Henori

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Henori (në tekste edhe Henoch, Enoch, nga hebraishtja në kuptimin i bekuari apo ai që e di) është i shtatë nga të dhjetë etërit e lashtë, i cili në moshën 375 vjeçare pa vdekur duket të ketë shkuar në qiell. Ndër parin e vonshme të jahudive, emri i tij lidhet ngushtë në shumë shkrime apokaliptike. Në Etiopi gjenden librat e Henorit. Në këto libra duket të ketë dëshmi figurative të kohës së Makabrit për pritjen e lajmëtarit të jahudive para krishterë (Messias). Në këtë varësi librat sllav për Henorin shpjegojnë udhëtimin për në parajsë të Henorit. Libri i hebrenjve për Henorin është një traktat i mistikëve jahudi nga shekulli i IV.