për të korrur sukses, por për të, ishin dy vite të suksesshme në Gjermani në të cilën do të fillonte hapat e tij të parë si një trajner i suksesshëm.

Karriera si trajner[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Branko Zebec mori detyrën e tij të parë si trajner shpejt pasi ai përfundoi karrierën si lojtar. Në vitin 1965, ai u bë trajner i skuadrës së divizionit të parë Dinamo, skuadra e qytetit të tij të lindjes Zagreb. Ai e mbajti postin së bashku me Ivica Horvat, i cili më vonë do të gëzonte sukses në Gjermani. Ekipi ishte për t'u kualifikuar në Inter Cities Fairs Cup, një turne parakualifikues për Kupën UEFA. Fillimisht, gjërat nuk dukeshin premtuese në këtë turnament. Rezultati i përgjithshëm në raundin e parë kundër çekëve të Spartak Brno ishte 2–2 dhe vetëm hedhja e një monedhe e pa Dinamon që të kalonte raundin. Pasi Dunfermline dhe Dinamo Piteşti ishin eleminuar, Juventus ishte kundërshtari i tyre në çerek–finale, por ata u kualifikuan me rezultatet 2–2 dhe 3–0.