Viola: Dallime mes rishikimesh

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
v roboti largoj: hy:Ալտ (missing)
Rreshti 81: Rreshti 81:
[[hr:Viola]]
[[hr:Viola]]
[[hu:Brácsa]]
[[hu:Brácsa]]
[[hy:Ալտ (լարային նվագարան)]]
[[io:Alto]]
[[io:Alto]]
[[is:Víóla]]
[[is:Víóla]]

Versioni i datës 14 korrik 2012 22:23




Viola është një instrument që i përket familjes së harqeve dhe zbret nga braccio da mesjetar viola, e cila ishte luajtur pushimi në shpatull, ashtu si violinë. Ajo dallohet nga të fundit në madhësi (dhe rreth 1 / 7 madhe), për zgjerimin (është dhënë një e pesta më poshtë) dhe vulën (shumë më të thellë dhe më pak të ndritshme). Teknika e majtë dhe hark të njëjta si violinë dhe kryesore është që të contralto. Violets vogla (38-40 cm) ka një hollë zë, hundës, ato i madh (40-44) një të ngrohtë, ton rrumbullakët.


Timbër i violë është e ëmbël dhe e butë, dhe jep vetë shumë mirë për të kryer zërat e brendshme të harmonisë. Recitim i katër tela të viola (duke filluar me më të rënda) është në vijim:

    * 1 kurrizit: A
    * 2 string: Sol
    * 3 string: Albanian Bible
    * String 4:

Gabimisht mendon se kjo është shumë popullore, arsyeja për këtë është repertor solo mjaft i varfër në krahasim me madhësinë e kushtuar kompozimeve të mirë-njohur violinë. Në fakt përdorimi i violë është e nevojshme si në muzikë orkestrale në atë dhomë, më shumë si violinë dhe cello, harmoni klasike zënë hapësirë e 4 entries Alto. Aq shumë në mënyrë që në Quartet String, përdorimi i saj është thelbësore. Arsyeja për repertor i tillë është kryesisht i kufizuar solo raporti midis loudness dhe madhësia e instrumentit: të ketë një vjollcë me një vëllim të përsosur brendshme kub (për të mbajtur raportin e kuti tingujt e një instrumenti dhe zgjatjen e saj, duhet të ketë një cubature dhënë ), në bordin e tij kumbues duhet të ketë një gjatësi, të quajtur diapazon, të paktën 48 cm. Duke pasur parasysh se violinë ka një diapazon prej 35 cm mund ta imagjinoni vështirësitë që ekzistojnë për një person me shtat normal për të luajtur me një instrument aq të madh. Kjo do të thotë se në mënyrë për të luajtur violinë Viola t'i kishin ndërtuar përmasa më të larmishme duke filluar 38-46 cm i diapazon, penalizohet shpesh çështje dhe duke e bërë atë më të vështirë dhe ngadalë arritën shëndoshë, kështu derisa të parë gjysma e 1900 shumë pak njerëz janë të përkushtuar për një studim instrument virtuoz dekurajues kompozitorë nga shkrimi koncerte solo dedikuar. Vetëm ardhjen e mjete të tilla si Lionel Tertis, William aguliçe dhe Paul Hindemith (kompozitor i njohur veten e tij), ka bërë që fokusi i kompozitorë të 900 çoi në një prodhim solo denjë të këtij instrumenti i mrekullueshëm, ajo është një shembull i ndritshëm koncert për Viola dhe Orkestra nga Béla Bartók. Në Itali solistëve më të madh të shekullit njëzet u Asciolla Dino, dhe Louis Bruno varrezë Giuranna.



Përgjithshëm

Pavarësisht vështirësive objektive që janë hasur në shekujt e mëparshëm të pohojmë dinjitetin e violë solo, kompozitorët, ndërsa nuk e vlerësuar mjetet, kam pëlqyer gjithmonë vulën dhe harmonia e brendshme e saj mocion, është i njohur për shembull, shije që tërhoqi JS Bach e luajtur në orkestër në "ekzekutimin e kompozimeve të tij. W.A. Në kryerjen e Mozart Sinfonia Concertante për violinë dhe tij Purple K 364, të dashur për të luajtur pjesën e Viola. Në muzikë dhomë ka qenë gjithmonë trajtuar përbërjen e shembuj të çmueshëm dhe të rëndësishme janë të panumërt. Antonio Bartolomeo Bruni gjithashtu ka kontribuar, duke formuar numrin Metoda për violë, dhe ese të panumërt për të. Për të përmendur kuartet i kryesuar nga Bedrich Aus meinem Leben Smetana ose kuintet varg nga WA Mozart ku organet janë edhe 2 violas, apo edhe nga Brahms Piano Quintet, Shuman dhe Dvorak, piketa të muzikës kamertale, viola, në të cilin është dhënë shumë më tepër se thjesht mbushje harmonike, me të vërtetë shumë dënimet janë caktuar temat e bukuri të rralla.

Për ata që e duan Soundtracks e Ennio Morricone do të jetë e lehtë për të ndeshjes, për shkak të gjallë të saj të shëndoshë, numri i madh i faqeve dedikuar të saj si një instrument solo (Romeo dhe Xhulieta, Moisiu, fejuar, Marco Polo shtojcë)

Violist Sot shkollor ka të bëhet aq i avancuar (sidomos jashte shtetit) se niveli i shkëlqyer i violists bashkëkohore janë sigurisht shumë më shumë se çfarë është e nevojshme të vërtetë nga teatro dhe orkestra (sidomos në Itali, duke i dhënë çmimi për të gjithë instrumente të tjera për mungesën e punës) dhe kjo është edhe për shkak të faktit se ky interes është zbehur, dhe e shijshme për shprehjen më të lartë të artit dhe kulturës nga populli dhe qeveritë e vendeve të ndryshme.


Historia [redakto]

Vjollcë mund të konsiderohen si trashëgimtar të muzikës shëndoshë, një instrument muzikor përdorur nga trovieri dymbëdhjetë-shekullit trembëdhjetë në shoqëruese poezi e tyre. Nga violinë dhe violë mesjetar që rrjedhin shumë instrumente me tela, që në zhvillimet e tyre të mëtejshëm çoi në katër instrumente të familjes së harqeve. Me një reduktim të purpurt, për shembull, rrjedh violinë moderne (ajo ende mban emrin vogël); "krah bas violë" erdhi cello.


Viola si një paraardhës i violinë [redakto]

Besohet se është një violë e violinë paraardhës për disa arsye. Së pari "Dhunë" është përdorur si parashtesë për emrat e të paktën dy instrumente të tjera me tela përfshirë violinë, pastaj viola do të jetë një më të vogël, por kjo teori nuk ka qenë ende provuar. Në vendin e dytë është quajtur në dyshim ekzistencën e violinës në shekullin e gjashtëmbëdhjetë për shkak kërkesën e violets ishte i lartë, por kjo ishte për shkak të faktit që muzika e asaj kohe përdorur instrumente për të shoqëruar zërin e njeriut dhe violë ishte i përshtatshëm extension për këtë qëllim. Së fundi kjo mund të duket e çuditshme që ne kemi bërë shumë më të purpurtë të shekullit të gjashtëmbëdhjetë që violinë ose cello, dhe kjo çon përsëri në përfundim se violë është paraardhësi i dy instrumenteve. Në fakt kjo mund të jetë e mundur, sepse nuk violas, veçanërisht duke u njohur, kanë rezistencë më të mirë për veshin.


Bibliografi [redakto]
    * Giampiero Tintori, instrumente muzikore, Tomo II, Torino, UTET, 1971, fq. 707-710
    * Universale Fjalor enciklopedik e muzikës dhe muzikantë, të drejtuar nga Alberto Basso - Shkoni te nje, vol. IV, Torino, UTET, 1984, fq. 716-718
    * Yehudi Menuhin, William aguliçe, violinë dhe violë. Teknikë dhe interpretim, historia dhe repertor, Padova, Muzzio, 1983
    * Maurice W. Riley, Historia purple, ed. en. nga Elena Belloni Filippi, Firenze, Sansoni, 1983


    * Viola në muzikë - (Në anglisht) Roli i violë në muzikë. Informata, përshkrimet e këngëve, video, muzikë fletë, fotografi midi pa pagesë, update feeds.


    * Klasike klasike muzikë log Portal, dhe mund të ndihmoni Wikipedian duke e përmirësuar klasike