Iluzionet optike: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
No edit summary |
v Klein Muçi zhvendosi faqen Wikipedia:WikiProjekti Studenti&Wikipedia/Iluzionet optike tek Iluzionet optike |
(Pa ndryshime)
|
Versioni i datës 4 mars 2019 03:59
Iluzionet optike janë perceptime të deformuara apo të shtrembëruara të realitetit që tërheq në mënyrë të veҫantë vëmendjen tonë. Me fjalë të tjera, iluzioni është një konceptim dhe keqinterpretim I stimujve të jashtëm sensorë, duke u dhënë atyre një kuptim tjetër. Studuesit theksojnë se përgjithësisht, ne mund të dallojmë tre grupe iluzionesh:
- Grupi I: Iluzione qe shkaktohen nga proprocionet e caktuara të ngacmimeve, të cilat quhen iluzione shqisore.
- Grupi II: Iluzionet që shkaktohen nga ndjenja, dëshira dhe shpresat e individit këto quhen iluzione operative apo te veprimit.
- Grupi III: Iluzionet që lidhen me ҫrregullime të të menduarit, ndryshe quhen deluzione, pasi janë të lidhura me shkaqe patologjike.
Iluzioni Muller-Lyer
U krijua nga Franz Carl Müller-Lyer (1857 - 1916), një sociolog gjerman, në vitin 1889. Në këtë iluzion, dy vija horizontale me gjatësi të barabarta duken sikur kanë gjatësi të ndryshme ne sajë të krahëve apo shigjetave në fundin e secilës vijë. Kur krahët janë kthyer nga brenda vija duket më e shkurtër sesa kur krahët janë kthyer nga jashtë. Për arsye se krahët që largohen nga horizontalja kanë prirje të shkaktojnë një iluzion të thellësis, ne e perceptojmë këtë vijë si më të gjatë.
Iluzioni Ponzo
Iluzion Ponzo është një iluzion gjeometrike që u demonstrua për herë të parë nga psikologu italian Mario Ponzo (1882-1960) në vitin 1911. Dy vijat vertikale konverguese ka mundësi të interpretohen si dy vija paralele që largohen në distancë, ashtu siҫ duken shinat e hekurudhës. Dy vijat horizontale kanë gjatësi të barabarta por per arsye të prespektivës lineare ne priremi ta përceptojmë vijën e sipërme më të gjatë, me që sfondi e bëjnë atë që të duket si më larg nesh.
Iluzioni Ponggerdorff
Iluzioni Ponggerdorff përfshin si faktorët fizikë ashtu edhe kognitivë. Pipëza e gotës duket sikur është përkulur nga njëra anë në pjesën mbi lëng në saj të diferencave në thyerjen e dritës. Iluzioni Ponggerdorff ndeshet në shumë situata të përditshme.
Iluzioni I Hënës
Kur shohim hënën duket më e madhe sesa kur e shofim lart në qiell. Shpjegim për iluzionin e hënës e ka dhënë Kaufman dhe Rock, me 1962. Ata thonë se kur e shohim hënën në horizont, ne e krahasojmë atë me objekte në teren siҫ janë shtëpitë, pemët dhe shtyllat e telefonit. Afër këtyre ajo është e madhe. Në fakt hëna ka të njëjtën madhësi në të dyja rastet.
Iluzioni Rrjeta Hermann
Iluzioni Rrjeta Hermann u zbulua së pari nga një fiziolog I quajtur Ludimar Hermann në 1870. Kur shikuesit shikonin ne rrjet pikat e bardha një herë duken gri një herë të bardha. Kur shikuesit e përqendronin vëmëndjen te pika ajo duket që është e bardhë.
Iluzioni Necker
Kubi I Necker është vizatimi I një kubi I ndërtuar në mënyrë të tillë që është e vështirë për ta përcaktuar se cila faqe është në drejtim të vëzhguesit. Njëra anë është më me hije dhe kur e shikojmë, ana e hijesuar duket sikur kalon nga para prapa kubit. Iluzioni Zöllner Iluzioni Zӧllner është një tjetër iluzion optik. U zbulua së pari në vitin 1860 nga një astrofizikant gjerman me emrin Johann Karl Friedrich Zӧllner. Te iluzioni Zӧllner dy rrjeta paralele duket se po shmangen (divergjojne) ne drejtimin e konvergjimit te segmenteve te terthorta. [1] [2]