Perëndia personale

Një perëndi personale, ose perëndeshë personale, është një hyjni që mund të lidhet si një person (antropomorf), në vend të një force jopersonale, siç është Absoluti. Në kontekstin e Krishterimit dhe Bahaizmit, termi "zot personal" i referohet gjithashtu mishërimit të Zotit si person. Në kontekstin e Hinduizmit, "zot/perëndeshë personale" i referohet gjithashtu Ishtadevatës, hyjnisë së preferuar personale të një adhuruesi.

Në shkrimet e shenjta të feve Abrahamike, Zoti përshkruhet si një krijues personal, që flet në vetën e parë dhe tregon emocione të tilla si zemërimi dhe krenaria, dhe ndonjëherë shfaqet në formë antropomorfe. Në Pentateuk, për shembull, Zoti flet dhe udhëzon profetët e tij dhe konceptohet si i pajisur me vullnet, emocione (të tilla si zemërimi, pikëllimi dhe lumturia), qëllim dhe atribute të tjera karakteristike të një personi njerëzor. Marrëdhëniet personale me Zotin mund të përshkruhen në të njëjtat mënyra si marrëdhëniet njerëzore, të tilla si një Atë, si në Krishterim, ose një Mik si në Sufizëm.

Një sondazh i vitit 2008 nga Qendra Kërkimore Pew raportoi se, e të rriturve në SHBA, 60% e tyre mendojnë se "Zoti është një person me të cilin njerëzit mund të kenë një marrëdhënie", ndërsa 25% besojnë se "Zoti është një forcë jopersonale". Një sondazh i vitit 2019 nga Qendra Kombëtare e Kërkimit të Opinionit raportoi se 77.5% e të rriturve në SHBA besojnë në një zot personal. Sondazhi i Peizazhit Fetar i vitit 2014 i kryer nga Pew raportoi se 57% e të rriturve në SHBA besojnë në një zot personal.

Shiko edhe

• Perëndia
• Teizmi