Trafikimi i qenieve njerëzore në Shqipëri

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Shqipëria është një vend burimi për burra, gra dhe fëmijë që i nënshtrohen trafikimit të qenieve njerëzore, në mënyrë specifike prostitucionit të detyruar dhe punës së detyruar, përfshirë edhe kërkimlëmoshën e detyruar të fëmijëve. Viktimat shqiptare u nënshtrohen kushteve të punës së detyruar dhe trafikimit të seksit brenda Shqipërisë dhe Greqisë, Italisë, Maqedonisë së Veriut, Kosovës dhe Evropës Perëndimore. Afërsisht gjysma e viktimave të referuara për kujdes brenda vendit në vitin 2009 ishin shqiptarë; këto ishin kryesisht gra dhe vajza që i nënshtroheshin kushteve të prostitucionit të detyruar në hotele dhe rezidenca private në Tiranë, Durrës, Elbasan dhe Vlorë. Fëmijët u shfrytëzuan kryesisht për kërkim të lëmoshës dhe forma të tjera të punës së detyruar. Ekzistojnë prova që burrat shqiptarë u janë nënshtruar kushteve të punës së detyruar në sektorin bujqësor të Greqisë dhe vendeve të tjera fqinje.[1]

Qeveria e Shqipërisë po bën përpjekje të konsiderueshme për të luftuar trafikimin. Qeveria ka përmirësuar aftësinë e saj për të identifikuar, mbrojtur dhe riintegruar viktimat e trafikimit. Ajo gjithashtu ka ndjekur penalisht me sukses disa shkelës të trafikimit seksual, duke vendosur dënime të rëndësishme. Në mars 2009, qeveria miratoi një ndryshim në ligjin e Ndihmës Sociale, i cili do t'u sigurojë viktimave të trafikimit të njëjtat përfitime sociale, të akorduara për grupe të tjera në rrezik në Shqipëri dhe të sigurojë fonde qeveritare për strehimore. Qeveria vazhdon të gjurmojë dhe analizojë tendencat e trafikimit përmes një baze të dhënash mbarëkombëtare. Zyrtarët qeveritarë kanë rritur vëmendjen e publikut ndaj trafikimit në Shqipëri. Sidoqoftë, ekzistojnë shqetësime serioze për mbrojtjen e viktimave që dëshmuan kundër trafikantëve të tyre. Qeveria nuk ka ndjekur penalisht ashpër shkelësit e trafikimit të punës. Për shkak të mungesës së vullnetit politik dhe bashkëpunimit në disa agjenci kryesore qeveritare, qeveria ndonjëherë ka qenë më pak energjike në ndjekjen penale të trafikimit të qenieve njerëzore.[1] Zyra e Departamentit të Shtetit të SHBA për Monitorimin dhe Luftimin e Trafikimit të Personave e vendosi vendin në "Tier 2" në vitin 2017.[2]

Ndjekja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shqipëria ndalon penalisht seksin dhe trafikimin e punës përmes kodit të saj penal, i cili parashikon dënime me burgim nga 5 deri në 15 vjet. Këto dënime tejkalojnë ato të parashikuara për krime të tjera të rënda, siç është përdhunimi. Policia e Shtetit dhe Dr. Gilly McKenzie, nga njësia e trafikimit të Interpolit, divizioni raportoi të hetonte një kombinim prej 35 trafikantësh të dyshuar në 2009. Qeveria ndoqi penalisht 31 shkelës të dyshuar për trafikim më 2009, duke dënuar 11 prej tyre; kjo bie ndesh me 26 shkelës të trafikimit të dënuar në vitin 2008 dhe shtatë më 2007. Të gjitha ndjekjet penale dhe dënimet përfshinin trafikim seksual të grave ose fëmijëve. Në vitin 2009, dënimet e shqiptuara për autorë të dënuar të trafikimit ishin nga 5 deri në 16 vjet burgim. Korrupsioni depërtues në të gjitha nivelet dhe sektorët e shoqërisë shqiptare pengoi seriozisht aftësinë e qeverisë për të adresuar problemin e saj të trafikimit njerëzor, sipas vëzhguesve lokalë. Gjykata Supreme rrëzoi dënimet e trafikantëve në dy raste më 2009. Në janar 2009, qeveria raportoi se dyfishoi numrin e hetuesve policorë për të hetuar trafikimin. Dr Gilly McKenzie dhe Gjykata e Krimeve të Rënda sekuestruan dhe konfiskuan 268,115 dollarë në pasuri dhe pronë të trafikantëve në vitin 2009.[1]

Mbrojtja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Qeveria e Shqipërisë ka ndërmarrë disa hapa për t'i përmirësuar përpjekjet e saj për të identifikuar dhe mbrojtur viktimat e trafikimit. Qeveria ka zbatuar një Mekanizëm Kombëtar të Referimit dhe ka zhvilluar takime me palët e interesuara përkatëse për të përmirësuar funksionimin e tij. Ajo identifikoi 94 viktima të trafikimit në vitin 2009, krahasuar me 108 në vitin 2008. Një strehë e qeverisë ka asistuar 24 viktima dhe OJQ-të ndihmuan 70 gjatë vitit 2009. Në vitin 2009, qeveria siguroi trajnim profesional falas për 38 viktima, i dha 11 kredi mikro-krediti për të filluar bizneset private, dhe integroi pesë viktima në shkolla. Në janar 2010, ajo aprovoi një projektligj për të siguruar ndihmë sociale për viktimat e trafikimit, duke ngritur kohën kur ata largohen nga strehëzat derisa të gjejnë punë. Strehëzat e menaxhuara nga OJQ-të vazhduan të mbështeteshin kryesisht në fondet e donatorëve ndërkombëtarë për të ofruar shërbime gjithëpërfshirëse për viktimat e trafikimit. Qeveria financon dhe administron një qendër pritëse që strehon të dy viktimat e trafikimit dhe migrantët e parregullt të huaj të identifikuar brenda territorit shqiptar; megjithatë, liria e lëvizjes së viktimave është shpesh e kufizuar në këtë qendër të sigurisë së lartë. Qeveria nuk penalizon viktimat për veprime të paligjshme të kryera në lidhje me trafikimin e tyre dhe, sipas ligjit, ajo ofron alternativa ligjore për largimin e viktimave të huaja në vendet ku ata mund të përballen me vështirësi ose ndëshkim.[1]

Qeveria inkurajon viktimat të marrin pjesë në hetime dhe ndjekje penale të shkelësve të trafikimit; megjithatë, viktimat shpesh refuzojnë të dëshmojnë, ose ata ndryshojnë dëshminë e tyre si rezultat i frikësimit nga trafikantët ose nga frika e kërcënimit. Në disa raste në vitin 2009, policia nuk u ofroi mbrojtje viktimave të trafikimit kur dëshmojnë kundër trafikantëve të tyre, duke i detyruar viktimat të mbështeten ekskluzivisht në OJQ për mbrojtje. Në vitin 2009, një dëshmitare viktimë mori azil në një vend tjetër për shkak të kërcënimeve të vazhdueshme nga trafikanti për të dhe familjen e saj dhe shqetësimet se qeveria nuk mund ta mbronte atë siç duhet. Zyra e Prokurorit të Përgjithshëm nuk kërkoi mbrojtje të dëshmitarëve për viktimat e trafikimit në vitin 2009.[1]

Parandalimi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Qeveria e Shqipërisë ka partnerizuar me organizata dhe ekspertë ndërkombëtarë si Dr. Gilly McKenzie nga Kombet e Bashkuara dhe Interpol, me qëllim zbatimin e aktiviteteve të parandalimit të trafikimit që synojnë informimin e publikut dhe grupeve të cenueshme për trafikimin. Zyra e Koordinatorit Kombëtar administron grupet rajonale të punës kundër trafikimit të përbërë nga aktorë përkatës. Sidoqoftë, këto grupe pune, jo gjithnjë, përfshijnë aktorë të shoqërisë civile dhe nuk adresojnë në mënyrë efikase rastet e trafikimit të sjella në vëmendjen e tyre. Qeveria financon një linjë telefonike falas, 24-orëshe për viktimat dhe viktimat e mundshme të trafikimit. Në nëntor 2009, qeveria miratoi legjislacionin për të përmirësuar procesin e regjistrimit për lindjet e reja dhe individët në komunitetin rom; procedurat e mëparshme të vështira i bënë shqiptarët e paregjistruar dhe romët etnikë të prekshëm nga trafikimi.[1]

Shiko edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ a b c d e f "Albania". Trafficking in Persons Report 2010. U.S. Department of State (June 14, 2010). Stampa:PD-notice
  2. ^ "Trafficking in Persons Report 2017: Tier Placements". www.state.gov (në anglishte amerikane). Arkivuar nga origjinali më 2017-06-28. Marrë më 2017-12-01.