Fizika teorike: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
v r2.7.3) (roboti shtoj: bs:Teorijska fizika |
RedBot (diskuto | kontribute) v r2.7.2) (roboti shtoj: et:Teoreetiline füüsika |
||
Rreshti 33: | Rreshti 33: | ||
[[eo:Teoria fiziko]] |
[[eo:Teoria fiziko]] |
||
[[es:Física teórica]] |
[[es:Física teórica]] |
||
[[et:Teoreetiline füüsika]] |
|||
[[fa:فیزیک نظری]] |
[[fa:فیزیک نظری]] |
||
[[fi:Teoreettinen fysiikka]] |
[[fi:Teoreettinen fysiikka]] |
Versioni i datës 21 gusht 2012 12:18
Fizika teorike është një degë themelore e fizikës e cila përdor modele matematike dhe idetë abstrakte të fizikës në mënyrë që të shpjegojë të dhënat eksperimentale të marra në natyrë. Qendra e fizikës teorike është fizika matematike edhe pse teknika konceptuale përdoren shpesh. Synimi është që ta formulojmë fenomenin në një mënyrë që të shpjegojë thelbin e teorisë nga principet bazë dhe gjithashtu në të njëjtën kohë fenomeni të përshkruhet me një aparat të caktuar matematik. Zhvillimi i shkencës varet veçanërisht në bashkëveprimin midis studimeve eksperimentale dhe teorisë. Në disa raste, fizika teorike aderon sipas standardeve të saktësisë matematike pa i dhënë shume peshë eksperimentit dhe observimeve. Për shembull, gjatë zhvillimit të relativitetit special, Albert Ajnshtajni që shume i interesuar me transformimet e Lorencit të cilat i lënë ekuacionet e Maksuellit invariante, por ai nuk qe shume i preokupuar me eksperimentin e Majkelson-Morlit i cili donte të provonte udhëtimin e Tokës përmes eterit luminefer. Nga ana tjetër, Ajnshtajnit ju dha Çmimi Nobel për shpjegimin e efektit fotoelektrik, një rezultat eksperimental të cilit i mungonte një formulim teorik.
Shënime
- Ndonjëherë fizika matematike dhe fizika teorike përdoren në mënyrë sinonime, e para përdoret për t'ju referuar të dytës.