Beteja e Deçiqit

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Beteja e Deçiqit
Pjesë e Kryengritja shqiptare e vitit 1911
Data6 Prill 1911
Vendodhja
Deçiq afër Tuzi, Perandoria Osmane (sot Mali i zi)
Pasoja Fitore Shqiptare
Palët pjesëmarrëse
Fise Malsore Shqiptare  Ottoman Empire
Komandantët dhe udhëheqësit
Ded Gjo Luli
Sokol Baci
Pretash Zeka
Shefket Turgut Pasha
Fuqia ushtarake
3.280 soldiers 27.000 soldiers

Beteja e Deçiqit ishte një betejë midis forcave shqiptare dhe osmane gjatë Kryengritjes së vitit 1911, e cila shënoi një pikë kthese për shkëputjen e shqiptarëve nga Perandoria Osmane.[1]

Vendndodhja dhe sfondi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Beteja u zhvillua në Grudë Deçiq, në jug të qytetit të Tuzit (sot në Mal të Zi). Tuzi është qendra e rajonit të Malësisë në Mal të Zi, ndërsa kryeqyteti i gjithë Malësisë së Madhe është Kopliku. Rajoni i Malësisë është kryesisht i besimit katolik romak, megjithëse ka një popullsi të konsiderueshme myslimane (përfshirë vetë Koplikun).

Beteja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pjesa kryesore e betejës u zhvillua midis Tuzit dhe Kopliku (Shqipëri), ku Malësorët luftuan kundër mijëra ushtarëve osmanë. Kopliku është qyteti më i madh në Malësi, pikërisht përtej kufirit me Malin e Zi ndodhet Tuzi. Ndërsa luftimet vazhduan, të dy ushtritë vendosën të lëviznin në veri në Tuz, ku beteja përfundoi.

Rezultati[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në vitin 1913, me Traktatin e Londrës, fuqitë evropiane vendosën që gjysmën e tokës së Malësisë t'ia jepnin Malit të Zi, ndërsa pjesa tjetër mbetej në Shqipëri. Tuzi, së bashku me fiset e gjysmës së Hotit (Traboinit), Grudës, Trieshit dhe Kojës së Kuçit kaluan në Mal të Zi. Kelmendi, gjysma tjetër e Hotit (Rapsha), Kastrati, Shkreli dhe qyteti i Koplikut mbetën në Shqipëri, por disa pjesë të Kelmendit si Vusanja, Martinoviqi, Plava, Gucia kaluan në Mal të Zi dhe Kosova, që është shtet i pavarur që nga viti 2008, iu aneksua Serbisë.

Luftëtarë të shquar[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Nikprelaj, Gjergj (5 janar 2006). "DEDE GJO LULI, MBROJTESI FISNIK I TROJEVE SHQIPTARE". Koha Jone. Marrë më 20 shtator 2010.