Jump to content

Vuk Jeremiq

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Vuk Jeremiq
President i Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara
Në detyrë
18 shtator 2012 – 17 shtator 2013
Paraprirë ngaNasir Abdulaziz el-Naser
Pasuar ngaJohn William Ashe
Ministër i Punëve të Jashtme
Në detyrë
15 maj 2007 – 27 korrik 2012
KryeministriVojsllav Koshtunica
Mirko Cvetkoviqi
Paraprirë ngaVuk Drashkoviq
Pasuar ngaIvan Mërkiq
Të dhëna vetjake
U lind më3 korrik 1975
Beograd, Jugosllavi
(tani Serbia)
Partia politike party Demokratike (2000–2013)
party e Popullit (2017– )
Bashkëshortja/etNatasha Jeremiq (mbiemri i vajzërisë Lekiq)
Fëmijët1
ShkollimiQueens' College, Kembrixh
Universiteti i Londrës
Universiteti i Harvardit
Nënshkrimi

Vuk Jeremiq (Serbisht: Вук Јеремић, lindi më 3 korrik 1975) është një diplomat serb i cili shërbeu si Ministër i Punëve të Jashtme të Serbisë midis viteve 2007 dhe 2012 dhe President i sesionit të 67-tëAsamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara midis shtatorit 2012 dhe shtatorit 2013.

Në fillim të viteve 1990, Jeremiq dhe prindërit e tij u detyruan të largoheshin nga Jugosllavia pasi ranë me qeverinë komuniste të vendit. Jeremiq u diplomua në Kembrixh dhe Harvard, përkatësisht në vitet 1998 dhe 2003, dhe ishte aktiv në disa lëvizje studentore pro-demokracisë gjatë viteve 1990. Në fillim të viteve 2000, ai u bashkua me atë që New York Times e konsideroi "qeverinë më të prirur drejt perëndimit" të Serbisë si këshilltar i Presidentit Boris Tadiq. Në maj 2007, Jeremiq u emërua Ministër i Punëve të Jashtme. Gjatë mandatit të tij, ai kryesoi kundërshtimin e zjarrtë të Serbisë ndaj shkëputjes së njëanshme të Kosovës, autoritetet serbe arrestuan një numër të dyshuarish për krime lufte dhe i ekstraduan ata në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish JugosllavinëHagë, dhe kishte një përmirësim të dukshëm në marrëdhëniet midis Serbisë dhe Perëndimit. Në vitin 2009, Bashkimi Evropian hoqi të gjitha kufizimet e vizave për shtetasit e Serbisë dhe më 2012, e shpalli vendin një kandidat për anëtarësim.

Jeremiq ishte një kandidat në garën për të pasuar Ban Ki-Moon si Sekretar i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara në vitin 2016, duke përfunduar i dyti në përgjithësi, pas fituesit eventual António Guterres. Ai garoi në zgjedhjet presidenciale më 2017 si një kandidat i pavarur, por nuk arriti të fitoj. Në tetor 2017, ai themeloi Partinë e Popullit të qendrës së djathtë.