Përdoruesi diskutim:Banushi
Kjo faqe këtu është vetëm për diskutim mbi përdoruesin Banushi. Wikipedia nxit diskutimin mes vullnetarëve të saj dhe nuk do të censurojë komente bazuar në pikëpamjet ideologjike ose politike. Wikipedia nuk do t’i ndryshojë komentet. Ato ose do të publikohen, ose do të fshihen nëse nuk u binden rregullave kryesore.
|
Të gjitha komentet u nënshtrohen këtyre rregullave:
|
Shaban Cakolli
"TOKË DARDANE"
"DODONA"
BIBLIOTEKA"SHTIGJET"
Redaktor:
Sabri Bresa
Recensent: Adem Istrefi
Ballina: Agim Morina
KA KOHË
Ka kohë që jam duke u ngjitur Lugut të Blertë të Gërmisë.
Ka kohë që ujë pi në krojet e fëminisë.
Ka kohë
që më janë ngatërruar kohët
dhe nuk e di kur fillon e kur mbaron
Ëndrra.
ARBËRIA
Më e moçme se Hëna është Arbëria, rrënjët i shtrin tek mitet ilire ku^perëndesha Dea qumësht i jep gjarpërit të shtëpisë.
Ëndrrat arbërore me Qerren e Diellit udhëtojnë për të pushuar në svastikën e djepave tanë.
Derisa flenë arbërorët dy shqipe të pagjuma ëndrrat na i ruajnë
netëve me hënë.
DARDANIA Ja këto janë ato vise ku pemët piqen në dimër e lulëzojnë në verë.
Fëmijët dardanë këmbëzbathur ecin nëpër acarin e shekujve për të arritur në tokën e premtuar.
Kjo tokë është Dardania e gdhendur në atë mburojë që e mbajnë luftëtarët e saj nëpër betejat që s´i regjistroi historia.
ZHGËNJIME
Evropën e krijuan së pari me mite e legjenda.
Erdhi nga antika në katër këmbë në përrallat moderne me urinë e Kronosit.
Djepi i saj ku i dhamë qumësht legjendash ende përkundet bosh në gërmadhat e Ballkanit.
LEGJENDA E ROZAFATIT
Një fëmijë
kërkon gji
nga guri.
Nëna e murosur me qumështin e saj ruan qytetin e Shkodrës nga ushtat e helmuara të legjioneve romake.
Më kot babai fëmijës së vet i rrëfen rrugën e përgjakur deri te kënga e lahutarit.
Ai s´do të kthehet pa i pirë dy-tri pika qumësht nga legjenda e këtij shekulli.
DUKE SHIKUAR ORËN
Një shekull iku duke shikuar diellin me zenit.
Ku mbet ora jonë që mat rrjedhën e gjakut në histori?....
Pena ime gërryen mbi letër hieroglifet me të cilat kam shënuar kronologjinë e lindjes deri në perendim të epokës së gjakut.
DRURI I JETËS
Liliane Perrin-it
Ajo vdiq në nëntor dhe flamujt e fateve tona i zbritëm në gjysmështizë.
Liliane Perrini-i, medalon i përjetshëm ne do ta mbajmë të varur në kujtimet tona.
Ajo iku në nëntor dhe vjeshta hyri me verdhësi në visoret e ëndrrave duke shkundur gjethet në Drurin e Jetës.
ËNDRRAT Na mbytën ëndrrat e dheut të huaj
Edhe netëve të pagjumë bredhim të përhanshëm hapësirave të bleruara të vendlindjes.
zgjohemi me ëndërr në qepallë, dhe ngrysemi mbi pjalm gjumi në bebëzen e lulëzuar.
Vetëm një grusht dhe Kosovë do të na sjellë pushimin e trupit dhe qetësinë e shqisave tona.
ROJA E TUFËS
Kur këndon Baca Nazif fotografitë në mur lotojnë nga malli: "Ngjitet tufa me këmborë, u prinë dashi me kurorë..."
Në karrige ahu që ka lëshuar gjethe rri ulur duke i rënë kavallit i zgjon bylbylat e mallit në kopshtet e largëta nëpër këngë.
Nëpër mure zhagitet hija e dashit të therrur kurban për festën tonë të motmotit.
MALLI PËR FSHATIN E LINDJES
Arën me grurë e solli në dhomën e stolisur me kallij të vendlindjes.
Këtu në këtë qytet të huaj
as gruri se ka ngjyrën
e bebëzave tona:
është jeshil si zhapini
tek rrezitet mbi shkëmbij.
U poqën kallijtë në dhomë nga malli ynë ngjyrë bakri.
PLAGA E KURBETÇARIT
Është plagë
e nuk mbyllet kurrë
as nëzemër, as në shpirt.
Stinët ndërrojnë, datat në kalendar, akrepat qarkojnë rrathët e ferrit. koha rri e ngrirë në kujtime.
Plaga ime kullon gjak pika-pika mbi kujtime....
SHAMIJA
Ma dha shaminë që pat fshirë lotin që ia shkrumoi faqet.
Kur u zgjova nga gjumi me të i fshiva kujtimet e lëndimet e zhubrosura...
Po njelmësinë e mërgimit,
me se do ta fshija, me se do ta hiqja?
RASAT E MËRGIMTARIT
Një jetë e nemur e lakuar nëpër rasa.
Në emërore:Iliri! në kallëzore:Dardani! në rrjedhore:Kosovë!
Thirrorja është zhdukur se nëna s´na dëgjon.
Emri ynë edhe sot lakohet nëpër histori.
NË KUJTESË
Dikush qan mos po qaj unë?
Me ninullat të bukura mí ndizte nëna dhe qirijtë qiellorë mbi kokë.
Mbi kokë, pleqëria se ç´m´i shkundi borërat e Sharrit e duke bredhur meridianeve ninullat e nënës s´mú ndanë.
Dikush qan mos po qaj unë?
MALLI
Kur e lash shtëpinë dhe ika nëpër botë nëna deri te pragu i shtëpisë më përcolli me lotë.
Ika unë i mjeri nëpër baltë e terr, nëpër shteg ylberi vajta drejt në ferr.
Dielli rri i ngrirë në qiellin e huaj duke ma ngrohë jetën me javë e me muaj.
Rrudhat e pleqërisë
s´ma shuajnë atë zjarr
që në vendin tim
të kem një copë varr.
REFREN KURBETÇARI
Kafka të ngjitura për lëkurë që jetën s´e shijojnë kurrë duke kujtuar lodrat e fëminisë vrapin e bagëtisë në fushë mallin që është përzier në këtë tymnajë.
Kush do túa ushqejë shpresën ata që kurrë s í sheh të qeshur, Rini e mbështetur për mur deri kur?
KROI I AHUT
Nën shiun plak diku në mal buron me currila uji kristal.
Rrjedh uji ngadalë malit tatëpjetë, siç rrjedh nëpër vite malli im për jetë.
Një ylber kujtimi rrjedh nëpër mote prej zemrës sime deri te zemra jote.
BYLBYL I LUMTUR
Ti në kafaz
unë mes natyre
ti këndej
e unë
matanë pasqyre
Ti lart në qiell
e unë poshtë në tokë,
as për një shekull
s´bëhemi shokë.
Eja të ndërrohemi për shekullin e ri.: unë pëllumb ti bëhu njeri.
DITË E VONUAR Si pikë uji nga shkretëtira bëhu oazë dhe mbushi burimet që t´i freskosh zemrat e djegura nga vapa qiellore.
Dhe eja ditë e ëndrrave të bardha!
NËNA
Fjalë e qëndisur me shkronja ari te kokat e shqiponjës në flamur.
U rritëm nëpër shekuj në prehrin e saj, me bazybenë që na e lidhi për qafe bredhim nëpër histori.
Edhe sot në kurbet në ëndërr netëve dimërore më flet.
DALLËNDYSHES
Shko në kopshtin tim këput veç një mollë ma sill t´i marr erë të bëhem erë e saj.
Ma sill një lulëkuqe me ngjyrë të flamurit t´ma zdriti udhën e shtegun nëpër terr.
KËNGË QYQESH
Në pullazin e shtëpisë tubohen qyqet.
Netve me hënë majë oxhaku heshtjen mortore vetëm kënga e tyre e prish.
Mbështjell me ëndrra kobzeza nëna mallkon këngën e tyre mortore.
PARA XHAMISË SË MADHE NË
PRISHTINË
Në Prishtinë para kafenesë"Besa" bërlyket shpresa për çdo ditë.
Para Xhamisë sëMadhe tubohet mëngjeseve rinia për të shitur rininë e vet.
As me pishë as me qiri kurkund s´gjen mall më të lirë në treg.
BOTA E TJETËRSUAR
Shekuj me radhë po lind engjëj dhe tiranë.
Rruga ku takohen shtruar me të zeza, mbretëri e tyre shtrihet në varreza.
DHEMBJE
Ngricë përjashta e ngricë përbrenda ku të gjejnë zemrat pak ngrohtësi dashuria ku do të shkrijë?!
Duke pritur ata që ikin duke pritur ata që s´vijnë më të vocërr po bëhen fëmijtë. Po Gjeto Basho Muji kur do ta kapë thikën për ta mbytur frikën?
NETËT PA GJUMË
Dhoma fle
po shtati im sé ndjen qetësinë:
mendimet bredhin nëpër visore,
qelizat ëndërrojnë sferat e dritës
ndërsa eshtrat parandjenë se do të bjerë shi.
Në mua s´ka qetësi: zemra troket në një portë ku e dashura ime qëndis pajën e fëmijëve tanë të palindur.
Në një ëndërr hap një dritare: fluturat e dritës vërshojnë nëpër perde dhe shëndrrohen në fluska drite.
Zgjohem dhe shënoj në ditar: notat e një kënge të harruar në një legjendë.
PËLLUMB I HUAJ
Ai nuk e njeh
qiellin tim
që e ruaj në bebëz.
Di të fluturojë
vetëm mes reve me tym
që na i ngulfasin
mushkëritë tona fshatare.
Më kot shikojmë nga qielli ai asnjë lajm nuk do t´na e sjellë nga shtëpitë tona mbuluar me mall.
Edhe gugatjen e ka në gjuhë të huaj As dreqi s´i merr vesh figurat që bën tek fluturon nëpër qiell.
Më mirë është t´ia vënë një degë dafine në sqep dhe të lutemi të na sjell paqe në këtë globin tonë gjysmë tokë e gjysmë ujë loti.
NË PRITJE
A do të kthehet ndonjëherë
si zog shtegëtar
për të marrë vezën e harruar
në pullazin tonë.
si stalagmit mijëvjeçar pres i shtangur fluturimin e tij nga vendlindja unë Ago Ymeri vetë.
VENDI IM Natë për natë shëtis visoreve me hënë buzë lumit, fushave me grunaja, pyjeve të gjelbëruara.
Krojet gurgullojnë në gjuhën e këngës bari pëshpërit baladën për Rrushen e Rexhës, era zgjon mallin e fjetur në zemër.
Natë për natë bredh bulevardeve të ëndrrës dhe në shtëpi nuk arrij kurrë.
RRUGËT E MIA Jam udhëtar që kërkon Itakën e vet.
Meridianeve të Europës shetita, nëpër hotele luksoze kam fjetur dhe asnjë çast pushimi nuk pata
As buka s´pat shije as uji i kroit, pa i prekur nëna ime.
Shesheve të qyteteve u mungonte aroma e blirëve të buzërrugëve të mia.
Dhe vazhdoj rrugën dhe s´di kush më shtyn e në Itakën time s´arrij kurrë.
BOTA E MASKAVE
Është bërë bota si laraska
krijon fytyra me dy maska,
një dje,
tjetër sot,
nesër duket si robot.
NË BRENDI E sotmja qan të nesërmen, të dyja në shpirtin tim ndeshën, unë mes tyre përpiqem të arrij triumfin.
PISHTAR DRITE Fadil Sylejmanit
Pishtar drite në qiellin e shqipeve: e sjell pranverën në stinët tona, ngrohtësinë në kujtime, shënon vitet e dritës, që arrijnë nga stërgjyshërit tanë. Meshtar i të dielave tona kur besimtarët bien në gjunjë tek predikon të ardhmen.
Qiri i Naimit që shuhet për të bërë dritë për poetin e tretur në bardhësinë e letrës.
I HUMBURI
Kur deshi të kalojë
nëpër pragun e dy stinëve
u rrëzua në gurin e moshës.
Buza i rrodhi qumësht se ende dhëmbët e qumështit s´i ishin ndërruar çunit.
Tashti ndjek gjurmët e stinës duke ëndërruar mustaqet e misrit t´i rritën nën hundë.
USHTRIMI I DURIMIT Digjet si Ago Ymeri për fjalën e dhënë: besë sot a ka ndër burra?
Thinjat e durimit iu nxinë dhe rishtas iu zbardhën nën flakën e ftohtë që digjet nëpër fjalë.
S´ka zjarr që ia pjek kulaçin që ia gatuan e bija e mbretit. Ai do të kthehet pas nëntë vjetëve te nusja e vet.
MALLËNGJIM Motra kur u bë nuse hapi portat e ngujuara të një stine të re.
Qerrja e kuqe me katër rrota kohe
kaloi mbi fëmininë e saj.
Motra iku! Ç´zog do të këndojë në drurin e manit mallin e saj?
ELDORADO Aty sundon vetëm një stinë: gjethet thahen në bebëz ku bën vapë tropikale.
Aty mbretëron vetëm një kohë: Doruntina do t´mbetet pa u martuar se treqind krushq kanë humbur rrugën deri te shtëpia e saj.
Çika potureshë këndon balada me një kurorë gjaku në kokë.
El Dorado është ëndrra jonë shekullore. 'Tekst i theksuar'''Tekst i trashë'''
LETËRSI"KRISMA E FJALËS"Shaban Cakolli[Redakto nëpërmjet kodit]
PËRMBLEDHJA POETIKE: "KRISMA E FJALËS";SHABAN CAKOLLI
JEHONA E SHEKUJVE
Aty pran trotuarit rrokaqielli përgëdhel yjet më poshtë nën hije purgatori tenda e fshehur e mallkimit
Në guvën e shpirtit
Në guvën e shpirtit
Shpresa – ylber amshimi
ngrihet hark në qiell
nënë të cilin rrjedh
lumi i amshimit
Kush është ai trim që mund ta kapërcejë harkun e fatit të vet që poemën e vet ta dëgjojë për së gjalli
FJALA JUAJ
Në kujtesë do mbetet ajo fjalë që vjen maleve me flakën e kushtrimit heu kush është trim se ora ka ardhë ujkun e çalë ta heqim zvarrë nëpër baltë
UNË DHE MALLI
Tërë natën bashkë unë dhe malli
na mbyti halli i kësaj jete jallane
Kur s’kam gjumë fare
ndez një cigare
brengat t’ kthej në tym
DROJA
Druaj se djalli
me xixa stralli
na vizaton yllin
midis balli
Vijnë pastaj hijenat
t’i grisin pelenat
e foshnjeve të palindura
.
Këta klysh popi soji e sorrollopi që të pijnë gjak populli shekulli s’i ngopi
Në këtë rreth harkor të rrugëtimit mizor vetëm lëmshi i fatit na mbeti në dorë
FJALA E HUMBUR
Mbeta pa fjalë a ditën kur jam nisur në jetë rrugëve të paruugë në dritë e mugë
Në guvën e shpirtit ndryer është qe një shekull e betuar nën dritë qiri para ikonës sate liri
KAPTINA II
GJURMË PAS GJURME
E GJATË KJO NATË
Sonte gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time qielli i ka ndezur fanarët të mos tremben qelizat që tajisin lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
E NDIEJ HUMBJEN
Viti shkel vitin pesha bie pingul në shpirtin tim tretur në mërgim
Një pjesë e diellit
m’ është shkëputur
nga qielli i bebëz
nga hija e lotit tim
derdhur
në dhe të huaj
Nëse unë s’ kthehem hija ime do të bredhë trotuareve të nbotës pas mallit tim
Për çdo natë
e bëj nga një shtegëtim
në mendje
për në shtëpi
për amanetin e nënës
para se të japë lamtumirën
pranverave të ikura pa kthim
HALL MBI HALL
Turma shkojnë turma vijnë mbijnë si bari i keq në faqen e blertë të globit
Prej shekulli në shekull kërkojnë lëmoshë trotuareve të fatit
Trokasin në portë të hapur kastat luksoze të ngopura parfumnesh të një biznesi të ndyrë
ORA JONË
Gjurmë pas gjurme bjeshkë pas bjeshke na ndoq sopata shpatën nëpër shekuj
Këtu varrë e atje varrë
më bëhet shpirti mulli ere
në skëterrë pas skëterre
deri kur të bredh me bredh
kështu,o shpirti im?
nga të palarat
e botës pelim
Këtu s' jam atje s’më lënë, o nënë
qenia ime e ndarë në dysh
në udhëkryq
E BUKURA MORE
Moj e bukura More si të lash, e më s'të pash si të lash, si të lash si të lash, e më s'të pash (popullore)
Ec nëpër të kaluarën për ta gjetur të ardhmen ëndërro shqip, frymo shqip o Arvanit
Hy kalabrisht i dehur mendimeve arbërisht e jetën vazhdo prore e dasmën bëje pleqërisht
Edhe varrin hape me E bukura More
Rro sa malet
me dhembjen shkëmbore
buzë detit
me shikim të humbur
nga e bukura More
TY QË PO VJEN
Në këtë botë erdhëm njëlloj me rregullat e ngurta të natyrës
A lejon natyra pamjet me dy fytyra
Njëri maskë
laraskë
në atë degë të fatit
që çukit
kokrrat e inatit
Me kurriz për murriz
tjetri kruan
unazat e shekullit
LAMTUMIRË
Tërë kohën u rropate
për këtë jetë bajate
ndërtoje kulla prej letre
rrokaqiej e pallate
Atë që bëje ditën rrënoheshin brenda nate
Falë të qoftë
o miku im
ky mashtrim
MORT
Të etur për gjak këta barbarë edhe në ëndrrat e tyre hapnin varr
Po nga varri i tyre
s’ do mbijë as fije bari
vetëm ndonjë gjethe ançari
mund ta sjell
era nga shkretëtira
KËNGË NË DARDANË
Metush Krasniqit
Në Dajkoc e në Dardanë anembanë këndohet një këngë përjetësie
Këndon bilbili maje lisit për një legjendë që e lindi fisi
Këndojnë në kor shkëmbi e lumi duke rënë nëpër fushë për shqiponjen e Krasniqes në qiellin e kuq të Kosovës
KOSOVËS
Kosovë copë fushe e Edenit me përmasa ëndrre me qiellin përplot shqiponja që ngrejnë qerdhe nëpër zemrat tona
PËR TY DRITË
Flakadan lirie
që n driconte nëpër zemrat tona
me shekuj
Shekull pagjumësie është ky c’ të bëjmë me ty në cilin qerpik si në shandan të vëmë në cilin qiell të bebëzave tona të grisura
Tokë e shenjtëe
e Kosovës
me këtë florë
të kuqe gjaku
me xixëllonja stralli
që dalë kanë
nga nga limfa jonë
NË BRENDI
Këndej gjithë zjarr e andej akull vetëm gjurmë e kthtërave të stinës në xham
Zjarri djeg
leckat e stinës së ikur
nga fryma e detit
të strukur në gjethe bajameje
Një syth ëndrre zënë e ka zogun e bilbilit në kafaz
E GJATË KJO NATË
Sonte gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time qielli i ka ndezur fanarët të mos tremben qelizat që tajisin lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
AS NË JETË;AS NË VARR
Më humbi shoku i shpirtit e zhdukën pa gjurmë këlyshët e ferrit
S' është askund as në jetë as ndër varre. s’është më hija e tij
Ai s’është askund se është gjithkund duke u dhënë shpirt gurit e drurit
KAPTINA III ZJARRI QË KA KOSOVA
LETRA E NËNËS
Më çoi nëna letër
shkruar më kishte me lotët e saj
Liqe i pafundë dukej pika e mallit që derdhur ish nëpër fjalë
Më shkroi nëna letër dhë një liqe malli e ktheu në avull vetëm me një fjalë
RRUGËS PËR NË QIELL
Sa herë mbi çati na këndonte korbi nëna e mallkonte thoshte: këndon morti
Shenjat e shenjta
të krahut të shqiponjës
u dukën në qiell
dhe në palcën tonë
rrymoi liria
ERDHI ORA
Pabesitë e bardha nga shekulli në shekull mallin për liri s'na shuan
Brigjeve të ëndrrave
u përplas akullnaja
në rropulli
u trand liria
e ujqërit uluritën
e bjeshkët gjëmuan
e u trembën majet me dëborë
se erdhi ora
e flakës së pashuar
të zjarrit ilir
Dielli ka shndëritur
qiellin e zemrave tona
se jehoi zëri i Ademit
se Hamza i zu pritën
jehut të kushtrimit
i gjallë apo i vdekur
i Besëlidhjes së Gjergjit
jam për jetë
NË UDHËKRYQ
Këtej vihet andej shkohet rrugët tona s'mund të ritakohen. në brendi shpalos kujtimin tëndin dhe timin i vogël është hapi im pafund veç mall e trishtim.
PËRSE MË IKE
Më ike
o mike,
me mëngjesin
e vjeshtës
më le
me hirin e mallit
të ruajë
atë gacë të fshehur
të dashurisë
Mbeta në udhëkryq të dashurisë me sy kah qielli duke pritur pikat e lotëve të tu që do t’i sjellin retë ë kësaj vjeshte
E VËRTETA
Kur kreshnikët tanë i hapën hartat atyre në duar iu dogjën kartat
Lartmadhëria mbet lakuriq para pasqyrës u bë gaz i botës karikaturë e gjallë që të bën më lot të qeshësh
Gomari që shtihej ujk mbeti pa lëkurë dhe filloi të pëlliste deri në kupë të qiellit
Vetëm kur në gjyq e depozitoi mendjen u pa sheshit se burri i botës për mburrje e kishte trurin e gomarit
ETIKETA MIRËSJELLJEJE
Atyre iu iu dridhej buza e u kruhej zuza tek flisnin me romuza për luftën e madhe
Urrenin njeri-tjetrin tek i lanin faqet ndërsjellë me pështymën e puthjeve
Biografitë plot akuza
kandidatë për biruca
që kur lindën nga lluca
Trima para pasqyrës para kufomave dhe dhomave që kundërmonin ligësi
LOT KOSOVE
Sllav e shkja dhe djalli i zi na lakmuan edhe gjelbrimin e fushave tona në sy
As me vetëveten s’ lanë
të flisnim njerëzisht
për njerëzimin
se njerëz s’ishin
Shkilnin tokën tonë të bukës
me thundrrat e tyre
me brirë therrnin
qiellin e kaltër
të bebëzave tona
Zjarrin që ka Kosova
për liri tund dheun
dhe shpërthen
deri në qiell
duke djegur e pjekur
mustakët e miu
në fytyrat satanike
Kur shiu i lotëve pushoi
rreze lëshoi liria
dhe me foshnje u mbush shtëpia.
TRIMAT
Zjarrin që ka Kosova s’e ka Etna as vullkanet në Tokën e Zjarrtë
Aty ku shpërthen zjarri
ngrohet shqiptari
me flakën e lirisë
Më bënë trim dhe mua
ushtri e rritës
roje e Kosovës
dhe e shkëndijave të gjakut
Mbrapsht në krye Shko poshtë
KAM NJË HALL
Kam një hall më të madh se lumi me netë të tëra . s'më zë gjumi kështu dje kështu sot i përgjumur nëpër glob mbuluar prej luksi
Anonim
në azil
pa mik e me myk
i mbyllur në terr
endem nëpër vetëvete
në anonimitet rroj
e vdes ngapak
çdo ditë
EMËR I NEMUR
Udhëtarë të territ hyjnë dhe dalin nga dera në derë ecin për teh të thikës duke u përpjekur të kërcejnë në humnerë hapur në anatemë si fëmijë të humbur thellë në pyll lajkash e trishtimi
U lexohet në dritën e syve mallkimi i territ ngrysen e gdhihen me një vel mërzie
Nuk kanë shteg as prag
s'dijnë kah nisen,
as ku ndalen
me këtë rrugë muge
emër të nemur
gurbet
Mbrapsht në krye Shko poshtë
Shiko profilin e anëtarit
JETË PA SHIJE
Kam etje si në dimër ashtu në verë
Tablo e recetës sime
e pij qumësht
më bëhet vrerë
ha bukën
më bëhet gurë.
Para syve perde muge
kjo është panorama ime
në muzgje gjumi
Menu e pashkruar me një përzgjedhje për oreksin e humbur të ditës
JETË E VAJ
Rrodhi përrocka ujë loti rrodhi kot së koti kur ndryshoi moti
Në katër anët e globit
rri buzë trotuari
duke shikuar
ndërrimin e ngjyrave në semafor
Kërcitën kockat nga reuma kur filloi riga e shiut të bjerë nga ai qiell kuq e zi
Në gjysmë u ngrit flamuri. flamuri i kuq i larë me gjak për këtë jetë të pafaj
KAPTINA IV
ËN QIELLIN E HUAJ
MËRGIMTARI
Larg atdheut
larg shtëpie
të shkuan vitet
sikur hije
Vetëm agimi i djalërisë hap portën e kujtimeve dhe në fushat e bleruara të viteve një çunak këmbëzbathur mbledh Lulenarçizi
E shkurtër është jeta si një shirit celuloidi që fillon në kujtime dhe mbaron në një beze të bardhë në murin e moshës
Imazhe gri si bryma e flokut tënd ngrin e shkrin në lëvizje të përhershme të ëndrrës
.
Rini e thinjur
stacioneve
presin e përcjellin
vagonat me radhë
që bredhin nga stina në stinë
NËN QIELLIN E HUAJ
Ky qiell mbi rrokaqiell dhe jeta jonë drith e miell brenda mureve të betonit vyshket e pafaj në këtë nënqiell
Deri në asht unë kam acar. dhe duhet të mbulohem me një re të trashë tymi ose të pëlcas si tollumbace në duart e një fëmije bonjak e gjuajtur nga një shigjetë acari
Zemra ime e mërdhirë
del gjysmëlakuriqn të shëtisë
nëpër kopshtin e mbuluar me vesë
BUZË LUMIT RAJNA
Buzë lumit Rajna mbi syprinën e ujit hijen mallit e ndeza tani jam pa hije i lehtë si avulli si një hije malli që ka rënë mbi ujë
ME SHTEGTARËT
Bashkë me dallëndyshet u nisëm për një ditë shtegëtimi
Kaluam fusha lumenj dhe detra për ta gjetur folenë e stërgjyshërve pellazg
Kur vinin pranverat
dhe bora shkrihej
në diell shfaqej
strofulli i lashtë
në një dege të tharë
KUR DOLA PREJ SHTËPISË
Kur dola prej shtëpisë ia dhash flakën rinisë
Si qen e tërbuar lehte uria e skamnorit në dheun e huaj
Erdhi koha për t’ u nisë
dhe i thash nënës
të ma varë atë bazybe
në qafë
që të më ruaj
nga syri i keq i mërgimit
Zemra e nënës
u vyshk për një minut
siç vyshket lulja nën brymë
dhe zemra e mërgimtarit nga malli
Një vaj i padukshëm
ma dridhi buzën
dhe s’ mund të them
asnjë fjalë malli
për tokën që po e lë
Jetë e namur
sot për nesër
me rininë e humbur viteve
të njomura me lot
Vitet shënohen
me hijeroglifet
për historinë fatkeqe
të brezave që po vijnë
MALLI PËR KROIN E FSHATIT
Ngjiten vashat shpatit shkojnë te kroi i fshatit të buta si delet i zbukurojnë belet kur ngjesin kordelet.
Qafat me rruzare n’kostume shqiptare qëndisur me rreze
Kroi i fshatit ujë rrjedh teposhtë nga fushat për t’i çmendur çunat për t’i joshur çupat
Tani më zgjon etjen
në këtë tokë mërgimi
malli më djeg shtatit
për kroin e fshatit.
NËNË MOJ NËNË
Kur u ndava nga ti o nënë qava natën e tërë se kisha mall për një fjalë tënden
Kur m’i këndoje ninullat o nënë në gjoksin tënd. fluturoja në qiell
Më ty për dore hapëroja nëpër oborre dhe sot më merr marrë malli të më marrish përdore. o nënë
Rrudhat e pleqërisë
sa të hijshme i kishe
si vija të dritës të yjeve në qiell
në netët plot hënë
Sa më ka marr malli
për një bukë
nga dora jote.
o nënë
për një bukë misri
me shije fëmijërie
Si zgavër lisi
zemra më është bërë
ke era fsheh borën
për flokët e mia
Edhe zogjët e malit
nëse më thërrasi
t’ i lot mos lësho
qëndro dhe më prit
se do të kthehem një ditë.
NË VIZION
Në një kopsht në Osnabrück me një me një dallëndyshe u bëra mik
Zemra bëri benë
se do t’ia ruaj folenë
derisa të kthehet nga shtegëtimi
Iku duke më përshëndet me krahun e lehtë. zogu i shkretë
Kalon detëra edhe toka
të sjell të fala
nga Shiroka
N’ ma pashë nënën me lot në sy
ajo qanë edhe për ty:
I ZHDUKUR
Një gotë verë një cigare si në odat shqiptare shuaj mallin e vendliondjes
Pa shtëpi e katandi shterg i humbur në stinë vjeshte
Jam shumë larg vetë syrgjyn me një gotë dhe tym duhani rendis ditët në rruzaret e vitit
KUSH JEMI
Kështu ishte kur jetë bënim me dreqërit
Brejtësit na e grisnin
dokumentin e identitetit
të mos e njohim
as shembëlltyrën tonë
në ujin e pusit
Na pyesnin: Kush jeni?
nga vini?
a ke dëshmi
për identitet
Ja këtë kartë ndërkombëtare
se këtu kemi ardhur
nga ferri ynë
se jemi në thelb
origjinal
VIZIONARIT
I.Rugovës
Jeta
hije e vogël
Për ëndrrën tonë
të madhe
Mbyll një portë hap një portë për të dalë në një moshë tjetër
Edhi dita
t’ mbledhim frutet
në atë pemë të jetës
në mungesën tënde
Dita e dhimbje se madhe
N'shekuj morti
u rritën brezat
duke pritur
të vish ti
me një fanar ardhmërie në dorë
Tani një diell i kuq rri varur në atë degë të të bleruar në pemën e jetës
Ai iku po një brerore lirie ndriçon përjetësisht në atë afresk me portretin tënd
ANTIHISTORIKE
Sa herë ia shikoj fytyrën mësuesit të historisë më bëhet se lexoj një pergamenë të lashtë të zhubrosur nga vitet
NË FLAKËN E KUSHTRIMIT
Në kërkim të fatit
Znj. Reile Hildebrandt
Sa shumë lustra fjalësh për paqaën
po botës s’ia ndërron fgaqen
prej mesjete
ne histori
s’ia ndërron kush numrin
kësaj flete
të lirbrit të fatit
Karvane të pandalura
nëpër rrjeta rrugësh
të labirinthit në Ballkan
jetë insektesh bënin
nëpër shekuj
Nga muri kinez
deri te Muri i Berlinit
nëpër gjurmët e hirin
fati shtijohej
nga brezi në brez
Edhe sot nën harkun e fatit rrjedh ai lumë i pagjumë njerëzish për të dalë në atë fushë jeshile të Edenit
LETËRSI"KRISMA E FJALËS"Shaban Cakolli[Redakto nëpërmjet kodit]
PËRMBLEDHJA POETIKE: "KRISMA E FJALËS";SHABAN CAKOLLI
JEHONA E SHEKUJVE
Aty pran trotuarit rrokaqielli përgëdhel yjet më poshtë nën hije purgatori tenda e fshehur e mallkimit
Në guvën e shpirtit
Në guvën e shpirtit
Shpresa – ylber amshimi
ngrihet hark në qiell
nënë të cilin rrjedh
lumi i amshimit
Kush është ai trim që mund ta kapërcejë harkun e fatit të vet që poemën e vet ta dëgjojë për së gjalli
FJALA JUAJ
Në kujtesë do mbetet ajo fjalë që vjen maleve me flakën e kushtrimit heu kush është trim se ora ka ardhë ujkun e çalë ta heqim zvarrë nëpër baltë
UNË DHE MALLI
Tërë natën bashkë unë dhe malli
na mbyti halli i kësaj jete jallane
Kur s’kam gjumë fare
ndez një cigare
brengat t’ kthej në tym
DROJA
Druaj se djalli
me xixa stralli
na vizaton yllin
midis balli
Vijnë pastaj hijenat
t’i grisin pelenat
e foshnjeve të palindura
.
Këta klysh popi soji e sorrollopi që të pijnë gjak populli shekulli s’i ngopi
Në këtë rreth harkor të rrugëtimit mizor vetëm lëmshi i fatit na mbeti në dorë
FJALA E HUMBUR
Mbeta pa fjalë a ditën kur jam nisur në jetë rrugëve të paruugë në dritë e mugë
Në guvën e shpirtit ndryer është qe një shekull e betuar nën dritë qiri para ikonës sate liri
KAPTINA II
GJURMË PAS GJURME
E GJATË KJO NATË
Sonte gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time qielli i ka ndezur fanarët të mos tremben qelizat që tajisin lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
E NDIEJ HUMBJEN
Viti shkel vitin pesha bie pingul në shpirtin tim tretur në mërgim
Një pjesë e diellit
m’ është shkëputur
nga qielli i bebëz
nga hija e lotit tim
derdhur
në dhe të huaj
Nëse unë s’ kthehem hija ime do të bredhë trotuareve të nbotës pas mallit tim
Për çdo natë
e bëj nga një shtegëtim
në mendje
për në shtëpi
për amanetin e nënës
para se të japë lamtumirën
pranverave të ikura pa kthim
HALL MBI HALL
Turma shkojnë turma vijnë mbijnë si bari i keq në faqen e blertë të globit
Prej shekulli në shekull kërkojnë lëmoshë trotuareve të fatit
Trokasin në portë të hapur kastat luksoze të ngopura parfumnesh të një biznesi të ndyrë
ORA JONË
Gjurmë pas gjurme bjeshkë pas bjeshke na ndoq sopata shpatën nëpër shekuj
Këtu varrë e atje varrë
më bëhet shpirti mulli ere
në skëterrë pas skëterre
deri kur të bredh me bredh
kështu,o shpirti im?
nga të palarat
e botës pelim
Këtu s' jam atje s’më lënë, o nënë
qenia ime e ndarë në dysh
në udhëkryq
E BUKURA MORE
Moj e bukura More si të lash, e më s'të pash si të lash, si të lash si të lash, e më s'të pash (popullore)
Ec nëpër të kaluarën për ta gjetur të ardhmen ëndërro shqip, frymo shqip o Arvanit
Hy kalabrisht i dehur mendimeve arbërisht e jetën vazhdo prore e dasmën bëje pleqërisht
Edhe varrin hape me E bukura More
Rro sa malet
me dhembjen shkëmbore
buzë detit
me shikim të humbur
nga e bukura More
TY QË PO VJEN
Në këtë botë erdhëm njëlloj me rregullat e ngurta të natyrës
A lejon natyra pamjet me dy fytyra
Njëri maskë
laraskë
në atë degë të fatit
që çukit
kokrrat e inatit
Me kurriz për murriz
tjetri kruan
unazat e shekullit
LAMTUMIRË
Tërë kohën u rropate
për këtë jetë bajate
ndërtoje kulla prej letre
rrokaqiej e pallate
Atë që bëje ditën rrënoheshin brenda nate
Falë të qoftë
o miku im
ky mashtrim
MORT
Të etur për gjak këta barbarë edhe në ëndrrat e tyre hapnin varr
Po nga varri i tyre
s’ do mbijë as fije bari
vetëm ndonjë gjethe ançari
mund ta sjell
era nga shkretëtira
KËNGË NË DARDANË
Metush Krasniqit
Në Dajkoc e në Dardanë anembanë këndohet një këngë përjetësie
Këndon bilbili maje lisit për një legjendë që e lindi fisi
Këndojnë në kor shkëmbi e lumi duke rënë nëpër fushë për shqiponjen e Krasniqes në qiellin e kuq të Kosovës
KOSOVËS
Kosovë copë fushe e Edenit me përmasa ëndrre me qiellin përplot shqiponja që ngrejnë qerdhe nëpër zemrat tona
PËR TY DRITË
Flakadan lirie
që n driconte nëpër zemrat tona
me shekuj
Shekull pagjumësie është ky c’ të bëjmë me ty në cilin qerpik si në shandan të vëmë në cilin qiell të bebëzave tona të grisura
Tokë e shenjtëe
e Kosovës
me këtë florë
të kuqe gjaku
me xixëllonja stralli
që dalë kanë
nga nga limfa jonë
NË BRENDI
Këndej gjithë zjarr e andej akull vetëm gjurmë e kthtërave të stinës në xham
Zjarri djeg
leckat e stinës së ikur
nga fryma e detit
të strukur në gjethe bajameje
Një syth ëndrre zënë e ka zogun e bilbilit në kafaz
E GJATË KJO NATË
Sonte gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time qielli i ka ndezur fanarët të mos tremben qelizat që tajisin lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
AS NË JETË;AS NË VARR
Më humbi shoku i shpirtit e zhdukën pa gjurmë këlyshët e ferrit
S' është askund as në jetë as ndër varre. s’është më hija e tij
Ai s’është askund se është gjithkund duke u dhënë shpirt gurit e drurit
KAPTINA III ZJARRI QË KA KOSOVA
LETRA E NËNËS
Më çoi nëna letër
shkruar më kishte me lotët e saj
Liqe i pafundë dukej pika e mallit që derdhur ish nëpër fjalë
Më shkroi nëna letër dhë një liqe malli e ktheu në avull vetëm me një fjalë
RRUGËS PËR NË QIELL
Sa herë mbi çati na këndonte korbi nëna e mallkonte thoshte: këndon morti
Shenjat e shenjta
të krahut të shqiponjës
u dukën në qiell
dhe në palcën tonë
rrymoi liria
ERDHI ORA
Pabesitë e bardha nga shekulli në shekull mallin për liri s'na shuan
Brigjeve të ëndrrave
u përplas akullnaja
në rropulli
u trand liria
e ujqërit uluritën
e bjeshkët gjëmuan
e u trembën majet me dëborë
se erdhi ora
e flakës së pashuar
të zjarrit ilir
Dielli ka shndëritur
qiellin e zemrave tona
se jehoi zëri i Ademit
se Hamza i zu pritën
jehut të kushtrimit
i gjallë apo i vdekur
i Besëlidhjes së Gjergjit
jam për jetë
NË UDHËKRYQ
Këtej vihet andej shkohet rrugët tona s'mund të ritakohen. në brendi shpalos kujtimin tëndin dhe timin i vogël është hapi im pafund veç mall e trishtim.
PËRSE MË IKE
Më ike
o mike,
me mëngjesin
e vjeshtës
më le
me hirin e mallit
të ruajë
atë gacë të fshehur
të dashurisë
Mbeta në udhëkryq të dashurisë me sy kah qielli duke pritur pikat e lotëve të tu që do t’i sjellin retë ë kësaj vjeshte
E VËRTETA
Kur kreshnikët tanë i hapën hartat atyre në duar iu dogjën kartat
Lartmadhëria mbet lakuriq para pasqyrës u bë gaz i botës karikaturë e gjallë që të bën më lot të qeshësh
Gomari që shtihej ujk mbeti pa lëkurë dhe filloi të pëlliste deri në kupë të qiellit
Vetëm kur në gjyq e depozitoi mendjen u pa sheshit se burri i botës për mburrje e kishte trurin e gomarit
ETIKETA MIRËSJELLJEJE
Atyre iu iu dridhej buza e u kruhej zuza tek flisnin me romuza për luftën e madhe
Urrenin njeri-tjetrin tek i lanin faqet ndërsjellë me pështymën e puthjeve
Biografitë plot akuza
kandidatë për biruca
që kur lindën nga lluca
Trima para pasqyrës para kufomave dhe dhomave që kundërmonin ligësi
LOT KOSOVE
Sllav e shkja dhe djalli i zi na lakmuan edhe gjelbrimin e fushave tona në sy
As me vetëveten s’ lanë
të flisnim njerëzisht
për njerëzimin
se njerëz s’ishin
Shkilnin tokën tonë të bukës
me thundrrat e tyre
me brirë therrnin
qiellin e kaltër
të bebëzave tona
Zjarrin që ka Kosova
për liri tund dheun
dhe shpërthen
deri në qiell
duke djegur e pjekur
mustakët e miu
në fytyrat satanike
Kur shiu i lotëve pushoi
rreze lëshoi liria
dhe me foshnje u mbush shtëpia.
TRIMAT
Zjarrin që ka Kosova s’e ka Etna as vullkanet në Tokën e Zjarrtë
Aty ku shpërthen zjarri
ngrohet shqiptari
me flakën e lirisë
Më bënë trim dhe mua
ushtri e rritës
roje e Kosovës
dhe e shkëndijave të gjakut
Mbrapsht në krye Shko poshtë
KAM NJË HALL
Kam një hall më të madh se lumi me netë të tëra . s'më zë gjumi kështu dje kështu sot i përgjumur nëpër glob mbuluar prej luksi
Anonim
në azil
pa mik e me myk
i mbyllur në terr
endem nëpër vetëvete
në anonimitet rroj
e vdes ngapak
çdo ditë
EMËR I NEMUR
Udhëtarë të territ hyjnë dhe dalin nga dera në derë ecin për teh të thikës duke u përpjekur të kërcejnë në humnerë hapur në anatemë si fëmijë të humbur thellë në pyll lajkash e trishtimi
U lexohet në dritën e syve mallkimi i territ ngrysen e gdhihen me një vel mërzie
Nuk kanë shteg as prag
s'dijnë kah nisen,
as ku ndalen
me këtë rrugë muge
emër të nemur
gurbet
Mbrapsht në krye Shko poshtë
Shiko profilin e anëtarit
JETË PA SHIJE
Kam etje si në dimër ashtu në verë
Tablo e recetës sime
e pij qumësht
më bëhet vrerë
ha bukën
më bëhet gurë.
Para syve perde muge
kjo është panorama ime
në muzgje gjumi
Menu e pashkruar me një përzgjedhje për oreksin e humbur të ditës
JETË E VAJ
Rrodhi përrocka ujë loti rrodhi kot së koti kur ndryshoi moti
Në katër anët e globit
rri buzë trotuari
duke shikuar
ndërrimin e ngjyrave në semafor
Kërcitën kockat nga reuma kur filloi riga e shiut të bjerë nga ai qiell kuq e zi
Në gjysmë u ngrit flamuri. flamuri i kuq i larë me gjak për këtë jetë të pafaj
KAPTINA IV
ËN QIELLIN E HUAJ
MËRGIMTARI
Larg atdheut
larg shtëpie
të shkuan vitet
sikur hije
Vetëm agimi i djalërisë hap portën e kujtimeve dhe në fushat e bleruara të viteve një çunak këmbëzbathur mbledh Lulenarçizi
E shkurtër është jeta si një shirit celuloidi që fillon në kujtime dhe mbaron në një beze të bardhë në murin e moshës
Imazhe gri si bryma e flokut tënd ngrin e shkrin në lëvizje të përhershme të ëndrrës
.
Rini e thinjur
stacioneve
presin e përcjellin
vagonat me radhë
që bredhin nga stina në stinë
NËN QIELLIN E HUAJ
Ky qiell mbi rrokaqiell dhe jeta jonë drith e miell brenda mureve të betonit vyshket e pafaj në këtë nënqiell
Deri në asht unë kam acar. dhe duhet të mbulohem me një re të trashë tymi ose të pëlcas si tollumbace në duart e një fëmije bonjak e gjuajtur nga një shigjetë acari
Zemra ime e mërdhirë
del gjysmëlakuriqn të shëtisë
nëpër kopshtin e mbuluar me vesë
BUZË LUMIT RAJNA
Buzë lumit Rajna mbi syprinën e ujit hijen mallit e ndeza tani jam pa hije i lehtë si avulli si një hije malli që ka rënë mbi ujë
ME SHTEGTARËT
Bashkë me dallëndyshet u nisëm për një ditë shtegëtimi
Kaluam fusha lumenj dhe detra për ta gjetur folenë e stërgjyshërve pellazg
Kur vinin pranverat
dhe bora shkrihej
në diell shfaqej
strofulli i lashtë
në një dege të tharë
KUR DOLA PREJ SHTËPISË
Kur dola prej shtëpisë ia dhash flakën rinisë
Si qen e tërbuar lehte uria e skamnorit në dheun e huaj
Erdhi koha për t’ u nisë
dhe i thash nënës
të ma varë atë bazybe
në qafë
që të më ruaj
nga syri i keq i mërgimit
Zemra e nënës
u vyshk për një minut
siç vyshket lulja nën brymë
dhe zemra e mërgimtarit nga malli
Një vaj i padukshëm
ma dridhi buzën
dhe s’ mund të them
asnjë fjalë malli
për tokën që po e lë
Jetë e namur
sot për nesër
me rininë e humbur viteve
të njomura me lot
Vitet shënohen
me hijeroglifet
për historinë fatkeqe
të brezave që po vijnë
MALLI PËR KROIN E FSHATIT
Ngjiten vashat shpatit shkojnë te kroi i fshatit të buta si delet i zbukurojnë belet kur ngjesin kordelet.
Qafat me rruzare n’kostume shqiptare qëndisur me rreze
Kroi i fshatit ujë rrjedh teposhtë nga fushat për t’i çmendur çunat për t’i joshur çupat
Tani më zgjon etjen
në këtë tokë mërgimi
malli më djeg shtatit
për kroin e fshatit.
NËNË MOJ NËNË
Kur u ndava nga ti o nënë qava natën e tërë se kisha mall për një fjalë tënden
Kur m’i këndoje ninullat o nënë në gjoksin tënd. fluturoja në qiell
Më ty për dore hapëroja nëpër oborre dhe sot më merr marrë malli të më marrish përdore. o nënë
Rrudhat e pleqërisë
sa të hijshme i kishe
si vija të dritës të yjeve në qiell
në netët plot hënë
Sa më ka marr malli
për një bukë
nga dora jote.
o nënë
për një bukë misri
me shije fëmijërie
Si zgavër lisi
zemra më është bërë
ke era fsheh borën
për flokët e mia
Edhe zogjët e malit
nëse më thërrasi
t’ i lot mos lësho
qëndro dhe më prit
se do të kthehem një ditë.
NË VIZION
Në një kopsht në Osnabrück me një me një dallëndyshe u bëra mik
Zemra bëri benë
se do t’ia ruaj folenë
derisa të kthehet nga shtegëtimi
Iku duke më përshëndet me krahun e lehtë. zogu i shkretë
Kalon detëra edhe toka
të sjell të fala
nga Shiroka
N’ ma pashë nënën me lot në sy
ajo qanë edhe për ty:
I ZHDUKUR
Një gotë verë një cigare si në odat shqiptare shuaj mallin e vendliondjes
Pa shtëpi e katandi shterg i humbur në stinë vjeshte
Jam shumë larg vetë syrgjyn me një gotë dhe tym duhani rendis ditët në rruzaret e vitit
KUSH JEMI
Kështu ishte kur jetë bënim me dreqërit
Brejtësit na e grisnin
dokumentin e identitetit
të mos e njohim
as shembëlltyrën tonë
në ujin e pusit
Na pyesnin: Kush jeni?
nga vini?
a ke dëshmi
për identitet
Ja këtë kartë ndërkombëtare
se këtu kemi ardhur
nga ferri ynë
se jemi në thelb
origjinal
VIZIONARIT
I.Rugovës
Jeta
hije e vogël
Për ëndrrën tonë
të madhe
Mbyll një portë hap një portë për të dalë në një moshë tjetër
Edhi dita
t’ mbledhim frutet
në atë pemë të jetës
në mungesën tënde
Dita e dhimbje se madhe
N'shekuj morti
u rritën brezat
duke pritur
të vish ti
me një fanar ardhmërie në dorë
Tani një diell i kuq rri varur në atë degë të të bleruar në pemën e jetës
Ai iku po një brerore lirie ndriçon përjetësisht në atë afresk me portretin tënd
ANTIHISTORIKE
Sa herë ia shikoj fytyrën mësuesit të historisë më bëhet se lexoj një pergamenë të lashtë të zhubrosur nga vitet
NË FLAKËN E KUSHTRIMIT
Në kërkim të fatit
Znj. Reile Hildebrandt
Sa shumë lustra fjalësh për paqaën
po botës s’ia ndërron fgaqen
prej mesjete
ne histori
s’ia ndërron kush numrin
kësaj flete
të lirbrit të fatit
Karvane të pandalura
nëpër rrjeta rrugësh
të labirinthit në Ballkan
jetë insektesh bënin
nëpër shekuj
Nga muri kinez
deri te Muri i Berlinit
nëpër gjurmët e hirin
fati shtijohej
nga brezi në brez
Edhe sot nën harkun e fatit rrjedh ai lumë i pagjumë njerëzish për të dalë në atë fushë jeshile të Edenit