Guram Sharadze

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Guram Sharadze ishte një figurë e rëndësishme në skenën politike dhe intelektuale të Gjeorgjisë. Përveç rolit të tij si filolog dhe historian, ai u dallua edhe si politikan. Në vitin 1995, ai themeloi një lëvizje nacionaliste të quajtur "Ena, Mamuli, Sartsmunoeba" ("Gjuha, Atdheu, Besimi"), e cila u fokusua në promovimin e identitetit kombëtar dhe kulturës gjeorgjiane.Fatkeqësisht, në 20 maj te vitit 2007, Guram Sharadze u vra në qendër të Tbilisit, duke lënë një boshllëk të madh në skenën politike dhe akademike të Gjeorgjisë. Vrasja e tij shkaktoi tronditje të mëdha në shoqëri dhe përbëri një humbje të rëndë për vendin.

Karriera[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Guram Sharadze ishte një figurë e shquar në lëvizjen politike dhe nacionaliste të Gjeorgjisë. Ai ishte përfshirë në lëvizjen kombëtare gjeorgjiane anti-sovjetike në fund të viteve 1980 dhe ishte i afërt me Zviad Gamsakhurdia, i cili u zgjodh Presidenti i parë i zgjedhur i Gjeorgjisë në vitin 1991. Pas rrëzimit të qeverisë së Gamsakhurdia në grushtin e shtetit të 1992, Sharadze u bë opozitar i qeverisë së Eduard Shevardnadze.Në vitin 1995, ai themeloi lëvizjen nacionaliste "Ena, Mamuli, Sartsmunoeba" ("Gjuha, Atdheu, Feja") dhe u zgjodh në Parlamentin e Gjeorgjisë. Në vitin 2002, ai udhëhoqi një përpjekje për të ndaluar besimin fetar të Dëshmitarëve të Jehovait nga vendi, një veprim që u kritikua ashpër nga aktivistët për të drejtat e njeriut dhe politikanët reformistë për simpatinë e tij ndaj grupit të radikalëve ortodoksë të udhëhequr nga ish-prifti Basil Mkalavishvili, i përfshirë në masakrat e Dëshmitarëve të Jehovait. Në vitin 2003, Sharadze iu bashkua bllokut zgjedhor të Shevardnadze "Për një Gjeorgji të Re" në zgjedhjet parlamentare të cilat u konsideruan të manipuluara dhe shkaktuan Revolucionin e Trëndafilave pa gjak. Megjithatë, pas kësaj periudhe, ai tërhoqej gradualisht nga politika, por vazhdoi të kritikonte ndikimin e perëndimorëve në Gjeorgji dhe punën e shoqërisë civile të filantropit George Soros, duke shprehur besimin se këto ndërhyrje mund të ishin më të dëmshme sesa revolucioni bolshevik.

Në vitin 2004, Guram Sharadze u dënua me pesëmbëdhjetë ditë burgim për një akt huliganizmi, pasi grisi posterat e artistit polak Rafal Olbinski në një ekspozitë në Bibliotekën Kombëtare Parlamentare të Gjeorgjisë, duke i quajtur ato "pornografike". Në vitin e ardhshëm, ai u arrestua përsëri për një periudhë të shkurtër për fyerje ndaj rektorit të Universitetit Shtetëror të Tbilisit, i cili kishte nisur një program reformash të modelit perëndimor. Këto incidente e bënë Sharadzen të vazhdoi të jetë në qendër të vëmendjes publike dhe të marrë kritika të forta për sjelljen e tij.

Guram Sharadze ishte një figurë e shquar në fushën e filologjisë, duke shërbyer si profesor në Universitetin Shtetëror të Tbilisit dhe kontribuuar në studimin dhe shkrimin e shumë veprave mbi letërsinë dhe historinë gjeorgjiane. Ai ishte anëtar korrespondent i Akademisë së Shkencave të Gjeorgjisë dhe një akademik i Akademisë Rajonale të Shkencave Abkhaziane. Veprat e tij kryesore u fokusuan në historinë dhe letërsinë e Gjeorgjisë, veçanërisht në periudhën e Republikës Demokratike të Gjeorgjisë ( ne vitet 1918-1921) dhe në emigracionin politik të gjeorgjianëve gjatë periudhës sovjetike në Evropë. Përmes punës së tij, Sharadze kontribuoi në thellimin e njohurive mbi këto tema të rëndësishme për historinë dhe kulturën e Gjeorgjisë.

Atentati[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 20 maj te vitit 2007, tragjedia goditi Gjeorgjinë kur Guram Sharadze u vra në rrugën Avenue Melikishvili në qendër të Tbilisit. Vrasësi ishte Giorgi Barateli, një mik i dikurshëm i djalit të Sharadzes. Incidenti ndodhi para zyrës së kompanisë së sigurimeve Aldagi, ku Sharadze u qëllua me armë nga Barateli. Pas një shkëmbimi zjarri të shkurtër, Barateli u arrestua nga forcat e policisë.Reagimi ndaj vrasjes së Sharadzes ishte i thellësisht tronditës për shoqërinë gjeorgjiane. Vajza e tij ka bërë pretendime të forta se vrasja ishte një akt politik. Ajo ka sugjeruar se babai i saj u vra për të heshtur një kritik të zëshëm për politikën e shtetit lidhur me riatdhesimin e pritshëm të meskhetianëve myslimanë, grupi që ishte dëbuar nga Gjeorgjia në vitin 1944 nga urdhri i Josef Stalin. Kjo ngjarje shkaktoi një debat të gjërë në Gjeorgji dhe shqetësim të madh për lirinë e shprehjes dhe sigurinë publike në vend.

Lidhje te jashtme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]