Sabiniani i Madh
Sabiniani i Madh (latinisht: Sabinianus Magnus, greqisht : Σαβινιανός ό Μέγας; vdiq më 481) ishte një gjeneral i Perandorisë Romake të Lindjes, i cili luftoi në rebelimin e Theodorik Strabonit kundër perandorit Zeno.
Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pjesa më e madhe e biografisë së Sabinianit të Madh njihet përmes Kronikës së Marcelin Komesit, i cili paraqet një pamje të favorshme. Ashtu si Marcellini, edhe ai ishte një nga ilirët që ishin pjesë e administratës dhe ushtrisë perandorake në shekullin V. [1] Qëndrimi i Marcellinit ndaj Sabinianit është përshkruar si pasqyrim i një "paragjykimi të qartë ilir". Marcellini mund të ketë patur qëndrim pozitiv ndaj Sabinianit për shkak të një marrëdhënieje personale ose familjare. Qëndrimi i tij mund t'i bëjë jehonë edhe opinionit të komunitetit ilir të veteranëve dhe refugjatëve në kryeqytetin perandorak. [1]
Në vitin 479, në Edessa, ai mori kodikët me emërimin e tij në gradën Magister militum per Illyricum nga duart e patricius Adamantius, duke pasuar Onoulphus .
Në atë kohë, perandori lindor Zeno duhej të menaxhonte revoltën e ish gjeneralit të tij, prijësit të ostrogotëve Theodoric Strabon, i cili nuk e njohu pasardhjen e Zenonit në vitin 474. Ai pengoi negociatat midis Theodoric dhe Adamantit, duke refuzuar të betohej se pengjet e shkëmbyera do të ishin të sigurt nga dëmtimi, zyrtarisht për arsye fetare, por në fakt sepse ai kundërshtoi politikën e pajtimit me gotët. Në fakt, ndërsa negociatat vazhdonin, ai vendosi të sulmonte gotët: duke lëvizur me ushtrinë e tij në prapavijë të armikut, ai arriti të vriste shumë prej tyre dhe të kapte një pjesë të madhe të furnizimeve të tyre. Pasi u kthye në Lychnidus, ai mori mbështetjen e prefektit pretorian të Ilirikut, Gjoni, dhe i sugjeroi me sukses perandorit të refuzonte armëpushimin e nënshkruar me Teodorikun dhe të vazhdonte ta luftonte.
Prania e Sabinianit në Iliri, së bashku me ushtarin gotik Genti, e penguan Teodorikun të plaçkiste atë territor (479), por më vonë ai ra nga pushteti dhe perandori Zeno e ekzekutoi.
Sabiniani ishte babai i Flav Sabinianit, i cili mbante postin prestigjioz të Konsullit në vitin 505. Historiani i shekullit të 6-të Marcellinus Comes thotë se ai ishte një komandant i ashpër, por një mbrojtës i vërtetë i shtetit romak. Shkrimi i Marcellinit përfundon me përshkrimin se Sabiniani i Madh vdiq "para se të mund të sillte ndihmë të re për perandorinë e rraskapitur". [1]
Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- Croke, Brian; Marcellin, Ammien (2001). Count Marcellinus and his chronicle. Oxford University Press. ISBN 0198150016.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - Arnold Hugh Martin Jones, John Robert Martindale, John Morris, "Sabinianus Magnus 4", The Prosopography of the Later Roman Empire, Cambridge University Press, 1971, , p. 967.