Frederiku i Madh

Frederiku II (1712-1786) ishte trashigimtari i mbretit Frederikut I. Frederiku i Madh siç u quajt më vonë e drejtoi vendin për 46 vite (1740 - 1786) duke bërë shumë reforma që sollën modernizmin e shtetit prusian. Ai krijoi një administratë të rregullt dhe i kushtoi vëmendje zhvillimit të ekonomisë, artit e kulturës.

Për veten e vet thoshte se ishte shërbëtor i shtetit dhe se shteti duhej të punonte për qytetarët e tijë, për rritjen e mirëqenies së tyre. Frederiku i Madh punoi shumë për zgjerimin e shtetit të tijë. Me një ushtri të madhe të trashëguar nga i ati arriti që në vitin 1748 t'i merrte Austrisë territoret e Silezisë dhe më vone në vitin 1772 arriti të merrte nën sundim edhe Prusinë Perendimore.

Frederiku i Madh (mbretëroi gjatë viteve 1740-1786) ishte një nga sundimtarët më të shquar të historisë së Evropës. Ai ishte një “despot i ndritur”, që do të thotë megjithëse besonte se një sundimtar duhet të bëjë të pamundurën për të mirën e popullit të tij, ai duhej të kishte gjithashtu pushtet absolut.

Si sundimtar i ndershëm dhe inteligjent, ai ndaloi torturën, çliroi fshatarët e pronave të tij dhe u dha katolikëve dhe protestantëve të drejta të barabarta. Ai ishte armik i Austrisë, rrëmbeu Silezinë dhe bëri luftë kundër perandorit Jozef II (mbretëroi gjatë viteve 1765-90), një tjetër “despot i ndritur”, por më pak i suksesshëm.

Frederiku i Madh mbi të gjitha kujdesej për ushtrinë e tij. Ai i dha asaj pushtet për të mbrojtur dhe zgjeruar mbretërinë. Andaj ai gëzonte respekt nga ushtria e tij, dhe kjo e bëri atë njëri nga udhëheqësit më të mëdhenj të të gjitha kohëve.

Frederiku i madh eshte konsideruar si nje prej monarkeve me te arsimuar dhe te kulturuar te shekullit 18-te. Ai synonte per nje konceptim te ri te shtetit dhe mardhenieve me shtetasit. Sipas tij shteti duhej te ishte ne sherbim te shtetasve, ndersa shtetasit sa me te perkushtuar ndaj shtetit. Vete frederiku e konsideronte veten si "sherbetorin e pare te shtetit"