Jump to content

Vatikani

Përpunoni lidhje
Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Shteti i Vatikanit)
Ky artikull është rreth Ky artikull merret me Shtetin Vatikani për kuptimet tjera shiko Vatikani (kthjellim). Për përdorime të tjera, shiko Vatikani (kthjellim).
Shteti i Qytetit të Vatikanit
Himni: Inno e Marcia Pontificale
"Himni dhe Marshi Papnor"
Vula Kombëtare
Sigillum Stati Civitatis Vaticanae (Latinisht)
Sigillo dello Stato della Città del Vaticano (Italisht)
Vula Kombëtare e Qytetit të Vatikanit
Gjuhët zyrtareLatinisht, Italisht[1]
Gjuha kombëtareItalisht (de facto)[a]
Besimi
Kisha Katolike
(Feja shtetërore)
Nofkazyrtare; s'ka[3] jozyrtarisht: Vaticanian or Vaticano
Qeveria
Lloji i qeverisjesMonarkia absolute unitare teokratike katolike zgjedhore[4][5][6][7]
Selia e Shenjtë
• Sovrani
Papa Françesku
Pietro Parolin
Fernando Vérgez Alzaga
KuvendiKomisioni Papnor[b]
Pavarësia
756 (1267 vite më parë)
11 shkurt 1929 (94 vite më parë)
Sipërfaqja
• Gjithsej
0.49[c] km2 (0.19 sq mi) (195-të)
Popullsia
• Përllogaritje 2019
453[12] (195-të)
• Dendësia
924/km2 (2,393.1/sq mi) (12-të)
Ekonomia
MonedhaEuro (€) (EUR)
Të dhëna të tjera
Zona kohoreUTC+1 (CET)
• Verës 
UTC+2 (CEST)
Ana e drejtimit të makinësright[d]
Prefiksi telefonik+379[e]
Kodi ISO 3166VA
Kodi i internetit TLD.va
Faqja zyrtare
Faqja zyrtare
Një pamje e sheshit St Peter

Qyteti i Vatikanit - zyrtarisht, Shteti i Qytetit të Vatikanit (italishtja: Stato della Città del Vaticano, latinishtja: Status Civitatis Vaticanae) është vend enklave sovran që gjendët në veri-perendim të Romës, Itali. Ajo u bë e pavarur nga Italia në vitin 1929 me Traktatin e Lateranit dhe është një territor i veçantë nën "pronësinë e plotë, dominimin ekskluziv dhe autoritetin dhe juridiksionin sovran" të Selisë së Shenjtë, vetë një entitet sovran i së drejtës ndërkombëtare, i cili ruan pavarësinë materiale, diplomatike dhe shpirtërore të qytetit-shtetit.[f][13]

Vatikani zë një hapësirë prej 0,44 km2 dhe ka 453 banorë sipas vitit 2019. Kryetar i shtetit është Papa, i cili ushtron fuqinë e ligjvënies, zbatimit të ligjit dhe fuqinë gjyqësore. Funksionarët më të lartë të shtetit janë të gjithë klerikë katolikë me origjinë të ndryshme. Pas Papatit të Avignonit (1309–1377) papët kanë banuar kryesisht në Pallatin Apostolik brenda atij që tani është Qyteti i Vatikanit, megjithëse ndonjëherë banojnë në vend të kësaj në Pallatin Kuirinal në Romë ose gjetkë. Vatikani është gjithashtu një metonim për Selinë e Shenjtë.

Selia e Shenjtë daton në krishterimin e hershëm dhe është selia kryesore peshkopale e Kishës Katolike, e cila ka afërsisht 1.329 miliardë katolikë të pagëzuar në botë që nga viti 2018 në Kishën Latine dhe 23 Kisha Katolike Lindore.[14] Shteti i pavarur i Qytetit të Vatikanit, nga ana tjetër, erdhi në ekzistencë më 11 shkurt 1929 me Traktatin e Lateranit midis Selisë së Shenjtë dhe Italisë, i cili e fliste për të si një krijim të ri,[15] jo si një mbetje të shumë më të mëdhenjve. Shtetet Papale (756–1870), të cilat më parë kishin përfshirë pjesën më të madhe të Italisë Qendrore.

Qyteti i Vatikanit përmban vende fetare dhe kulturore si Bazilika e Shën Pjetrit, Kishëza Sistine dhe Muzetë e Vatikanit. Ato paraqesin disa nga pikturat dhe skulpturat më të famshme në botë. Ekonomia unike e qytetit të Vatikanit mbështetet financiarisht nga donacionet e besimtarëve, nga shitja e pullave postare dhe suvenireve, tarifat për hyrjen në muze dhe shitjet e botimeve. Qyteti i Vatikanit nuk ka taksa dhe artikujt janë pa doganë.

Historia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Historia e Qytetit të Vatikanit


Shtetet Papale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Papët gradualisht filluan të kishin një rol laik si guvernatorë të rajoneve afër Romës. Ata sunduan Shtetet Papale, të cilat mbulonin një pjesë të madhe të Gadishullit Italian, për më shumë se një mijë vjet deri në mesin e shekullit të 19-të, kur i gjithë territori që i përkiste papatit u pushtua nga Mbretëria e sapokrijuar e Italisë.

Për shumicën e kësaj kohe, papët nuk jetuan në Vatikan. Pallati Lateran, në anën e kundërt të Romës, ishte vendbanimi i tyre i zakonshëm për rreth një mijë vjet. Nga viti 1309 deri më 1377, ata jetuan në Avignon të Francës. Kur u kthyen në Romë, ata zgjodhën të jetonin në Vatikan. Ata u zhvendosën në Pallatin Kuirinal në vitin 1583, pasi puna në të përfundoi nën Papa Palin V (1605–1621), por me kapjen e Romës më 1870 u tërhoqën në Vatikan dhe ajo që kishte qenë rezidenca e tyre u bë ajo e Mbretit të Italisë.

Bashkimi italian

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Çështja Romake

Në vitin 1870, zotërimet e Papës u lanë në një situatë të pasigurt kur vetë Roma u aneksua nga forcat italiane, duke përfunduar kështu bashkimin italian, pas një rezistence nominale të forcave papale. Midis viteve 1861 dhe 1929 statusi i Papës u referua si "Çështja Romake".

Italia nuk bëri asnjë përpjekje për të ndërhyrë në Selinë e Shenjtë brenda mureve të Vatikanit. Megjithatë, ajo konfiskoi pronën e kishës në shumë vende. Në vitin 1871, Pallati Kuirinal u konfiskua nga Mbreti i Italisë dhe u bë pallati mbretëror. Më pas, papët banuan të pashqetësuar brenda mureve të Vatikanit dhe disa prerogativa papale njiheshin nga Ligji i Garancive, duke përfshirë të drejtën për të dërguar dhe marrë ambasadorë. Por Papët nuk e njohën të drejtën e mbretit italian për të sunduar në Romë dhe ata refuzuan të largoheshin nga kompleksi i Vatikanit derisa mosmarrëveshja të zgjidhej në vitin 1929; Papa Piu IX (1846–1878), sundimtari i fundit i Shteteve Papale, u referua si "i burgosur në Vatikan". Të detyruar të hiqnin dorë nga pushteti laik, papët u përqendruan në çështjet shpirtërore.[16]

Traktati Lateran

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Traktati Lateran

Kjo situatë u zgjidh më 11 shkurt 1929, kur Traktati Lateran midis Selisë së Shenjtë dhe Mbretërisë së Italisë u nënshkrua nga Kryeministri dhe Kreu i Qeverisë Benito Mussolini në emër të Mbretit Viktor Emanueli III dhe nga Sekretari Kardinal i Shtetit Pietro Gasparri për Papa Piu XI.[15][13][17] Traktati, i cili hyri në fuqi më 7 qershor 1929, krijoi shtetin e pavarur të Qytetit të Vatikanit dhe ripohoi statusin e veçantë të krishterimit katolik në Itali.[18]

Lufta e Dytë Botërore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Qyteti i Vatikanit në Luftën e Dytë Botërore

Selia e Shenjtë, e cila drejtonte qytetin e Vatikanit, ndoqi një politikë neutraliteti gjatë Luftës së Dytë Botërore, nën udhëheqjen e Papa Piut XII. Edhe pse trupat gjermane pushtuan qytetin e Romës pas armëpushimit të Cassibile të shtatorit 1943, dhe aleatët nga viti 1944, ata e respektuan qytetin e Vatikanit si territor neutral.[19] Një nga prioritetet kryesore diplomatike të peshkopit të Romës ishte parandalimi i bombardimeve të qytetit; Kaq i ndjeshëm ishte Papa, saqë ai protestoi edhe kundër hedhjes së broshurave nga ajri britanik mbi Romë, duke pretenduar se ato pak zbritje brenda qytet-shtetit shkelnin neutralitetin e Vatikanit. Politika britanike, siç shprehej në procesverbalet e një mbledhjeje të kabinetit, ishte: "që ne në asnjë mënyrë nuk duhet të ngacmojmë qytetin e Vatikanit, por që veprimi ynë në lidhje me pjesën tjetër të Romës do të varej nga sa do të respektonte qeveria italiane rregullat e luftë”.

Pasi SHBA hynë në luftë, SHBA-të kundërshtuan një bombardim të tillë, nga frika se mos ofendonin anëtarët katolikë të forcave të saj ushtarake, por thanë se "ata nuk mund t'i ndalonin britanikët të bombardonin Romën nëse britanikët vendosin kështu". Ushtria amerikane madje i përjashtoi pilotët dhe ekuipazhin katolikë nga sulmet ajrore në Romë dhe pronat e tjera të Kishës, përveç nëse bien dakord vullnetarisht. Veçanërisht, me përjashtim të Romës, dhe me sa duket mundësinë e Vatikanit, asnjë pilot katolik amerikan apo ekuipazh ajror nuk refuzoi një mision brenda Italisë së kontrolluar nga Gjermania. Britanikët thanë pa kompromis "ata do të bombardonin Romën sa herë që të kërkonin nevojat e luftës". Në dhjetor 1942, i dërguari i Mbretërisë së Bashkuar i sugjeroi Selisë së Shenjtë që Roma të shpallej një "qytet i hapur", një sugjerim që Selia e Shenjtë e mori më seriozisht se sa ishte menduar ndoshta nga MB, e cila nuk donte që Roma të ishte një qytet i hapur. por Musolini e hodhi poshtë sugjerimin kur Selia e Shenjtë ia bëri atë. Në lidhje me pushtimin aleat të Siçilisë, 500 avionë amerikanë bombarduan Romën më 19 korrik 1943, duke synuar veçanërisht qendrën hekurudhore. Rreth 1500 njerëz u vranë. Piu XII, i cili ishte përshkruar në muajin e kaluar si "i sëmurë i shqetësuar" për bombardimin e mundshëm, i pa pasojat. Një tjetër bastisje u zhvillua më 13 gusht 1943, pasi Musolini ishte rrëzuar nga pushteti. Të nesërmen, qeveria e re e shpalli Romën një qytet të hapur, pasi u konsultua me Selinë e Shenjtë për formulimin e deklaratës, por Britania e Madhe kishte vendosur që ata kurrë nuk do ta njihnin Romën si qytet të hapur.

Politika

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Sistemi shtetror në Qytetin e Vatikanit

Politika e Qytetit të Vatikanit zhvillohet në kontekstin e një monarkie absolute zgjedhore, në të cilën kreu i Kishës Katolike mban pushtetin. Papa ushtron pushtetin kryesor legjislativ, ekzekutiv dhe gjyqësor mbi shtetin e qytetit të Vatikanit (një entitet i ndryshëm nga Selia e Shenjtë), që është një rast i rrallë i një monarkie jo të trashëguar.

Shteti dhe Selia e Shenjtë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shteti i Vatikanit, i krijuar në vitin 1929 nga Paktet Laterane, i siguron Selisë së Shenjtë një juridiksion të përkohshëm dhe pavarësi brenda një territori të vogël. Ai dallon nga Selia e Shenjtë. Kështu, shteti mund të konsiderohet një instrument domethënës, por jo thelbësor i Selisë së Shenjtë. Selia e Shenjtë ka ekzistuar vazhdimisht si ent juridik që nga koha e Perandorisë Romake dhe është njohur ndërkombëtarisht si një ent sovran i fuqishëm dhe i pavarur që nga antikiteti i vonë e deri më sot, pa ndërprerje edhe në momentet kur i është hequr territori (p.sh. 1870-1929 ).

Qyteti i Vatikanit është një nga shtetet e pakta të pavarura të njohura gjerësisht që nuk është bërë anëtare e Kombeve të Bashkuara.ref>Section, United Nations News Service (7 shkurt 2017). "UN News - FEATURE: Diplomacy of the conscience – The Holy See at the United Nations". UN News Service Section (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2 shkurt 2018. Marrë më 1 shkurt 2018.</ref> Selia e Shenjtë, e cila është e ndryshme nga shteti i qytetit të Vatikanit, ka statusin e vëzhguesit të përhershëm, me të gjitha të drejtat e një anëtari të plotë, përveç votës në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së.

Struktura

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Papa Françesku në Qytetin e Vatikanit, 2021

Qeveria e qytetit të Vatikanit ka një strukturë unike. Papa është sovran i shtetit, ndërsa autoriteti legjislativ i është dhënë Komisionit Papnor për Shtetin e Qytetit të Vatikanit, një organ kardinalësh të emëruar nga Papa për periudha pesëvjeçare. Pushteti ekzekutiv është në duart e kryetarit të atij komisioni, i ndihmuar nga sekretari i përgjithshëm dhe zëvendëssekretari i përgjithshëm. Marrëdhëniet me jashtë të shtetit i besohen Sekretariatit të Shtetit dhe shërbimit diplomatik të Selisë së Shenjtë. Megjithatë, Papa ka pushtet absolut në degët ekzekutive, legjislative dhe gjyqësore mbi Qytetin e Vatikanit,[20] dhe është kështu i vetmi monark absolut në Evropë.[21]

Operacionalisht, ka departamente që merren me shëndetësi, siguri, telekomunikacion dhe çështje të tjera.[20]

Administrimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pallati i Guvernatorit të Shtetit të Qytetit të Vatikanit

Funksionet legjislative i delegohen komisionit papnor njëdhomësh për Shtetin e Qytetit të Vatikanit, i udhëhequr nga Presidenti i Komisionit Papnor për Shtetin e Qytetit të Vatikanit. Shtatë anëtarët e saj janë kardinalë të emëruar nga Papa për një mandat pesë vjeçar. Aktet e komisionit duhet të miratohen nga Papa, nëpërmjet Sekretariatit të Shtetit të Selisë së Shenjtë, dhe përpara se të hyjnë në fuqi duhet të publikohen në një shtojcë të veçantë të Acta Apostolicae Sedis. Pjesa më e madhe e përmbajtjes së kësaj shtojce përbëhet nga dekrete ekzekutive rutinë, të tilla si miratimi për një grup të ri pullash postare.

Autoriteti ekzekutiv i delegohet Guvernatorit të qytetit të Vatikanit. Guvernatori përbëhet nga Presidenti i Komisionit Papnor - duke përdorur titullin "President i Guvernatorit të Qytetit të Vatikanit" - një sekretar i përgjithshëm dhe një zëvendës sekretar i përgjithshëm, secili i emëruar nga Papa për mandate pesëvjeçare. Veprimet e rëndësishme të Guvernatorit duhet të konfirmohen nga Komisioni Papnor dhe nga Papa nëpërmjet Sekretariatit të Shtetit.

Guvernatori mbikëqyr funksionet e qeverisë qendrore nëpërmjet disa departamenteve dhe zyrave. Drejtorët dhe zyrtarët e këtyre zyrave emërohen nga Papa për mandate pesëvjeçare. Këto organe përqendrohen në çështjet materiale në lidhje me territorin e shtetit, duke përfshirë sigurinë lokale, të dhënat, transportin dhe financat. Guvernatori mbikëqyr një trupë moderne të sigurisë dhe policisë, Corpo della Gendarmeria dello Stato della Città del Vaticano.

Funksionet gjyqësore i delegohen një gjykate supreme, një gjykate apeli, një gjykate (Tribunali i Shtetit të Qytetit të Vatikanit) dhe një gjyqtari gjykues. Me kërkesë të Vatikanit, dënimet e shqiptuara mund të kryhen në Itali.

Gjeografia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Gjeografia e Qytetit të Vatikanit

Zemra e qytetit të Vatikanit është Sheshi i Shën Pjetrit, ku shihet bazilika homonime, kupola e së cilës dominon territorin e shtetit të vogël.

Brenda mureve mesjetare dhe të Rilindjes që rrethojnë të gjithë zonën, përveç Sheshit të Shëm Pjetrit, janë Pallati Apostolik, Pallati i Guvernatorit, Muzetë e Vatikanit, Kopshtet e Qytetit të Vatikanit dhe ndërtesa të tjera të vogla.

Nuk ka kontrolle pasaportash për vizitorët që hyjnë në Qytetin e Vatikanit nga territori italian përreth. Ka hyrje publike falas në Sheshin dhe Bazilikën e Shën Pjetrit dhe, me rastin e audiencës së përgjithshme papale, në sallën në të cilën ato mbahen. Për këto audienca dhe për ceremonitë kryesore në Bazilikën dhe Sheshin e Shën Pjetrit, biletat duhet të merren paraprakisht pa pagesë. Muzetë e Vatikanit, duke përfshirë Kishëzën Sistine, zakonisht paguajnë një tarifë hyrjeje. Nuk ka qasje të përgjithshme publike në kopshte, por mund të organizohen turne me guidë për grupe të vogla në kopshte dhe gërmime nën bazilikën. Vendet e tjera janë të hapura vetëm për ata individë që kanë biznes për të kryer transaksione atje.[22]

Klima

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klima e Qytetit të Vatikanit është e njëjtë me atë të Romës: një klimë e butë mesdhetare Csa me dimër të butë e me shi nga tetori deri në mes të majit dhe verë të nxehtë e të thatë nga maji deri në shtator. Disa tipare të vogla lokale, kryesisht mjegulla dhe vesa, shkaktohen nga pjesa më e madhe anormale e Bazilikës së Shën Pjetrit, lartësia, burimet dhe madhësia e sheshit të madh të shtruar. Temperatura më e lartë e regjistruar ndonjëherë ishte 40,7 °C, si më 2 gusht 2017 ashtu edhe më 27 qershor 2022.[23]

Ekonomia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Ekonomia e Qytetit të Vatikanit


Demografia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Demografia e Qytetit të Vatikanit

Që nga viti 2019, Qyteti i Vatikanit kishte një popullsi prej 453 banorësh, pavarësisht nga shtetësia.[12] Kishte gjithashtu 372 qytetarë të Vatikanit që banonin diku tjetër,[12] të përbërë nga diplomatë të Selisë së Shenjtë në vende të tjera dhe kardinalë që banonin në Romë.[24]

Popullsia përbëhet nga klerikë, anëtarë të tjerë fetarë, laikë që i shërbejnë shtetit (si Garda Zvicerane) dhe anëtarët e familjeve të tyre.[25] Në vitin 2013 në Vatikan jetonin 13 familje të punonjësve të Selisë së Shenjtë,[26] në vitin 2019 në Vatikan jetonin 20 fëmijë të Gardës Zvicerane.[27] Të gjithë qytetarët, banorët dhe objektet e kultit në qytet janë katolikë. Qyteti pret gjithashtu mijëra turistë dhe punëtorë çdo ditë.

Shtetësia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ndryshe nga shtetësia e shteteve të tjera, e cila bazohet ose në jus sanguinis (lindje nga një qytetar, qoftë edhe jashtë territorit të shtetit) ose në jus soli (lindje brenda territorit të shtetit), shtetësia e qytetit të Vatikanit jepet mbi jus officii, përkatësisht në bazë të emërimit për të punuar në një cilësi të caktuar në shërbim të Selisë së Shenjtë. Zakonisht ndërpritet me ndërprerjen e takimit. Shtetësia shtrihet edhe për bashkëshortin dhe fëmijët e një qytetari, me kusht që të jetojnë së bashku në qytet.[24] Disa individë janë gjithashtu të autorizuar të banojnë në qytet, por nuk kualifikohen ose zgjedhin të mos kërkojnë shtetësi.[24] Kushdo që humb shtetësinë e Vatikanit dhe nuk zotëron shtetësi tjetër bëhet automatikisht shtetas italian, siç parashikohet në Traktatin e Lateranit.[28]

Selia e Shenjtë, duke mos qenë vend, lëshon vetëm pasaporta diplomatike dhe shërbimi, ndërsa Vatikani lëshon pasaporta normale për qytetarët.

Kultura

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Kultura e Qytetit të Vatikanit
Muzetë e Vatikanit (Musei Vaticani) ekspozojnë vepra nga koleksioni i gjerë i Kishës Katolike.

Qyteti i Vatikanit është shtëpia e disa prej arteve më të famshme në botë. Bazilika e Shën Pjetrit, arkitektët e njëpasnjëshëm të së cilës përfshijnë [Bramante]], Michelangelo, Giacomo della Porta, Maderno dhe Bernini, është një vepër e njohur e arkitekturës së Rilindjes. Kishëza Sistine është e famshme për afresket e saj, të cilat përfshijnë vepra nga Perugino, Domenico Ghirlandaio dhe Botticelli si dhe tavani dhe Gjykimi i Fundit nga Michelangelo. Artistët që dekoruan ambientet e brendshme të Vatikanit përfshijnë Rafaelo dhe Fra Angelico.

Biblioteka Apostolike e Vatikanit dhe koleksionet e Muzeve të Vatikanit janë të një rëndësie më të madhe historike, shkencore dhe kulturore. Në vitin 1984, Vatikani u shtua nga UNESCO në Listën e Vendeve të Trashëgimisë Botërore; është i vetmi që përbëhet nga një shtet i tërë.[29] Për më tepër, është i vetmi vend deri më sot i regjistruar në UNESCO si qendër që përmban monumente në "Regjistrin Ndërkombëtar të Pasurive Kulturore nën Mbrojtje të Veçantë" sipas Konventës së Hagës të vitit 1954 për Mbrojtjen e Pasurive Kulturore në Rast Konflikti të Armatosur.[29]

Ekziston një kampionat futbolli, i quajtur Kampionati i Qytetit të Vatikanit, me tetë ekipe, duke përfshirë, për shembull, FC Guardia të Gardës Zvicerane dhe ekipet e policisë dhe rojeve të muzeut.[30]

Shënime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Shumë gjuhë të tjera përdoren nga institucionet e vendosura brenda shtetit, si p.sh Selia e Shenjtë, Garda Papnore Zvicerane, dhe Akademia Papnore e Shkencës.
    Selia e Shenjtë përdor latinishten si gjuhë kryesore zyrtare, italishten si gjuhë kryesore të punës dhe frëngjisht si gjuhë kryesore diplomatike; përveç kësaj, Sekretariati i tij i Shtetit përdor anglisht, frëngjisht, gjermanisht, italisht, polonisht, portugalisht dhe spanjisht. Garda zvicerane, në të cilën komandat për paradë jepen në gjermanisht, përdor gjithashtu frëngjisht dhe italisht, dy nga tre gjuhët e tjera zyrtare zvicerane, në ceremonitë e saj zyrtare, siç është betimi vjetor i rekrutëve të rinj më 6 maj.[2]
  2. ^ Të gjitha kompetencat e deleguara nga sovrani[8][9]
  3. ^ The De Agostini Atlas Calendar e renditi zonën e qytetit të Vatikanit si 44 ha në botimin e tij të vitit 1930[10] por e korrigjoi atë në 49 ha në botimin e tij 1945–1946.[11] Shifra prej 44 ha është ende e cituar gjerësisht nga shumë burime pavarësisht pasaktësisë së saj.
  4. ^ Vizitorët dhe turistët nuk lejohen të lëvizin brenda qytetit të Vatikanit pa leje specifike, e cila zakonisht u jepet vetëm atyre që kryejnë biznes zyrtar në qytetin e Vatikanit.
  5. ^ ITU-T i është caktuar kodi 379 për qytetin e Vatikanit. Megjithatë, Vatikani është përfshirë në planin italian të numrave telefonik dhe përdor kodin e shtetit italian 39, i ndjekur nga 06 (për Romën) dhe 698.
  6. ^ Selia e Shenjtë është organi qendror drejtues i Kishës Katolike dhe një entitet sovran i njohur nga e drejta ndërkombëtare, i përbërë nga Papa dhe Kuria Romake. Zakonisht quhet edhe "Vatikan", veçanërisht kur përdoret si metonim për hierarkinë e Kishës Katolike.

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Reuters Staff (6 tetor 2014). "Pope ditches Latin as official language of Vatican synod". Reuters (në anglisht).
  2. ^ Solemn oath of the Vatican Swiss guards (në anglisht). 6 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 10 shkurt 2023. Marrë më 21 qershor 2023 – nëpërmjet YouTube.{{cite AV media}}: Mirëmbajtja CS1: BOT: Gjendja e adresës origjinale është e panjohur (lidhja)
  3. ^ "Vatican City :: Italy Explained" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 29 maj 2023. Marrë më 21 qershor 2023.
  4. ^ "Internet Portal of Vatican City State" (në anglisht). Vatican City State. Arkivuar nga origjinali më 24 maj 2011. Marrë më 9 korrik 2011.
  5. ^ "Holy See (Vatican City)". CIA—The World Factbook (në anglisht). 22 shtator 2021. Arkivuar nga origjinali më 26 janar 2022. Marrë më 25 janar 2021.
  6. ^ Robbers, Gerhard (2006) Encyclopedia of World Constitutions Arkivuar 29 prill 2016 tek Wayback Machine. Infobase Publishing. ISBN 978-0-81606078-8. p. 1009
  7. ^ Nick Megoran (2009) "Theocracy" Arkivuar 4 gusht 2020 tek Wayback Machine, p. 226 in International Encyclopedia of Human Geography, vol. 11, Elsevier ISBN 978-0-08-044911-1
  8. ^ "Legislative and Executive Bodies". Vatican City State (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 24 maj 2011. Marrë më 17 prill 2022.
  9. ^ Papa Gjon Pali II (26 nëntor 2000). "Fundamental Law of Vatican City State" (PDF) (në anglisht). Vatican City State. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 26 shkurt 2008. Marrë më 17 prill 2022.
  10. ^ De Agostini Atlas Calendar Arkivuar 3 qershor 2020 tek Wayback Machine, 1930, p. 99. (në italisht)
  11. ^ De Agostini Atlas Calendar Arkivuar 3 qershor 2020 tek Wayback Machine, 1945–1946, p. 128. (në italisht)
  12. ^ a b c "Population" (në italisht). Vatican City State. 1 shkurt 2019. Arkivuar nga origjinali më 17 maj 2020. Marrë më 11 prill 2020.
  13. ^ a b "Text of the Lateran Treaty of 1929" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 25 shkurt 2021. Marrë më 3 gusht 2020.
  14. ^ "Catholics increasing worldwide, reaching 1.329 billion" (në anglisht). AsiaNews. 26 mars 2020. Arkivuar nga origjinali më 14 prill 2021. Marrë më 9 mars 2021.
  15. ^ a b "Preamble of the Lateran Treaty" (PDF) (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 10 tetor 2017. Marrë më 21 korrik 2014.
  16. ^ Wetterau, Bruce (1994). World History: A Dictionary of Important People, Places, and Events, from Ancient Times to the Present (në anglisht). New York: Henry Holt & Co. ISBN 978-0805023503.
  17. ^ "Patti lateranensi, 11 febbraio 1929 - Segreteria di Stato, card. Pietro Gasparri". www.vatican.va (në italisht). Arkivuar nga origjinali më 19 janar 2021. Marrë më 5 prill 2020.
  18. ^ "Patti lateranensi, 11 febbraio 1929 – Segreteria di Stato, card. Pietro Gasparri". vatican.va (në italisht). Arkivuar nga origjinali më 19 janar 2021. Marrë më 5 prill 2020.
  19. ^ "Rome" (në anglisht). Ushmm.org. Arkivuar nga origjinali më 15 dhjetor 2013. Marrë më 12 dhjetor 2013.
  20. ^ a b "Vatican City" (në anglisht). Catholic-Pages.com. Arkivuar nga origjinali më 4 maj 2007. Marrë më 4 mars 2007.
  21. ^ Learning with the Times: 7 Nation Still Under Absolute Monarchy", The Times of India, Published 10 November 2008. m.timesofindia.com/india/Learning-with-the-Times-7-nations-still-under-absolute-monarchy/articleshow/3692953.cms. Retrieved 27 December 2020.
  22. ^ "Useful Information". www.vatican.va (në anglisht). Marrë më 2023-01-04.
  23. ^ Masters, Jeff (18 janar 2018). "NOAA: Earth Had Its Third Warmest Year on Record in 2017" (në anglisht). Wunderground. Arkivuar nga origjinali më 30 prill 2018. Marrë më 29 prill 2018.
  24. ^ a b c "Law on citizenship, residence and access" (PDF) (në italisht). Vatican City State. 22 shkurt 2011. Marrë më 31 korrik 2022.
  25. ^ "Population" (në italisht). Vatican City State. Arkivuar nga origjinali më 14 prill 2019.
  26. ^ MrowiÅ„ska, Alina (26 shkurt 2013). "Behind The Walls: What It's Like To Live Inside The Vatican, For A Woman" (në anglisht). NET TV - Catholic TV from the Diocese of Brooklyn.
  27. ^ "Raising Children Within the Vatican: Life of a Swiss Guard Familydate =5 August 2019" (në anglisht). Pew Research Center.
  28. ^ "Patti Lateranensi" (në italisht). vatican.va. Arkivuar nga origjinali më 19 janar 2021. Marrë më 6 nëntor 2013.
  29. ^ a b "Vatican City – UNESCO World Heritage Centre" (në anglisht). UNESCO. Arkivuar nga origjinali më 25 dhjetor 2017. Marrë më 10 tetor 2009.
  30. ^ "Life in the Guard". Pontifical Swiss Guard (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 4 shkurt 2019. Marrë më 10 shtator 2016.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
 Commons: Vatikani – Album me fotografi dhe/apo video dhe materiale multimediale
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Vatikani&oldid=2630535"