Frederik Barbarosa
Kjo faqe është e palidhur nga faqe të tjera. |
Friedrich I i njohur si Barbarossa (* diku 1122, ndoshta ngat Weingarten (Altdorf) te Ravensburgu ; † 10 qershor 1190 te lumi Saleph, ngat Seleucia) nga Shtëpia Fisnike Gjermane Staufer, ka qen prej vitit 1147 deri në vitin 1152, i njohur me Emrin Friedrich III. Fisniku i Schwaben. Prej vitit 1152 ka qen Mbret romako-gjerman (rex romanorum) dhe prej vitit 1155 si Perandor i Perandorisë se Shenjt Romake. Emri Barbarossa ka domethenjen barba "mjekër", rossa "e kuqë" emri i ësht japur nga Italianet sepse e ka pasur mjekrën e kuqë.
Lindja
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Vendlindja e tij nuk dihet saktësisht. Nga diplomat e Mesjetes shkruhet se nëna e tij Judith nga familja fisnike Welfen, e ka lind ne një Kala në Altdorf, sot Weingarten. Atëherë ishte zakon qe nënat ti lindin femijet e tyre në vendlindjen e tyre.
Jeta
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Fisniku i Schwaben dhe Kryqezatat
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Si i Biri i Fridrich II., Fisniku i Schwaben, dhe Judith e Bija e Heinrich der Schwarze i Bavaris, shqip: Heinrichi i Ziu. Ajë e kishte prejardhjen nga te Dy Shtepive te Anmiqsume nemes veti sepse ato ishin me te Fortat ne Gjermanin e asajë kohe. Pas vdekjes se te Atit aje u bë Trashigimtar i ti Fridrich III. si Fisnik i Schwaben. Aij u mundua te Trashigimoj punen e se Atit, per të Fuqisu Dominancen e Shtepis Staufer dhe ne anen Tjeter Axha i ti Konrad III. si Mbret Gjerman u mundua te Perforcon fuqin e Mbreteris. Ne Ngacmimet ne mes te Konradit III. dhe Welfve, Friedrichi mori nje anë Neutrale dhe ngadoher ësht munduar te Ndaloj Konradin.
Me 27 dhjetor Konradi ju Bashkangjit Kryqëzates se Dyt ne Manastirin e Spayerit. Te cilles ju Bashkangjit edhe Freiedrichi do Ditë më vone, i ati i ti i ja kishte ndaluar te mër pjes sepse aij donte qe te Kujdeset me schum ne Principat. Pas vdekjes se te Atit ne prill 1147 aj mori pjes disa dit me von. Gjat te gjith Kryqëzates aj nejti pran Axhes se ti dhe si Miku me i Besueshem. Ne shtator 1148 aje u rikthu ne Krah te Konradit nga Akkoni per ne Kostadinopoje ku e kalun Dimrin dhe ne Pranver te vitit 1149 u nis per ne Principat te ti.
Vitet e Para
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Zgjidhja si Mbret
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Pas Vdekjes se pa Pritur te Konradit me 15 shkurt 1152 ne Bamberg, u Zgjedh Friedrich si Mbret romako-gjerman me 4 mars ne Frankfurt am Main dhe me 9 mars 1152 ju Dhurua Kurora Mbretrore ne Kishen e Achenit nga Epishkopi i Kolonisë Arnold II. von Wied. Ky Kurorizim i Shpejt sqarohet nga Historiant e sotshem me Rastin qe Konradi kishte parapa ket Termin ne Parapamje te arritjes se tij ne Itali per Kurorizim si Perandor ne Rom, Ky Kurorizim ka qen i Parapam per te Zgjedh te Birin e vet, sipas mendimeve te asaj kohe thuhet qe Konradi isht duke u pergadit per nje Rrugë te Gjate dhe te Veshtir, per ket aje e kishte Propozuar te Birin e vet. Sipas Historianit dhe Dajes se Friedrichit, Otto von Freising thuhet qe Mbreti Konrad pas shum mendimeve ishte ardhur te aj mendim, qe te ishte ma mir te Zgjidhet nipi i tij Friedrichi si Mbret gjerman. I Biri i Konradit ishte Friedrich von Rothenburg i cilli ishte ne ate kohe vetem 6 vjeqar dhe keshtu thuhet qe i ati i ti kishte Frike qe nese do Zgjedhet i Biri i ti si Mbret do ta humb Mbretrin kunder Heinrich der Löwe Shq: Heinrich Luani nga Stepia i Welfen i cilli ishte ne Konflikt me Konradin. Ketu te Dhana ne Histerografin e Sotshem nuk meren si te Sigurta, sepse nuk ka Tregues Neutral te cillet mund te Tregojn si ka qen ne te Vertet.
Hapat e parë ne Politik te Perandorisë
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Separi aj u Mundua te Paqeson Perandorin ne te Mbrendshme dhe Priti per te dale ne Zgjedhje si Perandor. Kuvendin e Pare aj e thirri pas Pashkeve te vitit 1152 ne Dortmund, ku kan mar pjes Epishkopi i Kolonjes Arnold II., Fisniku i Saksonis dhe Bavaris Heinrich der Löwe, Welf IV. dhe Albrecht der Bär deut. Bär, shq. Ariu.
Kujdes sesht e Plotesume Redaktimi Vazhdon--Vokshi 6 korrik 2009 16:10 (CEST)
- Tregime te Përgjithshme
- Odilo Engels: Die Staufer. 8. Auflage, Stuttgart 2005, ISBN 3-17-017997-7. (Standardwerk zur Stauferzeit; dort auch weiterführende Literatur)
- Wilhelm von Giesebrecht: Geschichte der deutschen Kaiserzeit. Bde. V (1880) und VI (1895). Bd. VI herausgegeben und fortgesetzt von B. von Simson ("bis auf den heutigen Tag die quellenmäßig am besten fundierte Abhandlung für die Regierungszeit des ersten Stauferkaisers" Zitat: Ferdinand Opll, Friedrich Barbarossa, 1990, S. 2.; die Darstellung neigt aber zu einer stark romantisierenden Darstellung der Staufer)
- Knut Görich: Die Ehre Friedrich Barbarossas. Kommunikation, Konflikt und politisches Handeln im 12. Jahrhundert. Darmstadt 2001. ISBN 3-534-15168-2.
- Hagen Keller: Zwischen regionaler Begrenzung und universalem Horizont. Deutschland im Imperium der Salier und Staufer 1024–1250. Propyläen Geschichte Deutschlands. Bd 2. Berlin 1986. ISBN 3-549-05812-8
- Heinz Krieg: Herrscherdarstellung in der Stauferzeit. Friedrich Barbarossa im Spiegel seiner Urkunden und der staufischen Geschichtsschreibung. Ostfildern 2003, ISBN 3-7995-6760-7.
- Heinz Löwe: Die Staufer als Könige und Kaiser. In: Die Zeit der Staufer. Geschichte - Kunst - Kultur. Bd 3. (Aufsätze). Hrsg. vom Württembergischen Landesmuseum, Stuttgart 1977, S. 21–34.
- Stefan Weinfurter (Hrsg.): Stauferreich im Wandel. Ordnungsvorstellungen und Politik in der Zeit Friedrich Barbarossas. Stuttgart 2002, ISBN 3-7995-4260-4.
- Christian Uebach: Die Ratgeber Friedrich Barbarossas (1152–1167). Marburg 2008, ISBN 978-3-8288-9580-5. (Rezension)
- Biografia
- Heinrich Appelt: Friedrich Barbarossa (1152–1190). In: Helmut Beumann (Hrsg.): Kaisergestalten des Mittelalters. 2. Auflage. München 1985, ISBN 3-406-30279-3, S. 177–198.
- Joachim Ehlers: Friedrich I. In: Bernd Schneidmüller/Stefan Weinfurter (Hrsg.): Die deutschen Herrscher des Mittelalters, Historische Porträts von Heinrich I. bis Maximilian I. München 2003, ISBN 3-406-50958-4, S. 232–257
- Johannes Laudage: Friedrich Barbarossa. Eine Biographie. Regensburg 2009. ISBN 978-3-7917-2167-5. (Aus dem Nachlass Laudages herausgegeben und daher für die 1170er Jahre teils lückenhaft.)
- Ferdinand Opll: Friedrich Barbarossa. 3. Aufl., Darmstadt 1998, ISBN 3-534-04131-3.