Sa'd ibn Mu'adh
Saʿd ibn Muʿādh سعد ابن معاذ | |
|---|---|
 | |
| U lind në | rr. 590 e.r. |
| Vdiq | rr. 627 e.r. (37 vjet) Medina, Hexhaz |
| Shkaku i vdekjes | U plagos në Betejën e Hendekut |
| Njohur për | Duke qenë shok i Muhamedit |
| Bashkëshorti/ja | Hind bint Simak |
| Familja | Benu Aus nga (Zahran) |
Sa'd ibn Muʿādh (arabisht: سعد ابن معاذ, rreth 590-627) ishte kreu i fisit Aus në Medine dhe një nga shokët e shquar të profetit islam Muhamed. Ai vdiq menjëherë pas Betejës së Hendekut.
Familja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Sa'di lindi në Medinë në vitin 590 të erës sonë,[1]:340 i biri i Muadh ibn al-Numan, i fisit Abdul-Eshhal të fisit Aws dhe i Kabsha bint Rafi, nga hebreu Benu al-Harith. fisi i fisit Khazrexh.[1]:328 Vëllezërit e motrat e tij ishin Aus (me sa duket më i madhi), Ijas, 'Amr, Ikrab dhe Umm Hizam.[2]:248
Ai u martua me vejushën e vëllait të tij Aus, Hind bint Simak,[2]:220 e cila ishte kushëriri i tij i dytë agnatik.[1]:329 Vëllai i saj kishte qenë kryetar i fisit Aus derisa u vra në Betejën e Buathit në vitin 617.[1]:470 Ata kishin dy djem, Amrin dhe Abdullahun.[1]:329
As'ad ibn Zurarah, shefi i fisit Nexhar të Khazrexh, ishte kushëriri i parë i Sa'dit nga nëna.[1]:473 Usejd ibn Hudejri ishte nipi vëllazëror i gruas së tij,[1]:329 dhe gjithashtu thuhej nga el-Vakidi se ishte kushëriri i parë i Sa'dit.[1]:440
Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pranimi i Islamit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Sa'di ishte ndër figurat kryesore në mesin e ensarëve, siç i kishte quajtur Profeti Muhamed njerëzit e Aws dhe Khazrexh nga Medina të cilët u konvertuan në Islam. Ai u konvertua në duart e Mus'ab ibn Umejrit. Konvertimi i tij çoi në konvertimin e menjëhershëm të të gjithë fisit të tij të Aus, Banu Abdul-Ashhal:
"Udhëheqësi që ndjek populli i tij ka ardhur te ti", tha As'adi Mus'abit. Kështu Mus'abi i tha atij atë që i kishte thënë Usejdit, Sa'di e nguli shtizën e tij në tokë dhe u ul. E njëjta gjë ndodhi përsëri [dmth. Konvertimi në Islam] dhe ai shkoi në vendtakimin e njerëzve të tij i shoqëruar nga Usejdi [i cili ishte konvertuar më herët]. Kur e panë atë duke ardhur, thanë: "Betohemi në Allahun, Sa'di është kthyer me një përshtypje tjetër." Dhe kur arriti tek ata, i pyeti se si e dinin se çfarë kishte ndodhur me të. Ata u përgjigjën: "Ti je shefi ynë, më aktivi në interesat tona, më i miri në gjykimin tënd dhe më me fat në udhëheqje". Pastaj tha: "Unë nuk do t'i flas asnjë burri apo gruaje prej jush derisa të besoni Allahun dhe të Dërguarin e tij". Si rezultat, çdo burrë dhe grua nga Benu Abdul-Eshhal iu bashkuan Islamit.[3]
Përballja me Ebu Xhehlin dhe fillimi i armiqësive të Bedrit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Para Betejës së Bedrit, Sa'di kishte vizituar një herë Mekën për të kryer umren me mikun e tij jomusliman Umajja ibn Halaf, kur takuan Ebu Xhehlin. Ata patën një debat dhe ndërsa u nxeh, Sa'di e kërcënoi Ebu Xhehlin se do t'ia pengonte kalimin e sigurtë të tij nëpër Medine nëse do t'i ndalonte myslimanët të kryenin haxhin në Mekë.
Transmetohet nga Abdullah bin Mesudi:
Nga Sa`d bin Mu`adh: Sa`d bin Mu`adh ishte një mik i ngushtë i Umayyah ibn Khalaf dhe sa herë që Umayyah kalonte nëpër Medine, ai qëndronte me Sa`din dhe sa herë që Sa`di shkonte në Mekë, ai dikur qëndronte me Umayyah.
Kur i Dërguari i Allahut mbërriti në Medine, Sa'di shkoi për të kryer umren dhe qëndroi në shtëpinë e Umayyah në Mekë. Ai i tha Umayyah: "Më trego për një kohë kur (Xhamia) është bosh, që të mund të bëj tavaf rreth Qabes." Kështu Umayyah shkoi me të rreth mesditës. Ebu Xhehli i takoi dhe u tha: "O Ebu Safuan! Kush është ky njeri që të shoqëron?" Ai tha: "Ai është Sa'd". Ebu Xhehli iu drejtua Sa'dit duke i thënë: "Unë të shoh ty duke bredhur i sigurtë në Mekë, pavarësisht se u ke dhënë strehë njerëzve që kanë ndryshuar fenë e tyre (d.m.th. janë bërë muslimanë) dhe kanë thënë se do t'i ndihmosh dhe do t'i përkrahësh. Pasha Allahun, po të mos ishe në shoqërinë e Ebu Safvanit, nuk do të mund të shkoje shëndoshë e mirë me familjen tënde." Sa'di, duke ngritur zërin, i tha: "Pasha Allahun, nëse më ndalon nga kjo (d.m.th. tavafi) do të të pengoja nga diçka që është më e vlefshme për ty, domethënë kalimi yt nëpër Medine." Për këtë, Umayyah i tha: "O Sa'd mos e ngre zërin para Abu-l-Hakam, prijësit të banorëve të Luginës (të Mekës). Sa`di tha: "O Umayyah, ndalo këtë! Pasha Allahun, e kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut duke paralajmëruar se muslimani do të të vrasë." Umaja pyeti: "Në Mekë?" Sa'di tha: "Nuk e di". Umayyah u tremb shumë nga ai lajm.
Kur Umayyah u kthye te familja e tij, ai i tha gruas së tij: "O Umm Safuan! A nuk e di se çfarë më tha Sa'di?" Ajo tha: "Çfarë të ka thënë?" Ai u përgjigj: "Ai pretendon se Muhamedi i ka njoftuar ata (d.m.th shokët) se do të më vrasin. Unë e pyeta: "Në Mekë?" Ai u përgjigj: "Nuk e di". Pastaj Umayyah shtoi: "Pasha Allahun, nuk do të dal kurrë nga Meka". Por kur erdhi dita e Bedrit, Ebu Xhehli i thirri njerëzit në luftë duke u thënë: “Shkoni dhe mbroni karvanin tuaj”. Por Umayyah nuk i pëlqente të dilte (nga Meka). Ebu Xhehli erdhi tek ai dhe i tha: "O Ebu Safuan! Nëse njerëzit të shohin ty duke qëndruar prapa edhe pse je prijësi i banorëve të Luginës, atëherë ata do të mbeten prapa me ty." Ebu Xhehli vazhdoi ta nxiste atë që të shkonte derisa ai (d.m.th. Umayyah) tha: "Siç më ke detyruar të ndryshoj mendjen, pasha Allahun, unë do të blej devenë më të mirë në Mekë. Pastaj Umejja i tha (gruas së tij). Um Safvan, përgatit atë që kam nevojë (për udhëtim).” Ajo i tha: “O Ebu Safuan! A e ke harruar atë që të ka thënë vëllai yt Jethribi?” Ai tha: “Jo, por nuk dua të shkoj me ta, por për një distancë të shkurtër”.
Pra, kur Umayyah dilte jashtë, ai e lidhte devenë e tij kudo që fushonte. Ai vazhdoi ta bënte këtë derisa Allahu bëri që të vritej në Bedr.[4]
Beteja e Bedrit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Myslimanët fillimisht prisnin një forcë shumë më të vogël mekase, por u befasuan nga ushtria e madhe mekase, kështu që Profeti Muhamed thirri Shura:
Kur ushtria muslimane humbi karvanin dhe ushtrinë kurejshitësh, nga nëntëqind e një mijë të forta, të mbuluara me përkrenare dhe duke u afruar, Ebu Bekri u ngrit në këmbë dhe tha diçka të mirë.
Folën edhe disa muhaxhirunë të tjerë, ndërkohë që i Dërguari i Allahut përsëriti: "Më këshilloni, o muslimanë!", duke pyetur se çfarë kishin për të thënë ensarët, shumica e asaj kohe.
Pastaj Sa'd bin Muadh tha: "Duket sikur na thoni ne, o i Dërguar i Allahut! Pasha Atë që të ka dërguar me të vërtetën! Nëse kërkon të kalosh detin dhe hysh në të, ne do të të ndjekim. dhe askush prej nesh nuk do të mbetet prapa. Ne nuk do të urrejmë që nesër të na çoni në betejë kundër armikut. Ne jemi të durueshëm në luftë, të mbrapshtë në betejë. Allahu ju lejoftë të dëshmoni nga përpjekjet tona atë që ju qetëson sytë. Prandaj, marshoni përpara me bekimin e Allahut.”
I Dërguari i Allahut ishte i kënaqur me fjalët e Sa'dit dhe u inkurajua të marshonte.[5]
Beteja e Uhudit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Sa'di ishte një nga sahabët e paktë që mbeti në fushën e betejës, kur mekasit të udhëhequr nga Halid bin Velidi kundërsulmuan dhe ai vazhdoi të luftonte derisa më në fund u detyrua të tërhiqej larg mekasve. Në fakt, Sa'di ishte muslimani i fundit që takoi Mus'ab ibn Umejrin (Sa'di në atë kohë i kishte shkëputur mekasit) kur ai qortoi myslimanët e tjerë për tërheqje dhe i sulmoi me egërsi mekasit duke rezultuar në martirizimin e tij brutal në duart e mekasit.[6] Më vonë ai u takua me Muhamedin dhe ishte pjesë e kontingjentit të vogël të muslimanëve që e mbronin atë.
Vëllai i Sa'dit, Amri dhe thjeshtërri i tij (nipi) el-Harith ibn Evs ishin të dy në mesin e atyre që u vranë në Uhud.[1]:342-343
Vdekja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Sa'di ishte plagosur në Betejën e Hendekut dhe ishte në prag të vdekjes. Sa'di iu nënshtrua plagëve dhe vdiq pasi u kthye në Medine.
Trashëgimia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Ai shërbeu me përkushtim si anëtar i komunitetit mysliman dhe madje komandoi fushata ushtarake për Muhamedin gjatë jetës së tij. Thuhet se Sa'di ka qenë një njeri i ashpër, i drejtë dhe pasionant, i gatshëm për të luftuar në mënyrë impulsive për atë që besonte. Në historinë myslimane, ai konsiderohet si një shok fisnik që gëzonte një marrëdhënie të ngushtë me Muhamedin.
E dëgjova Profetin duke thënë: “Froni (i Allahut) u drodh me vdekjen e Saad bin Muadhit”. Nëpërmjet një grupi tjetër transmetuesish, Xhabiri shtoi: "E kam dëgjuar Profetin: duke thënë: "Froni i Mëshiruesit u drodh për shkak të vdekjes së Saad bin Muadhit".[7]
Edhe pas vdekjes së tij Muhamedi bëri referenca të vazhdueshme duke e lavdëruar atë:
Një pëlhurë mëndafshi iu dha si dhuratë Profetit. Shokët e tij filluan ta preknin dhe të admironin butësinë e tij. Profeti tha: "A po e admironi butësinë e saj? Shamitë e Saad bin Muadhit (në Xhenet) janë më të mira dhe më të buta se ajo."[8]
Sipas një hadithi, Muhamedi i dha atij titullin "Siddiq al-Ansar" (njeriu i drejtë i ensarëve ose njeriu i sinqertë i ensarëve), i cili sipas dijetarëve të hadithit të epokës së mëvonshme, ishte pjesë e kundërt e Ebu Bekr es-Siddikut. Siddiq i cili rridhte nga Muhaxhiruni.
Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ a b c d e f g h i Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 3. Translated by Bewley, A. (2013). The Companions of Badr. London: Ta-Ha Publishers.
- ^ a b Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina. London: Ta-Ha Publishers.
- ^ The life of Muhammad: a translation of Isḥāq's Sīrat rasūl Allāh (PDF) (në anglisht). Oxford University Press. 1998. fq. 201.
{{cite book}}: Burimi përdor parametër të vjetruar|authors=(Ndihmë!) - ^ Sahih Buhariu 5:59:286
- ^ Ibn Ishaq; (Collected by Shaykh Safiur Rahman Al Mubarakpuri) (2003). Tafsir Ibn Kathir (Volume 3) (në anglisht). Darussalam. fq. 145. ISBN 9789960892740. Marrë më 19 jan 2015.
- ^ Sahih Buhariu 5:59:378
- ^ Sahih Buhariu 5:58:147
- ^ Sahih Buhariu 5:58:146