Zija Dibra
| Zija Dibra | |
| Ministër i Punëve Botore | |
| 16 tetor – 30 gusht 1935 | |
| Paraardhësi: | Mehdi bej Frashëri |
| Pasardhësi: | Koço Tasi |
| Ministër i Luftës | |
| 6 dhjetor – 12 dhjetor 1921 | |
| Paraardhësi: | Isuf Gjinali |
| Pasardhësi: | Shefki Kosturi |
| Të dhënat personale | |
| Lindi më: | 1890 |
| Lindi në: | Dibra, Perandoria Osmane |
| Vdiq më: | 20 janar 1925 |
| Vdiq në: | Harizaj, Republika Shqiptare |
| Kombësia: | Shqiptare |
| Profesioni: | ushtarak |
| Shkolla e kryer: | Stamboll |
| Grada shkencore: | oficer |
| Partia politike: | grupi "Lidhja e Shenjtë" |
Zija Dibra (Dibra, 1890 - Harizaj, 20 janar 1925) qe ish-oficer e agjitator i xhonturqve[1], ushtarak, ministër i shtetit shqiptar[2][3], dhe revolucionar shqiptar i sovjetikëve[4].
Jeta[redakto | përpunoni burim]
Kreu një shkollë ushtarake në Stamboll, pati karrierë si ushtarak i lartë në ushtrinë osmane. Kthehet në Shqipëri më 28 mars 1921, ku emërohet min. i Punëve Botore në qeverinë Evangjeli. Qe ndër ministrat që provokuan krizën e dhjetorit për rrëzimin e kësaj qeverie[4].
Radhitet në krahun e opozitës, në atë që u quajt "Lidhja e Shenjtë"[1]. Spikati si njëri prej organizatorëve të kryengritjes së marsit 1922, më 5 prill 1922 dënohet me vdekje në mungesë. Sipas një marrëveshjeje u ra dakord të lihej të dilte nga Shqipëria[4]. Më 1923 gjendet në Vienë me Hasan Prishtinën[5] dhe Irfan Ohrin ku qe bërë pjesë e një organizate antizogiste të themeluar nga Aqif pashë Elbasani[4].
Mbi bazën e një ujdie të bërë, lejohet të kthehet në Shqipëri. Falet më 2 qershor 1924 nga Kuvendi Kushtetues, kthehet në qershor të 1924. Përkrahu Lëvizjen e qershorit dhe qeverinë Noli të dalur pas saj.
Me ardhjen e Zogut në pushtet arratiset për në Jugosllavi, por autoritetet e atjeshme e kthejnë. I akuzuar në atdhe për "çështje bolshevike" më 20 janar 1925 u vendos të internohej prej Durrësit në Berat, i shoqëruar nga një aspirant i vetëm.
Në Harizaj të Kavajës, i iku aspirantit dhe u përpoq të arratisej me kalë. Pas thirrjeve të aspirantit, nuk u bind të kthehej dhe u gjuajt prej tij duke e kapur plumbi në kokë[2].
Referencat[redakto | përpunoni burim]
- ^ a b Vlora E., Kujtime: 1885-1925, Tiranë: IDK, 2008, fq. 476. ISBN 99927-780-6-7
- ^ a b Dervishi K., Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet, Tiranë: 55, 2012, fq. 117, ISBN 978-9943-56-22-5
- ^ Golemi Z., 34 ministrat e mbrojtjes së Shqipërisë në 100 vjet, Tiranë: Ushtria, Viti i 66-të i botimit Nr. 46 (8099), 9 dhjetor 2011.
- ^ a b c d Dervishi K., Lëvizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSH-së, Tiranë: 55, 2016. fq. 27. ISBN 978-9828-106-38-4
- ^ Këlcyra A., Shkrime për historinë e Shqipërisë, hulumtuar ndër arkiva prej Tanush Frashërit, Tiranë: Onufri, 2012, fq. 124. ISBN 978-99956-87-81-6
