Doxho

Një doxho ku mësohet kendo në Tokio

Doxho (Japonisht: 道場) është një sallë ose vend për mësim gjithëpërfshirës ose meditim. Tradicionalisht ajo përfshin fushën e arteve marciale, por është parë gjithnjë e më shumë në fusha të tjera, të tilla si meditimi dhe zhvillimi i softuerit.

Historia

Fjala dōxhō e ka origjinën nga Budizmi. Fillimisht, dōxhō ishin një shtesë për tempujt budistë dhe ishin vende formale formimi për ndonjë prej arteve japoneze që mbaronin me "-dō", nga Tao kinez (ose Dao), që do të thotë "rrugë" ose "shteg". Ndonjëherë sallat e meditimit ku budistët Zen praktikojnë meditimin zazen quheshin dōxhō. Termi alternativ zendō është më specifik dhe më i përdorur. Grupet evropiane Sōtō Zen të lidhura me Shoqatën Ndërkombëtare të Budizmit Zen preferojnë të përdorin dōxhō në vend të zendo për të përshkruar sallat e tyre të meditimit siç bëri mjeshtri i tyre themelues, Taisen Deshimaru.

Në Japoni, çdo objekt për stërvitje fizike, përfshirë mundjen profesionale, mund të quhet dōxhō. Në botën perëndimore, termi dōxhō (kur lidhet me aktivitetin fizik) përdoret ekskluzivisht për artet marciale japoneze si aikidō, xhudo, karate-dō, etj.

Në artet marciale

Një dōxhō e përshtatshme e arteve marciale japoneze konsiderohet e veçantë dhe kujdeset mirë nga përdoruesit e saj. Në dōxhō nuk mbahen këpucët. Në shumë stile është tradicionale të kryhet një pastrim ritual (sōxhi) i dōxhōs në fillim dhe / ose në fund të çdo seance trajnimi. Përveç përfitimeve të dukshme higjienike të pastrimit të rregullt, ai gjithashtu shërben për të përforcuar faktin që dōxhō supozohet se mbështetet dhe menaxhohet nga trupi i studentëve (ose nga studentë të veçantë, p.sh., uçi-deshi), jo nga personeli udhëzues i shkollës. Ky qëndrim është humbur në shumë dōxhō moderne që themelohen dhe drejtohen nga një grup i vogël njerëzish ose instruktorësh. Në fakt, nuk është e pazakontë që në shkollat ​​tradicionale (korju), dōxhō përdoret rrallë për trajnim fare, në vend që të rezervohet për raste më simbolike ose formale. Trajnimi aktual kryhet zakonisht jashtë ose në një zonë më pak zyrtare.

Shumë dōxhō tradicionale ndjekin një model të përcaktuar me shomen ("përpara") dhe hyrje të ndryshme që përdoren bazuar në gradën e studentit dhe instruktorit të paraqitur saktësisht. Në mënyrë tipike studentët do të hyjnë në këndin e poshtëm të majtë të dōxhōs (në lidhje me shomen) me instruktorët në këndin e sipërm të djathtë. Shomen zakonisht përmban një faltore Shinto me një skulpturë, rregullim lulesh ose objekte të tjera. Termi kamiza do të thotë "vend nderi" dhe një term i lidhur me të, kamidana i referohet vetë faltores. Artefakte të tjera mund të shfaqen në të gjithë dōxhōt, të tilla si kanban që autorizon shkollën në një stil ose strategji, dhe sende të tilla si daulle taiko ose mburojë (O-joroi). Vizitorët mund të kenë një vend të veçantë të rezervuar, në varësi të gradës dhe stacionit të tyre. Armët dhe mjetet e tjera të trajnimit normalisht do të gjenden në murin e pasmë.

Shiko edhe

• Kultura e Japonisë
• Artet marciale japoneze
• Shpata japoneze
• Regalia Perandorake e Japonisë
• Shinto
• Veshjet japoneze