Shko te përmbajtja

Arsenal F.C.

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Arsenal
Arsenal F.C.
Arsenal F.C.
Të dhëna bazë
Emri i plotë Arsenal Football Club
Pseudonimi(et) The Gunners
Themelimi 1886
Ngjyrat
Stadiumi Emirates Stadium
Kapaciteti 60,338 vende
Pronari Flamuri Stan dhe Josh Kroenke
Trajneri Flamuri Mikel Arteta
Liga Premier League
2024–25 Premier League, 2të
Uebfaqja arsenal.com
Veshjet
Ngjyra shtëpi
Ngjyra jashtë
Ngjyra e tretë
Sezoni aktual

The Arsenal Football Club (Arsenal Football Club) është klub futbolli anglez me seli në veri të Londrës. Arsenal konsiderohet si një nga klubet më të suksesshme të Anglisë, Arsenali u krijua, në fillim si një klub futbolli amator, nga një grup punonjësish në ish uzinën e armatimeve në Woolwich, Londër.

Në vitin 1913, klubi u zhvendos nga lindja e Londrës në veri të saj, duke e vënë klubin në rivali të drejtpërdrejtë me klubin sportiv Totenham Hotspër (Tottenham Hotspur FC). Stadiumi i ri i quajtur Haiburi (Highbury) do të ishte shtëpia e këtij klubi për 93 vjet rresht. Aktualisht, klubi është vendosur në stadiumin e ri, Emirates Stadium, në Holloway të Londrës Veriore.

1886–1912: Dial Square në Royal Arsenal

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Skuadra e Royal Arsenal në 1888. Kapiteni origjinal David Danskin ulet në të djathtë të stolit.

Në tetor 1886, skocezi David Danskin dhe pesëmbëdhjetë punëtorë të tjerë të municioneve në Woolwich formuan klubin e futbollit Dial Square, i emërtuar sipas një punishteje në zemër të kompleksit Royal Arsenal. Çdo anëtar kontribuoi gjashtë peni, dhe Danskin shtoi gjithashtu tre shilinga për të ndihmuar në formimin e klubit.[1][a] Dial Square luajti ndeshjen e tyre të parë më 11 dhjetor 1886 kundër Eastern Wanderers dhe fitoi 6–0. Klubi u riemërua Royal Arsenal nga janari 1887,[4][5] dhe shtëpia e tyre e parë ishte Plumstead Common,[4] megjithëse shumicën e kohës e kaluan duke luajtur në Manor Ground. Trofetë e tyre të parë ishin Kent Senior Cup dhe London Charity Cup në 1889–90 dhe London Senior Cup në 1890–91; këto ishin të vetmet trofe të shoqatës së qarkut që Arsenal fitoi gjatë kohës së tyre në Londrën Juglindore.[6][7] Në vitin 1891, Royal Arsenal u bë klubi i parë i Londrës që u bë profesionist.[8]

Royal Arsenal u riemërua për herë të dytë pasi u bë një kompani me përgjegjësi të kufizuar në 1893. Ata regjistruan emrin e tyre të ri, Woolwich Arsenal, me Ligën e Futbollit kur klubi u ngjit më vonë atë vit.[9][10]: 5–21  Woolwich Arsenal ishte anëtari i parë jugor i Ligës së Futbollit, duke filluar në Divizionin e Dytë dhe duke arritur në Divizionin e Parë në 1904. Rënia e numrit të ndjekësve, për shkak të vështirësive financiare midis punëtorëve të municioneve dhe ardhjes së klubeve të futbollit më të aksesueshme diku tjetër në qytet, e çoi klubin pranë falimentimit në vitin 1910.[11][10]: 112–149  Biznesmenët Henry Norris dhe William Hall u përfshinë në klub, dhe kërkuan ta zhvendosnin atë diku tjetër.[12][10]: 22–42 

1912–1925: Klubi i Bankës së Anglisë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në vitin 1913, menjëherë pas rënies sërish në Divizionin e Dytë, klubi u zhvendos përtej lumit në Arsenal Stadium-in e ri në Highbury.[13][14][15] Në vitin 1919, Liga e Futbollit votoi në mënyrë të diskutueshme për të promovuar The Arsenal, në vend të rivalëve lokalë të rënë Tottenham Hotspur, në Divizionin e Parë të zgjeruar rishtas, pavarësisht se përfundoi vetëm i pesti në sezonin e fundit para-luftës të Divizionit të Dytë në 1914–15. Më vonë atë vit, The Arsenal filloi të hiqte "The" në dokumentet zyrtare, duke e zhvendosur gradualisht emrin e tij për herë të fundit drejt Arsenal, siç njihet përgjithësisht sot.[16]

Një bust bronzi i Herbert Chapman qëndron brenda Emirates Stadium.

Me një shtëpi të re dhe futboll të Divizionit të Parë, numri i ndjekësve ishte më shumë se dyfishi i atyre në Manor Ground, dhe buxheti i Arsenal u rrit me shpejtësi.[17][18] Me shpenzime dhe të ardhura nga biletat rekord, Arsenal u bë shpejt i njohur si klubi i Bankës së Anglisë.[19][20]

1925–1934: Legjendarët e Herbert Chapman

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vendndodhja e Arsenal dhe oferta e pagës rekord joshën menaxherin yll të Huddersfield Town, Herbert Chapman në 1925.[21][22] Gjatë pesë viteve të ardhshme, Chapman ndërtoi një Arsenal të ri revolucionar. Së pari, ai emëroi një trajner të ri të qëndrueshëm, Tom Whittaker i cili një ditë do të ngrihej për t'u bërë vetë një menaxher i famshëm i Arsenal.[23] Me ndihmën e lojtarit Charlie Buchan, ai zbatoi formacionin e sapolindur WM i cili do të shërbente si një shtrat i qëndrueshëm për skuadrën e tij.[24][25] Ai gjithashtu kapi talente të reja gjeneruese si Cliff Bastin dhe Eddie Hapgood, ndërsa gjithashtu shpenzoi të ardhurat e larta të Highbury për yje si David Jack dhe Alex James.

I transformuar, Arsenal i Chapman fitoi trofeun e tyre të parë kombëtar, FA Cup në 1930, dhe Kampionatet e Ligës pasuan në 1930–31 dhe 1932–33.[26] Chapman gjithashtu mbikëqyri ndryshimet jashtë fushës: mëngët e bardha dhe numrat e fanellave u shtuan në komplet;[b] një stacion Tube u emërua pas klubit;[30][31] dhe u përfundua e para nga dy tribunat e pasura Art Deco, me disa nga ndriçuesit e parë në futbollin anglez.[18] Papritur, në mes të sezonit 1933–34, Chapman vdiq nga pneumonia.[32]

1934–1947: Shaw, Allison dhe Lufta e Dytë Botërore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vdekja e Chapman bëri që puna t'u lihej kolegëve të tij Joe Shaw dhe George Allison, me të dy që u treguan kujdestarë të mprehtë dhe të konsumuar të ekipit të shkëlqyer të Arsenal të Chapman, duke parë një hat-trick të fitoreve në ligë me titujt 1933–34, 1934–35, dhe 1937–38, dhe më pas duke fituar FA Cup 1936.[33][34]

Lufta e Dytë Botërore bëri që Liga e Futbollit të pezullohej për shtatë vjet. Ndërsa Arsenal u parakalua nga kombi si një simbol i solidaritetit me përpjekjet e luftës, lufta mori një kosto të madhe në ekip pasi klubi kishte më shumë lojtarë të vrarë se çdo klub i nivelit të lartë.[35] Për më tepër, borxhi nga rindërtimi i një rizhvillimi ambicioz të North Bank Stand i zbrazi shumë burimet e Arsenal.[36][18]

1947–1962: "Gunners" meteorikë të Tom Whittaker

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pavarësisht kësaj periudhe trazirash dhe ndryshimesh, Arsenal u kthye për të fituar ligën në sezonin e dytë të pasluftës në 1947–48. Ky ishte sezoni i parë i Tom Whittaker si menaxher, dhe nënkuptoi që klubi barazoi rekordin e kampionëve të Anglisë.[37] Whittaker, pavarësisht natyrës së tij çarmatosëse të përulur dhe modeste, shpesh quhej "truri" pas skuadrës legjendare të Arsenalit të Chapman karizmatik.[38][39] Ai mblodhi një skuadër të suksesshme dhe shumë të aftë të Arsenalit pavarësisht burimeve shumë të kufizuara, me një stil të zjarrtë dhe të gjerë që solli brohoritje të madhe në atë kohë.[40]

Ata fituan një FA Cup të tretë në 1950, dhe më pas fituan një kampionat të shtatë rekord në 1952–53, duke e bërë Arsenal ekipin më të suksesshëm në historinë e Anglisë në atë kohë.[41][42]

1962–1984: Kohortat e Billy Wright, Bertie Mee dhe Terry Neill

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Alan Ball (majtas) dhe Bertie Mee (i cili e çoi Arsenal në dopietën e tyre të parë në 1971), të fotografuar në 1972

Arsenal nuk do të fitonte Ligën apo FA Cup për 18 vjet të tjera. Skuadra e Kampionëve të '53 ishte plakur dhe klubi nuk arriti të tërhiqte zëvendësues mjaft të fortë.[43] Edhe pse Arsenal ishte konkurrues gjatë këtyre viteve, fati i tyre ishte zbehur; klubi kaloi pjesën më të madhe të viteve 1950 dhe 1960 në mediokritet në mes të tabelës.[44] Madje as ish-kapiteni i Anglisë, Billy Wright nuk mundi t'i sillte asnjë sukses klubit si menaxher, në një periudhë midis 1962 dhe 1966.[45]

Arsenal emëroi me kujdes fizioterapistin e klubit, Bertie Mee si menaxher në detyrë në 1966, gjë që solli mosbesim nga tifozët dhe shtypi sportiv.[46][47] Me asistentin e ri Don Howe dhe lojtarë të rinj si Bob McNab dhe George Graham, Mee e çoi Arsenal në finalet e tyre të para të League Cup, në 1967–68 dhe 1968–69. Sezoni tjetër shënoi një përparim, me trofeun e parë evropian konkurrues të Arsenalit, 1969–70 Inter-Cities Fairs Cup. Sezoni pasardhës, Arsenal arriti një triumf edhe më të madh me Ligën e tyre të parë dhe FA Cup dopietën, dhe një rekord të ri të kampionëve të Anglisë.[48] Kjo shënoi një pikë të lartë të parakohshme të dekadës; skuadra fituese e dopietës u shpërbë shpejt dhe pjesa tjetër e dekadës u karakterizua nga një seri dështimesh të afërta, me Arsenal që përfundoi si nënkampion i FA Cup në 1972, dhe nënkampion i Divizionit të Parë në 1972–73.[47]

Ish-lojtar Terry Neill pasoi Mee në 1976. Në moshën 34-vjeçare, ai u bë menaxheri më i ri i Arsenalit deri më sot.[49] Me nënshkrime të reja si Malcolm Macdonald dhe Pat Jennings, dhe një sasi talentesh në skuadër si Liam Brady dhe Frank Stapleton, klubi arriti një treshe finales së FA Cup (FA Cup 1978, FA Cup 1979 dhe FA Cup 1980), dhe humbi Finalen e Kupës së Fituesve të Kupave Evropiane 1980 në penallti. Trofeu i vetëm i klubit gjatë kësaj kohe ishte FA Cup 1979, i arritur me një fitore 3–2 në minutën e fundit kundër Manchester United, në një finale që konsiderohet gjerësisht si një klasik.[50][51]

1984–1996: Arsenal i George Graham

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Statujë e Tony Adams jashtë Emirates Stadium

Një nga fituesit e dopietës së Mee, George Graham, u kthye si menaxher në 1986, me Arsenal që fitoi League Cup-in e tyre të parë në 1987, sezoni i parë i Graham në krye. Nënshkrimet e reja Nigel Winterburn, Lee Dixon dhe Steve Bould iu bashkuan klubit në vitin 1988 për të kompletuar "të famshmit Back Four" (Katërshja e Pasme e famshme), të udhëhequr nga lojtari i rritur në klub Tony Adams.[52][note 1] Kredoja e Graham për të prioritetizuar përsosmërinë mbrojtëse në dukje binte ndesh me motivet tradicionalisht të gjera të klubit në qasjen ndaj futbollit, dhe shumë kishin skepticizëm nëse do të funksiononte me skuadrën e re në klub në atë periudhë kohore; megjithatë, metodat e tij shpejt fituan një ndjekje kulti pas sukseseve fillestare.[53]

Skuadra fitoi menjëherë Trofeun e Qindvjetorit të Ligës së Futbollit 1988, dhe e pasoi atë me titullin e Ligës së Futbollit 1988–89, të rrëmbyer me një gol në minutën e fundit në ndeshjen e fundit të sezonit kundër sfiduesve të tjerë të titullit Liverpool.[54] Arsenal i Graham fitoi një tjetër titull në 1990–91, duke humbur vetëm një ndeshje, fitoi dopietën e FA Cup dhe League Cup në 1993, dhe Kupën e Fituesve të Kupave Evropiane në 1994. Reputacioni i Graham u dëmtua kur u zbulua se kishte marrë para të fshehura nga agjenti Rune Hauge për nënshkrimin e lojtarëve të caktuar, dhe ai u shkarkua në 1995.[55][56] Zëvendësuesi i tij, Bruce Rioch, zgjati vetëm një sezon, duke u larguar nga klubi pas një mosmarrëveshjeje me bordin e drejtorëve.[57]

1996–2018: Vitet e Arsene Wenger

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pasi kompletoi sezonin e vetëm të pamposhtur të Premier League, një trofe unik prej ari u komisionua për Arsenal.

Klubi u metamorfozua gjatë kohës së menaxherit francez Arsène Wenger, i cili u emërua në 1996. Futbolli sulmues,[58] një rishikim i praktikave dietike dhe të fitnesit,[c] dhe skautimi elitar[d] përcaktuan mbretërimin e tij. Duke grumbulluar lojtarë kyç nga vendlindja e Wenger, si Patrick Vieira dhe Thierry Henry, Arsenal fitoi një dopietë të dytë të Ligës dhe Kupës në 1997–98 dhe një të tretë në 2001–02. Përveç kësaj, klubi arriti në finalen e Kupës UEFA 1999–2000, ishte fitimtar në finalet e FA Cup në 2003 dhe 2005, dhe fitoi Premier League në 2003–04 pa humbur asnjë ndeshje, një arritje që i dha skuadrës pseudonimin "Të Pathyeshmit".[67] Kjo arritje erdhi brenda një serie prej 49 ndeshjesh kampionati të pamposhtura nga 7 maj 2003 deri më 24 tetor 2004, një rekord kombëtar.[68]

Arsenal përfundoi në vendin e parë ose të dytë në ligë në tetë nga nëntë sezonet e para të Wenger në klub, megjithëse nuk e fituan kurrë titullin në dy sezone radhazi.

Klubi nuk kishte kaluar kurrë çerekfinalet e Champions League deri në 2005–06; në atë sezon, ata u bënë klubi i parë nga Londra që arriti në finale në historinë pesëdhjetëvjeçare të kompeticionit, por u mundën 2–1 nga Barcelona. Në korrik 2006, ata u zhvendosën në Emirates Stadium, pas 93 vitesh në Highbury.[69] Arsenal arriti në finalet e League Cup të 2007 dhe 2011, duke humbur 2–1 nga Chelsea dhe Birmingham City respektivisht. Klubi nuk kishte fituar një trofe që nga FA Cup 2005 derisa, i udhëhequr nga akuizicioni rekord i klubit Mesut Özil, Arsenal mundi Hull City në Finalen e FA Cup 2014, duke u kthyer nga një deficit 2–0 për të fituar ndeshjen 3–2.[70] Një vit më vonë, Arsenal përfundoi një tjetër fushatë fitimtare të FA Cup,[71] dhe u bë klubi më i suksesshëm në historinë e turneut duke fituar FA Cup-in e tyre të 13-të në 2016–17. Megjithatë, në të njëjtin sezon Arsenal përfundoi i pesti në ligë, hera e parë që ata kishin përfunduar jashtë katër të parave që nga para se Wenger të mbërrinte në 1996.[72] Në sezonin e tij të 21-të dhe të fundit, Arsenal nën Arsene Wenger përfundoi i gjashti dhe fitoi FA Community Shield.[73][74] Wenger u largua nga Arsenal pas përfundimit të sezonit më 13 maj 2018.[75]

2018–2020: Revolucioni Post-Wenger

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pas kryerjes së një rishikimi në modelin operativ të klubit për të përkuar me largimin e Wenger, spanjolli Unai Emery u emërua si trajneri i ri kryesor i klubit më 23 maj 2018. Ai u bë 'trajneri kryesor' i parë i klubit dhe menaxheri i dytë nga jashtë Mbretërisë së Bashkuar.[76][77] Në sezonin e parë të Emery, Arsenal përfundoi i pesti në Premier League dhe si nënkampion në Europa League.[78][79] Më 29 nëntor 2019, Emery u shkarkua si menaxher dhe ish-lojtar dhe asistent i trajnerit të ekipit të parë Freddie Ljungberg u emërua si trajner kryesor i përkohshëm.[80][81][82]

2020–present: Epoka e Mikel Arteta

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 20 dhjetor 2019, Arsenal emëroi ish-kapitenin e klubit Mikel Arteta si trajnerin e ri kryesor.[83][84] Arsenal e përfundoi sezonin 2019–20 në vendin e tetë, përfundimi i tyre më i ulët që nga 1994–95, por mundi Chelsea 2–1 për të fituar një zgjatje rekordi të fitoreve, FA Cup-in e 14-të.[85] Pas sezonit, titulli i Arteta u ndryshua nga trajner kryesor në menaxher.[86] Më 18 prill 2021, Arsenal u shpall si një klub themelues i kompeticionit evropian të shkëputur Super Liga;[87] ata u tërhoqën nga kompeticioni dy ditë më vonë mes dënimit pothuajse universal.[88] Arsenal e përfundoi sezonin 2020–21 në vendin e tetë edhe një herë, duke mos u kualifikuar në një garë evropiane për herë të parë në 26 vjet.[89] Sezonin pasardhës (2021–22), Arteta kishte mbledhur skuadrën më të re në Premier League me një moshë mesatare fillestare prej 24 vjeç e 308 ditë – më shumë se një vit më e re se ekipi tjetër.[90][91] Ata përfunduan të pestët në Premier League atë vit, dhe u kualifikuan për UEFA Europa League të sezonit të ardhshëm.[92]

Në sezonin 2022–23, Arsenal u kthye në Ligën e Kampionëve duke dalë i dyti pas Manchester City, duke vendosur një rekord për kohën më të gjatë të kaluar në krye të tabelës pa e fituar në të vërtetë ligën, duke përfunduar me 84 pikë.[93] Në sezonin 2023–24, Arsenal mundi Manchester City-n për të fituar FA Community Shield-in e 17-të, ata përfunduan të dytët në Premier League pas Manchester City-t me një përmirësim prej 89 pikësh nga fushata e tyre e mëparshme.[94] Në 2024–25 UEFA Champions League, ata arritën në gjysmëfinale vetëm për të humbur nga PSG 3–1 në total.[95] Për të tretin sezon radhazi Arsenal përfundoi i dyti, këtë herë pas Liverpool, duke grumbulluar një total pikësh prej 74 në sezonin 2024–25 të Premier League.[96]

Kreshtat e Arsenal F.C. para kreshtës aktuale
Versione alternative të stemës së VCC-së
Stema e Arsenalit 1990–1993
rr. 1990–1993
Stema e Arsenalit 1996–2001
rr. 1994–1995
rr. 1996–2001
Stema e Arsenalit 2001–2002
sezoni 2001–02

E zbuluar në vitin 1888, kreshta e parë e Royal Arsenal paraqiste tre topa të parë nga lart, të drejtuar nga veriu, të ngjashëm me stemën e Metropolitan Borough of Woolwich (tani e transferuar në stema e Royal Borough of Greenwich). Këta ndonjëherë mund të ngatërrohen me oxhaqe, por prania e një koke luani të gdhendur dhe një kaskabele në secilin prej tyre janë tregues të qartë se ato janë topa.[97] Kjo u hoq pas lëvizjes në Highbury në vitin 1913, vetëm për t'u rikthyer në 1922, kur klubi miratoi një kreshtë që paraqiste një top të vetëm, të drejtuar nga lindja, me nofkën e klubit, The Gunners (Topçinjtë), të shkruar së bashku me të; kjo kreshtë zgjati vetëm deri në vitin 1925, kur topi u kthye për t'u drejtuar nga perëndimi dhe tyta e tij u hollua.[97]

Në vitin 1949, klubi zbuloi një kreshtë të modernizuar që paraqiste të njëjtin stil topi poshtë emrit të klubit, i vendosur në tipografi blackletter, dhe mbi stemën e Metropolitan Borough of Islington dhe një rrotull të shkruar me moton latine të sapo-adoptuar të klubit, Victoria Concordia Crescit (VCC) – "fitorja vjen nga harmonia" – e krijuar nga redaktori i programit të klubit Harry Homer.[97][98] Për herë të parë, kreshta u bë me ngjyrë, e cila ndryshoi pak gjatë jetëgjatësisë së kreshtës, duke u bërë më në fund e kuqe, e artë dhe jeshile. Për shkak të rishikimeve të shumta të kreshtës, Arsenal nuk ishte në gjendje të merrte të drejtat e autorit për të.[99] Edhe pse klubi kishte arritur të regjistronte kreshtën si një markë tregtare, dhe kishte luftuar (dhe përfundimisht fituar) një betejë të gjatë ligjore me një tregtar lokal rrugësh që shiste mallra "jozyrtare" të Arsenalit,[100] Arsenal përfundimisht kërkoi një mbrojtje ligjore më gjithëpërfshirëse. Prandaj, në vitin 2002 ata prezantuan një kreshtë të re me linja më moderne të lakuara dhe një stil të thjeshtuar, e cila ishte e mbrojtshme nga të drejtat e autorit.[101] Topi sërish përballet nga lindja dhe emri i klubit është shkruar në një tipografi sans-serif sipër topit. Ngjyra jeshile u zëvendësua me ngjyrë blu të errët. Kreshta e re u kritikua nga disa mbështetës; Shoqata e Mbështetësve të Pavarur të Arsenalit pretendoi se klubi kishte injoruar një pjesë të madhe të historisë dhe traditës së Arsenalit me një dizajn kaq radikal modern, dhe se tifozët nuk ishin konsultuar siç duhet për këtë çështje.[102] Deri në vitet 1960, një simbol vishej në fanellën e lojës vetëm për ndeshje të profilit të lartë si finalet e FA Cup, zakonisht në formën e një monogrami të inicialeve të klubit në të kuqe mbi një sfond të bardhë.[103]

Tema e monogramit u zhvillua në një simbol të stilit Art Deco në të cilin shkronjat A dhe C rrethonin një top futbolli në vend të shkronjës F, i gjithë i vendosur brenda një kufiri gjashtëkëndor. Ky shembull i hershëm i një logoje korporative, i prezantuar si pjesë e riemërtimit të klubit nga Herbert Chapman në vitet 1930, u përdor jo vetëm në fanellat e Kupës Finale, por si një veçori e dizajnit në të gjithë Stadiumin Highbury, duke përfshirë mbi hyrjen kryesore dhe të shtruar në dysheme.[104] Nga viti 1967, një top i bardhë vishej rregullisht në fanella, derisa u zëvendësua nga kreshta e klubit, ndonjëherë me shtimin e nofkës "The Gunners" (Topçinjtë), në vitet 1990.[103]

Në sezonin 2011–12, Arsenal festoi 125-vjetorin e tij. Festimet përfshinë një version të modifikuar të kreshtës aktuale të veshur në fanellat e tyre për sezonin. Kreshta ishte tërësisht e bardhë, e rrethuar nga 15 gjethe lisi në të djathtë dhe 15 gjethe dafine në të majtë. Gjethet e lisit përfaqësojnë 15 anëtarët themelues të klubit që u takuan në pub-in Royal Oak. 15 gjethet e dafinës përfaqësojnë detajin e dizajnit në monedhat gjashtë pence të paguara nga etërit themelues për të themeluar klubin. Gjethet e dafinës përfaqësojnë gjithashtu forcën. Për të përfunduar kreshtën, 1886 dhe 2011 shfaqen në të dy anët e motos "Forward" (Përpara) në fund të kreshtës.[105]

Duke filluar nga sezoni 2021–22, Adidas ri-prezantoi kreshtën vetëm me top në fanellën e atij sezoni. Ishte hera e parë që ishte parë në një fanellë të Arsenalit që nga viti 1991. Ai do të mbetej në përdorim në fanellën e dytë në 2022–23 dhe në 2023–24 do t'i shtohej edhe fanellës së tretë, përpara se të përdorej në të tre fanellat në 2024–25 - duke shënuar herën e parë që kreshta nuk do të shihej në një fanellë të Arsenalit që nga prezantimi i saj në 2002.[106]

Bluzë e kuqe e errët, pantallona të shkurtra të bardha, çorape me vija blu dhe të bardha
Ngjyrat origjinale të Arsenalit në shtëpi. Ekipi mbante veshur një uniformë të ngjashme (por me çorape me ngjyrë të kuqe) gjatë sezonit 2005–06.
Mëngët e bardha u shfaqën për herë të parë në këmishë në 1933.
Bluzë e verdhë, pantallona të shkurtra blu, çorape blu
Fanella e verdhë me finiturë blu dhe pantallona të shkurtra blu janë ngjyrat tradicionale të Arsenalit për ndeshjet jashtë fushe.
Seti blu dyngjyrësh
Që nga vitet 1990, bluja është përdorur në mënyrë të spikatur ose për uniformën mysafire ose për atë të tretë.

Për pjesën më të madhe të historisë së Arsenalit, ngjyrat e tyre të shtëpisë kanë qenë fanella të kuqe të ndezura me mëngë të bardha dhe pantallona të shkurtra të bardha, megjithëse kjo nuk ka qenë gjithmonë rasti. Zgjedhja e ngjyrës së kuqe është në njohje të një donacioni bamirësie nga Nottingham Forest, menjëherë pas themelimit të Arsenalit në 1886. Dy nga anëtarët themelues të Dial Square, Fred Beardsley dhe Morris Bates, ishin ish-lojtarë të Forest që ishin zhvendosur në Woolwich për punë. Ndërsa ata bashkuan ekipin e parë në zonë, nuk mund të gjendej asnjë pajisje, kështu që Beardsley dhe Bates shkruan në shtëpi për ndihmë dhe morën një set pajisjesh dhe një top.[107] Fanella ishte me ngjyrë vishi, një hije e errët e të kuqes, dhe vishej me pantallona të shkurtra të bardha dhe çorape me shirita blu dhe të bardhë.[108][109]

Në vitin 1933, Herbert Chapman, duke dashur që lojtarët e tij të visheshin më qartë, përditësoi pajisjen, duke shtuar mëngë të bardha dhe duke ndryshuar hijen në një të kuqe më të ndezur si pillar box. Janë sugjeruar dy mundësi për origjinën e mëngëve të bardha. Një histori raporton se Chapman vuri re një mbështetës në tribuna që vishte një pulovër të kuqe pa mëngë mbi një këmishë të bardhë; një tjetër ishte se ai u frymëzua nga një veshje e ngjashme e veshur nga karikaturisti Tom Webster, me të cilin Chapman luante golf.[110] Pavarësisht se cila histori është e vërtetë, fanellat e kuqe dhe të bardha kanë ardhur për të përcaktuar Arsenalin, dhe ekipi e ka veshur atë kombinim që nga ajo kohë, përveç dy sezoneve. I pari ishte 1966–67, kur Arsenal veshi fanella tërësisht të kuqe;[109] kjo rezultoi e papëlqyeshme, dhe mëngët e bardha u kthyen në sezonin pasardhës. I dyti ishte 2005–06, sezoni i fundit që Arsenal luajti në Highbury, kur ekipi veshi fanella përkujtimore të ngjyrës së vishit, të ngjashme me ato të veshura në 1913, sezoni i tyre i parë në stadium; skuadra u kthye në ngjyrat e tyre normale në fillim të sezonit të ardhshëm.[110] Në sezonin 2008–09, Arsenal zëvendësoi mëngët tradicionale tërësisht të bardha me mëngë të kuqe që kishin një shirit të gjerë të bardhë.[109]

Ngjyrat e shtëpisë të Arsenalit kanë qenë frymëzim për të paktën tre klube të tjera. Në vitin 1909, Sparta Prague adoptoi një pajisje të kuqe të errët si ajo që vishte Arsenal në atë kohë;[110] në vitin 1938, Hibernian adoptoi dizajnin e mëngëve të fanellës së Arsenalit në shiritin e tyre jeshil dhe të bardhë.[111] Në vitin 1941, Luis Robledo, një themelues i shkolluar në Angli i Santa Fe dhe një tifoz i Arsenalit, zgjodhi ngjyrat kryesore për ekipin e tij të sapokrijuar. Në vitin 1920, menaxheri i Sporting Clube de Braga u kthye nga një ndeshje në Highbury dhe ndryshoi pajisjen jeshile të ekipit të tij në një kopje të fanellës së Arsenalit të kuqe-me-mëngë-të-bardha-dhe-pantallona-të-shkurtra, duke dhënë shkas për nofkën e ekipit Os Arsenalistas.[112] Këto ekipe ende i veshin ato dizajne deri në këtë ditë.

Për shumë vite ngjyrat e dytë të Arsenalit ishin të bardha ose blu e marinës. Megjithatë, në vitin 1968 FA ndaloi fanellat e marinës (ato dukeshin shumë të ngjashme me pajisjen e zezë të gjyqtarëve), kështu që në sezonin 1969–70 Arsenal prezantoi një pajisje të dytë me fanella të verdha me pantallona të shkurtra blu. Kjo pajisje u vesh në Finalen e FA Cup 1971 kur Arsenal mundi Liverpool për të siguruar "double"-in për herë të parë në historinë e tyre. Shiriti i verdhë dhe blu u bë pothuajse aq i famshëm sa pajisja e tyre ikonike e kuqe dhe e bardhë e shtëpisë.[113][114] Arsenal arriti në finalen e FA Cup përsëri vitin pasardhës duke veshur shiritin e shtëpisë të kuq dhe të bardhë dhe u mund nga Leeds United. Arsenal më pas garoi në tre finale të njëpasnjëshme të FA Cup midis 1978 dhe 1980 duke veshur shiritin e tyre "me fat" të verdhë dhe blu,[113] i cili mbeti shiriti i dytë i klubit deri në lëshimin e një pajisjeje të dytë jeshile dhe blu të marinës në 1982–83. Sezonin pasardhës, Arsenal u kthye në skemën e verdhë dhe blu, megjithëse me një hije më të errët të blusë se më parë.

Kur Nike mori përsipër nga Adidas si furnizuesi i pajisjeve të Arsenalit në 1994, ngjyrat e dytë të Arsenalit u ndryshuan sërish në fanella dhe pantallona të shkurtra blu me dy tone. Që nga ardhja e tregut fitimprurës të pajisjeve kopje, pajisjet e dytë janë ndryshuar rregullisht, me Arsenalin që zakonisht lëshon si pajisjet e dytë ashtu edhe ato të zgjedhjes së tretë. Gjatë kësaj periudhe modelet kanë qenë ose të gjitha dizajne blu, ose variacione të të verdhës dhe blusë tradicionale, të tilla si shiriti i artë metalik dhe i marinës i përdorur në sezonin 2001–02, e verdha dhe grija e errët e përdorur nga 2005 deri në 2007, dhe e verdha dhe vishnja e 2010 deri në 2013.[115] Deri në vitin 2014, pajisja e dytë ndryshohej çdo sezon, dhe pajisja e dytë në largim bëhej pajisja e zgjedhjes së tretë nëse një pajisje e re shtëpie po prezantohej në të njëjtin vit.[116]

Pasi Puma filloi prodhimin e pajisjeve të Arsenalit në 2014, çdo sezon u lëshuan pajisje të reja të shtëpisë, të dytë dhe të tretë. Në sezonin 2017–18, Puma lëshoi një skemë të re ngjyrash për pajisjet e dytë dhe të tretë. Pajisja e dytë ishte një blu e lehtë, e cila zbehej në një blu më të errët afër fundit, ndërsa pajisja e tretë ishte e zezë me theks të kuq. Puma u kthye në skemën origjinale të ngjyrave për sezonin 2018–19.[117] Nga sezoni 2019–20 pajisjet e Arsenalit prodhohen nga Adidas.[118]

Furnizuesit e pajisjeve dhe sponsorët e fanellave

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pajisjet e Arsenalit[119]
Periudha Prodhuesi i pajisjes Sponsori i fanellës (kraharor) Sponsori i fanellës (mëngë)
1886–1930 I paidentifikuar Asnjë Asnjë
1930–1970 Bukta
1971–1981 Umbro
1981–1986 JVC
1986–1994 Adidas
1994–1999 Nike
1999–2002 Dreamcast
Sega
2002–2006 O2
2006–2014 Emirates[120]
2014–2018 Puma
2018–2019 Visit Rwanda[121]
2019–tani Adidas[122]

Stadiumi i tanishëm është stadiumi 60 432 vendesh, Emirates. Projekti kushtoi £ 430 milion dhe u hap në vitin 2006, ndeshja e parë duke qenë në nder të ish-sulmuesit të Arsenalit, Dennis Bergkamp. Emri vjen nga sponsori i ri i Arsenalit, kompania ajrore Emirates. Stadiumi u ndërtua me historinë e Arsenalit në mendje. Për këtë arsye, stadiumi u ndërtua vetëm disa metra larg nga stadiumi i vjetër 38000 vendesh, Hajburi (Highbury). Arkitektura është moderne dhe shume e ngashme me stadiume të tjera futbolli si stadiumi i FC Benfica, Stadiumi i Dritës.

Stadiumi ka lidhje të mira transporti me Londrën qendrore fale stacionit Arsenal të metrosë londineze si dhe linjat e shumta autobusi.

Stadiumi Emirates gjatë ndeshjes Arsenal-Manchester City
Highbury 1913-2006

Klubi u dislokua në Highbury në vitin 1913, atëherë si skuadër e Divizionit të Dytë. Arkitekti origjinal i projektin ishte Arkibald Leitç (Archibald Leitch). Highbury atëherë përbëhej nga dy tribuna ; tribuna Veriore dhe ajo Jugore. Më vonë dy tribuna të tjera u shtuan; Tribuna Lindore dhe ajo Perëndimore. Edhe pse një arenë futbolli, në këtë stadium janë zhvilluar lojëra të tjera si baseball, kriket si dhe një ndeshje boksi në 1966, midis Muhamed Ali dhe Henri Kuper (Henry Cooper), ndeshje e cila u fitua nga Muhamed Ali. Në disa raste, Arsenali nuk i luajti lojërat nikoqire në Highbury. Një rast i tillë ishte gjate Luftës së Dytë Botërore, ku në fushë u dislokuan bateri kundërajrore dhe në disa raste vetë stadiumi u bombardua. Gjatë kësaj periudhe, Arsenali i luajti ndeshjet në arenën e rivalëve të mëdhenj, Totenham Hotspër, stadiumi White Hart Lane.

Pas Luftës, Arsenali u kthye përsëri në Highbury. Gjithashtu, gjatë sezonit 1998-99 dhe 1999-00, ndeshjet e Ligës së Kampionëve (Champions' League) u luajtën në Stadiumin Kombëtar Uembli (Wembley) dhe jo në Highbury.

Fusha e Highbury kishte përmasat nga më të voglat në futboll; vetëm 100x67m diçka që më vonë, nuk lejoj ndeshje ndërkombëtare të luheshin në këtë stadium.

Stadiumi u mbyll zyrtarisht në maj 2006, ndeshja e fundit duke qënë Arsenali kundër Uigan Athletik (Wigan Athletic), ndeshje e cila u fitua nga Arsenali me rezultatin 4-2. Ndeshja e fundit evropiane u luajt midis Arsenalit dhe klubit spanjoll Villareal CF, ndeshje e cila u fitua nga Arsenali 1-0.

Tashmë, stadiumi po rindërtohet si një bllok apartamentesh. Tribuna Lindore dhe ajo Perëndimore tashme janë prishur. Gati të tërë apartamentet e planifikuara janë shitur, shumica e të cilave janë blerë nga tifozë të Arsenalit. Madje edhe vetë menaxheri aktual Arsene Wenger ka blerë një apartament atje, edhe pse nuk mundi të blej atë që dëshironte - atë më afër pankinës ku ulej gjatë ndeshjeve.

Përditësuar më 1 shtator 2025[123]
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
1 Spanja Pt David Raya
2 Franca Mb William Saliba
3 Spanja Mb Cristhian Mosquera
4 Anglia Mb Ben White
5 Ekuadori Mb Piero Hincapié (në huazim nga Bayer Leverkusen)[124]
6 Brazili Mb Gabriel Magalhães
7 Anglia Sm Bukayo Saka
8 Norvegjia Mf Martin Ødegaard (kapiten)[125]
9 Brazili Sm Gabriel Jesus
10 Anglia Mf Eberechi Eze
11 Brazili Sm Gabriel Martinelli
12 Holanda Mb Jurriën Timber
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
13 Spanja Pt Kepa Arrizabalaga
14 Suedia Sm Viktor Gyökeres
16 Danimarka Mf Christian Nørgaard
19 Belgjika Sm Leandro Trossard
20 Anglia Sm Noni Madueke
22 Anglia Mf Ethan Nwaneri
23 Spanja Mf Mikel Merino
29 Gjermania Sm Kai Havertz
33 Italia Mb Riccardo Calafiori
36 Spanja Mf Martín Zubimendi
41 Anglia Mf Declan Rice
49 Anglia Mb Myles Lewis-Skelly
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
15 Polonia Mb Jakub Kiwior (te Porto deri më 30 qershor 2026)
17 Ukraina Mb Oleksandr Zinchenko (te Nottingham Forest deri më 30 qershor 2026)
21 Portugalia Mf Fábio Vieira (te Hamburg deri më 30 qershor 2026)
24 Anglia Sm Reiss Nelson (te Brentford deri më 30 qershor 2026)
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
31 Estonia Pt Karl Hein (te Werder Bremen deri më 30 qershor 2026)
44 Shqipëria Mb Maldini Kacurri (te Morecambe deri më 30 qershor 2026)
46 Holanda Sm Ismeal Kabia (te Shrewsbury Town deri më 30 qershor 2026)
Përditësuar më 23 gusht 2025[126]
Lojtarë me të paktën një paraqitje në ekipin e parë për Arsenalin.[127]
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
35 Anglia Pt Tommy Setford
48 Anglia Mb Josh Nichols
53 Anglia Sm Charles Sagoe Jr
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
56 Anglia Sm Max Dowman
78 Anglia Pt Jack Porter

Arritje dhe suksese

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klubi i parë trofe i Arsenalit u fitua si Royal Arsenal në vitin 1890. Kupa e të Rinjve të Kentit, e fituar nga rezervat e Royal Arsenal, ishte trofeu i parë i klubit, ndërsa trofeu i parë i ekipit të parë erdhi tre javë më vonë kur ata fituan Kupën e Seniorëve të Kentit.[128][129] Nderi i tyre i parë kombëtar senior erdhi në vitin 1930, kur ata fituan FA Cup.[130] Klubi gëzoi sukses të mëtejshëm në vitet 1930, duke fituar një tjetër FA Cup dhe pesë tituj të Divizionit të Parë të Ligës së Futbollit.[40][131] Arsenal fitoi dobio e tyre të parë të ligës dhe kupës në sezonin 1970–71 dhe e përsëriti këtë dy herë, në 1997–98 dhe 2001–02, si dhe fitoi një dopio të kupës së FA Cup dhe Kupës së Ligës në 1992–93.[132] Sezoni 2003–04 ishte i vetmi sezon i ligës me 38 ndeshje i pamposhtur në historinë e futbollit anglez. Një version i veçantë i artë i trofeut të Premier League u porosit dhe iu prezantua klubit në sezonin pasardhës.[133]

Nderimet e Arsenal F.C.
Tipi Gara Tituj Sezone
Vendase Divizioni i Parë/Premier League 13 1930–31, 1932–33, 1933–34, 1934–35, 1937–38, 1947–48, 1952–53, 1970–71, 1988–89, 1990–91, 1997–98, 2001–02, 2003–04
FA Cup 14 1929–30, 1935–36, 1949–50, 1970–71, 1978–79, 1992–93, 1997–98, 2001–02, 2002–03, 2004–05, 2013–14, 2014–15, 2016–17, 2019–20
EFL Cup 2 1986–87, 1992–93
FA Community Shield 17 1930, 1931, 1933, 1934, 1938, 1948, 1953, 1991, 1998, 1999, 2002, 2004, 2014, 2015, 2017, 2020, 2023
Football League Centenary Trophy 1 1988
Kontinentale Kupa e Fituesve të Kupave të UEFA-s 1 1993–94
Kupa e Panaireve Ndër-Qytete 1 1969–70
  •   rekord
  • s rekord i ndarë

Kur FA Cup ishte i vetmi kompeticion kombëtar i shoqatës së futbollit i disponueshëm për Arsenalin, kompeticionet e tjera të shoqatave të futbollit ishin Kupat e Qarkut, dhe ato përbënin shumë nga ndeshjet që luante klubi gjatë një sezoni.[129] Trofeu i parë i ekipit të parë të Arsenalit ishte një Kupë e Qarkut, Kupa inauguruese e Seniorëve të Kentit.[6] Arsenal u bë i papërshtatshëm për Kupat e Londrës kur klubi u bë profesionist në 1891, dhe rrallë mori pjesë në Kupat e Qarkut pas kësaj.[8][134] Për shkak të vendndodhjes origjinale të klubit brenda kufijve të të dy Shoqatave të Futbollit të Londrës dhe Kentit,[135] Arsenal garoi dhe fitoi trofe të organizuar nga secila prej tyre.[6][134]

Gjatë historisë së Arsenalit, klubi ka marrë pjesë dhe ka fituar një shumëllojshmëri nderimesh para-sezonale dhe miqësore. Këto përfshijnë kompeticionin para-sezonal të Arsenalit, Emirates Cup, i filluar në 2007.[136] Gjatë luftërave, kompeticionet e mëparshme u pezulluan gjerësisht dhe klubi duhej të merrte pjesë në kompeticionet e kohës së luftës. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Arsenal fitoi disa prej tyre.

Aksioneri më i madh në bordin e Arsenalit është manjati amerikan i sportit Stan Kroenke.[137] Kroenke fillimisht lëshoi një ofertë për klubin në prill 2007,[138] dhe u përball me konkurrencë për aksionet nga Red and White Securities, e cila bleu aksionet e saj të para nga David Dein në gusht 2007.[139] Red & White Securities ishte në bashkëpronësi të miliarderit rus Alisher Usmanov dhe financierit iranian me bazë në Londër Farhad Moshiri, megjithëse Usmanov bleu aksionet e Moshirit në 2016.[140] Kroenke iu afrua pragut të blerjes prej 30% në nëntor 2009, kur rriti zotërimet e tij në 18,594 aksione (29.9%).[141][142] Në prill 2011, Kroenke arriti një blerje të plotë duke blerë aksionet e Nina Bracewell-Smith dhe Danny Fiszman, duke e çuar zotërimin e tij të aksioneve në 62.89%.[143][144] Në maj 2017, Kroenke zotëronte 41,721 aksione (67.05%) dhe Red & White Securities zotëronte 18,695 aksione (30.04%).[137] Në janar 2018, Kroenke zgjeroi pronësinë e tij duke blerë njëzet e dy aksione të tjera, duke e çuar pronësinë e tij totale në 67.09%.[145] Në gusht 2018, Kroenke bleu Usmanov-in për 550 milionë £. Duke zotëruar tani më shumë se 90% të aksioneve, ai kishte aksionet e kërkuara për të përfunduar blerjen e aksioneve të mbetura dhe për t'u bërë pronari i vetëm.[146] Ka pasur kritika ndaj performancës së dobët të Arsenalit që kur Kroenke mori drejtimin, e cila i është atribuar pronësisë së tij.[147] Ivan Gazidis ishte Kryeshefi Ekzekutiv i klubit nga 2009 deri në 2018.[137][148] Kompania mëmë e Arsenalit, Arsenal Holdings plc, operon si një kompani aksionare publike e palistuar, pronësia e së cilës është dukshëm e ndryshme nga ajo e klubeve të tjera të futbollit. Janë lëshuar vetëm 62,219 aksione në Arsenal,[137] dhe ato nuk tregtohen në një shkëmbim publik si FTSE ose AIM; në vend të kësaj, ato tregtohen relativisht rrallë në Shkëmbimin e Letrave me Vlerë dhe Derivateve të ICAP (ICAP Securities and Derivatives Exchange), një treg specialist. Më 29 maj 2017, një aksion i vetëm në Arsenal kishte një çmim mesatar prej 18,000 £, i cili e vendos vlerën e kapitalizimit të tregut të klubit në rreth 1,119.9 milionë £.[149] Shumica e klubeve të futbollit nuk janë të listuara në një shkëmbim, gjë që i bën të vështira krahasimet e drejtpërdrejta të vlerave të tyre. Konsulentët Brand Finance vlerësuan markën dhe asetet e paprekshme të klubit në 703 milionë dollarë në 2015, dhe e konsiderojnë Arsenalin një markë globale AAA.[150] Revista e biznesit Forbes vlerësoi Arsenalin në tërësi në 2.238 miliardë dollarë (1.69 miliardë £) në 2018, i renditur i treti në futbollin anglez.[151] Hulumtimi nga Henley Business School e renditi Arsenalin të dytin në futbollin anglez, duke modeluar vlerën e klubit në 1.118 miliardë £ në 2015.[152][153] Rezultatet financiare të Arsenalit për sezonin 2019–20 treguan një humbje pas taksave prej 47.8 milionë £, për shkak pjesërisht të ndikimit të pandemisë COVID-19.[154] Deloitte Football Money League është një publikim që homogenizon dhe krahason të ardhurat vjetore të klubeve. Deloitte e vendosi të ardhurat e Arsenalit nga futbolli në 2019 në 392.7 milionë £ (445.6 milionë €),[155] duke e renditur Arsenalin të njëmbëdhjetin në mesin e klubeve botërore të futbollit.[156] Arsenal dhe Deloitte të dy listuan të ardhurat e gjeneruara nga dita e ndeshjes në 2019 nga Emirates Stadium si 109.2 milionë € (96.2 milionë £).[155]

Skuadra e Femrave

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Arsenali gjithashtu ka edhe një skuadër futbolli femrash të cilat luajnë në kampionatet e tyre. Aktualisht kjo skuadër është më e suksesshmja në Britaninë e Madhe dhe në Evrope. Gjatë sezonit 2006-07 ato fituan 4 kupat e mundshme që një skuadër mund të fitoj në Angli, kupën e Kampionatit, Kupën e Anglisë, Kupën e Ligës si dhe Kupën UEFA për femra. Deri tani, një sukses i tillë nuk është arritur as edhe nga skuadra kryesore e Arsenalit.

Artikulli kryesor: Lista e trajnerëve të Arsenal F.C.
Arsène Wenger, trajneri më i suksesshëm i klubit, drejtoi Arsenalin nga 1996 deri në 2018.

Trajneri aktual i klubit është Mikel Arteta, i cili u punësua në vitin 2019. Në klub kanë qënë 18 trajner të përherëshëm dhe 5 të përkohëshëm që nga vendosja e trajnerit të parë profesionist nga ana e klubit, Thomas Mitchell në vitin 1897.[157] Trajneri më jetëgjatë i klubit, me më shumë vite dhe ndeshje, është francezi Arsène Wenger, i cili drejtoi klubin në vitet 1996–2018.[158][159] Ai është gjithashtu trajneri i parë jo-britanik i klubit.[159] Arsenali ka pasur gjithashtu edhe dy trajnerë që kanë vdekur gjatë kohës që kanë qënë të punësuar – Herbert Chapman dhe Tom Whittaker.[160]

  1. ↑ "'Royal Arsenal' formed in Woolwich". Arsenal F.C. (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 25 korrik 2022. Marrë më 2 nëntor 2018.
  2. ↑ Kelly, Andy; Andrews, Mark (10 janar 2014). "How Arsenal's name changed – Dial Square". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 4 gusht 2015.
  3. ↑ Joy 2009, f. 2.
  4. 1 2 3 Kelly, Andy; Andrews, Mark (13 janar 2014). "How Arsenal's Name Changed – Royal Arsenal". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 maj 2015. Marrë më 11 qershor 2016.
  5. ↑ Masters 1995, f. 91.
  6. 1 2 3 Kelly, Andy (1 mars 2012). "122 years ago today – Arsenal's first Silverware " The History of Arsenal". blog.woolwicharsenal.co.uk (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 29 mars 2016. Marrë më 11 qershor 2016.
  7. ↑ Kelly, Andy (7 mars 2012). "121 Years ago today – Royal Arsenal's last trophy " The History of Arsenal". blog.woolwicharsenal.co.uk (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 5 qershor 2016. Marrë më 11 qershor 2016.
  8. 1 2 Kelly, Andy (9 maj 2017). "Royal Arsenal FC Turn Professional – The Truth". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2017. Marrë më 23 shtator 2017.
  9. ↑ Kelly, Andy; Andrews, Mark (20 janar 2014). "How Arsenal's Name Changed – Woolwich Arsenal". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 5 shkurt 2016. Marrë më 11 qershor 2016.
  10. 1 2 3 Kelly, Andy; Andrews, Mark; Attwood, Tony (1 gusht 2012). Woolwich Arsenal FC: 1893–1915 The club that changed football (në anglisht). Hamilton House. ISBN 978-1860837876.
  11. ↑ Davis, Sally (dhjetor 2007). "Woolwich Arsenal 1910 – the arrival of Hall and Norris". wrightanddavis.co.uk (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2016. Marrë më 11 korrik 2016.
  12. ↑ Kelly, Andy (12 prill 2017). "Did Henry Norris Really Buy Arsenal?". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 prill 2017. Marrë më 24 shtator 2017.
  13. ↑ Kay, Joyce (2008). "It Wasn't Just Emily Davison! Sport, Suffrage and Society in Edwardian Britain". The International Journal of the History of Sport (në anglisht). 25 (10): 1343–1346. doi:10.1080/09523360802212271. hdl:1893/765. ISSN 0952-3367. S2CID 154063364. Arkivuar nga origjinali më 17 shtator 2023. Marrë më 27 shtator 2021.
  14. ↑ Mason, Rob (2012). Sunderland AFC Miscellany (në anglisht). Brighton, UK: Pitch Publishing. ISBN 9781909178236. Arkivuar nga origjinali më 17 shtator 2023. Marrë më 27 shtator 2021.
  15. ↑ "Club moves from Woolwich to Highbury" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 27 shtator 2021. Marrë më 27 shtator 2021.
  16. ↑ Kelly, Andy; Andrews, Mark (30 janar 2014). "How Arsenal's Name Changed – Arsenal F.C." The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 gusht 2015. Marrë më 12 qershor 2016.
  17. ↑ Attwood, Kelly & Andrews 2012, f. 112. Woolwich Arsenal FC: 1893–1915 The club that changed football
  18. 1 2 3 "A Conservation Plan for Highbury Stadium, London" (PDF) (në anglisht). Islington Council. 14 shkurt 2005. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 4 shkurt 2012. Marrë më 4 shkurt 2012.
  19. ↑ Joy 2009, ff. 49, 75. Forward, Arsenal!
  20. ↑ Kelly, Graham (2005). Terrace Heroes: The Life and Times of the 1930s Professional Footballer (në anglisht). Psychology Press. fq. 26, 81–83. ISBN 978-0-7146-5359-4.
  21. ↑ Page, Simon (18 tetor 2006). Herbert Chapman: The First Great Manager (në anglisht). Birmingham: Heroes Publishing. fq. 139. ISBN 978-0-9543884-5-4.
  22. ↑ Barclay, Patrick (9 janar 2014). "Arsenal: The Five-Year Plan". The Life and Times of Herbert Chapman: The Story of One of Football's Most Influential Figures (në anglisht). Orion. ISBN 978-0-297-86851-4.
  23. ↑ Whittaker & Peskett 1957. Tom Whittaker's Arsenal Story
  24. ↑ Buchan, Charles (1 prill 2011) [First Published 1955]. Charles Buchan: A Lifetime in Football (në anglisht). Random House. fq. 95–97. ISBN 978-1-84596-927-1.
  25. ↑ Wilson, Jonathan (2013). Inverting the Pyramid: The History of Football Tactics (në anglisht) (bot. Fifth anniversary fully revised and updated). Orion Publishing Group, Limited. fq. 42–56. ISBN 978-1-4091-4586-8.
  26. ↑ Brown, Tony (2007). Champions all! (PDF) (në anglisht). Nottingham: SoccerData. fq. 6–7. ISBN 978-1-905891-02-3. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 9 tetor 2022.
  27. ↑ Elkin & Shakeshaft 2014. The Arsenal Shirt: Iconic Match Worn Shirts from the History of the Gunners
  28. ↑ Andrews, Mark (7 qershor 2013). "Jumpers for Goalposts...No! Jumpers for Chapman's Iconic Kit Design" (në anglisht). AISA Arsenal History Society. Arkivuar nga origjinali më 7 mars 2016.
  29. ↑ Glackin, Neil (26 prill 2014). "Numbered shirts and Chapman – re-writing the story once again" (në anglisht). AISA Arsenal History Society. Arkivuar nga origjinali më 27 qershor 2014.
  30. ↑ Kelly, Andy (31 tetor 2015). "Arsenal underground station renamed earlier than believed". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 qershor 2016. Marrë më 26 qershor 2016.
  31. ↑ Bull, John (11 dhjetor 2015). "It's Arsenal Round Here: How Herbert Chapman Got His Station" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 23 shkurt 2016. Marrë më 26 qershor 2016.
  32. ↑ Warrior, Yogi's (6 janar 2013). "The Death of Herbert Chapman of Arsenal On This Day, 6th January 1934". Arsenal On This Day: A Prestigious History of Football (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 korrik 2016. Marrë më 1 korrik 2016.
  33. ↑ "Joe Shaw". Spartacus Educational (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 korrik 2017. Marrë më 1 tetor 2023.
  34. ↑ "George Allison". Spartacus Educational (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 28 nëntor 2022. Marrë më 1 tetor 2023.
  35. ↑ Rippon, Anton (21 tetor 2011). "Chapter Nine". Gas Masks for Goal Posts: Football in Britain During the Second World War (në anglisht). The History Press. ISBN 978-0-7524-7188-4.
  36. ↑ Attwood, Kelly & Andrews 2012, ff. 43–64. Woolwich Arsenal FC: 1893–1915 The club that changed football
  37. ↑ Gabim citimi: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura RSSSF_Div_Movements
  38. ↑ "Tom Whittaker". Spartacus Educational (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 prill 2023. Marrë më 1 tetor 2023.
  39. ↑ "How did Tom Whittaker get Chapman to believe in him, and other anniversaries – The History of Arsenal" (në anglisht). 4 qershor 2015. Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2024. Marrë më 25 nëntor 2023.
  40. 1 2 "125 years of Arsenal history – 1931–1935" (në anglisht). Arsenal F.C. 7 dhjetor 2011. Arkivuar nga origjinali më 30 shtator 2015. Marrë më 18 shtator 2015.
  41. ↑ Soar & Tyler 2011, f. 76. Arsenal 125 Years in the Making: The Official Illustrated History 1886–2011
  42. ↑ "League title win 1952/53". League title win 1952/53 (në anglisht). 25 nëntor 2023. Arkivuar nga origjinali më 25 nëntor 2023. Marrë më 25 nëntor 2023.
  43. ↑ "Post-War Arsenal – Overview" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 2 mars 2009. Marrë më 27 nëntor 2009.
  44. ↑ Sowman & Wilson 2016. Arsenal: The Long Sleep 1953 – 1970: A view from the terrace
  45. ↑ Brown (2007). Champions all! (në anglisht). fq. 7.
  46. ↑ Yogi's Warrior (20 qershor 2012). "Bertie Mee Appointed Acting Manager of Arsenaln This Day, 20th June 1966". Arsenal On This Day: A Prestigious History of Football (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 7 korrik 2016. Marrë më 7 korrik 2016.
  47. 1 2 Ponting, Ivan (23 tetor 2001). "Bertie Mee". The Independent (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 mars 2016. Marrë më 4 korrik 2016.
  48. ↑ Tossell, David; Wilson, Bob (13 prill 2012). Seventy-One Guns: The Year of the First Arsenal Double (në anglisht). Random House. fq. 105. ISBN 978-1-78057-473-8.
  49. ↑ Media Group, Arsenal (30 qershor 2008). "The Managers" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 5 prill 2016. Marrë më 5 korrik 2016.
  50. ↑ Kelly, Andy (27 maj 2015). "Arsenal's Complete FA Cup Final Record". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 prill 2016. Marrë më 4 korrik 2016.
  51. ↑ Një sondazh i vitit 2005 i tifozëve të futbollit anglez e vlerësoi finalen e FA Cup 1979 si ndeshjen e 15-të më të madhe të të gjitha kohërave. Referenca: Winter, Henry (19 prill 2005). "Classic final? More like a classic five minutes". The Daily Telegraph (në anglisht). London. Arkivuar nga origjinali më 11 tetor 2007. Marrë më 11 gusht 2008.
  52. ↑ Smyth, Rob (8 maj 2009). "Football: Joy of Six: Rob Smyth picks the greatest defences". The Guardian (në anglisht). ISSN 0261-3077. Arkivuar nga origjinali më 10 mars 2016. Marrë më 7 korrik 2016.
  53. ↑ "Graham's Glory Years". Graham's Glory Years (në anglisht). 10 maj 2017. Arkivuar nga origjinali më 11 qershor 2023. Marrë më 1 tetor 2023.
  54. ↑ Clarke, Andy (26 mars 2009). "Top Ten: Title Run-ins" (në anglisht). Sky Sports. Arkivuar nga origjinali më 4 janar 2009. Marrë më 7 dhjetor 2009.
  55. ↑ "Why the FA banned George Graham". The Independent (në anglisht). 10 nëntor 1995. Arkivuar nga origjinali më 10 dhjetor 2011. Marrë më 15 korrik 2016.
  56. ↑ Bower, Tom (2003). Broken Dreams: Vanity, Greed and the Souring of British Football (në anglisht). Simon & Schuster. ISBN 978-0-7434-4033-2.
  57. ↑ Moore, Glenn (13 gusht 1996). "Rioch at odds with the system". The Independent (në anglisht). London. Arkivuar nga origjinali më 3 shtator 2018. Marrë më 23 tetor 2009.
  58. ↑ Palmer, Myles (31 mars 2011). The Professor: Arsène Wenger (në anglisht). Random House. fq. ix, 21, 90, 123, 148. ISBN 978-0-7535-4661-1.
  59. ↑ "The menu for World Cup success" (në anglisht). BBC. 23 maj 1998. Arkivuar nga origjinali më 13 korrik 2019. Marrë më 11 korrik 2016.
  60. ↑ Cross 2015. Arsene Wenger: The Inside Story of Arsenal Under Wenger
  61. ↑ Ronay, Barney (5 gusht 2010). "Chapter 30 – The Enlightenment". The Manager: The absurd ascent of the most important man in football (në anglisht). Little, Brown Book Group. ISBN 978-0-7481-1770-3.
  62. ↑ Anthony, Strudwick (7 qershor 2016). "Part 1: Foundations of Soccer Science". Soccer Science (në anglisht). Human Kinetics. fq. 3–36. ISBN 978-1-4504-9679-7.
  63. ↑ Kuper, Simon; Szymanski, Stefan (24 maj 2012). "Chapter 6: Do managers matter? The cult of the white messiah". Soccernomics (në anglisht) (bot. revised and expanded). HarperCollins Publishers. ISBN 978-0-00-746688-7.
  64. ↑ {{cite web  |last1       = Slaton  |first1      = Zach  |title       = The 2011/12 Update to the All-Time Best Managers Versus the m£XIR Model | Pay As You Play  |url         = http://transferpriceindex.com/2012/07/the-201112-update-to-the-all-time-best-managers-versus-the-mxir-model/  |website     = transferpriceindex.com  |access-date = 11 korrik 2016 |archive-url = https://web.archive.org/web/20120719063529/http://transferpriceindex.com/2012/07/the-201112-update-to-the-all-time-best-managers-versus-the-mxir-model  |archive-date = 19 korrik 2012 |date        = 16 korrik 2012 |url-status  = dead |language=en }}
  65. ↑ Rodríguez, Plácido; Késenne, Stefan; García, Jaume (30 shtator 2013). "Chapter 3: Wages transfers and the variation of team performance in the English Premier League". The Econometrics of Sport (në anglisht). Edward Elgar Publishing. fq. 53–62. ISBN 978-1-78100-286-5.
  66. ↑ {{cite journal  |last1=Bell  |first1=Adrian  |last2=Brooks  |first2=Chris  |last3=Markham  |first3=Tom  |title=The performance of football club managers: skill or luck?  |journal=Economics & Finance Research  |date=1 janar 2013 |volume=1  |issue=1  |pages=19–30  |doi=10.1080/21649480.2013.768829  |issn=2164-9480 |url=http://centaur.reading.ac.uk/30997/1/21649480%252E2013%252E768829.pdf |archive-url=https://ghostarchive.org/archive/20221009/http://centaur.reading.ac.uk/30997/1/21649480%252E2013%252E768829.pdf |archive-date=9 tetor 2022 |url-status=live  |hdl=10419/147689  |s2cid=12669814  |hdl-access=free |language=en  }}
  67. ↑ Hughes, Ian (15 maj 2004). "Arsenal the Invincibles" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2016. Marrë më 11 gusht 2008.
  68. ↑ Fraser, Andrew (25 tetor 2004). "Arsenal run ends at 49" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2016. Marrë më 27 gusht 2008.
  69. ↑ {{cite news  | url=http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/football/article691484.ece Arkivuar 21 prill 2020 tek Wayback Machine  | title=Farewell Bergkamp, hello future  | work=The Times  | location=UK  | last=Aizlewood  | first=John  | date=23 korrik 2006  | access-date=23 tetor 2009  | archive-date=21 prill 2020  | archive-url=https://web.archive.org/web/20200421111731/http://www.thetimes.co.uk/  | url-status=dead |language=en  }}
  70. ↑ Hytner, David (18 maj 2014). "Arséne Wenger savours FA Cup win over Hull as Arsenal end drought". The Guardian (në anglisht). UK. Arkivuar nga origjinali më 8 korrik 2017. Marrë më 21 maj 2014.
  71. ↑ Taylor, Daniel (30 maj 2015). "Alexis Sánchez inspires Arsenal to win over Aston Villa". The Guardian (në anglisht). UK. Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2017. Marrë më 30 maj 2015.
  72. ↑ McNulty, Phil. "Arsenal beat 10-man Chelsea to a win record 13th FA Cup" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 28 prill 2019. Marrë më 27 maj 2017.
  73. ↑ "Arsenal 2017/18 Premier League season review". Sky Sports (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 dhjetor 2023. Marrë më 25 nëntor 2023.
  74. ↑ "Arsenal 1-1 Chelsea (Arsenal won 4-1 on pens)" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 5 qershor 2019. Marrë më 25 nëntor 2023.
  75. ↑ Critchley, Mark (13 maj 2018). "Arsene Wenger bows out as Arsenal boss with win over Huddersfield". The Independent (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 korrik 2019. Marrë më 14 korrik 2019.
  76. ↑ "Unai Emery announced as new Arsenal head coach". Sky Sports (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 26 maj 2018. Marrë më 25 maj 2018.
  77. ↑ "Welcome Unai" (në anglisht). Arsenal F.C. 28 maj 2023. Arkivuar nga origjinali më 23 maj 2018. Marrë më 23 maj 2018.
  78. ↑ "Premier League Tables 2018/19". Premier League (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 shkurt 2020. Marrë më 14 shtator 2019.
  79. ↑ "Chelsea win the 2019 UEFA Europa League". UEFA (në anglisht). 29 maj 2019. Arkivuar nga origjinali më 15 dhjetor 2019. Marrë më 14 shtator 2019.
  80. ↑ "Unai Emery leaves club" (në anglisht). Arsenal. 29 nëntor 2019. Arkivuar nga origjinali më 3 dhjetor 2019. Marrë më 29 nëntor 2019.
  81. ↑ Sport, Telegraph (17 qershor 2019). "Freddie Ljungberg replaces Steve Bould as Unai Emery's assistant as Arsenal shake up coaching staff". The Telegraph (në anglisht). ISSN 0307-1235. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2022. Marrë më 30 nëntor 2019.
  82. ↑ "Arsenal sack Emery after worst run in 27 years". ESPN.com (në anglisht). 29 nëntor 2019. Arkivuar nga origjinali më 29 nëntor 2019. Marrë më 29 nëntor 2019.
  83. ↑ "Mikel Arteta joining as our new head coach" (në anglisht). Arsenal. 20 dhjetor 2019. Arkivuar nga origjinali më 31 gusht 2020. Marrë më 20 dhjetor 2019.
  84. ↑ "Mikel Arteta asks for Arsenal patience but aims for 'top trophies' as manager". The Guardian (në anglisht). 20 dhjetor 2019. Arkivuar nga origjinali më 28 korrik 2020. Marrë më 20 dhjetor 2019.
  85. ↑ "FA Cup final 2020: Arsenal 2–1 Chelsea" (në anglisht). 1 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 1 gusht 2020. Marrë më 2 gusht 2020.
  86. ↑ "Arsenal change Arteta role as part of restructure". ESPN.com (në anglisht). 10 shtator 2020. Arkivuar nga origjinali më 14 janar 2021. Marrë më 3 janar 2021.
  87. ↑ "The Super League". thesuperleague.com (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 prill 2021. Marrë më 20 prill 2021.
  88. ↑ Arsenal F.C. (20 prill 2021). "An open letter to our fans" (in en). Press release. https://www.arsenal.com/news/open-letter-our-fans. Retrieved 20 prill 2021.
  89. ↑ "Arsenal fails to qualify for Europe for 1st time in 25 years". The Indian Express (në anglisht). 24 maj 2021. Arkivuar nga origjinali më 9 dhjetor 2021. Marrë më 9 dhjetor 2021.
  90. ↑ "Our 2021/22 season in numbers". Our 2021/22 season in numbers (në anglisht). 15 shtator 2024. Arkivuar nga origjinali më 26 tetor 2022. Marrë më 8 shtator 2024.
  91. ↑ Smith, Adam (24 maj 2022). "Premier League: Top trends revealed for the 2021/22 season". Sky Sports (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 28 nëntor 2022. Marrë më 9 shtator 2024.
  92. ↑ Roché, Art de (19 maj 2024). "Arsenal, trajectory and perspective – they've proved they belong in title races". The New York Times (në anglishte amerikane). ISSN 0362-4331. Arkivuar nga origjinali më 4 qershor 2024. Marrë më 8 shtator 2024.
  93. ↑ Drury, Sam (20 maj 2023). "Mikel Arteta: Arsenal 'must heal' after painful collapse in Premier League title race" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 3 korrik 2023. Marrë më 3 korrik 2023.
  94. ↑ "Arsenal Analysed: 9 reasons why we shined in 23/24". Arsenal Analysed: 9 reasons why we shined in 23/24 (në anglisht). 15 shtator 2024. Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2024. Marrë më 8 shtator 2024.
  95. ↑ "Arsenal miss out on Champions League final after defeat in Paris". Premier League (në anglisht). Tom Hancock. Marrë më 8 maj 2025.
  96. ↑ "Premier League Table 2024/2025". TNT Sports (në anglisht). Marrë më 30 korrik 2025.
  97. 1 2 3 "The Crest" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 12 gusht 2008. Marrë më 11 gusht 2008.
  98. ↑ Roché, Art de (14 shtator 2022). "Arsenal's badge: The story of the iconic cannon". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 shtator 2022. Marrë më 20 shtator 2022.
  99. ↑ "New crest – press release" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 16 prill 2004. Marrë më 7 dhjetor 2023.
  100. ↑ "Arsenal v. Reed in the Court of Appeal". Swan Turton Solicitors (në anglisht). Swan Turton. 4 maj 2003. Arkivuar nga origjinali më 7 korrik 2016. Marrë më 7 korrik 2016.
  101. ↑ "Arsenal go for a makeover" (në anglisht). BBC Sport. 1 shkurt 2004. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2016. Marrë më 11 gusht 2008.
  102. ↑ "Crestfallen" (PDF) (në anglisht). Arsenal Independent Supporters' Association. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 8 nëntor 2006. Marrë më 11 gusht 2008.
  103. 1 2 "The Arsenal shirt badge" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 30 tetor 2009. Marrë më 24 janar 2010.
  104. ↑ "The Art Deco crest" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 30 tetor 2009. Marrë më 24 janar 2010.
  105. ↑ "125th anniversary crest" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 5 maj 2011. Marrë më 1 maj 2011.
  106. ↑ McNicholas, James (30 prill 2024). "Why Arsenal are replacing the club crest with the cannon on next season's kits". The New York Times (në anglisht). Marrë më 1 tetor 2024.
  107. ↑ Soar & Tyler 2011, f. 20. Arsenal 125 Years in the Making: The Official Illustrated History 1886–2011
  108. ↑ "The Arsenal home kit" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 korrik 2018. Marrë më 28 tetor 2012.
  109. 1 2 3 "Arsenal". Historical Football Kits (në anglisht). D & M Moor. Arkivuar nga origjinali më 27 maj 2019. Marrë më 8 dhjetor 2006.
  110. 1 2 3 "Arsenal Kit Design" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 19 tetor 2008. Marrë më 8 nëntor 2008.
  111. ↑ "Hibernian". Historical Football Kits (në anglisht). D & M Moor. Arkivuar nga origjinali më 21 gusht 2008. Marrë më 11 gusht 2008.
  112. ↑ Rui Matos Pereira (21 tetor 2005). "Secret of Braga's success" (në anglisht). UEFA. Arkivuar nga origjinali më 11 mars 2020. Marrë më 23 janar 2011.
  113. 1 2 "FA Cup Finals". Historical Football Kits (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 21 shtator 2013. Marrë më 4 tetor 2013.
  114. ↑ "Arsenal Away Kits" (në anglisht). historicalkits. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2019. Marrë më 8 nëntor 2019.
  115. ↑ "Arsenal Change Kits". Historical Football Kits (në anglisht). D & M Moor. Arkivuar nga origjinali më 19 shtator 2018. Marrë më 27 nëntor 2009.
  116. ↑ "Club Charter" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 12 gusht 2008. Marrë më 23 tetor 2009.
  117. ↑ "Puma to release three new shirts every season". The Independent (në anglisht). 17 korrik 2014. Arkivuar nga origjinali më 27 prill 2017. Marrë më 26 prill 2017.
  118. ↑ "ADIDAS AND ARSENAL LAUNCH NEW PARTNERSHIP" (në anglisht). Adidas. korrik 2019. Arkivuar nga origjinali më 21 shkurt 2020. Marrë më 1 korrik 2019.
  119. ↑ "Arsenal" (në anglisht). Historical Football Kits. Arkivuar nga origjinali më 27 maj 2019. Marrë më 27 janar 2022.
  120. ↑ "Emirates and Arsenal Renew Sponsorship Deal". www.emirates.com (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 korrik 2021. Marrë më 24 shkurt 2019.
  121. ↑ "Arsenal partner with 'Visit Rwanda'" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 2 gusht 2021. Marrë më 23 maj 2018.
  122. ↑ "Adidas and Arsenal launch new home kit" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 1 korrik 2019. Marrë më 1 korrik 2019.
  123. ↑ "Squad: Men" (në anglisht). Arsenal F.C. Marrë më 1 shtator 2025.
  124. ↑ "Piero Hincapie completes loan move to Arsenal" (në anglisht). Arsenal F.C. 1 shtator 2025. Marrë më 2 shtator 2025.
  125. ↑ "Martin Odegaard named captain" (në anglisht). Arsenal F.C. 30 korrik 2022. Arkivuar nga origjinali më 2 shkurt 2023. Marrë më 8 shtator 2023.
  126. ↑ "Squad: Academy" (në anglisht). Arsenal F.C. Marrë më 23 gusht 2025.
  127. ↑ "Arsenal FC, Players from A-Z". worldfootball.net (në anglisht). Marrë më 23 gusht 2025.
  128. ↑ Kelly, Andy (1 mars 2012). "122 years ago today – Arsenal's first Silverware" (në anglisht). The History of Arsenal (AISA Arsenal History Society). Arkivuar nga origjinali më 29 mars 2016. Marrë më 18 shtator 2015.
  129. 1 2 Kelly, Andy. "Arsenal first team line ups". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 15 korrik 2016. Marrë më 15 qershor 2016.
  130. ↑ "GGM 36: Arsenal win their first major trophy" (në anglisht). Arsenal F.C. 8 gusht 2007. Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2015. Marrë më 18 shtator 2015.
  131. ↑ "125 years of Arsenal history – 1936–1940" (në anglisht). Arsenal F.C. 7 dhjetor 2011. Arkivuar nga origjinali më 30 shtator 2015. Marrë më 18 shtator 2015.
  132. ↑ "Double top Gunners" (në anglisht). BBC Sport. 9 maj 2002. Arkivuar nga origjinali më 23 prill 2003. Marrë më 18 shtator 2015.
  133. ↑ "Special trophy for Gunners" (në anglisht). BBC Sport. 18 maj 2004. Arkivuar nga origjinali më 21 gusht 2017. Marrë më 5 qershor 2016.
  134. 1 2 Kelly, Andy (24 shkurt 2017). "Arsenal's First Superstar". The Arsenal History (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 shtator 2017. Marrë më 22 shtator 2017.
  135. ↑ "Memorandum on areas and overlapping of associations" (në anglisht). The Football Association. 12 janar 1951. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2013. Marrë më 22 shtator 2017.
  136. ↑ "Emirates Stadium to host pre-season tournament" (në anglisht). Arsenal F.C. 1 maj 2007. Arkivuar nga origjinali më 3 maj 2007. Marrë më 17 qershor 2016.
  137. 1 2 3 4 "The Arsenal Board" (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 19 qershor 2017. Marrë më 21 maj 2017.
  138. ↑ Scott, Matt & Allen, Katie (6 prill 2007). "Takeover gains pace at Arsenal with 9.9% sale". The Guardian (në anglisht). London. Arkivuar nga origjinali më 12 mars 2008. Marrë më 11 gusht 2008.
  139. ↑ "Russian buys Dein's Arsenal stake" (në anglisht). BBC News. 30 gusht 2007. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2016. Marrë më 11 gusht 2008.
  140. ↑ "Everton confirm sale of 49.9% of club to former Arsenal shareholder Farhad Moshiri". The Guardian (në anglisht). 27 shkurt 2016. Arkivuar nga origjinali më 31 mars 2016. Marrë më 28 mars 2016.
  141. ↑ "Kroenke increases stake in Arsenal Holdings" (në anglisht). Arsenal F.C. 5 nëntor 2009. Arkivuar nga origjinali më 8 nëntor 2009. Marrë më 6 dhjetor 2009.
  142. ↑ "Kroenke nears Arsenal threshold" (në anglisht). BBC News. Arkivuar nga origjinali më 24 mars 2022. Marrë më 28 mars 2016.
  143. ↑ "US businessman Stan Kroenke agrees bid to buy Arsenal" (në anglisht). BBC News. Arkivuar nga origjinali më 7 shtator 2017. Marrë më 28 mars 2016.
  144. ↑ "Stan Kroenke takes controlling stake in Arsenal with 62.89% of shares". The Guardian (në anglisht). 11 prill 2011. Arkivuar nga origjinali më 9 prill 2016. Marrë më 28 mars 2016.
  145. ↑ Benge, James (23 janar 2018). "Arsenal majority shareholder Stan Kroenke increases stake to 67.09 per cent with £616,000 investment". Evening Standard (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 qershor 2021. Marrë më 14 dhjetor 2020.
  146. ↑ Panja, Tariq (7 gusht 2018). "U.S. Billionaire Gets Full Control of Arsenal, Buying Out Russian Rival". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2022. Marrë më 7 gusht 2018.
  147. ↑ Ronay, Barney (25 dhjetor 2020). "Arsenal's problems lie with Kroenke's ownership rather than Arteta". The Guardian (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 25 dhjetor 2020. Marrë më 25 dhjetor 2020.
  148. ↑ "Arsenal chief Gazidis leaves for Milan" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 28 nëntor 2018. Marrë më 4 maj 2021.
  149. ↑ "Arsenal Holdings plc". nexexchange.com (në anglisht). NEX Exchange. Arkivuar nga origjinali më 26 maj 2017. Marrë më 29 maj 2017.
  150. ↑ "Football 50 2015" (PDF). brandfinance.com (në anglisht). Brand Finance. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 8 prill 2016. Marrë më 22 mars 2016.
  151. ↑ Ozanian, Mike. "The Business of Soccer". Forbes (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 gusht 2020. Marrë më 27 qershor 2018.
  152. ↑ Markham, Tom. "WHAT'S YOUR CLUB REALLY WORTH?". sportingintelligence.com (në anglisht). Sporting Intelligence. Arkivuar nga origjinali më 8 prill 2016. Marrë më 28 mars 2016.
  153. ↑ Markham, Tom (2013). "What is the Optimal Method to Value a Football Club?" (PDF). SSRN (në anglisht). doi:10.2139/ssrn.2238265. ISSN 1556-5068. S2CID 153760884. SSRN 2238265. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 27 shkurt 2020.
  154. ↑ Collings, Simon (5 mars 2021). "Arsenal record £47.8m loss as pandemic hits 2019/20 finances". www.standard.co.uk (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 4 maj 2021. Marrë më 4 maj 2021.
  155. 1 2 "World's richest football clubs 2020: Barcelona replace Real Madrid at top of Deloitte Football Money League as Manchester United are left behind". CityAM (në anglisht). 14 janar 2020. Arkivuar nga origjinali më 4 maj 2021. Marrë më 4 maj 2021.
  156. ↑ Gabim citimi: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura Deloitte Football Money League
  157. ↑ Soar & Tyler (2005). The Official Illustrated History of Arsenal (në anglisht). fq. 30.
  158. ↑ "Wenger hungry for further success" [Wenger i uritur për më shumë sukses] (në anglisht). BBC Sport. 2 tetor 2009. Marrë më 6 dhjetor 2009.
  159. 1 2 Christopher Davies (8 dhjetor 2008). "700 and not out: Arsenal boss Wenger looking to celebrate memorable day at Porto" [700 dhe jo jashtë: Shefi i Arsenalit Wenger kërkon të festojë ditën e paharrueshme në Porto] (në anglisht). Mbretëria e Bashkuar: Daily Mail. Marrë më 6 dhjetor 2009.
  160. ↑ "The Managers" [Trajnerët] (në anglisht). Arsenal F.C. Arkivuar nga origjinali më 7 shtator 2008. Marrë më 7 shtator 2008.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ↑ Woolwich dhe Plumstead ishin zyrtarisht pjesë e Kent deri në krijimin e County of London në 1889. The Arsenal History ofron burime parësore mbi emrin, takimin e parë dhe ndeshjen e parë.[2] Bernard Joy thotë se Danskin ishte kapiten në themelim.[3] Danskin u bë kapiten zyrtar muajin tjetër.[4]
  2. ↑ Këmishat e reja ekspozohen në The Arsenal Shirt.[27] Llogaritë e gazetave për shtimin e mëngëve të bardha ofrohen nga Mark Andrews.[28] Diskutimi bashkëkohor rreth përdorimit të parë të numrave të fanellave, dhe prova e tij fillestare nga Chelsea F.C., ofrohet nga Neil Glackin.[29]
  3. ↑ Këto ndryshime kanë marrë vëmendje bashkëkohore,[59] dhe lavdërim të mëvonshëm[60] dhe skepticizëm.[61] Për kontekstin e përdorimit më të gjerë të shkencës në futbollin anglez, shih Soccer Science.[62]
  4. ↑ Disa analiza tregojnë performancë të fortë të ligës gjatë periudhës Wenger, duke pasur parasysh shpenzimet e Arsenalit për futboll, duke përfshirë një analizë regresioni mbi faturat e pagave,[63] regresion mbi shpenzimet e transferimit,[64] regresion mbi të dyja,[65] dhe një qasje bootstrapping për periudhën 2004–09.[66]
Gabim citimi: Etiketat <ref> ekzistojnë për një grup të quajtur "lower-alpha", por nuk u gjet etiketa korresponduese <references group="lower-alpha"/>
  1. ↑ Martin Keown ishte anëtari 'i pestë' i Back Four, por nuk luajti për klubin midis 1986 dhe 1993.
Gabim citimi: Etiketat <ref> ekzistojnë për një grup të quajtur "note", por nuk u gjet etiketa korresponduese <references group="note"/>
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Arsenal_F.C.&oldid=2867873"