Wikipedia:Projekti Fjalori/Muzikë/S

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Gjendeni në faqe të projektit fjalori në hapsirën Wikipedia, saktësisht tek përmbajtja për vitrinat e projektit.
Fresko pamjen ose kthehu te Vitrina Projekti Fjalori/Muzikë apo Vitrina Projekti Fjalori/S ose kapërce në shkronjat e kësaj lëmije
A · B · C · Ç · D · Dh · E · Ë · F · G · Gj · H · I · J · K · L · Ll · M · N · Nj · O · P · Q · R · RR · S · Sh ·  T · TH · U · V · X · Xh · Y · Z · Zh / W
S-ja në lëmi tjera

Gjuhë dhe Letërsi
Arkeologjia
Arsimi
Baleti
Biznes
Ekonomia
Film
Fizika
Informatika
Interneti
Inxhenieria
Judikatura
Kimia
Komunikacioni
Kopshtaria
Kuzhina
Matematika
Mitologjia
Mjekësia
Muzika
Piktura
Gjeografia
Politika
Biologjia

  • Sabahi - term
  • Sazja - instrument
  • Scheaferspiel
    1. (gjermanisht) - sipas traditave antike; vepra për bynë nga vjershat e çobanëve (Bukolik) që kishin zënë vend në pjesët e katuneve, zakonisht vepra me karakter tragjedie komike (Pastoraloper); shpesh vetëm një skenë apo skenëz (Intermedium) në një vepër të madhe për bynë.[1]
  • Seksioni shqiptar i CIOFF-it - ndërmarrje
  • Sergjahi - term
  • Serielle Musik
    1. (gjermanisht) - mënyrë e kompozimit, e cila mbi (=tejshkonë) zgjeronë tekniken Reiherntechnik-en e muzikës dymbëdhjetë zëshe përtej zërit të paracaktuar të një Reihe-ri, dhe në të cilën janë përpunuar në mënyrë serike (reihtechnisch) edhe parametra në të cilët përfshihen edhe: zgjatja e zërit, ngjyra e tingëllimës dhe vëllimi i fuqisë së zërave.[1]
  • Simfonia
    1. gjer.:Sinfonie - (greq.: bashkëtingëllima) pjesë të mëdha instrumentale për orkestër në shumë rradhë (zakonisht më së shumti katër) të mbyllura por të përbashkëta, dhe e para prej tyre ndodhet në formë Sonate; para shekullit XVII, pjesë e orkestrës një radhëshe me më së shumti tri pjesë (por edhe në funksion të një Ouverteure) ose pjesë e një Suite. [1]
  • Sinfonische Dichtung
    1. (gjermanisht: poemë simfonike) - vepër instruentale (një radhëshe) që me mjete muzikore paraqet një Programm jashtëzakonisht muzikorë; Një program i till mund të jepet nëpërmjet një titulli (C. Debussy, "La Mer") ose nëpërmjet një lidhje letrare (R. Strauss "Till Eulenspiegels lustig Streichen"); Themelues i kësaj gjinie, Programmusik është F.Liszt.[1]
  • Singspiel
    1. (gjermanisht) - komedi popullore si dhe vepër me muzikë e farefisnuar ngusht me një përrallë të luajtur. Dallimi veçues nga opera komike me stil italianë është e folmja e dialogut (në vend të recitimit); Në shekullin XIX, nuk mund të tërhiqet një vijë dalluese e saktë në mes të këngëve të luajtura dhe operave romantike gjegjësisht Opéra comique-s dhe Operette-s.[1]
  • Solisti - intepretues
  • Solo - llo këndimi
  • Sonata
    1. Sonate - (nga lat.: sonare: tingëllim ) pjesë instrumentale për një apo më shumë instrumete; pas mesit të shekullit XVIII, regullisht katër radhëshe (p.sh. Allefro-Andante-Menuett/Trio-Allegro); kryeradha e Sonate-s tregon dy Thema të përshtatura tri kontrasëçe të cilat së pari paraqiten (Explosition) dhe pastaj ballafaqohen, gjegjësisht zhvillohen më tutje në mënyrë motive (Tejparaqitja) dhe në fund pasonë një kthim i zhvendosur i Exposition-it (Reprise).[1]
  • Sopran
    1. - gjendja (fizike-muzikore) më e lartë e zërit të grave dhe fëmijëve; nga meshkujt arrihet vetëm nëpërmjet zërit të kokës (Falsett-it); në të kalueren është kënduar nga hadumët.[1]
  • Sobrette
    1. - shprehje treguese për një këngëtar (zakonisht Koloratursopran) në një rol komik (para së gjithash në Operette).[1]
  • Skllapa - pjesë instrumenti (shiko Gjuhëza)
  • Smolleja - masë mirmbajtëse e lahutës
  • Sokëllima - term
  • Sprechgesang
    1. - E folmja (gjuha e folur) duke kënduar (posaçërisht në Rezitativ dhe Melodram); shpeshë është vështirë notimi i përafërt i melodisë guhësore/të folur gjegjësisht i tonit të folur dhe ritmit të folur. [1]
  • Spiplloma - intrument (shiko Pipëza)
  • Suite
    1. - pjesë e lidhur për një qarkë (cikel); pjesë e një pjese instrmentale: në fillim vetëm në radhët e vallëzimit (p.sh.: Pavane, Gaillarde, Allemande, Courante), më vonë Suita u bë e njohur nga shekulli XVII-të si hyrje (p.sh.: Prealudium, Ouverteure, Entree, Sonata) dhe u zgjerua për pjesë që nuk vallëzohen.[1]
  • Surleja - instrumet


  1. ^ a b c d e f g h i j (HZh) Bibliothek der Meisterwerke, Oper Operette Musical Manfred Joh. Beohlen dhe Johannes Jansen, "NAUMMAN UND GEOBEL" ISBN 3-625-10456-5