Jump to content

Arsenije Çarnojeviqi

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Arsenije Crnojeviqi)

Arsenije Crnojeviq (ser.: Arsenije Crnojević) ishte patriku i patriarkanës së Pejës i cili sipas shkrimeve të shumta të Doktrinës së Shenjt serbe për t´ju ikur reprezaljeve të osmanëve, më 1690 (apo pakë më vonë) ju bashkua ushtrive austro-hungareze dhe iku në veri, në Dunascekso (Dunaszekcsó).

Sipas teorisë së doktrinës Arsenijesë ju kishin bashkuar gjithë serbët, gjë që edhe pse shkruhet shumë në literaturën e ndryshme evropiane, kurrë nuk është vërtetuar.[1]

Shënimet e vërtetuara tregojnë që pas kryengritjes, Arsenije ka ikur dhe ati ju kanë bashkangjitur disa të krishterë të racave ballkanike. Argumenti i paraqitur shumë shpesh që në Baranja (Baranya) ekziston një pakicë etnike serbe kur nuk është mbuluar. Ekzistojnë të dhëna që Arsenije Crnojeviqi ka ikur dhe në Dunascekso ka marr përsipër të drejtat mbi banorët serbë, mirëpo pastaj ai ka vazhduar ikjen në drejtim të veriut dhe pohimet që serbët në këtë pjesë verior të jenë vendosur dhjetëra mijëra persona nga Kosova dhe që këta persona formojnë katundet e Baranit nuk janë të argumentuara as me një fakt. Thuhet të jenë shpërngulur nga Kosova diku dhjetëmijë ortodoks por përbërja racore e tyre është e pajarrtë.[2] Si emigrant nga Serbia jugore, Kosova dhe pjesa perëndimore e Bullgarisë janë të argumentuara vetëm dy familje (Kosovacz/Koszovacz regjistruar më 1696 në Pócsa[3] dhe më 1713 në Liptód[4] si dhe Cziprovacz më 1713 në Mohács dhe Pécs). Këto raste janë raste të izoluara pasi që personat e këtyre familjeve paraqiten në lidhshmëri personat e familjeve që më tepër i ngjajnë emrave të Bosnjës.

Burimi i të dhënave

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Lukan, Veliki seoba Srba, ff. 35-41
  2. ^ Lukan, Veliki seoba Srba, ff. 40-41
  3. ^ MOL U. et C.Fasz 9 Nr.15.
  4. ^ BML, Conscritio Generalis Domestica 1713/2a

Shtypi në internet

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  • Die Baranya in den Jahren 1686 bis 1713: Kontinuität und Wandel in, Claus Heinrich Gattermann, Universitätsverlag Göttingen 2005 - ISBN 3-938616-32-6 Google libri