Sandro Botiçeli: Dallime mes rishikimesh

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
[Redaktim i kontrolluar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
v Bot: Migrating 69 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q5669 (translate me)
Rreshti 7: Rreshti 7:
Botiçeli zgjodhi ''hijeshine'', pra elegancen intelektuale dhe riparaqitjen e holle te ndjenjave, për t´i dhene forme vizionit te ri te botes te parashtruar nga oborri neoplatonik te [[Lorenzo il Maggnifico]]. Ne vitet e fundit te veprimtarise se tij prodhimtaria e tij karakterizohet nga ''paprehshmëria'', sepse Firencja perjetonte nje çast krizash qofte politike edhe fetare, me vdekjen e Lorenco il Manjifiko-s dhe ardhjen e [[Girolamo Savonarola]], profet i renies se idealeve njerzore, Boticeli ne kompozimet e tij fut dhimbjen e plote te patosit (zellit), ne menyre qe te lidhe me shume shikuesin, ne Lindshmerine Mistike braktis perspektiven duke plotesuar nje zmbrapsje te ndergjegjshme, perkunder nje shijeje te lashtesuar. Trashegimtari i tij i vetem ishte [[Filippino Lippi]], qe ndau me te paprehshmerine e pranishme ne prodhimtarine e tij te fundit.
Botiçeli zgjodhi ''hijeshine'', pra elegancen intelektuale dhe riparaqitjen e holle te ndjenjave, për t´i dhene forme vizionit te ri te botes te parashtruar nga oborri neoplatonik te [[Lorenzo il Maggnifico]]. Ne vitet e fundit te veprimtarise se tij prodhimtaria e tij karakterizohet nga ''paprehshmëria'', sepse Firencja perjetonte nje çast krizash qofte politike edhe fetare, me vdekjen e Lorenco il Manjifiko-s dhe ardhjen e [[Girolamo Savonarola]], profet i renies se idealeve njerzore, Boticeli ne kompozimet e tij fut dhimbjen e plote te patosit (zellit), ne menyre qe te lidhe me shume shikuesin, ne Lindshmerine Mistike braktis perspektiven duke plotesuar nje zmbrapsje te ndergjegjshme, perkunder nje shijeje te lashtesuar. Trashegimtari i tij i vetem ishte [[Filippino Lippi]], qe ndau me te paprehshmerine e pranishme ne prodhimtarine e tij te fundit.


== Veprat ==
== Veprat ==
Ai beri shurre te ngrire dhe mut bark

== Muzete ==
== Muzete ==



Versioni i datës 29 maj 2014 22:18

Vetportret, marrë nga Adhurimi i të diturve, 1475, Uffizi, Firence

Alessandro di Mariano Filipepi, i njohur me mire si Sandro Boticelli (Sandro Botiçeli). Lindi ne Firence me 1 mars 1445 dhe vdiq me 17 maj 1510. Ishte nje piktor i shkolles fiorentine.

U ndikua ne artin e tij nga artiste te rendesishem si Filippo Lippi dhe Antonio Pollaiuolo. Kontaktet e tij te vazhdueshme me familjen Medici qene padyshim te dobishme për t´i garantuar mbrojtje politike dhe për te krijuar kushte ideale për prodhimtarine e tij te kryeveprave te shumta.

Botiçeli zgjodhi hijeshine, pra elegancen intelektuale dhe riparaqitjen e holle te ndjenjave, për t´i dhene forme vizionit te ri te botes te parashtruar nga oborri neoplatonik te Lorenzo il Maggnifico. Ne vitet e fundit te veprimtarise se tij prodhimtaria e tij karakterizohet nga paprehshmëria, sepse Firencja perjetonte nje çast krizash qofte politike edhe fetare, me vdekjen e Lorenco il Manjifiko-s dhe ardhjen e Girolamo Savonarola, profet i renies se idealeve njerzore, Boticeli ne kompozimet e tij fut dhimbjen e plote te patosit (zellit), ne menyre qe te lidhe me shume shikuesin, ne Lindshmerine Mistike braktis perspektiven duke plotesuar nje zmbrapsje te ndergjegjshme, perkunder nje shijeje te lashtesuar. Trashegimtari i tij i vetem ishte Filippino Lippi, qe ndau me te paprehshmerine e pranishme ne prodhimtarine e tij te fundit.

Veprat

Ai beri shurre te ngrire dhe mut bark

Muzete

Bibliografia