Murati IV: Dallime mes rishikimesh

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Kam shtuar jetën si princ dhe si sulltan.
Etiketat: Përpunim pamor Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari
Kam shtuar te dhenat personale
Etiketat: Përpunim pamor Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari
Rreshti 6: Rreshti 6:
| Fillimi i afatit = 10 shtator 1623
| Fillimi i afatit = 10 shtator 1623
| Mbarimi i afatit = 8 shkurt 1640
| Mbarimi i afatit = 8 shkurt 1640
| Paraardhësi = [[Mustafai i I]]
| Paraardhësi = [[Mustafai I]]
| Pasardhësi = [[İbrahim (Sultan)|İbrahimi]]
| Pasardhësi = [[İbrahimi|İbrahimi]]
| Datëlindja = 26 korrik 1612
| Datëlindja = 26 korrik 1612
| Vendlindja = [[Stamboll]] [[Perandoria Osmane]]
| Vendlindja = [[Stamboll]] [[Perandoria Osmane]]
| Datëvdekja = 8 shkurt 1640
| Datëvdekja = 8 shkurt 1640
| Vendvdekja = [[Stamboll]] [[Perandoria Osmane]]
| Vendvdekja = [[Stamboll]] [[Perandoria Osmane]]
| Kombësia =
| Kombësia =Turk
| Profesioni = Sulltan(Perandor)
| Profesioni = Sulltan(Perandor)
| Feja = [[Mysliman]]
| Feja = [[Mysliman]]
|Regjente=Sulltanesha Kösem (1623-1632)|Vendvarrimi=Xhamia e Sulltan Ahmetit, Stamboll|Bashkëshorte=Sulltanesha Aishe|Emri i plote=Murad bin Ahmed|Dinastia=Osmane|Babai=Ahmeti I|Nëna=Sulltanesha Kösem|Fëmijët=Princ Ahmeti
}}
Princ Numani
Princ Orhani
Princ Hasani
Princ Sulejmani
Princ Mehmeti
Princ Osmani
Princ Alaedini
Princ Selimi
Princ Mahmuti
Sulltaneshë Kaya
Sulltaneshë Safija
Sulltaneshë Rukija}}
Sulltan '''Murat IV''' ka lindur ne Stamboll. Ai ishte djali i Sulltan [[Ahmedi i I|Ahmetit I]] dhe Sulltaneshës Kösem. Ai ka lindur me 26 korrik 1612 dhe ka vdekur me 8 shkurt 1640. Murati ishte djali i dytë i Sulltaneshës Kösem dhe i treti i Sulltan Ahmetit I. Babai i tij, Sulltan Ahmeti , vdiç kur princ Murati ishte vetëm 5 vjeç. Pas vdekjes së babait të tij Murati kaloi kohë të vështira nga ana psikologjike. I sapo ngjitur në fron, Sulltan Mustafa I që vuante nga paqendrueshmeria mendore, ishte një sulltan kukull nën drejtimin e nënës së tij Sulltaneshës Halime dhe vezirit të dytë Davut Pasha. Sulltanesha Halime urdhëroi syrgjenosjen e Sulltaneshës Kösem nga sarajet dhe vrasjen e të gjithë princave të asaj kohe, Osmanit, Mehmetit, Muratit, Bajazitit, Kasemit dhe Ibrahimit. Kjo gjë nuk ndodhi pasi Sulltanesha Kösem gëzonte mbështetjen e këshillit dhe jeniçerëve dhe nuk e lejoi këtë. Pas ngjitjes në fron të vëllait të tij Osmanit II, princ Murati përjetoi një tjetër goditje psikologjike, ku princ Mehmeti u vra në sy të tij, me urdher të Sulltan Osmanit. Princ Murati gjithashtu shikoi edhe rrëzimin brutal nga froni që jeniçerët i bënë vëllait të tij Sulltan Osmanit dhe ekzekutimin e tij. Të gjitha këto ngjarje të rënda ndikuan në gjendjen Muratit duke e bërë atë një njeri të pamëshirshëm dhe shumë të rreptë. Në vitin 1623 në moshën 11 vjeçare, Murati u bë sulltan i Perandorisë Osmane, por nën regjencen e nënës së tij Sulltaneshës Kösem, e cila u bë sulltanesha e parë që kishte të drejtë legjitime për të marrë vendime. Nga viti 1623 deri në 1632, Sulltan Murati IV u edukua dhe u stërvit mirë duke u bërë i aftë për të drejtuar Perandorinë. Në 1632 Murati IV vëndosi të ndërpriste regjencën e nënës së tij dhe e pa vetën mjaftueshëm të rritur për të marrë vetë drejtimin, në moshën 20-vjeçare. Murati IV i kishte akoma në mëndje ngjarjet e frikshme të vëllait të tij Sulltan Osmanit II dhe vëndosi të shfaqë dhe të rivendosë supremacinë e Sulltanit. Ai luftoi korrupsionin rreptësisht dhe urdheroi ekzekutim për të gjithë ata që bënin korrupsion qoftë edhe një herë. Gjithashtu Murati IV ndaloi kafenë, alkoolin dhe duhanin për të gjithë banorët dhe urdheroi ekzekutime edhe për ata që shkelnin këtë ligj. Thuhet se shpesh herë ai maskohej si njeri i thjeshtë dhe dilte në qytet për të kapur vetë shkelësit e ligjit dhe për ti denuar ata. Murati IV njihet për metodat e tij brutale për të shfaqur pushtetin e tij dhe vriste fajtorët në mes të popullit. Ai ka ekzekutuar disa nga vezirët e tij si dhe ishte i pari sulltan që ka ekzekutuar figuren më të lartësuar të fesë Islame, Sheikh-ul Islam. Mosmarrëveshjet e tij me nënën e tij Sulltaneshën Kosem e detyran këtë të fundit të provojë disa herë ta rrëzojë nga froni në favor të vëllait të tij princ Kasëmit, por pa rezultat. Si pasojë, Murati IV urdhëroi fillimisht ekzekutimin e princ Bajazitit, pastaj të princ Kasëmit dhe princ Ibrahimit, me këtë të fundit që mbijetoi dhe u shpëtua disa herë nga nëna e tij. Murati IV ishte një luftetar shumë i fortë. Në 1638 ai pushtoi Revanin, dhe në 1639 udhëhoqi përsonalisht trupat e tij për të pushtuar Bagdatin dhe për ti dhënë fund luftës 16 vjeçare Osmano-Perse. Sulltan Murati IV vdiç në 1640 në moshën 27 vjeçare si pasojë e një sëmundjeje në mëlçi që quhet cirrozë. Thuhet se ishte nëna e tij e cila ndikoi në përkeqësimin e kësaj sëmundjeje duke i ndërruar ilaçet për të ruajtur jeten e djalit të vogel princ Ibrahimit (më vonë sulltan Ibrahimi) dhe vazhdimësinë e Dinastisë Osmane, pasi Murati IV nuk kishte asnjë pasardhës të gjallë.
Sulltan '''Murat IV''' ka lindur ne Stamboll. Ai ishte djali i Sulltan [[Ahmedi i I|Ahmetit I]] dhe Sulltaneshës Kösem. Ai ka lindur me 26 korrik 1612 dhe ka vdekur me 8 shkurt 1640. Murati ishte djali i dytë i Sulltaneshës Kösem dhe i treti i Sulltan Ahmetit I. Babai i tij, Sulltan Ahmeti , vdiç kur princ Murati ishte vetëm 5 vjeç. Pas vdekjes së babait të tij Murati kaloi kohë të vështira nga ana psikologjike. I sapo ngjitur në fron, Sulltan Mustafa I që vuante nga paqendrueshmeria mendore, ishte një sulltan kukull nën drejtimin e nënës së tij Sulltaneshës Halime dhe vezirit të dytë Davut Pasha. Sulltanesha Halime urdhëroi syrgjenosjen e Sulltaneshës Kösem nga sarajet dhe vrasjen e të gjithë princave të asaj kohe, Osmanit, Mehmetit, Muratit, Bajazitit, Kasemit dhe Ibrahimit. Kjo gjë nuk ndodhi pasi Sulltanesha Kösem gëzonte mbështetjen e këshillit dhe jeniçerëve dhe nuk e lejoi këtë. Pas ngjitjes në fron të vëllait të tij Osmanit II, princ Murati përjetoi një tjetër goditje psikologjike, ku princ Mehmeti u vra në sy të tij, me urdher të Sulltan Osmanit. Princ Murati gjithashtu shikoi edhe rrëzimin brutal nga froni që jeniçerët i bënë vëllait të tij Sulltan Osmanit dhe ekzekutimin e tij. Të gjitha këto ngjarje të rënda ndikuan në gjendjen Muratit duke e bërë atë një njeri të pamëshirshëm dhe shumë të rreptë. Në vitin 1623 në moshën 11 vjeçare, Murati u bë sulltan i Perandorisë Osmane, por nën regjencen e nënës së tij Sulltaneshës Kösem, e cila u bë sulltanesha e parë që kishte të drejtë legjitime për të marrë vendime. Nga viti 1623 deri në 1632, Sulltan Murati IV u edukua dhe u stërvit mirë duke u bërë i aftë për të drejtuar Perandorinë. Në 1632 Murati IV vëndosi të ndërpriste regjencën e nënës së tij dhe e pa vetën mjaftueshëm të rritur për të marrë vetë drejtimin, në moshën 20-vjeçare. Murati IV i kishte akoma në mëndje ngjarjet e frikshme të vëllait të tij Sulltan Osmanit II dhe vëndosi të shfaqë dhe të rivendosë supremacinë e Sulltanit. Ai luftoi korrupsionin rreptësisht dhe urdheroi ekzekutim për të gjithë ata që bënin korrupsion qoftë edhe një herë. Gjithashtu Murati IV ndaloi kafenë, alkoolin dhe duhanin për të gjithë banorët dhe urdheroi ekzekutime edhe për ata që shkelnin këtë ligj. Thuhet se shpesh herë ai maskohej si njeri i thjeshtë dhe dilte në qytet për të kapur vetë shkelësit e ligjit dhe për ti denuar ata. Murati IV njihet për metodat e tij brutale për të shfaqur pushtetin e tij dhe vriste fajtorët në mes të popullit. Ai ka ekzekutuar disa nga vezirët e tij si dhe ishte i pari sulltan që ka ekzekutuar figuren më të lartësuar të fesë Islame, Sheikh-ul Islam. Mosmarrëveshjet e tij me nënën e tij Sulltaneshën Kosem e detyran këtë të fundit të provojë disa herë ta rrëzojë nga froni në favor të vëllait të tij princ Kasëmit, por pa rezultat. Si pasojë, Murati IV urdhëroi fillimisht ekzekutimin e princ Bajazitit, pastaj të princ Kasëmit dhe princ Ibrahimit, me këtë të fundit që mbijetoi dhe u shpëtua disa herë nga nëna e tij. Murati IV ishte një luftetar shumë i fortë. Në 1638 ai pushtoi Revanin, dhe në 1639 udhëhoqi përsonalisht trupat e tij për të pushtuar Bagdatin dhe për ti dhënë fund luftës 16 vjeçare Osmano-Perse. Sulltan Murati IV vdiç në 1640 në moshën 27 vjeçare si pasojë e një sëmundjeje në mëlçi që quhet cirrozë. Thuhet se ishte nëna e tij e cila ndikoi në përkeqësimin e kësaj sëmundjeje duke i ndërruar ilaçet për të ruajtur jeten e djalit të vogel princ Ibrahimit (më vonë sulltan Ibrahimi) dhe vazhdimësinë e Dinastisë Osmane, pasi Murati IV nuk kishte asnjë pasardhës të gjallë.



Versioni i datës 31 janar 2019 00:49

Stampa:Kutia Politikan Sulltan Murat IV ka lindur ne Stamboll. Ai ishte djali i Sulltan Ahmetit I dhe Sulltaneshës Kösem. Ai ka lindur me 26 korrik 1612 dhe ka vdekur me 8 shkurt 1640. Murati ishte djali i dytë i Sulltaneshës Kösem dhe i treti i Sulltan Ahmetit I. Babai i tij, Sulltan Ahmeti , vdiç kur princ Murati ishte vetëm 5 vjeç. Pas vdekjes së babait të tij Murati kaloi kohë të vështira nga ana psikologjike. I sapo ngjitur në fron, Sulltan Mustafa I që vuante nga paqendrueshmeria mendore, ishte një sulltan kukull nën drejtimin e nënës së tij Sulltaneshës Halime dhe vezirit të dytë Davut Pasha. Sulltanesha Halime urdhëroi syrgjenosjen e Sulltaneshës Kösem nga sarajet dhe vrasjen e të gjithë princave të asaj kohe, Osmanit, Mehmetit, Muratit, Bajazitit, Kasemit dhe Ibrahimit. Kjo gjë nuk ndodhi pasi Sulltanesha Kösem gëzonte mbështetjen e këshillit dhe jeniçerëve dhe nuk e lejoi këtë. Pas ngjitjes në fron të vëllait të tij Osmanit II, princ Murati përjetoi një tjetër goditje psikologjike, ku princ Mehmeti u vra në sy të tij, me urdher të Sulltan Osmanit. Princ Murati gjithashtu shikoi edhe rrëzimin brutal nga froni që jeniçerët i bënë vëllait të tij Sulltan Osmanit dhe ekzekutimin e tij. Të gjitha këto ngjarje të rënda ndikuan në gjendjen Muratit duke e bërë atë një njeri të pamëshirshëm dhe shumë të rreptë. Në vitin 1623 në moshën 11 vjeçare, Murati u bë sulltan i Perandorisë Osmane, por nën regjencen e nënës së tij Sulltaneshës Kösem, e cila u bë sulltanesha e parë që kishte të drejtë legjitime për të marrë vendime. Nga viti 1623 deri në 1632, Sulltan Murati IV u edukua dhe u stërvit mirë duke u bërë i aftë për të drejtuar Perandorinë. Në 1632 Murati IV vëndosi të ndërpriste regjencën e nënës së tij dhe e pa vetën mjaftueshëm të rritur për të marrë vetë drejtimin, në moshën 20-vjeçare. Murati IV i kishte akoma në mëndje ngjarjet e frikshme të vëllait të tij Sulltan Osmanit II dhe vëndosi të shfaqë dhe të rivendosë supremacinë e Sulltanit. Ai luftoi korrupsionin rreptësisht dhe urdheroi ekzekutim për të gjithë ata që bënin korrupsion qoftë edhe një herë. Gjithashtu Murati IV ndaloi kafenë, alkoolin dhe duhanin për të gjithë banorët dhe urdheroi ekzekutime edhe për ata që shkelnin këtë ligj. Thuhet se shpesh herë ai maskohej si njeri i thjeshtë dhe dilte në qytet për të kapur vetë shkelësit e ligjit dhe për ti denuar ata. Murati IV njihet për metodat e tij brutale për të shfaqur pushtetin e tij dhe vriste fajtorët në mes të popullit. Ai ka ekzekutuar disa nga vezirët e tij si dhe ishte i pari sulltan që ka ekzekutuar figuren më të lartësuar të fesë Islame, Sheikh-ul Islam. Mosmarrëveshjet e tij me nënën e tij Sulltaneshën Kosem e detyran këtë të fundit të provojë disa herë ta rrëzojë nga froni në favor të vëllait të tij princ Kasëmit, por pa rezultat. Si pasojë, Murati IV urdhëroi fillimisht ekzekutimin e princ Bajazitit, pastaj të princ Kasëmit dhe princ Ibrahimit, me këtë të fundit që mbijetoi dhe u shpëtua disa herë nga nëna e tij. Murati IV ishte një luftetar shumë i fortë. Në 1638 ai pushtoi Revanin, dhe në 1639 udhëhoqi përsonalisht trupat e tij për të pushtuar Bagdatin dhe për ti dhënë fund luftës 16 vjeçare Osmano-Perse. Sulltan Murati IV vdiç në 1640 në moshën 27 vjeçare si pasojë e një sëmundjeje në mëlçi që quhet cirrozë. Thuhet se ishte nëna e tij e cila ndikoi në përkeqësimin e kësaj sëmundjeje duke i ndërruar ilaçet për të ruajtur jeten e djalit të vogel princ Ibrahimit (më vonë sulltan Ibrahimi) dhe vazhdimësinë e Dinastisë Osmane, pasi Murati IV nuk kishte asnjë pasardhës të gjallë.