Jul Bonati: Dallime mes rishikimesh

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Hatake (diskuto | kontribute)
No edit summary
Hatake (diskuto | kontribute)
No edit summary
Rreshti 1: Rreshti 1:
'''Jul Bonati''' ([[Shkodër]], [[24 Maj|24 maj]] [[1874]] - [[Durrësi|Durrës]], [[5 Nëntor|5 nëntor]] [[1951]]) qe klerik, mësues, përkthyes i Lahutës në italisht, studiues letërsie dhe patriot shqiptar.
'''Jul Bonati''' ([[Shkodër]], [[24 Maj|24 maj]] [[1874]] - [[Durrësi|Durrës]], [[5 Nëntor|5 nëntor]] [[1951]]) qe klerik, mësues, përkthyes i [[Lahuta e Malcís|Lahutës]] në italisht, studiues letërsie dhe patriot shqiptar.


== Jeta ==
== Jeta ==

Versioni i datës 2 tetor 2014 21:27

Jul Bonati (Shkodër, 24 maj 1874 - Durrës, 5 nëntor 1951) qe klerik, mësues, përkthyes i Lahutës në italisht, studiues letërsie dhe patriot shqiptar.

Jeta

Lindi në një familje të shquar katolike, në Shkodër, nga martesa e Aleksandër Bonatit dhe Roza Melgushit. Me origjinë [ndoshta] shqiptaro-venedikase nga Korfuzi, ajo pati krushqi me shtëpi të tjera patrice katolike shkodrane. Bashkëshortja e Vaso pashës ishte e dalë po nga kjo derë. Gjyshi i Patër Julit, Nikollë Bonati, ishte një nga bashkëthemeluesit, me Ferit pashë Vlorën, Mehmet Ali bej Vrionin, Frashërllinjtë dhe Vaso pashën, të Shoqërisë së shkronjave të Stambollit, me 12 tetor 1879. Lidhjet e vjetra stambulliote të Bonatëve do të shënjonin të gjithë jetën e Julit si bari shpirtrash dhe patriot.

U pagëzua dhe krezmua në Shkodër nga Imzot Karl Pooten, arqipeshkëv metropolitan i Shkodrës dhe Primat i Shqipërisë, respektivisht më 31 maj 1874 dhe 5 qershor 1881.

Pasi studioi në kolegjin "Xaverianum" të Jezuitëve të Shkodrës, hyri si novic në Kompaninë e Jezusit në provincën e Portoresë, në rajonin e Fiumes, më 1891. Mori urdhrat e vegjël dhe të mëdhenj, përfshirë meshtarinë, në gjirin e Jezuitëve, në Portoré dhe Gorizia.

Pas shugurimit meshtarak ushtroi funksionet e prefektit të studentëve në Gorizia, Kremona dhe Breshia. Qè profesor në Komo, Soresina, Milano, Shkodër dhe Stamboll. Doli nga Kompania e Jezusit për t'u bërë prift dioqezan, më 14 gusht 1912. Në atë kohë u vendos në Stamboll, i inkardinuar pranë vikariatit apostolik të latinëve të kryeqytetit perandorak, për të ushtruar dëtyrën e famullitarit të katolikëve shqiptarë që ndodheshin në brigjet e Bosforit - detyrë që ushtroi pranë kishës së Sh. Ospit. Mori pjesë në mënyrë aktive në lëvizjen kombëtare të cilën e ndihu sa mundi, ishte në Konferencën e Paqes më 1919 bashkë me Halil pashë Alizotin dhe Fuad bej Dibrën duke mbështetur dërgatën e Shtetit Shqiptar me në krye Imzot Luigj Bumçin. Nga 1920 deri më 1924 qe anëtar i Klubit «Pragu shqiptar» që kryesohej nga Jonuz bej Kolonja dhe Anastas Frashëri dhe që ishte një nga shprehitë e fundit institucionale të Shoqërisë së Stambollit të formuar më 1879 pjesërisht nga paraardhësit e të tre këtyre personaliteteve.

Nga 1927 deri më 1937 qe famulltar dhe vikar i përgjithshëm i arqidioqezës së Durrësit, kur arqipeshkëv ishin, njëri pas tjetrit, Imz. Françesko Melkiori Ofm dhe Pjetër Gjura dhe përpara se administrimin e saj ta merrte në dorë Imz. Vinçenc Prenushi Ofm. Nga 1937 e deri kur u arrestua, më 1946, ishte famulltar në Vlorë.

U arrestua nga policia komuniste më 25 mars 1946 dhe u burgos në Vlorë. Gjyqi politik ju bë në Elbasan ku, më 31 tetor 1947, u dënua me 7 vjet burg. I keqtrajtuar fizikisht dhe moralisht, u shua me dinjitet dhe pa mohuar besimin e tij, me 5 nëntor 1951, në Durrës.

Procesi kanonik i lumturimit të tij është në instruksion e sipër në Kongregatën e çështjes së shenjtëve të Selisë së shenjtë që prej viteve 1990[1].

Burime

  1. ^ Frashëri Th. (përg.), Imzot Jul Bonati SJ (1874 - 1951).