Pedeutologjia

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Pedeutologjia (gr. paideutes — mësuesi, kujdestari, arsimtari dhe logos - shkencë) është një disiplinë e pedagogjisë e cila merret me studimin e çështjeve që kanë të bëjnë me personalitetin e profesionitmësimdhënësit, (edukatorit, instruktorit, mësuesit, arsimtarit, profesorit, etj.)

Objekti i studimit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Problemet kryesore të hulumtimit të pedeutologjisë janë: personaliteti i mësuesit, talenti dhe autoriteti i tij, predispozitat e kandidatëve për profesionin arsimor dhe arsimimin profesional, etika e profesionit dhe zhvillimi i funksionit social të mësuesve. Këto probleme janë analizuar që nga kohët e lashta, por pedeutologjia zuri të diferencohej si disiplinë në vete vetëm në shek. XIX - XX. Një rol të rëndësishëm në këtë drejtim ka luajtur Johann Friedrich Herbarti — pedagogu filozofi e psikologu gjerman, themeluesi i "shkencës pedagogjike" në seminarin pedagogjik të Universitetit të Königsbergut, duke u bazuar në pedagogji, dhe në radhë të parë në etikë dhe psikologji.[1]

Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Edward Deren:Quo vadis, edukacjo nauczycielska? Arkivuar 12 mars 2017 tek Wayback Machine.W: Portal 'Kształcenie nauczycieli w Polsce' [on-line]. Edward Dereń.

Lidhje të jashtme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]