Të drejtat gjuhësore

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Të drejtat gjuhësore janë të drejta njerëzore dhe civile në lidhje me të drejtën individuale dhe kolektive për të zgjedhur gjuhën ose gjuhët për komunikim në një atmosferë private ose publike. Parametra të tjerë për analizimin e të drejtave gjuhësore përfshijnë shkallën e territorialitetit, sasinë e pozitivitetit, orientimin për sa i përket asimilimit ose mirëmbajtjes dhe dukshmërisë. [1]

Të drejtat gjuhësore përfshijnë, ndër të tjera, të drejtën e gjuhës në aktet ligjore, administrative dhe gjyqësore, arsimin gjuhësor dhe mediat në një gjuhë të kuptuar dhe të zgjedhur lirisht. [2]

Të drejtat gjuhësore në të drejtën ndërkombëtare zakonisht trajtohen në kornizën më të gjerë të të drejtave kulturore dhe arsimore.

Dokumente të rëndësishme për të drejtat gjuhësore përfshijnë Deklaratën Universale të të Drejtave Gjuhësore (1996), Kartën Evropiane për Gjuhët Rajonale ose Minoritare (1992), Konventën për të Drejtat e Fëmijëve (1989), Konventën Kuadër për Mbrojtjen e Minoriteteve Kombëtare (1988), Konventën Kundër Diskriminimit në Arsim [3] dhe Paktin Ndërkombëtar për të Drejtat Civile dhe Politike (1966). [4]

Historiku[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Të drejtat gjuhësore u përfshinë së pari si një e drejtë ndërkombëtare e njeriut në Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut në vitin 1948.

Të drejtat gjuhësore të bazuara në traktate kryesisht kanë të bëjnë me të drejtat e pakicave. Historia e të drejtave të tilla gjuhësore mund të ndahet në pesë faza. [5] [6]

  1. Para vitit 1815. Të drejtat gjuhësore para vitit 1815 përfshiheshin në marrëveshjet bilaterale, por jo në traktatet ndërkombëtare, si është p.sh. Traktati i Lozanës.
  2. 1815 - 1914. Akti Përfundimtar i Kongresit të Vjenës (1815) shënoi fundin e periudhës për ngritjen e perandorisë së Napoleonit I e që u nënshkrua nga 7 fuqi kryesore evropiane. Ai i dha të drejtën e përdorimit të polonishtës për polakët në Poznan së bashku me gjermanishten për biznesin zyrtar. Gjithashtu, disa kushtetuta kombëtare nisën të mbrojnë të drejtat gjuhësore të pakicave kombëtare, p.sh. Ligji Kushtetues Austriak i vitit 1867 u jep pakicave etnike të drejtën për të zhvilluar kombësinë dhe gjuhën e tyre.
  3. 1918 - 1939. Periudha mes Luftës së Parë dhe Luftës së Dytë Botërore. Nën kujdesin e Lidhjes së Kombeve, Traktatet e Paqes dhe konventat kryesore shumëpalëshe dhe ndërkombëtare bartën klauzola që mbronin pakicat në Evropën Qendrore dhe Lindore, p.sh., të drejtën për përdorim privat të çdo gjuhe, dhe parashikimin për mësimin e gjuhës në shkollat fillore. [7] Shumë kushtetuta kombëtare e ndoqën këtë prirje. Por jo të gjithë nënshkruesit ofruan të drejta për grupet e pakicave brenda kufijve të tyre, si Mbretëria e Bashkuar, Franca dhe SH.B.A. Traktatet gjithashtu siguruan të drejtën e ankesës për Lidhjen e Kombeve dhe Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë.
  4. 1945 - 1970. Legjislacioni ndërkombëtar për mbrojtjen e të drejtave të njeriut është ndërmarrë brenda infrastrukturës së Kombeve të Bashkuara . Kryesisht për të drejtat individuale dhe të drejtat kolektive ndaj grupeve të shtypura për vetëvendosje.
  5. 1970 - tani. Në fillim të viteve 1970 e tutje, kishte një interes të përtërirë për të drejtat e minoriteteve, përfshirë të drejtat gjuhësore të minoriteteve. p.sh. Deklarata e Kombeve të Bashkuara për të drejtat e personave që i përkasin pakicave kombëtare ose etnike, fetare dhe gjuhësore.

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referimet[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Extra, G., and Yağmur, K. (2004). "Language rights perspectives".
  2. ^ Hult, F.M., & Hornberger, N.H. (2016). Re-visiting orientations to language planning: problem, right, and resource. Bilingual Review/La revista bilingüe, 33(3), 30–49. Available from http://bilingualreview.utsa.edu/index.php/br/article/view/118 Arkivuar 8 mars 2019 tek Wayback Machine
  3. ^ Convention against Discrimination in Education, Article 5
  4. ^ International Covenant on Civil and Political Rights, Article 27
  5. ^ Skutnabb-Kangas, Tove. (2000). "Linguistic Genocide in Education – or Worldwide Diversity and Human Rights?" Lawrence Erlbaum Associates Inc.
  6. ^ Skutnabb-Kangas, Tove. Phillipson, Robert. and Rannut, Mart. (1994). "Linguistic human rights: overcoming linguistic discrimination." Walter de Gruyter.
  7. ^ Caporti, Francesco. (1979). "Study of the Rights of Persons Belonging to Ethnic, Religious and Linguistic Minorities." New York: United Nations.

Bibliografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • May, S. (2012) Language and Minority Rights: Ethnicity, nationalism and the politics of language, New York: Routledge.
  • Skutnabb-Kangas, T. & Phillipson, R., Linguistic Human Rights: Overcoming Linguistic Discrimination, Berlin: Mouton de Gruyter, 1994.
  • Faingold, E. D. (2004). "Language rights and language justice in the constitutions of the world." Language Problems & Language Planning 28(1): 11–24.
  • Alexander, N. 2002. Linguistic rights, language planning and democracy in post- apartheid South Africa. In Baker, S. (ed.), Language Policy: Lessons from Global Models. Monterey, CA.: Monterey Institute of International Studies.
  • Hult, F.M. (2004). Planning for multilingualism and minority language rights in Sweden. Language Policy, 3(2), 181–201.
  • Bamgbose, A. 2000. Language and Exclusion. Hamburg: LIT-Verlag.
  • Myers-Scotton, C. 1990. Elite closure as boundary maintenance. The case of Africa. In B. Weinstein (ed.), Language Policy and Political Development. Norwood, NJ.: Ablex Publishing Corporation.
  • Tollefson, J. 1991. Planning Language, Planning Inequality. Language Policy in the Community. Longman: London and New York.
  • Miller D, Branson J (2002). Nationalism and the Linguistic Rights of Deaf Communities: Linguistic Imperialism and the Recognition and Development of Sign Languages. Journal of Sociolinguistics. 2(1), 3–34.
  • Asbjorn, Eide (1999). The Oslo Recommendations regarding the Linguistic Rights of National Minorities: An Overview. International Journal on Minority and Group Rights, 319–328. ISSN 1385-4879
  • Woehrling, J (1999). Minority Cultural and Linguistic Rights and Equality Rights in the Canadian Charter of Rights and Freedoms. McGill Law Journal.
  • Paulston, C.B (2009). Epilogue: Some Concluding Thoughts on Linguistic Human Rights. International Journal of the Sociology of Language. 127(1), 187–196. (Druviete, 1999)
  • Kontra, M, Phillipson R, Skutnabb-Kangas T., Varday T, (1999). Language, a right and a resource: approaching linguistic human rights. Hungary: Akademiai Nyomda.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Të_drejtat_gjuhësore&oldid=2156187"