Petro Nini Luarasi: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
v kategorizim i faqes |
v kategorizim i faqes |
||
Rreshti 2: | Rreshti 2: | ||
Bashkëpunoi në organet «Bashkimi i kombit»(Manastir 1909-1910), ku qe dhe redaktor, në «Drita» (Sofje, 1907-1908), në «Kombi» (Boston,1908), në «Liria» (Selanik, 1909-1910) ku botoi shkrime publicistike, pedagogjike dhe poezi. Në veprën politike Mallkimi i shkronjave shqipe dhe çpërfolja e shqiptarit (Manastir, 1911) mbroj ti të drejtën e popullit shqiptar për kulturën e vet kombëtare. Propagandoi një nga idetë qendrore të Rilindjes: bashkimin në luftë për lirinë e Shqipërisë pavarësisht nga besimi fetar. |
Bashkëpunoi në organet «Bashkimi i kombit»(Manastir 1909-1910), ku qe dhe redaktor, në «Drita» (Sofje, 1907-1908), në «Kombi» (Boston,1908), në «Liria» (Selanik, 1909-1910) ku botoi shkrime publicistike, pedagogjike dhe poezi. Në veprën politike Mallkimi i shkronjave shqipe dhe çpërfolja e shqiptarit (Manastir, 1911) mbroj ti të drejtën e popullit shqiptar për kulturën e vet kombëtare. Propagandoi një nga idetë qendrore të Rilindjes: bashkimin në luftë për lirinë e Shqipërisë pavarësisht nga besimi fetar. |
||
[[Category:Letërsia]][[Category:Historia]] |
[[Category:Letërsia]][[Category:Historia]] |
Versioni i datës 11 janar 2005 02:47
Petro Nini Luarasi (1865-1911). Veprimtar i Rilindjes Kombëtare, publicist e pedagog, Mësues e Popullit. Lindi në Luaras të Kolonjës në një familje muratori. Ishte nxënës në shkollën e Qestoratit të Koto Hoxhit. Punoi si mësues në fshatrat e Kolonjës, ku u mësonte fëmijëve fshehurazi gjuhën shqipe dhe përgatiti një grup shokësh si mësues. Më 1887 hapi në Ersekë shkollën e parë shqipe dhe pak më vonë (1892-1893) shkollat shqipe në krahinën e Kolonjës e të Vakëfeve, punoi si drejtor dhe mësues i Mësonjëtores si parë shqipe të Korçës dhe më vonë i shkollës së Negovanit (1909-1911). Në emigracion, në Amerikë (1904-1908) mori pjesë gjallërisht në lëvizjen kombëtare, ishte nismëtar i shoqërive patriotike «Mall i mëmëdheut» dhe «Pellazgu», i krijimit të komiteteve të fshehta për lirinë e Shqipërisë. Ishte delegat në Kongresin e Manastirit (1908). Për veprimtarinë patriotike, arsimore e shoqërore u përndoq nga xhonturqit dhe Patrikana e Stambollit. Vdiq i helmuar prej tyre në Ersekë, më 17.8.1911.
Bashkëpunoi në organet «Bashkimi i kombit»(Manastir 1909-1910), ku qe dhe redaktor, në «Drita» (Sofje, 1907-1908), në «Kombi» (Boston,1908), në «Liria» (Selanik, 1909-1910) ku botoi shkrime publicistike, pedagogjike dhe poezi. Në veprën politike Mallkimi i shkronjave shqipe dhe çpërfolja e shqiptarit (Manastir, 1911) mbroj ti të drejtën e popullit shqiptar për kulturën e vet kombëtare. Propagandoi një nga idetë qendrore të Rilindjes: bashkimin në luftë për lirinë e Shqipërisë pavarësisht nga besimi fetar.