Bajram Curri: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
No edit summary Etiketat: Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari |
katundi im, katundi jot ky muhabet |
||
Rreshti 5: | Rreshti 5: | ||
| përshkrimi = |
| përshkrimi = |
||
| datëlindja = 1862 |
| datëlindja = 1862 |
||
| vendlindja = [[ |
| vendlindja = [[Krusha e Madhe|Krushë të Madhe]], [[Perandoria Osmane]] |
||
| data e vdekjes = 29 mars 1925 |
| data e vdekjes = 29 mars 1925 |
||
| vendvdekja = [[Dragobi]], [[Republika Shqiptare]] |
| vendvdekja = [[Dragobi]], [[Republika Shqiptare]] |
||
Rreshti 31: | Rreshti 31: | ||
}} |
}} |
||
'''Bajram Curri''' ([[ |
'''Bajram Curri''' ([[Krusha e Madhe|Krushë e Madhe]], [[1862]] - [[Dragobia|Dragobi]], [[1925]]) ishte udhëheqës popullor, ushtarak, senator i Senatit të Dhomës së Këshillit Kombëtar të Shqipërisë nga 27 mars 1920 deri më 20 dhjetor 1920.<ref>[http://www.parlamenti.altirana.com/graphics/foto/Ligjv%EBn%EBsit%20Shqiptar%EB.pdf Ligjvënësit shqiptarë 1920-2005] - <tt>Republika e Shqipërisë KUVENDI.</tt> Tiranë 2005.</ref>, [[Titulli "Hero i Popullit" në Shqipëri|Hero i Popullit]] shqiptar nga [[Malësia e Gjakovës]]. |
||
== Biografia == |
== Biografia == |
||
Lindi në [[ |
Lindi në [[Krusha e Madhe|Krushë të Madhe]] të Rahovecit, i biri i Shaqir agës dhe Ajkunës. Currët njiheshin si ''zotní,'' titullin deri tek Bajrami e patën ''Agë''.<ref name=":1">{{Cite book|title=Letërkëmbim (1947-1958)|last=Kruja|first=Mustafa|authorlink=Mustafa Kruja|last2=Margjokaj|first2=P. Paulin|authorlink2=Paulin Margjokaj|publisher=Camaj-Pipa|year=2006|isbn=99943-34-47-6|location=Shkodër|pages=141}}</ref> Kjo familje kishte me trashëgim titullin ''vojvodë'' për bajrakët Krasniqe, Nikaj e Mërtur.<ref>Ulqini K., ''Bajraku në organizimin e vjetër shoqëror,'' Tiranë: Akademia e shkencave e RPS të Shqipërisë, 1991.</ref> |
||
Prej pjesëmarrjes së të atit më 1860 në një kryengritje në malësitë e Krasniqes kundër taksave të rënda dhe rekrutimit, i burgosën Currët në Gjakovë.<ref>{{citation|author=Aleks Buda|title=Shkrime historike|volume=4|url=https://books.google.com/books?id=8ZK4AAAAIAAJ|year=2000|publisher=Shtëpia Botuese "8 Nëntori"|isbn=978-99927-1-274-0|page=171|quote=Bajram Curri lindi më 1862 në rrugën për në burg në Gjakovë, ku po e shpinin familjen e tij nga |
Prej pjesëmarrjes së të atit më 1860 në një kryengritje në malësitë e Krasniqes kundër taksave të rënda dhe rekrutimit, i burgosën Currët në Gjakovë.<ref>{{citation|author=Aleks Buda|title=Shkrime historike|volume=4|url=https://books.google.com/books?id=8ZK4AAAAIAAJ|year=2000|publisher=Shtëpia Botuese "8 Nëntori"|isbn=978-99927-1-274-0|page=171|quote=Bajram Curri lindi më 1862 në rrugën për në burg në Gjakovë, ku po e shpinin familjen e tij nga Krasniqja turqit si hakmarrje kundër të atit, që kish udhëhequr një nga kryengritjet e shumta të malësorëve kundër taksave të rënda dhe rekrutimit ...}}</ref> Shaqir agë Curri ishte njeri i besuar i [[Abdullah Pashë Dreni|Abdullah pashë Drenit]] në [[Gjakovë]], dhe, me sa duket, kishte luajtur rol në tagërmbledhjen dhe rekrutimin në krahinë. Ai ndihmoi Abdullah Pashën në [[Aksioni i Gjakovës|sulmin kundër Mehmet pashë Maxharrit]] dhe u vra gjatë përleshjeve nga trupat e [[Lidhja e Prizrenit|Lidhjes së Prizrenit]].<ref>{{citation|url=https://books.google.com/books?id=D3c6AQAAIAAJ&q=shaqir+aga+curri&dq=shaqir+aga+curri&hl=en&sa=X&ved=0CCUQ6AEwAGoVChMI3OPP7Y2GyAIViHA-Ch2BUgVy|title=Vilajeti i Kosovës më 1878-1912|page=61|author=Shukri Rahimi|year=1969|oclc=3878952|publisher=Enti i Teksteve dhe i Mjeteve Mësimore i Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës}}</ref><ref>{{citation|url=https://books.google.com/books?id=-KfiAAAAMAAJ&q=shaqir+aga+curri&dq=shaqir+aga+curri&hl=en&sa=X&ved=0CDQQ6AEwAmoVChMI3OPP7Y2GyAIViHA-Ch2BUgVy|page=28|title=Recherches albanologiques: Folklore et ethnologie|year=1979|publisher=Instituti Albanologijik i Prishtinës|issn=0350-7998|oclc=260175827}}</ref><ref>{{citation|url=https://books.google.com/books?id=JUEBAAAAMAAJ&q=shaqir+aga+curri&dq=shaqir+aga+curri&hl=en&sa=X&ved=0CDoQ6AEwA2oVChMI3OPP7Y2GyAIViHA-Ch2BUgVy|page=240|author=Ali Hadri|year=1976|publisher=Enti i Historisë së Kosovës|title=Kosova|volume=5|oclc=4032760}}</ref> |
||
Nga pozitat tradicionale të familjes në Malësinë e Gjakovës, si për kundërshtitë ndaj [[Kryezinjtë|Kryezinjve]], u emërua komandant xhandarmërie e zgjodhi kapiten në Prizren, më vonë major në Prishtinë, e së fundmi kolonel (allajbeg) në Shkup, ku kishte në dorë xhandarmërinë e gjithë [[Vilajeti i Kosovës|Vilajetit të Kosovës]].<ref name="rxh">[[Rexhep Krasniqi|Krasniqi R.]], ''Jeta dhe vepra patriotike e Bajram Currit'', Shkodër: [[Hylli i Dritës]], 3/1944.</ref> |
Nga pozitat tradicionale të familjes në Malësinë e Gjakovës, si për kundërshtitë ndaj [[Kryezinjtë|Kryezinjve]], u emërua komandant xhandarmërie e zgjodhi kapiten në Prizren, më vonë major në Prishtinë, e së fundmi kolonel (allajbeg) në Shkup, ku kishte në dorë xhandarmërinë e gjithë [[Vilajeti i Kosovës|Vilajetit të Kosovës]].<ref name="rxh">[[Rexhep Krasniqi|Krasniqi R.]], ''Jeta dhe vepra patriotike e Bajram Currit'', Shkodër: [[Hylli i Dritës]], 3/1944.</ref> |
||
Rreshti 53: | Rreshti 53: | ||
Në [[Kongresi i Lushnjes|Kongresin e Lushnjës]] u zgjodh anëtar i Këshillit Kombëtar, i cili e caktoi ministër pa portofol të qeverisë dhe komandant të përgjithshëm te forcave të armatosura. |
Në [[Kongresi i Lushnjes|Kongresin e Lushnjës]] u zgjodh anëtar i Këshillit Kombëtar, i cili e caktoi ministër pa portofol të qeverisë dhe komandant të përgjithshëm te forcave të armatosura. |
||
Udhëhoqi veprimet ushtarake |
Udhëhoqi veprimet ushtarake për shtypjen e lëvizjes esadiste në Shqipërinë e Mesme dhe gjithashtu bashkëpunoi me Zogun kundër lëvizjes separatiste të Republikës së Mirditës. |
||
=== Krizat e dhjetorit 1921 dhe marsit 1922 === |
=== Krizat e dhjetorit 1921 dhe marsit 1922 === |
||
I bezdisur nga krushqia e Zogut me [[Ceno bej Kryeziu|Ceno Kryeziun]]<ref name=":0">Dervishi K., ''Plumba Politikës - Historitë e përgjakjes së politikanëve shqiptarë,''Tiranë: "55", 2010. fq. 93-98. ISBN 978-99943-56-43-0</ref> dhe i nxitur nga H. Prishtina, [[Mustafa Kruja|M. Kruja]], [[Zija Dibra|Z. Dibra |
I bezdisur nga krushqia e Zogut me [[Ceno bej Kryeziu|Ceno Kryeziun]]<ref name=":0">Dervishi K., ''Plumba Politikës - Historitë e përgjakjes së politikanëve shqiptarë,''Tiranë: "55", 2010. fq. 93-98. ISBN 978-99943-56-43-0</ref> dhe i nxitur nga H. Prishtina, [[Mustafa Kruja|M. Kruja]], [[Zija Dibra|Z. Dibra]] mbajti qëndrim kundër forcimit të pozitave të [[Mbreti Zogu I|Zogut]] në shtetin shqiptar<ref>Dervishi K., ''Plumba Politikës - Historitë e përgjakjes së politikanëve shqiptarë,''Tiranë: "55", 2010. fq. 99. ISBN 978-99943-56-43-0</ref>. |
||
Në [[dhjetori|dhjetor]] [[1921]] u caktua Komandant i Përgjithshëm i forcave të armatosura në qeverinë pesëditore të Hasan Prishtinës. Pas qeverive të dhjetorit dhe formimit të kabinetit [[Xhaferr bej Ypi|Ypi]], me min. të Brendshëm Zogun, iu dha titulli i kolonelit të nderit. E ngarkuan me ruajtjen e kufirit dhe me mbajtjen e rendit e qetësisë në cepin perëndimor shqiptar të Kosovës. Në vend të kësaj, mblodhi qindra kosovarë rreth vetes, mori Pukën dhe po bëhej gati të marshonte drejt Shkodrës, bashkë me [[Elez Isuf Ndreu]]n në marsin e 1922<ref>[[Eqrem bej Vlora|Vlora E.]], [[Kujtime 1885-1925 (Eqrem bej Vlora)|''Kujtime: 1885-1925'']], Tiranë: IDK, 2008, fq. 477-478. ISBN 99927-780-6-7</ref>. Në krye të 2 mijë vetëve, |
Në [[dhjetori|dhjetor]] [[1921]] u caktua Komandant i Përgjithshëm i forcave të armatosura në qeverinë pesëditore të Hasan Prishtinës. Pas qeverive të dhjetorit dhe formimit të kabinetit [[Xhaferr bej Ypi|Ypi]], me min. të Brendshëm Zogun, iu dha titulli i kolonelit të nderit. E ngarkuan me ruajtjen e kufirit dhe me mbajtjen e rendit e qetësisë në cepin perëndimor shqiptar të Kosovës. Në vend të kësaj, mblodhi qindra kosovarë rreth vetes, mori Pukën dhe po bëhej gati të marshonte drejt Shkodrës, bashkë me [[Elez Isuf Ndreu]]n në marsin e 1922<ref>[[Eqrem bej Vlora|Vlora E.]], [[Kujtime 1885-1925 (Eqrem bej Vlora)|''Kujtime: 1885-1925'']], Tiranë: IDK, 2008, fq. 477-478. ISBN 99927-780-6-7</ref>. Në krye të 2 mijë vetëve, Curri u ndal në [[Vau i Dejës|Va të Dejës]], ku do të kërkonte bisedime me qeverinë, por nuk e vazhdoi aventurën pasi nuk mori besën e parisë shkodrane dhe për këtë e la të vetëm Ndreun. |
||
Në zgjedhjet e 27 dhjetorit 1923 bëri të mundur nxjerrjen fitues [[Avni Rustemi|Avni Rustemin]], falë ndërhyrjes dhe ndikimit të tij në prefekturën e Kosovës.{{cn}} |
Në zgjedhjet e 27 dhjetorit 1923 bëri të mundur nxjerrjen fitues [[Avni Rustemi|Avni Rustemin]], falë ndërhyrjes dhe ndikimit të tij në prefekturën e Kosovës.{{cn}} |
||
Rreshti 64: | Rreshti 64: | ||
Përkrahu [[Lëvizja e qershorit|Lëvizjen e qershorit]] më [[1924]], duke nisur që më 24 maj fillimin e lëvizjes së armatosur me forcat e veta duke pushtuar Krumën si qendër e pref. së Kosovës. Në vjeshtë të vitit [[1924]] shkoi në [[Gjeneva|Gjenevë]] me Nolin, Prishtinën e [[Luigj Gurakuqi|Gurakuqin]], të cilët i paraqitën [[Lidhja e Kombeve|Lidhjes së Kombeve]] çështjen e të drejtave të popullsisë shqiptare të Kosovës të shtypur mbretëria jugosllave. Më pas, megjithëse kontribues në kryengritje, qeveria revolucionare e nxori në pension. Shpresonte që të përfaqësohej me njerëzit e vet në qeverinë e Nolit, dhe që sekretari i tij të bëhej ministër Arsimi, por Niman Ferizi u emërua prefekt i Beratit. U tërhoq në Dragobi, i prekur në sedër nga mosmirënjohja e mospërfillja<ref name=":0" />. |
Përkrahu [[Lëvizja e qershorit|Lëvizjen e qershorit]] më [[1924]], duke nisur që më 24 maj fillimin e lëvizjes së armatosur me forcat e veta duke pushtuar Krumën si qendër e pref. së Kosovës. Në vjeshtë të vitit [[1924]] shkoi në [[Gjeneva|Gjenevë]] me Nolin, Prishtinën e [[Luigj Gurakuqi|Gurakuqin]], të cilët i paraqitën [[Lidhja e Kombeve|Lidhjes së Kombeve]] çështjen e të drejtave të popullsisë shqiptare të Kosovës të shtypur mbretëria jugosllave. Më pas, megjithëse kontribues në kryengritje, qeveria revolucionare e nxori në pension. Shpresonte që të përfaqësohej me njerëzit e vet në qeverinë e Nolit, dhe që sekretari i tij të bëhej ministër Arsimi, por Niman Ferizi u emërua prefekt i Beratit. U tërhoq në Dragobi, i prekur në sedër nga mosmirënjohja e mospërfillja<ref name=":0" />. |
||
Me Triumfin e Legalitetit në dhjetor të 1924 trupat e Zogut nuk u përballën me njerëzit e Currit. Letrave të Zogut që i shkruante për t'u larguar përkohësisht nga Shqipëria, Curri nuk i pranonte. Mes kërkesave të palës për mosprekjen e Currit dhe Kryezinjve që donin të merrnin hakun, Hasan bej Kryeziu si prefekt i Krumës mobilizoi xhandarët për ta ndjekur, |
Me Triumfin e Legalitetit në dhjetor të 1924 trupat e Zogut nuk u përballën me njerëzit e Currit. Letrave të Zogut që i shkruante për t'u larguar përkohësisht nga Shqipëria, Curri nuk i pranonte. Mes kërkesave të palës për mosprekjen e Currit dhe Kryezinjve që donin të merrnin hakun, Hasan bej Kryeziu si prefekt i Krumës mobilizoi xhandarët për ta ndjekur, deri atëherë kur u vetëvra më 29 mars 1925.<ref>[[Kastriot Dervishi|Dervishi K]]., [[Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet|''Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet'']], Tiranë: 55, 2012. fq. 99. ISBN 9789994356225</ref> |
||
Varrimi i tij u bë në prani të autoriteteve shtetërore dhe sipas riteve fetare. |
Varrimi i tij u bë në prani të autoriteteve shtetërore dhe sipas riteve fetare. |
Versioni i datës 22 korrik 2018 13:17
Bajram Curri |
---|
Bajram Curri (Krushë e Madhe, 1862 - Dragobi, 1925) ishte udhëheqës popullor, ushtarak, senator i Senatit të Dhomës së Këshillit Kombëtar të Shqipërisë nga 27 mars 1920 deri më 20 dhjetor 1920.[1], Hero i Popullit shqiptar nga Malësia e Gjakovës.
Biografia
Lindi në Krushë të Madhe të Rahovecit, i biri i Shaqir agës dhe Ajkunës. Currët njiheshin si zotní, titullin deri tek Bajrami e patën Agë.[2] Kjo familje kishte me trashëgim titullin vojvodë për bajrakët Krasniqe, Nikaj e Mërtur.[3]
Prej pjesëmarrjes së të atit më 1860 në një kryengritje në malësitë e Krasniqes kundër taksave të rënda dhe rekrutimit, i burgosën Currët në Gjakovë.[4] Shaqir agë Curri ishte njeri i besuar i Abdullah pashë Drenit në Gjakovë, dhe, me sa duket, kishte luajtur rol në tagërmbledhjen dhe rekrutimin në krahinë. Ai ndihmoi Abdullah Pashën në sulmin kundër Mehmet pashë Maxharrit dhe u vra gjatë përleshjeve nga trupat e Lidhjes së Prizrenit.[5][6][7]
Nga pozitat tradicionale të familjes në Malësinë e Gjakovës, si për kundërshtitë ndaj Kryezinjve, u emërua komandant xhandarmërie e zgjodhi kapiten në Prizren, më vonë major në Prishtinë, e së fundmi kolonel (allajbeg) në Shkup, ku kishte në dorë xhandarmërinë e gjithë Vilajetit të Kosovës.[8]
Ishte një nga organizatorët e Lidhjes Shqiptare të Pejës të viteve 1899-1900, udhëheqës i lëvizjes në Kosovë dhe një nga prijësit kryesorë të Mbledhjes së Ferizajt, të korrikut 1908, ku përkrahu kërkesën për vendosjen e kushtetutës. Ndihmoi në themelimin e klubeve e të shkollave shqipe në Kosovë dhe mbrojti alfabetin e gjuhës shqipe të vendosur në Kongresin e Manastirit. Qe nënkryetar i klubit "Bashkimi" të Shkupit nga viti 1908. Ndihmoi kryengritjen e armatosur të Malësisë së Mbishkodrës të vitit 1911, dhe u bëri një qëndresë të fortë forcave osmane në Qafën e Morinës.[nevojitet citimi]
Në maj të vitit 1912 u bashkua me vendimet e mbledhjes së Junikut, mori pjesë në kryengritjen e përgjithshme të armatosur, u shqua si një nga tribunët popullorë që theu forcat osmane në Qafën e Prushit në korrikun e 1912,[8] dhe në fushën e Kosovës. Me Hasan Prishtinën në krye, Isa Boletinin, Idriz Seferin dhe Riza bej Gjakova në krye të forcave kryengritëse hyri në Shkup.[8]
Bajram Curri nuk u pajtua me vendimet e Konferencës së Londrës të 1913 që lanë jashtë kufijve të shtetit shqiptar Kosovën dhe vise të tjera shqiptare dhe luftoi për bashkimin e tyre me atdheun. Në vitin 1913 qe një nga drejtuesit e kryengritjes së armatosur popullore në Kosovë kundër zgjedhës serbomalazeze.
Më 1914 mori pjesë në qëndresën kundër Revoltës së Shqipërisë së Mesme në Durrës. Me të hyrë ushtritë austriake në Gjakovë më 1916, shkon në terren ku interesohet për rendin dhe qetësinë, dhe për zhvillimin arsimor.
Në vitin 1918 u zgjodh anëtar i Komitetit "Mbrojtja Kombëtare e Kosovës" dhe u bë një nga veprimtarët e saj kryesorë.
Në Kongresin e Lushnjës u zgjodh anëtar i Këshillit Kombëtar, i cili e caktoi ministër pa portofol të qeverisë dhe komandant të përgjithshëm te forcave të armatosura.
Udhëhoqi veprimet ushtarake për shtypjen e lëvizjes esadiste në Shqipërinë e Mesme dhe gjithashtu bashkëpunoi me Zogun kundër lëvizjes separatiste të Republikës së Mirditës.
Krizat e dhjetorit 1921 dhe marsit 1922
I bezdisur nga krushqia e Zogut me Ceno Kryeziun[9] dhe i nxitur nga H. Prishtina, M. Kruja, Z. Dibra mbajti qëndrim kundër forcimit të pozitave të Zogut në shtetin shqiptar[10].
Në dhjetor 1921 u caktua Komandant i Përgjithshëm i forcave të armatosura në qeverinë pesëditore të Hasan Prishtinës. Pas qeverive të dhjetorit dhe formimit të kabinetit Ypi, me min. të Brendshëm Zogun, iu dha titulli i kolonelit të nderit. E ngarkuan me ruajtjen e kufirit dhe me mbajtjen e rendit e qetësisë në cepin perëndimor shqiptar të Kosovës. Në vend të kësaj, mblodhi qindra kosovarë rreth vetes, mori Pukën dhe po bëhej gati të marshonte drejt Shkodrës, bashkë me Elez Isuf Ndreun në marsin e 1922[11]. Në krye të 2 mijë vetëve, Curri u ndal në Va të Dejës, ku do të kërkonte bisedime me qeverinë, por nuk e vazhdoi aventurën pasi nuk mori besën e parisë shkodrane dhe për këtë e la të vetëm Ndreun.
Në zgjedhjet e 27 dhjetorit 1923 bëri të mundur nxjerrjen fitues Avni Rustemin, falë ndërhyrjes dhe ndikimit të tij në prefekturën e Kosovës.[nevojitet citimi]
Përkrahu Lëvizjen e qershorit më 1924, duke nisur që më 24 maj fillimin e lëvizjes së armatosur me forcat e veta duke pushtuar Krumën si qendër e pref. së Kosovës. Në vjeshtë të vitit 1924 shkoi në Gjenevë me Nolin, Prishtinën e Gurakuqin, të cilët i paraqitën Lidhjes së Kombeve çështjen e të drejtave të popullsisë shqiptare të Kosovës të shtypur mbretëria jugosllave. Më pas, megjithëse kontribues në kryengritje, qeveria revolucionare e nxori në pension. Shpresonte që të përfaqësohej me njerëzit e vet në qeverinë e Nolit, dhe që sekretari i tij të bëhej ministër Arsimi, por Niman Ferizi u emërua prefekt i Beratit. U tërhoq në Dragobi, i prekur në sedër nga mosmirënjohja e mospërfillja[9].
Me Triumfin e Legalitetit në dhjetor të 1924 trupat e Zogut nuk u përballën me njerëzit e Currit. Letrave të Zogut që i shkruante për t'u larguar përkohësisht nga Shqipëria, Curri nuk i pranonte. Mes kërkesave të palës për mosprekjen e Currit dhe Kryezinjve që donin të merrnin hakun, Hasan bej Kryeziu si prefekt i Krumës mobilizoi xhandarët për ta ndjekur, deri atëherë kur u vetëvra më 29 mars 1925.[12]
Varrimi i tij u bë në prani të autoriteteve shtetërore dhe sipas riteve fetare.
Më 1926 u vendos t'i jepej pension familjeve të Bajramit dhe të nipit, Hysni Currit, për shërbimin e tyre ushtarak.[9]
Bamirësi
Me anë të ndikimit të tij bën të mundur që të dërgojë jashtështeti me bursë shtetnore të rinj premtues, si Rexhep Krasniqi, Xhevat Kortsha e Krist Maloki.
Referencat
- ^ Ligjvënësit shqiptarë 1920-2005 - Republika e Shqipërisë KUVENDI. Tiranë 2005.
- ^ Kruja, Mustafa; Margjokaj, P. Paulin (2006). Letërkëmbim (1947-1958). Shkodër: Camaj-Pipa. fq. 141. ISBN 99943-34-47-6.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ Ulqini K., Bajraku në organizimin e vjetër shoqëror, Tiranë: Akademia e shkencave e RPS të Shqipërisë, 1991.
- ^ Aleks Buda (2000), Shkrime historike, vëll. 4, Shtëpia Botuese "8 Nëntori", fq. 171, ISBN 978-99927-1-274-0,
Bajram Curri lindi më 1862 në rrugën për në burg në Gjakovë, ku po e shpinin familjen e tij nga Krasniqja turqit si hakmarrje kundër të atit, që kish udhëhequr një nga kryengritjet e shumta të malësorëve kundër taksave të rënda dhe rekrutimit ...
{{citation}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ Shukri Rahimi (1969), Vilajeti i Kosovës më 1878-1912, Enti i Teksteve dhe i Mjeteve Mësimore i Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës, fq. 61, OCLC 3878952
{{citation}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ Recherches albanologiques: Folklore et ethnologie, Instituti Albanologijik i Prishtinës, 1979, fq. 28, ISSN 0350-7998, OCLC 260175827
{{citation}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ Ali Hadri (1976), Kosova, vëll. 5, Enti i Historisë së Kosovës, fq. 240, OCLC 4032760
{{citation}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ a b c Krasniqi R., Jeta dhe vepra patriotike e Bajram Currit, Shkodër: Hylli i Dritës, 3/1944.
- ^ a b c Dervishi K., Plumba Politikës - Historitë e përgjakjes së politikanëve shqiptarë,Tiranë: "55", 2010. fq. 93-98. ISBN 978-99943-56-43-0
- ^ Dervishi K., Plumba Politikës - Historitë e përgjakjes së politikanëve shqiptarë,Tiranë: "55", 2010. fq. 99. ISBN 978-99943-56-43-0
- ^ Vlora E., Kujtime: 1885-1925, Tiranë: IDK, 2008, fq. 477-478. ISBN 99927-780-6-7
- ^ Dervishi K., Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet, Tiranë: 55, 2012. fq. 99. ISBN 9789994356225