Anarkia

Anarchism është një filozofia politike  që avokatët e të vetë-qeverisen shoqëritë bazuar në vullnetar institucioneve. Këto janë përshkruar shpesh si vëndeve pa shtet shoqëritë, edhe pse disa autorë e kanë përcaktuar ato më specifike, si institucioneqë janë jo-hierarkike. anarkizëm mban shtetit të jetë i padëshirueshëm, i panevojshëm dhe i dëmshëm. Ndërsa anti-statism është qendrore, anarchism përfshin kundërshtare autoriteti ose organizimi hierarkik në kryerjen e të gjitha marrëdhëniet njerëzore, duke përfshirë, por jo kufizuar në, gjendjen e sistemit.

Anarchism nuk të ofrojë një të fiksuar trupin e doktrinës nga një të vetme të veçantë botë të parë, në vend fluxing dhe rrjedhin si një filozofi. dhe ka shumë llojeve dhe traditave të anarchism ekzistojnë, jo të gjitha prej të cilave janë reciprokisht ekskluzive. shkollat e mendimit anarkizëm ndryshojnë rrënjësisht, ngaekstreme individualizmit të plotë të kolektivizmit. Tensionet e anarchism shpesh kanë qenë të ndarë në kategori sociale dhe individualist. Anarchism zakonisht konsiderohet si një radikal i krahut të majtë, dhe shumë të anarchist ekonomisë dhe anarchist ligjore filozofi pasqyron anti-autoritare interpretimet e komunizmit, kolektivizmit, syndicalism, mutualism, ose me pjesëmarrje të ekonomisë.

Histori

Origjina

Woodcut nga një Diggers dokument nga William Everard

Më të hershme anarchist tema mund të gjenden në 6-të të shekullit BC, në mesin e punëve të Taoist filozof Laozi, dhe në shekujt nga Zhuangzi dhe Bao Jingyan. Zhuangzi filozofia ka qenë e përshkruar nga burime të ndryshme si anarchist. Zhuangzi shkroi, "Një sasive të vogla të hajdut është vënë në burg. Një i madh brigand bëhet një mbret i një Kombi." Diogenes e Sinope dhe Cynicse tyre bashkëkohore Zeno e Citium, themeluesi i Stoicism, futën edhe tema të ngjashme. Jezusi ndonjëherë është konsideruar e parë anarchist në të Krishterë anarchist traditë. Georges Lechartier shkroi se "vërtetë themelues i anarkia ishte e Jezu Krishtit dhe ... i pari anarchist shoqëri ka qenë i apostujve." Në fillim të historisë Islame, disa manifestime të anarchic menduar se janë gjetur gjatë Islamik të luftës civile gjatë Caliphate, ku Kharijites këmbënguli se imamate është një e drejtë për çdo individ brenda shoqërisë Islame. më Vonë, disa Muslimanë të dijetarëve, të tilla si Amer el-Basri dhe Ebu Hanifa, udhëhoqi lëvizjet e bojkotuar sunduesve, duke hapur rrugën për të vakëfit (dhunti) traditës, e cila ka shërbyer si një alternativë për të dhe për azil nga të centralizuar autoritetet e emirs. Por të tilla interpretime reverberates subversive fetare koncepteve si e lartpërmendur në dukje anarchistic Taoist mësimet dhe të tjera anti-autoritare traditave fetare të krijuar marrëdhënie komplekse në lidhje me pyetjen si për të nëse janë apo jo anarchism dhe e fesë janë të pajtueshme. Kjo është e evidentuar kur glorifikimit të shtetit shihet si një formë e mëkatare idhujtari.

Francez i rilindjes politike filozof Étienne de La Boétie shkroi në e tij më të famshme të punës në Diskursin mbi Vullnetare Servitutit atë që disa historianë konsiderojnë të rëndësishme të anarchist precedent. radikale Krishtere Protestante Gerrard Winstanley dhe grupi i tij e Diggers janë cituar nga disa autorë si propozuar anarchist sociale masa të shekullit të 17-të në Angli. termi "anarchist" hynë së pari në gjuhën angleze në vitin 1642, gjatë anglisht Luftës Civile, si një term të abuzimit, të përdorura nga Royalists kundër tyre Roundhead kundërshtarët. Nga koha e Revolucionit francez disa, të tilla si Enragés, filloi të përdorë termin pozitivisht, në kundërshtim me Jacobin centralizimi i pushtetit, duke parë "revolucionare të qeverisë" si oxymoronic. Nga ana tjetër i shekullit të 19, fjalën angleze "anarchism" kishte humbur të tij fillestar konotacion negativ.

Moderne anarchism dolën nga laike ose fetare mendim të Ndritur, veçanërisht Zhan-Zhak Rusos'argumente për moral rëndësinë e lirisë.

Si pjesë e trazirave politike të 1790s në prag të Revolucionit francez, William Godwin zhvilluar e parë të shprehjes moderne anarchist menduar. Godwin ishte, sipas Peter Kropotkin, "e parë për të formuluar politike dhe ekonomike në botëkuptimet e anarchism, edhe pse ai nuk e ka dhënë atë emër të ideve të zhvilluara në punën e tij", ndërsa Godwin bashkangjitur tij anarchist ide për një fillim të Edmund Burke.

William Godwin, "e parë për të formuluar politike dhe ekonomike në botëkuptimet e anarchism, edhe pse ai nuk e ka dhënë atë emër të ideve të zhvilluara në punën e tij".

Godwin është në përgjithësi konsiderohet si themeluesi i shkollës së mendimit të njohur si "filozofike anarchism'. Ai argumentoi në Politike Drejtësisë (1793) se qeveria ka një thelb zemërlig ndikim në shoqëri, dhe se ajo perpetuates varësisë dhe injoranca. Ai mendonte se përhapja e përdorimi i arsyes për masat përfundimisht do të shkaktojë qeverisë për të thahen si një fuqi të panevojshme. Edhe pse ai nuk i kushtojnë shtetit me legjitimitetin moral, ai ishte kundër përdorimit të taktika revolucionare për largimin e qeverisë nga pushteti. Jo, ai e ka për zëvendësimin e saj përmes një procesi të qetë evolucionit.

Vet (nga e vërteta) për vendosjen e rregullave të shoqërisë bazuar në udhëhequr atë për të denoncuar, si një manifestim i njerëzve 'mendor enslavement', themelet e së drejtës, të drejtat e pronës dhe madje edhe institucionin e martesës. Ai konsiderohet si bazë themelet e shoqërisë si frenimin e natyrshme të zhvillimit të individëve për të përdorur pushtetin e tyre të të menduarit për të arritur në një reciprokisht të dobishme mënyra e organizimit shoqëror. Në çdo rast, qeveria dhe institucionet e saj janë treguar të të detyroj të zhvillimit të aftësisë sonë për të jetuar plotësisht në përputhje me të plotë dhe të lirë në ushtrimin e private gjykimit.

Francez Pierre-Joseph Proudhon konsiderohet si i pari i vetë-shpallur anarchist, një emërtim ai i miratuar në e tij të përurimit të punës, Ajo është e Pronës?, publikuar në 1840. Është për këtë arsye që disa pretendojnë Proudhon si themeluesi modern i anarchist teori. Ai zhvilloi teorinë e spontane e të rendit në shoqëri, ku organizata del pa një koordinator qendror për shqiptimin e vet idenë e rendit kundër dëshiron të individëve që veprojnë në interes të tyre; e tij të famshme kuotë për këtë çështje është, "Liria është nënë, nuk e bija, e rendit." Në Atë që është Prona? Proudhon përgjigje me e famshme akuzë "Prona është e vjedhjes." Në këtë punë, ai kundrejt institucionit të dekretuar "pronë" (propriété), ku pronarët e plotë të të drejtave të "shfrytëzimit dhe keqpërdorimit" pronën e tyre si të dëshirojnë. Ai i kundërt me atë që ai e quajti "posedim," ose do të kufizohet pronësia e burimeve dhe të mirave vetëm, ndërsa në më shumë ose më pak përdorim të vazhdueshëm. Më vonë, megjithatë, Proudhon shtuar se "Prona është e Lirisë", dhe thuhet se ajo ishte një mur mbrojtës kundër realizimit të pushtetit shtetëror. e Tij opozitare ndaj shtetit, i organizuar fesë, si dhe disa kapitaliste praktikat e frymëzuar e mëvonshme anarchists, dhe e bëri atë një nga kryesor sociale mendimtarët e kohës së tij.

E anarcho-komuniste Jozef Déjacque ishte personi i parë për të përshkruar veten si "libertarian". Ndryshe nga Pierre-Joseph Proudhon, ai argumentoi se, "ajo nuk është produkt e tij ose të saj të punës që punonjësi ka të drejtë për të, por për kënaqësinë e tij apo të saj nevojave, çdo gjë mund të jetë e natyrës së tyre." Në 1844 në Gjermani post-letër liderit të filozof Max Stirner botuar librin, Vetja dhe në vete, të cilat më vonë do të konsiderohet një ndikim të hershëm tekstin e individualist anarchism. frëngjisht anarchists aktive në 1848 Revolucionit përfshirë Anselme Bellegarrigue, Ernest Coeurderoy, Jozef Déjacque dhe Pierre Joseph Proudhon.

Parë Ndërkombëtare dhe Komuna e Parisit

Collectivist anarchist Mikhail Bakunin kundërshtuar Marksist qëllimi i diktaturës së proletariatit në favor të universale rebelim, dhe aleate veten me federalists e Parë Ndërkombëtare para tij dëbimit nga Marxists.

Në Evropë, i ashpër reagimi pasoi pas revolucioneve të 1848, në të cilën dhjetë shtete kishin përjetuar të shkurtër apo afatgjatë tronditje sociale si grupet e kryer kryengritjeve nacionaliste. Pas shumica e këtyre përpjekjeve në sistematike të ndryshojë përfundoi në dështim, konservatore elementet mori avantazhin e ndarë grupet e socialistëve, anarchists, liberalëve dhe nacionalistëve, për të parandaluar dhe revoltë. Në Spanjë Ramón de la Sagra themeluar anarchist revistën El Porvenir në La Coruña në vitin 1845 e cila ishte e frymëzuar nga Proudhons ide. Në katalanas politikan Francesc Pi unë Margall u bë drejtori përkthyesi i Proudhon e punëve në spanjisht dhe më vonë shkurtimisht u bë presidenti i Spanjës në vitin 1873 duke qenë lider i Demokratike Republikane Federative të Partisë. Sipas George Woodcock "Këto përkthime ishin të ketë një të thellë dhe të qëndrueshme efekt në zhvillimin e spanjisht anarchism pas, më 1870, por përpara se koha Proudhonian ide, siç është interpretuar nga Ip, tashmë dhënë shumë frymëzim për federalist lëvizje që themeluan në fillim të viteve 1860." Sipas Encyclopedia Britannica "Gjatë spanjolle revolucionin e 1873, Pi y Margall u përpoq për të krijuar një të decentralizuar, ose "cantonalist," sistemi politik në Proudhonian linjat."

Në 1864 e Ndërkombëtare Workingmen Shoqata e (ndonjëherë e quajtur "e Parë Ndërkombëtare") bashkuara të ndryshme revolucionare rrymat duke përfshirë frëngjisht pasuesit e Proudhon, Blanquists, Philadelphes, anglisht sindikalistët, socialistët dhe socialdemokratët. Për shkak të saj edhe për lidhjet aktive punëtorët' e lëvizjeve Ndërkombëtare u bë e rëndësishme e organizatës. Karl Marksi u bë një udhëheqës figura Ndërkombëtar dhe një anëtar të saj të Përgjithshëm të Këshillit. Proudhon e ndjekësve, mutualists, kundrejt Marksi e shtetit socializmin, duke i mëshuar politike abstentionism e vogla dhe të pronës holdings. Woodcock edhe raportet që Amerikan individualist anarchists Lysander Spooner dhe William B. Greene kishin qenë anëtarë të Parë Ndërkombëtar. Në 1868, pas tyre të pasuksesshme pjesëmarrjen në Ligën e Paqes dhe Lirisë (LPF), revolucionare ruse, Mikhail Bakunin e tij collectivist anarchist bashkëpunëtorët e bashkuar e Parë Ndërkombëtare (e cila kishte vendosur të mos për të marrë të përfshirë me LPF). Ata aleate veten me federalist socialiste seksionet e Ndërkombëtare, , të cilët bënë thirrje revolucionare përmbysjen e shtetit dhe collectivisation e pronës.

Në fillim, collectivists punuar me Marxists për të nxitur e Parë Ndërkombëtare në më revolucionare socialiste drejtim. Më pas, Ndërkombëtare u bë e polarizuar në dy kampe, me Marksi dhe Bakunin siç e tyre përkatëse figureheads. Mikhail Bakunin karakterizuar Marksi e ideve si centralist dhe parashikoi se, nëse një Marksist partia erdhi në pushtet, liderët e saj do të thjesht të marrë vendin e klasës sunduese kishin luftuar kundër. Anarchist historiani Xhorxh Woodcock raporton se "vjetor Kongresi i Ndërkombëtar nuk kishte ndodhur në 1870, për shkak të shpërthimit të Komuna e Parisit, dhe në vitin 1871 i Përgjithshëm i Këshillit të quajtur vetëm një konferencë të posaçme në Londër. Një delegat ishte në gjendje për të ndjekur nga Spanja dhe asnjë nga Italia, ndërsa një teknike arsyetim – që ata e kishin ndarë larg nga Fédération Romande – është përdorur për të shmangur ftuar Bakunin e Zvicrës mbështetësit. Kështu vetëm një pakice të vogël të anarchists ishte i pranishëm, dhe Këshilli i Përgjithshëm e rezolutave kaluar pothuajse unanimisht. Shumica e tyre ishin të qartë drejtuar kundër Bakunin dhe ndjekësve të tij." Në vitin 1872, konflikti climaxed me një finale të ndarë mes dy grupeve në Hagë Kongresit, ku Bakunin dhe James Guillaume u dëbuan Ndërkombëtare dhe shtabi i saj janë transferuar për në Nju Jork. Në përgjigje, federalist seksionet e formuar e tyre Ndërkombëtare në Shën Imier Kongresit, miratimi i një revolucionar anarchist program.

Në Paris Komuna ishte një qeveri që shkurtimisht vendosi Paris nga 18 Mars (më zyrtarisht, nga 28 Mars) për të më 28 Maj 1871. Komunës i ishte rezultat i një trazira në Paris pas Francë u mposht në Franco-Prussian Luftës. Anarchists marrë pjesë aktivisht në themelimin e Parisit Komunës. Ata përfshirë Louise Michel, Reclus vëllezërit e motrat, dhe Eugene Varlin (kjo e fundit vranë në represionit më pas). Sa për reformat e filluara nga Komuna, të tilla si të ri-hapjen e vendeve të punës si kooperativave, anarchists mund të shohim idetë e tyre, të shoqëruar punës filluar të realizohet ... Për më tepër, Komuna e ideve në federatën e qartë reflektohet ndikimi i Proudhon në frëngjisht radikale ide. Në të vërtetë, Komuna e vizionit të një komunale Francë bazuar në një federata e delegatëve të detyruar nga domosdoshme mandateve të lëshuar nga votuesit e tyre dhe subjekt për të kujtuar në çdo moment e pasqyrojnë Bakunin dhe Proudhon e ideve (Proudhon, si Bakunin, kishte argumentuar në favor të "zbatimit të detyrueshëm mandati" në 1848 ... dhe për federatën e komunave). Kështu të dy ekonomikisht dhe politikisht Komuna e Parisit ishte ndikuar shumë nga anarchist ide. George Woodcock thotë:

Organizuar punës

Anti-autoritare seksionet e Parë Ndërkombëtare ishin prekursorëve të anarcho-syndicalists, duke kërkuar për të "zëvendësuar privilegj dhe autoritetin e Shtetit" me "të lirë dhe spontane organizimin e punës." Në 1886, Federata e Organizuar Tregton dhe Sindikatat (FOTLU) të Shteteve të Bashkuara dhe Kanada në mënyrë unanime vendosur 1 Maj 1886, si data nga të cilat tetë orë punë në ditë do të bëhej standard.

Një simpatik gdhendje nga Walter Vinç të ekzekutohet "Anarchists e Çikagos" pas Haymarket çështje. E Haymarket çështje është konsideruar përgjithësisht më ngjarje e rëndësishme për origjinën e ndërkombëtare Mund Ditë ritet.

Në përgjigje, sindikatat të gjithë Shtetet e Bashkuara të përgatitur një grevë të përgjithshme në mbështetje të ngjarjes. Më 3 Maj, në Çikago, një luftë shpërtheu kur strikebreakers në tentativë për të kaluar picket e linjës, si dhe dy punëtorët vdiq kur policia hapi zjarr mbi turmën. , Të nesërmen, 4 Maj, anarchists organizuan një tubim në Çikago e Haymarket Katror. Një bombë është hedhur nga një partie të panjohur në afërsi përfundimin e protestës, duke vrarë një oficer. Në panik pas, policia hapi zjarr mbi turmën dhe njëri-tjetrin. Shtatë oficerëve të policisë dhe të paktën katër punëtorë u vranë. Tetë anarchists direkt dhe indirekt ka lidhje me organizatorët e protestës janë arrestuar dhe akuzuar për vrasjen e të ndjerit zyrtar. Burrat u bë politike ndërkombëtare të famshëm në mesin e lëvizjes së punës. Katër burra u ekzekutuan dhe një e pestë u vetëvranë para tij e përmbarimit. Incidenti u bë i njohur si Haymarket çështje, dhe ishte një pengesë për lëvizjes së punës dhe të luftës për tetë orë në ditë. Në 1890 një përpjekja e dytë, këtë herë ndërkombëtare në fushën, që të organizojë për tetë orë në ditë ishte bërë. Ngjarja kishte gjithashtu mesëm qëllim të përkujtimit të punëtorëve të vrarë si pasojë e Haymarket çështje. edhe Pse fillimisht ishte konceptuar si një herë-off ngjarje, vitin e ardhshëm festimin e Ndërkombëtare të Punëtorëve Ditë në Ditë Mund të ishte bërë në mënyrë të vendosur themeluar si një ndërkombëtare të punëtorëve pushime.

Në 1907, Ndërkombëtare Anarchist Kongresi i Amsterdamit u mblodhën delegatët nga 14 vende të ndryshme, ndër të cilat të rëndësishme shifrat e anarchist lëvizjes, duke përfshirë Errico Malatesta, Pierre Monatte, Luigi Fabbri, Benoît Broutchoux, Emma Goldman, Rudolf Lëkundëse, dhe Christiaan Cornelissen. Tematika të ndryshme janë trajtuar gjatë Kongresit, veçanërisht në lidhje me organizimin e anarchist lëvizjes popullore të arsimit çështje, në grevë të përgjithshme ose antimilitarism. Qendrore e debatit në fjalë marrëdhënieve në mes të anarchism dhe syndicalism (ose të tregtisë unionism). Malatesta dhe Monatte ishin në mënyrë të veçantë mospajtimin e vetë për këtë çështje, pasi që ky i fundit mendonte se syndicalism ishte revolucionar dhe do të krijojë kushtet e një revolucionit social, ndërsa Malatesta nuk e konsiderojnë syndicalism të vetë-mjaftueshme. Ai mendoi se sindikata lëvizje ishte reformator dhe madje konservatore, duke përmendur si thelb borgjeze dhe anti-punëtor fenomenin e profesionale zyrtarë të bashkimit. Malatesta paralajmëruar se syndicalists synon ishin në përjetëson syndicalism vetë, ndërsa anarchists gjithmonë duhet të ketë anarki si fundin e tyre dhe, rrjedhimisht, të përmbahet nga kryerja për ndonjë metodë të veçantë për të arritur atë.

E spanjisht Punëtorët e Federatës në vitin 1881, ishte parë i madh anarcho-syndicalist lëvizjes; anarchist bashkimi i sindikatave të federatave janë të një rëndësie të veçantë në Spanjë. Më të suksesshme ishte Confederación Nacional del Trabajo (Konfederata Kombëtare e Punës: CNT), e themeluar në vitin 1910. Para 1940, CNT ishte forca kryesore në spanjisht klasës punëtore në politikë, tërheqjen e 1.58 milionë anëtarë në një pikë dhe duke luajtur një rol të madh në të Luftës Civile spanjolle. E CNT ishte e lidhur me Ndërkombëtare të Punëtorëve Shoqata, federata e anarcho-syndicalist sindikatat e themeluar në vitin 1922, me delegatët që përfaqësojnë dy milionë punëtorë nga 15 vende të Evropës dhe të Amerikës latine. Në Amerikën latine në veçanti "anarchists shpejt u bë aktiv në organizimin artizanale dhe industriale të punëtorëve në të gjithë Amerika Jugore dhe Qendrore, dhe deri në fillim të viteve 1920 shumica e sindikatave në Meksikë, në Brazil, Peru, Kili dhe Argjentina ishin anarcho-syndicalist në përgjithësi outlook; prestigj spanjolle C. N. T., si një organizatë revolucionare ishte padyshim në një masë të madhe përgjegjës për këtë situatë. E madhe dhe më militant e këtyre organizatave ishte Federación Obrera Rajonale Argjentinë ... ajo u rrit shpejt për një anëtarësim të gati një e katërta e një milion euro, të cilat zvogëluara rivale socialdemocratic sindikatave."

Propaganda e vepra dhe illegalism

Italo-Amerikan anarchist Luigi Galleani. Ndjekësit e tij, e njohur si Galleanists, ka kryer një seri të bombardimeve dhe vrasjen përpjekje nga të 1914 për vitin 1932 në atë që ato e shihnin si sulme ndaj 'tiranët' dhe 'armiqve të popullit"

Disa anarchists, të tilla si Johann Më, i mbështetur në publikimin e akteve të dhunshme e hakmarrje kundër kundër-revolucionarët "sepse ne nuk predikojmë vetëm e veprimit dhe për veten, por edhe të veprimit si propagandë." Nga 1880, njerëzit brenda dhe jashtë anarchist lëvizje filloi të përdorë sllogani, "propagandë të veprës" për t'iu referuar individuale bombardimeve, regicides, dhe tyrannicides. Nga 1905 e në vijim, ruse homologët e këtyre anti-syndicalist anarchist-komunistë të bëhen partizanët e ekonomike të terrorizmit dhe të paligjshme 'shpronësimet'." Illegalism si një praktikë u shfaq dhe në kuadër të saj "veprat e anarchist sulmuesit dhe vrasësit ("propaganda nga vepra") dhe anarchist hajdutë ("individual reappropriation") u shprehën të dëshpërimit dhe të tyre personale, të dhunshme refuzimin e një të patolerueshme shoqërisë. Për më tepër, ata ishin të qartë për qëllim të jetë shembullore ftesat për revoltë.". i Francës, Bonnot Bandës ishte më të famshme të grupit për të përqafuar illegalism.

Megjithatë, sa më shpejt 1887, e rëndësishme shifrat në anarchist lëvizjes distancuar veten nga këto akte individuale. Pjetri Kropotkin kështu e shkruar që në vitin Le Révolté se "një strukturë të bazuar në shekujt e historisë nuk mund të shkatërrohet me disa kilogramë dynamite". Një shumëllojshmëri të anarchists mbështetur në braktisjen e këtyre llojet e taktikave në favor të kolektive revolucionare të veprimit, për shembull, nëpërmjet bashkimi i sindikatave të lëvizjes. E anarcho-syndicalist, Fernand Pelloutier, thuhet në 1895 për të ripërtërirë anarchist përfshirja në lëvizja e punës mbi bazë që anarchism mund të bëjë shumë mirë pa të "individit dynamiter."

Shteti represionit (duke përfshirë famëkeq 1894 frëngjisht lois scélérates) e anarchist dhe punës lëvizjet e pas pak i suksesshëm bombardimeve dhe përpjekjet për vrasje mund të ketë ndikuar në braktisjen e këtyre llojeve të taktikave, edhe pse bashkërisht represionit shtetëror, në vend të parë, mund të ketë luajtur një rol në këto akte të izoluara. E dismemberment të francës i lëvizjes socialiste, në shumë grupe dhe, pas shtypjen e 1871 Paris Komuna, ekzekutimin dhe mërgim e shumë communards për penal kolonitë, e favorizuar individualist politike shprehjes dhe vepron.

Të shumta të krerëve të shtetit u vra në mes të 1881 dhe 1914 nga anëtarët e anarchist lëvizjes, duke përfshirë Car Aleksandrit II të Rusisë, Presidenti Sadi Carnot të Francës, Empress Elisabeth të Austrisë, Mbretit Umberto i i Italisë, Presidentit William McKinley i Shteteve të Bashkuara, Mbreti Carlos unë e Portugalisë dhe Mbreti Xhorxh unë e Greqisë. McKinley është vrasësi Leon Czolgosz pretenduar se kanë qenë të ndikuar nga anarchist dhe feministe Emma Goldman.

Revolucionit Ruse dhe të tjerë të kryengritjeve të 1910s

Nestor Makhno me anëtarët e anarchist Revolucionare Insurrectionary Ushtria e Ukrainës

Anarchists marrë pjesë krahas Bolsheviks në të dyja shkurt dhe tetor revolucione, dhe fillimisht ishin entuziast për revolucionit Bolshevik. Megjithatë, në vijim të një politike jashtë në rënie me Bolsheviks nga anarchists dhe të tjera të krahut të majtë të opozitës, konflikti përfundoi në vitin 1921 Kronstadt rebelimit, të cilën qeveria e re të shtypur. Anarchists në qendër të Rusisë ose ishin të burgosur, të shtyrë nëntokësore ose iu bashkua fitimtare Bolsheviks; anarchists nga Petrograd dhe Moskë iku në Ukrainë. Ekziston, në të Lirë Territorin, ata luftuan në luftë civile kundër të Bardhë (një grupim të monarchists dhe kundërshtarëve tjerë të Revolucionit të tetorit) dhe pastaj Bolsheviks si pjesë e Revolucionare Insurrectionary Ushtria e Ukrainës, të udhëhequr nga Nestor Makhno, i cili themeloi një anarchist shoqërisë në rajon për disa muaj.

Të dëbuar Amerikane anarchists Emma Goldman dhe Alexander Berkman ishin në mesin e atyre agitating në përgjigje të Bolshevik politikës dhe shtypja e së Kronstadt kryengritje, përpara se të largoheshin Rusi. Të dy shkroi llogaritë e përvojat e tyre në Rusi, e cila kritikoi sasia e kontrolluar Bolsheviks ushtrohet. Për ta, Bakunin e parashikimet për pasojat e Marksist rregull që krerët e ri "socialist" Marksist i shtetit do të bëhet një elite të re kishte provuar të gjitha shumë të vërtetë.

Fitorja e Bolsheviks në tetor të Revolucionit dhe si rrjedhojë e Luftës Civile ruse bëri dëme serioze për anarchist lëvizjet ndërkombëtare. Shumë punëtorë dhe aktivistët e pa Bolshevik sukses si vendosjen e një shembull; Komuniste palët u rrit në kurriz të anarchism dhe të tjera lëvizjet socialiste. Në Francë dhe në Shtetet e Bashkuara, për shembull, anëtarët e mëdha syndicalist lëvizjet e CGT dhe IWW majtë organizatat dhe iu bashkua Komuniste Ndërkombëtare.

E valë revolucionare të 1917-23 pa pjesëmarrjen aktive të anarchists në shkallë të ndryshme të protagonism. Në gjermanisht kryengritje të njohur si gjermane Revolucionin e 1918-1919 e cila krijoi Bavarez Sovjetik, Republika e anarchists Gustav Landauer, Silvio Gesell dhe Erich Mühsam kishte rëndësishme pozita udhëheqëse në revolucionare councilist strukturave. Në italisht ngjarjet e njohur si biennio rosso e anarcho-syndicalist bashkimi i sindikatave të Unione Sindacale Italiana "u rrit për 800,000 anëtarëve dhe ndikimin e italiane Anarchist Bashkimit (20,000 anëtarë plus Umanita Nova, gazetë e përditshme) u rritën në përputhje me rrethanat ... Anarchists ishin të parat që sugjerojnë duke zënë vendet e punës. Në Meksikan Revolucioni i Meksikan Partisë Liberale është themeluar dhe gjatë fillimit të 1910s ajo udhëhoqi një seri e ofensivave ushtarake kryesorë të pushtimit dhe okupimit të disa qytete dhe në rrethe Baja California me udhëheqjen e anarcho-komuniste Ricardo Flores Magón.

Në Paris, Dielo Truda grup ruse anarchist internuarve, që përfshinte Nestor Makhno, u konstatua se anarchists e nevojshme për të zhvilluar forma të reja të organizimit në përgjigje të strukturave të Bolshevism. E tyre vitin 1926 manifesti, të quajtur Organizative të Platformës së Përgjithshme të Unionit të Anarchists (Draft), është mbështetur. Platformist grupet aktive sot përfshijnë Punëtorët e Solidaritetit Lëvizjes në Irlandë dhe Veri-Lindore të Federatës së Anarchist Komunistët e Amerikës së Veriut. Sinteza anarchism shfaqur si një organizative alternative për platformism që përpiqet të bashkohet me anarchists të ndryshme të tendencave sipas parimeve të anarchism pa mbiemra. Në vitin 1920 kjo formë gjendet si mbështetësit kryesorë të saj Volin dhe Sebastien Faure. është parimi kryesor prapa anarchist federatave të grupuara rreth bashkëkohore globale Ndërkombëtare të Anarchist Federatave.

Konfliktet Evropian me regjimet fashiste

Në vitin 1920 dhe 1930, rritja e fashizmit në Evropë transformuar anarchism është në konflikt me shtetin. Italia pa e parë lufton mes anarchists dhe fascists. Italiane anarchists luajtur një rol kyç në anti-fashiste organizata Arditi del Popolo, i cili ishte më i fortë në zonat me anarchist traditat, dhe ka arritur disa suksese në aktivizëm, të tilla si zbritje me litar Blackshirts në anarchist bastion i Parmës , në gusht 1922. E veteranit Italian anarchist, Luigi Fabbri, ishte një nga të parët kritike teoricienët e fashizmit, duke e cilësuar atë si "masë parandaluese kundër-revolucion." Në Francë, ku shumë të drejtë leagues erdhi afër kryengritja në shkurt 1934 trazirave, anarchists ndarë mbi një front të bashkuar politikës.

Anarchists në Francë dhe Itali ishin aktivë në të Rezistencës gjatë Luftës së dytë Botërore. Në Gjermani anarchist Erich Mühsam ishte arrestuar për akuza të panjohur në orët e hershme të mëngjesit të 28 shkurt 1933, brenda disa orëve pas Reichstag zjarri në Berlin. Joseph Goebbels, Nazist propagandë ministri, e etiketuar atë si një nga "ata të Hebrenj subversives." Me kalimin e ardhshme shtatëmbëdhjetë muajsh, ai do të ishte burgosur në kampet e përqendrimit në Sonnenburg, Brandenburg dhe më në fund, Oranienburg. Më 2 shkurt 1934, Mühsam ishte transferuar në kamp përqendrimi në Oranienburg kur më në fund në natën e 9 korrik 1934, Mühsam ishte torturuar dhe vrarë nga rojet e tij të dhunuara kufomë gjendet i varur në një nevojtore të nesërmen në mëngjes.

Revolucionit Spanijsht

Në Spanjë, kombëtare anarcho-syndicalist bashkimi i sindikatave të Confederación Nacional del Trabajo fillimisht refuzoi që të bashkohen në një të njohura para zgjedhor të aleancës, dhe abstenimi nga CNT mbështetësit e çoi në një krah të djathtë të zgjedhjeve fitore. Por në vitin 1936, CNT ndryshuar politikën e saj dhe anarchist votave të ndihmuar të sjellë fronti popullor të kthehet në pushtet. Muaj më vonë, ish-klasës sunduese u përgjigj me një tentativë për grusht shteti duke shkaktuar spanjolle, Luftës Civile (1936-1939). Në përgjigje të ushtrisë rebelimit, një anarchist-frymëzoi lëvizjen e fshatarëve dhe e punëtorëve, e mbështetur nga formacionet militare të armatosura, mori kontrollin e Barcelonës dhe i madh në zonat rurale të Spanjës, ku ata collectivised vendin. , Por edhe para fashist fitore në vitin 1939, anarchists janë duke humbur terren në të hidhura të luftës me Stalinists, i cili kontrollohet shumë e shpërndarjes së ndihmës ushtarake Republikane të shkaktojë nga Bashkimi Sovjetik. Sipas Noam Chomsky, "komunistët ishin kryesisht përgjegjëse për shkatërrimin e spanjisht anarchists. Jo vetëm në Katalonia—komuniste ushtritë kryesisht shkatërruar kolektivet diku tjetër. Komunistët në thelb ka vepruar si forcë policore të sistemit të sigurisë të Republikës dhe ishin shumë më shumë në krahasim me anarchists, pjesërisht për shkak se: për t'u vendosur ende shpresonte në atë kohë që të ketë një lloj pakti me vendet Perëndimore kundër Polonisë. Se, sigurisht, të dështuar dhe: për t'u vendosur, e tërhoqi mbështetjen për të Republikës. Ata madje u tërhoq spanjolle rezervave të arit." ngjarjet e njohur si spanjolle, Revolucioni ishte një punëtorëve social, revolucion që filloi gjatë shpërthimit të Luftës Civile spanjolle në vitin 1936 dhe ka rezultuar në përhapur në zbatimin e anarchist dhe më gjerë libertarian socialiste të parimeve organizative të ndryshme në të gjithë pjesët e vendit për dy deri në tre vjet, në radhë të parë Katalonisë, Aragon, e Andaluzisëdhe pjesëve të Levante. Shumë nga Spanja e ekonomisë ishte vënë nën punëtor i kontrollit; në anarchist fortesat si Katalonia, shifra ishte aq i lartë sa 75%, por më e ulët në zonat me të rënda të Partisë Komuniste të Spanjës ndikim, si Sovjetike-aleate e partisë në mënyrë aktive rezistuar përpjekjet në collectivisation miratimit. Fabrika u drejtuar përmes punëtor komisionet agrare zona u bë collectivised dhe të kandidojë si libertarian komunave. Anarchist historiani Sam Dolgoff vlerësuar që rreth tetë milionë njerëz kanë marrë pjesë direkt, ose të paktën tërthorazi në spanjisht Revolucionit, që ai pretendonte "erdhi më afër realizimit të idealit të lirë vëndeve pa shtet të shoqërisë në një të gjerë të shkallës se çdo tjetër revolucion në histori." spanjisht Partisë Komunistetë udhëhequr nga trupa për të shtypur e kolektivitetat dhe të përndjekur si dissident Marxists dhe anarchists. I shquar Italian anarchist Camillo Berneri, të cilët vullnetarisht për të luftuar kundër Franco u vra në vend në Spanjë nga gunmen lidhur me spanjolle të Partisë Komuniste. qytetit të Madridit ishte kalohej francoist nga forcat e fundit jo-francoist kryetari i bashkisë së qytetit, anarchist Melchor Rodríguez García.

Vitet e pas-luftës

Anarchism kërkuar për të riorganizojë veten pas luftës dhe në këtë kontekst organizative të debatit mes sintezë anarchism dhe platformism mori rëndësi edhe një herë, sidomos në anarchist lëvizjet e Itali dhe Francë. E Meksikan Anarchist Federata është themeluar në vitin 1945, pas Anarchist Federata e Qendrës bashkuara me Anarchist Federatës së Federale të Distriktit. Në fillim të 1940, e Antifascist Solidaritet Ndërkombëtar dhe Federata e Anarchist Grupeve të Kubë bashkohen në të madh kombëtar, organizata Asociación Libertaria de Kuba (Kuban Libertarian Association). Nga viti 1944 në vitin 1947, bullgare Anarchist Komuniste të Federatës reemerged si pjesë e një fabrikë dhe në vendin e punës komitetit të lëvizjes, por ishte shtypur nga regjimi Komunist. Në vitin 1945, në Francë e Fédération Anarchiste dhe anarchosyndicalist bashkimi i sindikatave të Confédération nationale du me ankth u themelua në vitin e ardhshëm, ndërsa edhe synthesist Federazione Anarchica Italiana u themelua në Itali. Korean anarchists formuar Ligën e Lirë Sociale Ndërtuesve në shtator të vitit 1945 dhe në 1946 e Japoneze Anarchist Federatës u themelua. Një Ndërkombëtar Anarchist Kongres me përfaqësues nga e gjithë Evropa u mbajt në Paris në Maj 1948. Pas Luftës së dytë Botërore, një apel Fraye Arbeter Shtime detajuar gjendjen e gjermanisë anarchists dhe bëri thirrje për Amerikanët për mbështetjen e tyre. Deri në shkurt 1946, dërgimin e ndihmës parcelave të anarchists në Gjermani ishte në një shkallë të gjerë të veprimit. Federata e Libertarian Socialistëve u themelua në Gjermani në vitin 1947 dhe Rudolf Lëkundëse shkruar për organin e saj, Vdesin Freie Gesellschaft, të cilat mbijetuan deri në vitin 1953. Në vitin 1956 e Uruguayan Anarchist Federatës u themelua. Në vitin 1955 në Anarcho-Komuniste Federata e Argjentinës u quajt veten si Argjentinasi Libertarian të Federatës. E Syndicalist Punëtorëve të Federatës ishte një syndicalist e një grupi aktiv në post-luftës, Britania, dhe një e Solidaritetit Federatas'më të hershme të paraardhësve. Ajo është formuar në vitin 1950 nga anëtarët e tretur Anarchist Federata e Britanisë. për Dallim nga AFB, i cili ishte i ndikuar nga anarcho-syndicalist ide, por në fund të fundit nuk syndicalist tv, SWF vendosur të ndjekë një më shumë patjetër syndicalist, punëtor-qendër e strategjisë që nga fillimi.

Anarchism e vazhdueshme të ndikimit të rëndësishme letrare dhe intelektuale, personalitete të kohës, të tillë si Albert Camus, Herbert Lexuar, Pali Goodman, Dwight Macdonald, Allen Ginsber, Xhorxh Woodcock, Leopold Kohr, Julian Bek, John Cage dhe frëngjisht Tij grup i udhëhequr nga André Gjuhë., e cila tani haptas përqafuar anarchism dhe kanë bashkëpunuar në Fédération Anarchiste.

Anarcho-pacifism u bë me ndikim në Anti-bërthamore lëvizje dhe anti luftës lëvizjet e kohës siç mund të shihet në aktivizmit dhe shkrimet e anglisht anarchist anëtar i Fushatës për Çarmatimin Bërthamor, Alex Rehati ose të ngjashme të egër Amerikan katolike anarcho-pacifists Amonit Hennacy dhe Dorothy Ditë. Anarcho-pacifism u bë një "bazë për një kritikë e militarism në të dy anët e Luftës së Ftohtë." ringjallja e anarchist idetë gjatë kësaj periudhe është dokumentuar mirë në Robert Graham e Anarchism: Një Dokumentar për Historinë e Libertarian Ide, Vëllimi i dytë: Në Lindjen e Re Anarchism (1939-1977).

Bashkëkohore anarchism

E famshme okupas mbledhje pranë Parc Güell, me pamje të Barcelonës. Squatting ishte një i shquar pjesë e daljen e ripërtërirë anarchist lëvizjes nga counterculture të viteve 1960 dhe 1970. Në çati: "të Zënë dhe të të Rezistojë"

Një rritje të njohura të interesit në anarchism ndodhur në perëndim të popujve gjatë viteve 1960 dhe 1970. Anarchism ishte me ndikim në Counterculture të viteve 1960 dhe anarchists marrë pjesë aktivisht në fund të viteve gjashtëdhjetë të studentëve dhe të punëtorëve revolts. Në vitin 1968 në Carrara, Itali e Ndërkombëtare të Anarchist Federata është themeluar gjatë një ndërkombëtar anarchist konferencën e mbajtur atje në vitin 1968 nga tre ekzistuese Evropiane, federatat e Francës ( Fédération Anarchiste), Federazione Anarchica Italiana e Italisë dhe Iberian Anarchist Federatës si dhe bullgare federatës frëngjisht në mërgim.

Në Mbretërinë e Bashkuar në vitet 1970 kjo ishte e lidhur me punk rock lëvizjes, siç është shembulli me grupe të tilla si Crass dhe Sex Pistols. Në të banimit dhe të punësimit të krizës në shumicën e Evropës Perëndimore çoi në formimin e komunave dhe zaptuesve e ngritën edhe lëvizjet si Barcelonë, Spanjë. Në Danimarkë, endacakëve zënë një disused bazë ushtarake dhe shpalli Freetown Christiania, një autonome strehë në qendër të Kopenhagës. Që nga ringjallja e anarchism në mesin e shekullit të 20-të, një numër i ri drejtimet dhe shkollat e mendimit të përgjithshme. Edhe pse feministe tendencat kanë qenë gjithmonë një pjesë e anarchist lëvizjes në formën e anarcha-feminizmi, ata u kthyen me energji gjatë vala e dytë e feminizmit në vitet 1960. Anarchist anthropologist David Graeber dhe anarchist historiani Andrej Grubacic kanë posited një këputje mes gjeneratave të anarchism, me ata "të cilët shpesh ende nuk e kanë dridhur sektare zakone" të shekullit të 19 kontrast me të rinj aktivistë, të cilët janë "shumë më të informuar, në mesin e të tjera elemente, nga vendase, feministe, ekologjike dhe kulturore kritik i ideve", dhe që nga ana tjetër e shekullit të 21-të formuar "larg nga shumica" e anarchists.

Rreth fillim të shekullit të 21-të, anarchism u rrit popullaritetin dhe ndikimin si pjesë e anti-luftës, anti-kapitaliste, dhe anti-globalizimit lëvizjet. Anarchists u bë i njohur për angazhimin e tyre në protestat kundër mbledhjet e Organizatës Botërore të Tregtisë (OBT), Grupit të Tetë, dhe Forumi Ekonomik Botëror. Disa anarchist fraksioneve në këto protesta të angazhuar në orgji, shkatërrimit të pronës, dhe përleshjeve të dhunshme me policinë. Këto veprime ishin shkaktuar nga ad hoc, leaderless, anonim kuadrot e njohur si black blloqet; të tjera organizative taktika e themeluan në këtë kohë të përfshijë sigurinë e kulturës, prirje të grupeve dhe përdorimi i decentralizuar i teknologjive të tilla si internet. Një ngjarje e rëndësishme të kësaj periudhe, ishte e përleshjeve në OBT konferencë në Kaliforni në vitin 1999. Sipas anarchist studiues Simon Critchley, "bashkëkohore anarchism mund të shihet si një e fuqishme kritikë e pseudo-libertarianism bashkëkohore neo-liberalizmi ... Dikush mund të thotë se bashkëkohore anarchism është në lidhje me përgjegjësinë, nëse seksuale, ekologjike ose socio-ekonomik; ajo rrjedh nga një përvojë e ndërgjegjes për të shumëfishtë mënyrat në të cilat Perëndimi shkatërrimi pjesa tjetër; ajo është një etike zemërim në yawning pabarazisë, varfërim dhe disenfranchisment që është aq e palpable në nivel lokal dhe global."

Ndërkombëtare anarchist federatave në ekzistencën përfshijnë Ndërkombëtare të Anarchist Federatae Ndërkombëtare e Punëtorëve Shoqatadhe Ndërkombëtare Libertarian Solidariteti. Më e madhe e organizuar anarchist lëvizjes sot është në Spanjë, në formën e Confederación Përgjithshëm del Trabajo (CGT) dhe CNT. CGT anëtarësimi ishte vlerësuar në rreth 100.000 banorë për vitin 2003. të Tjera aktive syndicalist lëvizjet përfshijnë në Suedi e Qendrore Organizimin e Punëtorëve të Suedisë dhe suedeze Anarcho-syndicalist Rinisë të Federatës; CNT-institutin e transportit në Francë; Unione Sindicale Italiana në Itali, në SHBA Punëtorët e Solidaritetit të Aleancës dhe BRITANIA e madhe Solidariteti e Federatës dhe Anarchist Federatës. Revolucionare industriale unionist Industriale Punëtorëve të Botës, duke pretenduar se 3,000 paguar anëtarët dhe Ndërkombëtare të Punëtorëve Shoqatës, një anarcho-syndicalist pasardhëse e Parë Ndërkombëtare, gjithashtu, mbeten aktive.

Anarkismi ne Shqipteri

Ose nëpërmjet dhunës shtetërore apo mungesa e arsimimit, Shqipëria aktualisht nuk ka organizata anarkiste, as ka botime të mëdha të materialit anarkiste në territorin e saj.

Enver Hoxha shkruan kritike per anarkizmit, si një "kultit të individit dhe subjektivizmit", si "anti-patriotë" që ishin "mirë e di në manovrat taktike të destinuara për të qetësuar masat e punës, për të devijuar vëmendjen e tyre."

Shkollat e mendimit

Portreti i filozofit Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865) nga Gustave Courbet. Proudhon ishte fillore propozuesit të anarchist mutualism, dhe të ndikuara shumë më vonë individualist anarchist dhe sociale anarchist mendimtarët.

Anarchist shkollat e mendimit kishte qenë përgjithësisht e grupuar në dy kryesore historike, traditat, individualist anarchism dhe sociale anarchism, të cilat kanë disa origjinave të ndryshme, vlerat dhe evolucionit. individualist krahu i anarchism thekson negative liria, gjegjësisht opozitare të shtetit ose kontrolli shoqëror mbi individin, ndërsa ato në social e krahut të theksuar pozitive liria për të arritur një potenciali dhe të thotë se njerëzit kanë nevojë që shoqëria duhet të plotësojnë, "duke njohur barazinë e të drejta". Në një kronologjike dhe teorike kuptim, nuk janë klasike – ato të krijuara përgjatë të gjithë shekullit të 19 – të dhe post-klasike anarchist shkollë – ata e krijuar që nga mesi i shekullit të 20-të dhe më pas.

Përtej specifike fraksioneve të anarchist mendimi filozofik anarkismi, e cila mishëron teorike qëndrimin se shteti i mungon legjitimitetin moral pa e pranuar domosdoshmërinë e revolucionit për të eliminuar atë. Një komponent sidomos të individualist anarchism filozofike anarchism mund të pranojë ekzistencën e një minimal të shtetit si të ardhur keq, dhe zakonisht të përkohshme, "është e nevojshme të keqe", por thotë se qytetarët nuk kanë një detyrim moral për t'u binden shtetit kur ligjet e saj konflikt me autonomisë individuale. Një reagim kundër sectarianism brenda anarchist krye ishte "anarchism pa mbiemra", një thirrje për nxit tolerancën e parë e miratuar nga Fernando Tarrida del Mármol në 1889 në përgjigje të "hidhur debatet" e anarchist teori në atë kohë. Në braktisja e hyphenated anarchisms (d.m.th. collectivist-komuniste-, mutualist– dhe individualist-anarchism), e kërkuar për të theksuar anti-autoritare të bindjeve të përbashkëta për të gjitha anarchist shkollat e mendimit.

Klasike anarchist shkollat e mendimit

Mutualism

Mutualism filloi në shekullit të 18 frëngjisht dhe anglisht punës, lëvizjeve para se të marrë një anarchist formë të lidhura me Pierre-Joseph Proudhon në Francë dhe të tjerët në Shtetet e Bashkuara të amerikës. Proudhon propozuar mënyrë spontane, ku organizata del pa autoritet qendror, një "pozitive të anarkisë", ku mënyrë që lind kur gjithkush të thotë "çfarë të dojë dhe vetëm atë që ai dëshiron" dhe ku "transaksionet e biznesit vetëm për të prodhuar e rendit shoqëror." Proudhon dallohet midis idealit politik dhe mundësitë praktike të qeverisjes. Për këtë arsye, shumë, në dallim nga disa të tij teorik në lidhje me deklaratat e fundit spontane vetë-qeverisjes, i Proudhon ishte shumë i përfshirë në frëngjisht parlamentar të politikës dhe aleate veten jo me anarchist por socialist fraksioneve të punëtorëve lëvizjet dhe, përveç kësaj për të avokuar shtetit të mbrojtura me konventat për punëtor në pronësi të kooperativave, të promovuar të caktuara nationalisation skemat gjatë jetës së tij të shërbimit publik.

Mutualist anarchism është i shqetësuar me të reciprocitetit, të lirë asociacioni vullnetar të kontratës, federata, dhe të kredisë dhe monedhës për reforma. Sipas Amerikane mutualist William Batchelder Greene, çdo punëtor në mutualist të sistemit do të marrin "të drejtë dhe të saktë të paguajnë për punën e tij; shërbime ekuivalente në kosto duke u exchangeable për shërbime ekuivalente në kosto, pa fitim ose zbritje e tanishme." Mutualism ka qenë në mënyrë retrospektive karakterizohen si ideologically vendosur midis individualist dhe collectivist format e anarchism. Proudhon parë karakterizuar qëllimin e tij si një "i tretë formën e shoqërisë, sintezën e komunizmit dhe të pronës."

Individualist anarchism

Individualist anarchism i referohet disa tradita e mendimit brenda anarchist lëvizjes që e theksojnë individuale dhe do mbi të gjitha llojet e jashtme, përcaktuesit të tilla si grupe, shoqëri, traditë, dhe ideologjik të sistemeve. Individualist anarchism nuk është vetëm një filozofi, por i referohet një grupi të individualiste filozofitë që ndonjëherë janë në konflikt.

Në 1793, William Godwin, i cili shpesh e ka është cituar si e para anarchist, shkroi Politike Drejtësisë, të cilin disa e konsiderojnë shprehjes së parë të anarchism. Godwin, filozofike anarchist, nga një rationalist dhe utilitare bazë kundrejt revolucionare të veprimit dhe pa një minimal të shtetit si një dhuratë "e keqe e domosdoshme" që do të bëhet gjithnjë e më e parëndësishme dhe të pafuqishëm nga gradual përhapjen e njohurive. Godwin ka individualizmit, propozon që të gjitha bashkëpunimit në punë të eliminohen në premisën se kjo do të jetë më e favorshme me të mirën e përgjithshme.

19-të të shekullit të filozof Max Stirner, zakonisht konsiderohet si një e shquar e hershme individualist anarchist (skicë nga Friedrich Engels).

Një ndikim formë të individualist anarchism, të quajtur "egoizmit" ose egoist anarchism, u shpjegoi nga një nga më të hershme dhe më të njohur ithtarët e individualist anarchism gjerman Max Stirner. Stirner e Egos dhe e Vet, të botuar në vitin 1844, është një nga themeluesit tekstin e filozofisë. Sipas Stirner, vetëm kufizimi mbi të drejtat e individëve është në fuqinë e tyre për të marrë atë që ata dëshirojnë, pa marrë parasysh për Perëndinë, të shtetit, ose të moralit. Të Stirner, për të drejtat janë spooks në mendje, dhe ai theksoi se shoqëria nuk ekziston, por se "individët janë të saj realitet". Stirner ishte përkrahëse e vetë-pohimi dhe parashikoi sindikatat e egoists, jo-sistematike shoqatat vazhdimisht përtëritet nga të gjitha palët' mbështetje përmes një akti të do, që Stirner propozuar si një formë të organizimit në vend të shtetit. Egoist anarchists argumentojnë se egoizmi do të mbajë sinqertë dhe spontane bashkimit në mes të individëve. "Egoizmit", ka frymëzuar shumë interpretime të Stirner e filozofisë. Ajo u ri-zbulua dhe u promovua nga gjermane filozofike anarchist dhe homoseksual aktivist John Henry Mackay.

Josia Warren është gjerësisht konsiderohet si e parë Amerikane anarchist, dhe katër-faqe javore letër ai redaktuar gjatë 1833, Paqësore Revolutionist, ishte i pari anarchist periodike të publikuara. Për Amerikan anarchist historiani Eunice Minette Schuster "është e qartë ... se Proudhonian Anarchism ishte për të gjetur në Shtetet e Bashkuara, të paktën si fillim si 1848 dhe se nuk ishte e vetëdijshme e saj prirje për Individualist Anarchism të Josias, Warren dhe Stephen Perla Andrews ... William B. Greene paraqitur në këtë Proudhonian Mutualism në saj të pastër dhe më sistematike për të formuar.". Henry David Thoreau (1817-1862) ishte një rëndësi të hershme të ndikojnë në individualist anarchist mendimit në Shtetet e Bashkuara të amerikës dhe në Evropë. Thoreau ishte një Amerikan, autor, poet, natyralist, tatimore resister, zhvillimin kritik, surveyor, historian, filozof dhe lider transcendentalist. Ai është i njohur mirë për librat e tij Walden, një reflektim mbi të thjeshtë që jetojnë në rrethinën natyrore, dhe ese të tij, të Mosbindjes Civile, një argument për individ rezistencës civile të qeverisë në moral të opozitës për një të padrejtë të shtetit. Më vonë Beniaminit Tucker shkrirë Stirner është egoizëm me ekonominë e Warren dhe Proudhon tij eklektik me ndikim publikimin e Lirisë.

Nga këta në fillim ndikon individualist anarchism në vende të ndryshme për të tërhequr një të vogël, por të ndryshme në vijim të bohem artistë dhe intelektualë, dashurinë e lirë dhe kontrollin e lindjes avokatëve të kosovës (shih Anarchism dhe çështjet që lidhen me dashurinë dhe seksit), individualist naturists nudists (shih anarcho-naturism), freethought dhe anti-klerike aktivistët , si dhe të rinj anarchist outlaws në atë që u bë e njohur si illegalism dhe individuale bonifikimin (shih Evropian individualist anarchism dhe individualist anarchism në Francë). Këta autorë dhe aktivistë të përfshira Oscar Wilde, Emile Armand, Han Ryner, Henri Zisly, Renzo Novatore, Miguel Gimenez Igualada, Adolf Markë dhe Lev Chernyi në mesin e të tjerëve.

Sociale anarchism

Sociale anarchism thirrjet për një sistem të përbashkët të pronësisë mbi mjetet e prodhimit dhe kontrollit demokratik të gjitha organizatat, pa ndonjë autoriteti i qeverisë ose detyrim. Ajo është më e madhe shkolla e mendimit në anarchism. Sociale anarchism refuzon të pronës private, duke e parë atë si një burim i pabarazisë shoqërore (duke mbajtur respektimin e pronës personale), dhe thekson dhe bashkëpunim të ndërsjellë të ndihmës.

Collectivist anarchism

Collectivist anarchism, gjithashtu referohet si "revolucionare socializmin" apo një formë të tillë, është një revolucionare formën e anarchism, zakonisht të shoqëruara me Mikhail Bakunin dhe Johann Më. Collectivist anarchists kundërshton të gjitha pronën private të mjeteve të prodhimit, në vend që të avokimit që prona të jetë collectivised. Kjo do të arrihet nëpërmjet revolucionit të dhunshëm, së pari duke filluar me një të vogël kohezive grup nëpërmjet akteve të dhunës, ose propaganda nga vepra, që do të frymëzojë e punëtorëve si një e tërë për të revoltës dhe me forcë collectivise mjeteve të prodhimit.

Megjithatë, collectivisation nuk ishte për të zgjeruar shpërndarjen e të ardhurave, si punëtorë do të paguhet sipas kohës ka punuar, në vend se të pranimit të mallrave duke u shpërndarë "sipas nevojës", si në anarcho-komunizmit. Ky pozicion ishte kritikuar nga anarchist komunistët si në mënyrë efektive "përkrah të[marrim] pagat e sistemit". Collectivist anarchism u ngrit contemporaneously me Marxism por në krahasim Marksist diktaturën e proletariatit, pavarësisht deklaruar Marksist qëllimi i një collectivist vëndeve pa shtet të shoqërisë. Anarchist, komuniste dhe collectivist idetë nuk janë reciprokisht përjashtuese, edhe pse e collectivist anarchists mbrojtur kompensimin e punës, e disa të mbajtura nga mundësia e një post-revolucionare tranzicionit drejt një sistemi komunist e shpërndarjes, sipas nevojës.

Anarcho-komunizmit

Anarchist komunizmit (e njohur edhe si anarcho-komunizmit, libertarian komunizmit dhe herë pas here si të lirë komunizmit) është një teori e anarchism se mbrojtësit e heqjes së shtetit, tregjet, para, prona private (duke mbajtur respektimin e pronës personale), dhe kapitalizmit në favor të pronësisë së përbashkët të mjeteve të prodhimit, demokracia e drejtpërdrejtë dhe një horizontale të rrjetit të shoqatave dhe punëtorët' këshillat me prodhimin dhe konsumin e bazuar në parim udhëheqës: "nga secili sipas mundësive të tij, secilit sipas nevojave të tij".

Ruse teoricien Pjetri Kropotkin (1842-1921), i cili pati ndikim në zhvillimin e anarchist komunizmit

Disa forma të anarchist komunizmit, të tilla si insurrectionary anarchism janë ndikuar fuqimisht nga egoizmi dhe radikale individualizmi, duke besuar anarcho-komunizmi është më i miri sistem social për realizimin e lirisë individuale. Më anarcho-komunistë të parë anarcho-komunizmit si një mënyrë për të pajtimit të opozitës në mes të individit dhe shoqërisë.

Anarcho-komunizmit zhvilluar nga radikale socialiste rrymat pas revolucionit francez por së pari është e formuluar si e tillë në italisht pjesën e Parë Ndërkombëtar. teorike punën e Pjetrit Kropotkin mori rëndësi më vonë, si ajo zgjeruar dhe zhvilluar pro-organisationalist dhe insurrectionary anti-organisationalist seksione. Deri më tani, më i njohur shembuj të një anarchist komuniste të shoqërisë (dmth, i themeluar rreth ideve, si ato ekzistojnë sot dhe për të arritur në mbarë botën vëmendje dhe njohuri historike canon), janë anarchist territoreve gjatë spanjisht Revolucionit dhe të Lirë Territorin e gjatë Revolucionit rus. Nëpërmjet përpjekjeve dhe ndikimin e spanjisht Anarchists gjatë spanjolle Revolucionit në kuadër të Luftës Civile spanjolle, duke filluar në vitin 1936 anarchist komunizmit ekzistonte në shumicën e Aragon, pjesë e Levante dhe të Andaluzisë, si dhe në fortesën e Anarchist Katalonisë para se të bluhet duke e kombinuar e forcave të regjimit që ka fituar luftën, Hitleri, Musolini, spanjisht Partisë Komuniste represionit (mbështetur nga BRSS) si dhe ekonomike dhe armatimet bllokadave nga vendet kapitaliste dhe spanjolle Republikës tv. Gjatë Revolucionit rus, anarchists të tilla si Nestor Makhno punuar për të krijuar dhe për të mbrojtur nëpërmjet Revolucionare Insurrectionary Ushtria e Ukrainës – anarchist komunizmit të Lirë Territorin e Ukrainës nga 1919 para se të pushtuar nga Bolsheviks në vitin 1921.

Anarcho-syndicalism

Mund ditë demonstrimi i spanjisht anarcho-syndicalist bashkimi i sindikatave të CNT në Bilbao, Baske Vendit në vitin 2010

Anarcho-syndicalism është një degë e anarchism që fokusohet mbi lëvizjes së punës. Anarcho-syndicalists parë sindikatave si një potencial fuqi për revolucionare të ndryshimeve sociale, duke zëvendësuar kapitalizmit dhe shtet me një shoqëri të re demokratike të vetë-menaxhuar nga punëtorët. Parimet themelore të anarcho-syndicalism janë: Punëtorët e' solidaritetit, veprimin e Drejtpërdrejtë dhe Punëtorët' e vetë-menaxhimit

Anarcho-syndicalists besojnë se vetëm veprim të drejtpërdrejtë – që është, veprimi i përqendruar në mënyrë të drejtpërdrejtë arritjen e një qëllimi, në krahasim me të tërthortë të veprimit, të tilla si zgjedhjen e një përfaqësuesi të qeverisë pozitë – do të mundësojnë punëtorëve për të çliruar veten e tyre. për më tepër, anarcho-syndicalists besoj se e punëtorëve të organizatave (e organizatave që luftojnë kundër sistemit të pagave, i cili, në anarcho-syndicalist teori, më në fund do të formojnë bazën e një shoqëri të re) duhet të jetë i vetë-menaxhuar. Ata nuk duhet të kenë bosët ose "biznesi agjentëve"; në vend të kësaj, punëtorët duhet të jenë në gjendje që të bëjë të gjitha vendimet që i prekin ata veten e tyre. Rudolf Lëkundëse ishte një nga më të popullarizuar zëra në anarcho-syndicalist lëvizjes. Ai paraqiti një pamje të fillet e lëvizjes, çfarë kërkonin, dhe pse kjo është e rëndësishme për të ardhmen e punës së tij 1938 pamflet Anarcho-Syndicalism. Ndërkombëtare të Punëtorëve Shoqata ndërkombëtare anarcho-syndicalist federata të ndryshme të sindikatave nga vende të ndryshme. Spanjolle Confederación Nacional del Trabajo luajtur dhe akoma luan një rol të madh në spanjisht punës lëvizjes. Ai ishte gjithashtu një fuqi e rëndësishme në të Luftës Civile spanjolle.

Syncretic anarchism

Termi syncretic anarchism ishte shpikur parë nga Alberto Frigo në lidhje me leximin e tij të Jacques Ellul. Rephrasing e fundit, Frigo vërejtur se, nëse në një anë të teknologjive të reja krijon formë e re e pushtetit, nga ana tjetër, teknologjitë e reja janë të shoqëruar nga rritja e çfarë Marcel Mauss përcakton si magji. Duke zhvilluar teknika për të kryer të re magjike dhe me zbatimin e saj, margjinale individëve vijnë për të krijuar forma të syncretism që i bashkon të ndryshme dogmat dhe kulturave një pushtet strukturat e përdor për të vënë njerëzit kundër njëri-tjetrit. Në shekullin e 19-të franceze postier Ferdinand Cheval për shembull, ka intuitive eksperimentuar me, në atë kohë, medium të ri të çimentos, dhe ka krijuar, pas 33 viteve të shkrirjes të caktuara të ritualeve, një monument përzierja feve nga e gjithë bota.

Post-klasike shkollat e mendimit

Lawrence Jarach (majtas) dhe John Zerzan (e drejtë), dy të shquar bashkëkohor anarchist autorëve. Zerzan është i njohur si i shquar zë brenda anarcho-primitivism, ndërsa Jarach është vërejtur një avokat i post-lënë anarkisë.

Anarchism vazhdon të gjenerojë shumë filozofi dhe lëvizjet, në kohë të eklektik, duke u mbështetur mbi burime të ndryshme, dhe syncretic, duke e kombinuar të ndryshëm konceptet për të krijuar të reja të qasjeve filozofike.

Gjelbër anarchism (apo eko-anarchism) është një shkollë e mendimit brenda anarchism që e vë theksin mbi çështjet e mjedisit, me një precedent të rëndësishëm në anarcho-naturism, dhe kryesor i të cilit bashkëkohore rrymat janë anarcho-primitivism dhe sociale, ekologjia.

Anarcha-feminizmi (i quajtur edhe anarchist feminizmi dhe anarcho-feminizmi) kombinon anarchism me feminizmi. Ajo në përgjithësi pikëpamjet e patriarchy si një manifestim të pavullnetshme shtrënguese hierarkia që duhet të zëvendësohen me të decentralizuar të lirë në shoqata. Anarcha-feminists besojnë se lufta kundër patriarchy është një pjesë e domosdoshme e klasës luftë, dhe anarchist luftë kundër shtetit. Në thelb, filozofia e sheh anarchist të luftojnë si një komponent i nevojshëm i feministe luftës dhe anasjelltas. Susan L. Braun pretendon se "ashtu si anarchism është një politik të filozofisë që e kundërshton të gjitha marrëdhëniet e fuqisë, ajo është në thelb feministe". Anarcha-feminizmi filloi me vonë të 19-të të shekullit shkrimet e hershme feministe anarchists të tilla si Emma Goldman dhe Voltairine de Cleyre.

Anarcho-pacifism është një tendencë që e refuzon dhunën në luftën për ndryshim social (shih jo-dhunën). Atë të zhvilluar ", më së shumti në Holandë, Britaninë dhe Shtetet e Bashkuara, para dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore". Krishterë anarchism është një lëvizje në teologji politike që kombinon anarchism dhe Krishterimit. Saj ithtarët kryesorë të përfshirë Leo Tolstoy, Dorothy Day, Amoni Hennacy, dhe Jacques Ellul.

Platformism është një tendencë në kuadër më të gjerë anarchist lëvizjes bazuar në organizativ teoritë në traditën e Dielo Truda e Organizative të Platformës së Përgjithshme të Unionit të Anarchists (Draft). dokumenti është i bazuar në përvojat e ruse anarchists në tetor 1917 Revolucionit, gjë që çoi përfundimisht në fitoren e Bolsheviks mbi anarchists dhe grupet e tjera. Në Platformën tentativë për të adresuar dhe për të shpjeguar anarchist e lëvizjes për dështimet gjatë Revolucionit rus.

Sinteza anarchism është një formë e anarchism që përpiqet të bashkohet me anarchists të ndryshme të tendencave sipas parimeve të anarchism pa mbiemra. Në vitin 1920, ky formular gjendet kryesore të saj mbështetësit e anarcho-komunistët Voline dhe Sébastien Faure. Ajo është parimi kryesor prapa anarchist federatave të grupuara rreth bashkëkohore globale Ndërkombëtare të Anarchist Federatave.

Post-la anarki është një fundit aktuale në anarchist menduar që promovon një kritikë e anarchism e marrëdhënieve tradicionale të krahut të Majtë të politikës. Disa post-leftists kërkojnë për të shpëtuar kufijve të ideologjisë në përgjithësi edhe prezantimin e një kritikë e organizatave dhe moralit. i Ndikuar nga puna e Max Stirner dhe nga Marksist Situationist Ndërkombëtare, post-la anarki është shënuar me një fokus mbi sociale kryengritjen dhe një refuzim i majtak organizimi shoqëror.

Insurrectionary anarchism është një revolucionare teori, praktikë, dhe tendencë brenda anarchist lëvizje e cila thekson kryengritjen brenda anarchist praktikë. është kritikë formale të organizatave të tilla si sindikatave dhe federatat që kanë në bazë të një programi politik dhe periodike të kongreseve. në Vend të kësaj, insurrectionary anarchists avokatit të informale organizimin e vogla dhe prirje të grupit në bazë të organizatës. Insurrectionary anarchists të vënë në vlerën në sulm, përhershëm të klasës konfliktit, dhe refuzimin e tij për të negociuar apo kompromis me armiqtë e klasës.

Post-anarchism është teorike, të shkojë drejt një sintezë e klasike anarchist teori dhe poststructuralist mendimit, duke u nisur nga ide të ndryshme duke përfshirë post-modernizmit, autonomist marxism, post-la anarki, Situationist Ndërkombëtare, dhe postkolonializmin.

I krahut të majtë të tregut anarchism fuqishëm të afirmuar klasike liberale idetë e vetë-pronësia dhe tregjet e lira, duke ruajtur që, të marra së tyre logjike të përfundimeve, këto ide mbështesin fuqishëm anti-corporatist, anti-hierarkik, pro-pozicionet e punës dhe anti-kapitalizmi në ekonomi dhe anti-imperializmit në politikë të jashtme.

Anarcho-kapitalizmit avokatët e eleminimit të shtetit në favor të individit sovranitetit në një treg të lirë. Anarcho-kapitalizmi i zhvilluar nga radikal anti-shtetërore libertarianism dhe individualist anarchism, vizatim nga të Shkollës Austriake të ekonomisë, studimi i të drejtës dhe ekonomisë, dhe teoria e zgjedhjes publike. Ka një rrymë të fortë brenda anarchism i cili beson se anarcho-kapitalizmi nuk mund të konsiderohet si një pjesë e anarchist lëvizjes, për shkak të faktit se anarchism historikisht ka qenë një anti-kapitaliste të lëvizjes dhe për definim arsyet të cilat e shohin anarchism si të papajtueshme me forma kapitaliste.

Çështjeve të brendshme dhe debate

Cilat forma të dhunës (nëse ka ndonjë) janë në përputhje me anarchist vlerat është një temë e diskutueshme në mesin e anarchists.

Anarchism është një filozofi që mishëron shumë të ndryshme qëndrimet, tendencat dhe shkollat e mendimit, si të tilla, mosmarrëveshje mbi çështjet e vlerave, ideologjia dhe taktika është e zakonshme. Pajtueshmërinë e kapitalizmit, nacionalizmidhe feja me anarchism është mjaft e diskutueshme. Në mënyrë të ngjashme, anarchism gëzon të ndërlikuar të marrëdhënieve me ideologji të tilla si Marxism, komunizmit dhe kapitalizmit. Anarchists mund të jetë motivuar nga humanizmi, autoritet hyjnor, i shkolluar vetë-interesit, veganism ose ndonjë numër të alternativë doktrinat etike.

Fenomene të tilla si civilizimin, teknologjisë (p.sh. në kuadër anarcho-primitivism), dhe proceset demokratike mund të jenë të ndjeshëm kritikuar brenda disa anarchist tendencat dhe në të njëjtën kohë lauded në të tjerët.

Në një taktike të nivelit, ndërsa propaganda e vepra ishte një taktikë e përdorur nga anarchists në shekullin e 19-të (p.sh. Nihilist lëvizjes), disa bashkëkohore anarchists perkrahin alternative për veprim të drejtpërdrejtë të metodave të tilla si dhunë, kundër-ekonomisë dhe anti-shtetit cryptography të sjellë një anarchist shoqërisë. Në lidhje me fushën e veprimit të një anarchist shoqërisë, disa anarchists avokat globale, një, ndërsa të tjerët ta bëjnë këtë nga media lokale. diversiteti në anarchism ka çuar në gjerësisht të ndryshme të përdorimit të njëjta kushte të ndryshme midis anarchist traditat, e cila ka çuar në shumë definim shqetësimet në anarchist teori.

Temat e interesit

Intersecting dhe mbivendosje midis nëpër shkolla të ndryshme të mendimit, për tema të caktuara të interesit të brendshme dhe mosmarrëveshjet kanë provuar shumëvjeçare brenda anarchist teori.

Dashurinë e lirë

Frëngjisht individualist anarchist Emile Armand (1872-1962), të cilët përsëritur virtytet e dashurinë e lirë në Parizian anarchist krye, në fillim të shekullit të 20-të

Të rëndësishme aktuale brenda anarchism është dashuri pa pagesë. dashurinë e Lirë avokatët ndonjëherë gjurmuar rrënjët e tyre përsëri për të Josias, Warren dhe eksperimentale komuniteteve, e parë seksuale lirinë si një të qartë, të drejtpërdrejtë e të shprehurit të një individi të sovranitetit. Dashurinë e lirë veçanërisht i theksoi të drejtat e grave që nga viti seksuale më shumë ligje të diskriminuar kundër grave: për shembull, ligjet e martesës dhe anti-lindjes masat e kontrollit. më Të rëndësishme Amerikane të lirë dashuri ditar ishte Luciferi e Lightbearer (1883-1907), redaktuar nga Moisiu Harman dhe Lois Waisbrooker, por edhe nuk ka ekzistuar Ezra Heywood dhe Angela Heywood është Fjala (1872-1890, 1892-1893). Shoqëri të Lirë (1895-1897 si E Pishtar; 1897-1904 si Shoqëri të Lirë) ishte një i madh anarchist gazetë në Shtetet e Bashkuara të amerikës në fund të 19 dhe fillimi i 20 shekuj. publikimi i mbështetur në dashurinë e lirë dhe të drejtat e grave, dhe për të kritikuar "Comstockery" – censurimi seksuale informacion. Edhe M. E. Llazari ishte një e rëndësishme Amerikane individualist anarchist që promovuar dashurinë e lirë.

Në Qytetin e Nju Jorkut e Greenwich village, bohem feminists dhe socialistët i bënë thirrje të vetë-realizimin dhe kënaqësi e veçantë për gratë (dhe burrat) në këtu dhe tani. Ata inkurajohen të luajnë me rolet seksuale dhe seksualitetit, dhe haptas biseksual radikale Edna St. Vincent Millay dhe lezbike anarchist Margaret Anderson janë të shquar në mesin e tyre. Grupet e diskutimit të organizuar nga Fshatarët ishin të frekuentuara nga Emma Goldman, në mesin e të tjerëve. Magnus Hirschfeld theksohet në vitin 1923 se Goldman "ka dalë në mbrojtje me guxim dhe vendosmëri për të drejtat individuale, dhe sidomos për ata të privuar nga të drejtat e tyre. Kështu, ndodhi që ajo ishte e para dhe e vetmja grua, me të vërtetë, i pari dhe i vetmi Amerikan, për të marrë mbrojtjen e të homoseksual dashuri para publikut në përgjithësi." Në fakt, para se Goldman, heteroseksual anarchist Robert Reitzel (1849-1898) foli pozitivisht e homoseksualitetit nga fillimi i 1890s e tij në Detroit të bazuar në gjuhën gjermane në revistën Der arme Teufel (anglisht: E Dobët Djallit). Në Argjentinë anarcha-feministe Virginia Bolten të botuar në gazetën quajtur La Voz de la Mujer (Anglisht: E Gruas me Zë), e cila ishte botuar nëntë herë në Rosario mes 8 janar të viti 1896 dhe 1 janar të vitit 1897, dhe u ringjall, shkurtimisht, në 1901.

Në Evropë kryesore propagandist i dashurinë e lirë brenda individualist anarchism ishte Emile Armand. Ai propozoi konceptin e la shoqërinë amoureuse për të folur për dashurinë e lirë mundësitë e vullnetare seksuale takim mes miratoni të rriturit. Ai ishte gjithashtu një mënyrë të qëndrueshme e propozuesit të polyamory. , Në Gjermani stirnerists Adolf Markë dhe John Henry Mackay ishin pioniere campaigners për pranimin e meshkujve bisexuality dhe homoseksualitetin. Mujeres Libres ishte një anarchist organizata e grave në Spanjë që synonin fuqizimin e klasës punëtore femra. Ajo u themelua në vitin 1936 nga Lucia Sánchez Saornil, Mercedes Comaposada dhe Amparo Poch y Gascón dhe kishte rreth 30,000 anëtarë. Organizata u bazuar në idenë e një "luftë të dyfishtë" për të çlirimit të grave dhe sociale të revolucionit dhe të argumentuar se të dy objektivat janë njëlloj të rëndësishme dhe duhet të ndiqen në mënyrë paralele. Në mënyrë që të fitohet mbështetja e ndërsjellë, ata krijuar rrjetet e grave anarchists. Lucia Sánchez Saornil ishte një themelues kryesor i spanjolle anarcha-feministe federatës Mujeres Libres i cili ishte i hapur rreth saj lesbianism. Ajo ishte publikuar në një shumëllojshmëri e revista letrare ku punojnë nën një mashkull stilolaps emrin, ajo ishte në gjendje për të shqyrtuar lezbike tema në një kohë kur homoseksualiteti ishte criminalised dhe i nënshtrohen censurës dhe dënimin.

Më shumë kohët e fundit, Britanike anarcho-pacifist Alex Rehati fituar famë gjatë revolucionit seksual për të shkruar bestseller seksi manual Gëzimin e Seksit. Çështja e lirë dashuri e ka një të dedikuar për trajtim në punën e frëngjisht anarcho-hedonist filozofi Michel Onfray në vepra të tilla si Théorie du trupave të amoureux : pour une érotique solaire (2000) dhe L'invention du plaisir : fragmente cyréaniques (2002).

Libertarian arsimit dhe freethought

Francesc Ferrer unë Guàrdia, katalanas anarchist pedagog dhe të pa-mendimtar

Për anglisht anarchist William Godwin të arsimit të ishte "mënyrat kryesore me të cilat ndryshim do të arrihet." Godwin pa se qëllimi kryesor i arsimit duhet të jetë nxitja e lumturi. Për Godwin arsimit të kishte "Një lidhje për të fëmijës autonomisë që përjashtuar çdo formë të detyrimit," "Një pedagogji që të respektuar këtë dhe të kërkuar për të ndërtuar në vetë fëmijës motivimin dhe iniciativave," dhe "Një shqetësimi të fëmijës kapacitet për t'i bërë ballë një ideologji të transmetohet nëpërmjet shkollës." Në e tij Politike Drejtësisë ai criticises shtetit sponsorizuar shkollimit "në llogarinë e saj të dukshme në aleancë me qeverinë kombëtare". e Hershme Amerikane anarchist Josias, Warren avancuar alternative të arsimit të përvojave në libertarian komunitetet e krijoi. Max Stirner shkroi në 1842 një ese të gjatë në arsim quajtur False Parimit të Arsimit tonë. Në atë Stirner emrat e tij arsimore parimi personalist.", duke shpjeguar se vetë-kuptuarit konsiston në orë vetë-krijimit. Edukimi për atë është që të krijonte "njerëz të lirë, sovran karaktere, me anë të të cilit ai do të thotë "të përjetshme karaktere ... që prandaj janë të përjetshme, sepse ata formojnë vetë çdo moment".

Në Shtetet e Bashkuara "freethought ishte në thelb anti-të krishterë, anti-klerike lëvizjes, qëllimi i të cilit ishte për të bërë të individit politikisht dhe shpirtërisht të lirë të vendosin për veten e tij në çështjet fetare. Një numër i kontribuuesit e Lirisë (anarchist botimi) janë të shquar shifrat në të dy freethought dhe anarchism. Individualist anarchist George MacDonald ishte një bashkë-redaktor i Freethought dhe, për një kohë, E Vërteta Kërkuesi. E. C. Walker ishte bashkë-redaktor i shkëlqyer lirë-mendoi / pa dashuri ditar Luciferi, Drita-Mbajtës". "Shumë të anarchists ishin të zjarrtë freethinkers; ribotime nga freethought punime të tilla si Luciferi, Drita-Mbajtës, Freethought dhe E Vërteta Kërkuesi u shfaq në Liri... Kisha ishte parë si një përbashkëta aleate të shtetit dhe si përfaqësues të forcës represive në vetvete".

Në 1901, katalanas anarchist dhe të pa-mendimtar Francesc Ferrer unë Guàrdia themeluar "moderne" apo progresive shkollat në Barcelonë në shpërfillur një sistem arsimor të kontrolluar nga Kisha Katolike. shkollat', deklaroi qëllimi ishte për të "edukuar të klasës punëtore në një racionale, laike dhe jo-detyruese përcaktimit të". Të ashpër anti-klerike, Ferrer besonin në "lirinë në arsim", të arsimimit, të lirë nga autoriteti i kishës dhe shtetit. Murray Bookchin shkroi: "Kësaj periudhe [1890s] ishte heyday e libertarian dhe shkolla pedagogjike projektet në të gjitha zonat e vendit ku Anarchists ushtronte një shkallë të caktuar. Ndoshta më i njohur përpjekje në këtë fushë ishte Francisco Ferrer është Shkollën Moderne (Escuela Moderna), një projekt i cili ushtroi një ndikim të konsiderueshëm në katalanas arsimit dhe eksperimentale teknikat e mësimdhënies në përgjithësi." La Escuela Moderna, dhe Ferrer idetë e në përgjithësi, të formuar frymëzim për një sërë Shkolla Moderne në Shtetet e Bashkuara, Kubë, Amerikën e Jugut dhe në Londër. I pari i tyre ishte nisur në Nju Jork në 1911. Ai gjithashtu frymëzoi italiane gazetë Università popolare, i themeluar më 1901. Ruse krishterë anarchist Leo Tolstoy themeluar një shkollë për fshatare fëmijët e tij në pasuri. Tolstoit arsimore eksperimentet ishin jetëshkurtër për shkak të ngacmimit nga Tsarist policia sekrete. Tolstoit themeluar një ndryshim konceptual në mes të arsimit dhe të kulturës. Ai mendoi se "Arsimi është tendenca e një njeriu të vetëm për të bërë një tjetër ashtu si veten ... Arsimi është i kulturës nën përmbajtje, kulturës është i lirë. [Arsimit është] kur e mësimdhënies është e detyruar mbi nxënësit, dhe atëherë kur udhëzimi është i veçantë, që është, kur vetëm ato subjekte janë të mësuar që edukatori e konsideron si të nevojshme". Për atë", pa detyrim, arsimor ishte shndërruar në kulturë".

Një më të fundit libertarian traditë në arsim është që të unschooling dhe e lirë shkolla në të cilat fëmija të udhëhequr veprimtarinë e zëvendëson qasjet pedagogjike. Eksperimentet në Gjermani çoi në A. S. Nejl themelues çfarë u bë Summerhill Shkollës në vitin 1921. Summerhill shpesh është përmendur si një shembull i anarchism në praktikë. Megjithatë, edhe pse Summerhill dhe të tjera të lira shkollat janë rrënjësisht të libertarian, ato ndryshojnë në parim nga ato të Ferrer, duke mos avokimin një haptazi klasës politike të luftës-qasje. Përveç organizimit të shkollave sipas libertarian parimet, anarchists gjithashtu kanë vënë në konceptin e shkollimit në vetvete. Termi deschooling ishte popularised nga Ivan Illich, i cili argumentoi se shkolla, si institucion është jofunksionale për të vetë-përcaktuar për mësim dhe shërben për krijimin e një shoqëri të konsumit në vend.

Kritika

Kritikat e anarchism përfshijnë morale kritika dhe pragmatike kritika. Anarchism shpesh është vlerësuar si e unfeasible ose utopike nga kritikët e saj. Historinë europiane profesor Carl Landauer, në librin e tij Evropian Socializmin argumentuar se sociale anarchism është realist dhe se qeveria është një "më pak të keqe" se një shoqëri pa "represive fuqi." Ai gjithashtu argumentoi se "synimet e sëmurë do të pushojë nëse represive fuqi zhduket" është një "absurditet."

Shih edhe

• Anarchism nga vendi