Simfonia nr. 9 e Beethovenit
Simfonia nr. 9 në D minor, Op. 125, është simfonia përfundimtare e kompletuar nga Ludwig van Beethoveni, mes viteve 1822 - 1824. Fillimisht u shfaq në Vjenë më 7 maj 1824. Shumë muzikologë e kanë konsideruar atë si njërën nga veprat më të njohura në praktikën e zakonshme të muzikës perëndimore.[1][2]
Kjo simfoni ishte shembulli i parë i përdorimit të zërave në një simfoni duke e bërë kështu simfoni korale. Fjalët këndohen gjatë lëvizjes përfundimtare nga katër solistë vokalë dhe një kor. Ato janë marrë prej poemës "Ode Gëzimit", shkruar nga Friedrich Schiller në vitin 1785 dhe rishikuar më 1803, me disa ndryshime të tekstit të bëra nga vet kompozitori.[3][4]
Në vitin 2001, dorëshkrimi origjinal i Beethovenit, nga Biblioteka Shtetërore e Berlinit, u shtua në Listën e Trashëgimisë Botërore të Programit të Kujtesës së Kombeve të Bashkuara, duke u bërë vepra e parë muzikore e vlerësuar në mënyrë të tillë.[5]
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Service, Tom (9 shtator 2014). "Symphony guide: Beethoven's Ninth ('Choral')". The Guardian (në anglisht).
the central artwork of Western music, the symphony to end all symphonies
- ^ Bonds, Mark Evan, "Symphony: II. The 19th century", The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Second Edition (London: Macmillan, 2001), 29 vols. ISBN 0-333-60800-3, 24:837.
- ^ "Lansing Symphony Orchestra to perform joyful Beethoven’s 5th" by Ken Glickman, Lansing State Journal, 2 November 2016
- ^ "Beethoven's Ninth: 'Ode to Joy'" Arkivuar 1 dhjetor 2017 tek Wayback Machine, Great Falls Symphony, 2017/18 announcement
- ^ Memory of the World (2001) – Ludwig van Beethoven: Symphony No 9, D minor, Op. 125
Lidhje të jashtme
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]