Amos Dolbear
Amos Emerson Dolbear (10 nëntor 1837 - 23 shkurt 1910) ishte një fizikan dhe shpikës amerikan. Dolbear hulumtoi shndërrimin e shkëndijës elektrike në valë zanore dhe impulse elektrike. Ai ishte një profesor në Universitetin e Kentucky në Lexington nga viti 1868 deri më 1874. Në vitin 1874 ai u bë kryetari i departamentit të fizikës në Universitetin Tufts në Medford, Massachusetts.[1] Ai është i njohur për shpikjen e tij në vitin 1882 të një sistemi për transmetimin e sinjaleve telegrafike pa tela. Në vitin 1899 patenta e tij për të u ble ishte një tentativì e pasuksesshme për të ndërhyrë në patentat telegrafike pa tela të Guglielmo Marconit në Shtetet e Bashkuara.
Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Dolbear ishte një i diplomuar në Ohio Wesleyan University, në Delaware, Ohio. Ndërsa ishte student në Ohio Wesleyan, ai kishte bërë një "telegraf duke folur" dhe shpiku një marrës që përmbante dy karakteristika të telefonit modern: një magnet të përhershëm dhe një diafragmë metalike që ai e bëri nga një ferrotip. Ai shpiku marrësin e parë të telefonit me një magnet të përhershëm në vitin 1865, 11 vjet para se Alexander Graham Bell të patentonte modelin e tij. Më vonë, Dolbear nuk mund të provonte pretendimin e tij, kështu që Bell mbajti patentën. Dolbear humbi çështjen e tij përpara Gjykatës Supreme të SHBA-së, (Dolbear et al. V. American Bell Telephone Company).
Në vitin 1876, Dolbear patentoi një telefon elektrik magneto. Ai patentoi një telefon statik në vitin 1879.
Në vitin 1882, Dolbear ishte në gjendje të komunikonte në një distancë prej një çerek milje pa tela në Tokë. Pajisja e tij mbështetej në përçueshmërinë në tokë, e cila ishte e ndryshme nga transmetimet e mëvonshme të radios që përdorën rrezatimin elektromagnetik. Ai mori një patentë amerikane për një telegraf pa tel në mars të atij viti. Telefonat e tij të përdorur përdornin tokëzimin nga shufra metali. Diapazoni i transmetimit të tij ishte të paktën sa gjysmë milje[2] dhe ai mori një patentë për këtë pajisje, U.S. Patent 350,299, në vitin 1886. (Ai nuk e patentoi sistemin e tij në Evropë.)
Në vitin 1868 Dolbear (ndërsa një profesor në Kolegjin Bethany) shpiku telefonin elektrostatik. Ai gjithashtu shpiku opeidoskopin (një instrument për vizualizimin e dridhjeve të valëve të zërit, duke përdorur një pasqyrë të montuar në një membranë) dhe një sistem ndriçimi inkandeshent. Ai ishte autor i disa librave, artikujve dhe pamfleteve dhe u njoh për kontributin e tij në shkencë si në Ekspozitën e Parisit në vitin 1881 ashtu edhe në Ekspozitën e Pallatit Kristal në vitin 1882.
Në vitin 1897, Dolbear botoi një artikull "Kriketi si një termometër" që vuri në dukje korrelacionin midis temperaturës së ambientit dhe shkallës me të cilën cicërojnë kriketët. Formula e shprehur në atë artikull u bë e njohur si Ligji i Dolbear.
Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ "Tufts Digital Library" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2014-01-04. Marrë më 2014-04-14.
- ^ "Mode of Electric communication" U.S. Patent 350,299 5 tetor 1886. Lines 51-55.