Xhaferr Spahiu

Xhaferr Spahiu (Gjakovë, 5 qershor 1923 - Tiranë, 19 maj 1999) ka qenë nëpunës dhe ministër i shtetit shqiptar. Ai ishte i vetmi shqiptar kosovar nga radhët më të larta të udhëheqjes komuniste në Shqipëri pas vitit 1948.

JETA Xh. Spahiu u lind në Gjakovë, Kosovë, në atë kohë pjesë e Mbretërisë së Jugosllavisë. Ai ishte një nga shumë shqiptarë komuniste të Kosovës që erdhën nga i njëjti qytet, të tille si Emin Duraku, Fadil Hoxha, Sadik Stavaleci, Elham Nimani, etj Gjatë Luftës së Dytë Botërore ai ishte pjesë e lëvizjes guerrile anti-fashiste në Shqipëri në krye të sherbimit te informacionit dhe komunikimit për popullin. Si i tillë në vitin 1944 ai u arrestua dhe u dërgua në kampin e përqendrimit nazist në Prishtinë, Kosovë. Pas lirimit të tij, ai shkoi në Tiranë, Shqipëri.

Në vitin 1945, një nga vëllezërit e tij, patrioti i madh Halim Spahiu u arrestua, burgos dhe u vra nga autoritetet komuniste Jugosllave për shkak të pikëpamjeve të tij politike kundër regjimit Jugosllav dhe sidomos për shkak se ishte në favor të bashkimit te Kosovës me Shqipërinë.

Spahiu ishte fillimisht një nëpunës civil dhe ndër të tjera, nga viti 1957 deri në vitin 1959, ai shërbeu si Drejtor i Shërbimit Gjeologjik të Shtetit (Alb: Shërbimi Gjeologjik Shqiptar). [2] Ndërsa si një kandidat-anëtar i Komitetit Qendror të Partisë, në prill të vitit 1957 ai ishte në krah të Enver Hoxhës, Mehmet Shehut, Gogo Nushit, Rita Markos, Ramiz Alise, Spiro Kolekes, dhe Behar Shtylles brenda një delegacioni vizitues të Bashkimit Sovjetik.

Në vitin 1958, ai u zgjodh për herë të parë si përfaqësues në Kuvendin Popullor (Alb: Kuvendi Popullor), që përfaqëson Qarkun e Kukesit. Ai mbeti i tillë deri në fund të periudhës së njëmbëdhjetë legjislative në vitin 1991. [4] Në Kongresin e 4-të të Partisë në shkurt 1961, Spahiu u zgjodh anëtar i Komitetit Qendror.

Në Kongresin e 5-të të Partisë në nëntor 1966, ai u bë Sekretar i Komitetit Qendror [6] dhe e mbajti këtë post deri në nëntor të vitit 1970. Në të njëjtën kohë ai ishte përkohësisht anëtar i Presidiumit të Kuvendit Popullor, trupi kolektiv i këshillimit për Presidencën. Si i tillë, ai ishte një nga anëtarët e delegacionit të Qeverisë shqiptare në festimet që shënojnë 20 vjetorin e themelimit të Republikës Popullore të Kinës.

Më pas, më 23 nëntor 1970, ai u bë Zëvendës Kryetari i Këshillit të Ministrave në qeverinë e kryeministrit Mehmet Shehut dhe mbeti në këtë post deri më 13 nëntor, 1976. Ai shkëmbeu postin e tij të mëparshme si Sekretar të Komitetit Qendror me Haki Tosken, duke u bere përgjegjës për bujqësinë.

Në Kongresin e mëvonshme te 6-te të Partisë në nëntor 1971, ai u bë kandidat-anëtar i Byrosë Politike të Partisë së Punës të Shqipërisë. [10] Ai e mbajti këtë funksion deri në nëntor 1976. Më 13 nëntor 1976 ai u emërua Ministër i Industrisë dhe Minierave në qeverinë e shtatë Shehu, [11] një post ku ai qëndroi deri më 26 prill 1980.

Në prill 1985, ai ishte në mesin e pjesëmarrësve në funeralin shtetëror të Sekretarit të Parë të PPSH Enver Hoxhës.

Kohet e fundit, ai ishte nënkryetar i Presidiumit të Kuvendit Popullor dhe kështu së bashku me Rita Markon dhe Emine Gurin, një nga këshilltarët e Ramiz Alisë.

Xh. Spahiu ishte i martuar me motrën e Reis Maliles, ish-Ministrin e Jashtëm të Shqipërisë. Ai ndërroi jetë në vitin 1999.