Shko te përmbajtja

Sanxhaku i Kastorisë

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Sanxhaku i Kastorisë (turqisht: Kesriye Sancağı, greqisht: Καστοριά) ishte një njësi administrative e Perandorisë Osmane, me qendër në qytetin e Kastorisë (në Maqedoninë Perëndimore të sotme në Greqi). Ai u krijua pas konsolidimit të pushtimit osman në Maqedoni në fund të shekullit XIV dhe u mbajt si një nga njësitë kryesore të rajonit gjatë gjithë periudhës osmane, deri në shpërbërjen përfundimtare pas Luftërave Ballkanike (1912–1913).[1]

Organizimi administrativ

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Sanxhaku i Kastorisë ishte pjesë e Ejaletit të Rumelisë dhe më vonë, pas ndarjeve të shekullit XIX, u përfshi në Vilajetin e Manastirit. Ai përfshinte qytetin e Kastorisë dhe rrethinat malore e kodrinore përreth, duke shtrirë juridiksionin mbi disa kazá e nahije të rajonit të Maqedonisë Perëndimore. Për shkak të pozitës së tij, shërbente si pikë lidhëse ndërmjet Manastirit, Ohrit, Kosturit dhe Janinës.

Popullsia e Sanxhakut të Kastorisë ishte e larëmishme etnike dhe fetare, karakteristikë e gjithë Maqedonisë osmane. Në të jetonin:

  • shqiptarë myslimanë dhe të krishterë, kryesisht në zonat veriore dhe në fshatrat përreth liqenit të Kosturit,
  • grekë ortodoksë, që përbënin një pjesë të rëndësishme të qytetit dhe zonave përreth,
  • sllavë maqedonas dhe vllehë në zonat malore,
  • hebrej sefardikë në qytetin e Kastorisë, të cilët kishin ardhur pas dëbimit nga Spanja në shekullin XV.

Kjo përbërje shumëetnike shpeshherë ndikonte edhe në lëvizjet politike e kombëtare të shekullit XIX dhe fillimit të shekullit XX, sidomos në kuadër të rivalitetit greko-shqiptar-sllav për kontrollin e Maqedonisë.

Zona ishte kryesisht bujqësore e blegtorale, ndërsa vetë qyteti i Kastorisë u bë i njohur për:

  • peshkimin dhe tregtinë e produkteve të liqenit,
  • zejtari të ndryshme, veçanërisht punimin e leshit dhe më vonë zhvillimin e një tradite të fortë të punimit të lëkurës së gëzofit, që e bëri Kastorinë të famshme deri në fillim të shekullit XX.

Rëndësia politike dhe ushtarake

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Për shkak të pozitës së tij gjeografike, Sanxhaku i Kastorisë kishte rëndësi strategjike, duke qenë në një pikë lidhëse mes Vilajetit të Manastirit dhe Vilajetit të Janinës. Ai shërbente si qendër ushtarake e administratës osmane për të mbajtur nën kontroll kryengritjet e shpeshta të shekullit XIX, ku u përfshinë shqiptarët, grekët dhe sllavët vendas.

Në fund të shekullit XIX dhe fillim të shekullit XX, Kastoria dhe rrethinat e saj u bënë pjesë e Luftërave Ballkanike dhe të përplasjes midis organizatave të armatosura greke dhe sllave, si dhe të çetave shqiptare që vepronin në Maqedoninë Perëndimore.

Gjatë Luftës së Parë Ballkanike (1912), qyteti i Kastorisë dhe territori i sanxhakut ranë nën kontrollin e Greqisë pas fitores së ushtrisë greke kundër osmanëve. Me marrëveshjet e mëvonshme të paqes (1913), këto territore iu njohën zyrtarisht Greqisë. Kështu, Sanxhaku i Kastorisë pushoi së ekzistuari si njësi administrative osmane.[2]

  1. Ünlü, Mucize (2010). "II. Abdülhamid Döneminde Ulahlar" [Vlachs During the Period of Abdülhamid II]. përmbledhur nga Čaušević, Ekrem; Moačanin, Nenad; Kursar, Vjeran (red.). Perspectives on Ottoman Studies: Papers from the 18th Symposium of the International Committee of Pre–Ottoman and Ottoman Studies (CIEPO). LIT Verlag. fq. 230. ISBN 9783643108517. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. Vakalopoulos, Apostolos E. (1973). History of Macedonia, 1354–1833. Institute for Balkan Studies. Marrë më 2024-10-08. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)