Gottfried Schramm

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Gottfried Schramm (11. janar 1929 në Heidelberg - 26 Tetor 2017 në Freiburg im Breisgau [1] ) ishte një historian gjerman i cili u fokusua në kërkimin e historisë së Evropës Lindore . Nga viti 1965 deri në vitin 1994 ai dha mësim si profesor i historisë moderne dhe të Evropës Lindore në Universitetin Albert-Ludwigs të Freiburgut . Hulumtimi i tij fokusohet në historinë e Evropës Lindore, veçanërisht në periudhën e reformimit në Poloni, me historinë e hebrenjve lindorë dhe Rusisë në shekullin 19 dhe 20.

Jeta dhe vepra[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Babai i tij ishte historiani Percy Ernst Schramm, i cili ishte një nga historianët më të rëndësishëm të shekullit të 20-të. Nëna e tij ishte anëtarja socialdemokrate e parlamentit të shtetit, Ehrengard Schramm née von Thadden, motra e luftëtares së rezistencës Elisabeth von Thadden, e cila u ekzekutua në vitin 1944, dhe e Reinold von Thadden, presidenti themelues i Kongresit të Kishës Ungjillore Gjermane . Përveç Gottfried Schramm, martesa e Percy Ernst dhe Ehrengard Schramm solli edhe dy fëmijë të tjerë, djali i madh Jost Schramm u bë arkitekt dhe djali i vogël inxhinier. Gottfried Schramm lindi në Heidelberg dhe u rrit në Göttingen. Në mars 1945, Schramm kreu Shërbimin e Punës të Rajhut . [2] Në vitin 1946, Schramm kaloi Abiturin e tij në Gjimnazin Humanistik në Göttingen.

Nga viti 1948 deri në vitin 1952 studioi gjermanisht, histori dhe sllavistikë në universitetet e Göttingen, Tübingen dhe Erlangen . Përmes vetë-studimit, ai mësoi vetë disa gjuhë sllave. Në vitin 1952 dha provimin shtetëror për gjermanisht, histori dhe latinisht në Göttingen. Një vit më vonë ai mori edhe doktoraturën në Göttingen mbi emrat personalë gjermanikë me dy pjesë. Pas studimeve me muaj në Paris, ai punoi për dy vjet e gjysmë si mësues në shkollë me konvikt në shkollën Birklehof në Hinterzarten . Schramm më pas iu kthye shkencës. Nga viti 1957 deri në vitin 1959 ai ishte bursist në Institutin e Historisë Evropiane në Mainz dhe gjatë kësaj kohe punoi në tezën e tij të habilitimit . Në Universitetin e Marburgut, Schramm ishte asistent i Peter Scheibert për disa vite. Habilitimi i tij u zhvillua në 1964 me një tezë mbi fisnikërinë polake dhe reformimin nga 1548 deri në 1607.

Nga viti 1965 deri në vitin 1994 ai mbajti Katedrën e Historisë Moderne dhe të Evropës Lindore në Universitetin Albert-Ludwigs të Freiburgut . Fokusi i mësimdhënies ishte në Rusi, veçanërisht nga Lufta e Krimesë deri te Stalini . [3] Schramm ka qenë katër herë Drejtor Ekzekutiv i Seminarit të Historisë. Schramm u bë Zëvendës Rektor në 1970. Nga viti 1971 deri në 1994 ai drejtoi dhe organizoi " Studium generale ". Nga viti 1974 deri në vdekjen e tij në 2017 ai ishte redaktor i Gazetave të Universitetit të Freiburgut . Duke vepruar kështu, ai prezantoi një risi themelore në hartimin e Gazetave të Universitetit të Freiburgut . Tre nga katër numrat iu kushtuan një teme ndërdisiplinore, ndërsa numri i katërt përmbante kontribute veçanërisht shkencore ose universitare-historike. [4] Ai mbajti leksionin e tij të lamtumirës në Freiburg për Stanisław Antoni Poniatowski, mbretin e fundit të Polonisë. [5] Edhe pas daljes në pension, ai vazhdoi të jepte mësim në Freiburg nga viti 1994 deri në 2002. Si mësues akademik, ai mbikëqyri 35 disertacione. Ndër studentët e tij akademikë më të rëndësishëm ishin Joachim Bahlcke, Márta Fata, Jörg Ganzenmüller, Heiko Haumann, Jürgen Kloosterhuis, Heinz-Dietrich Löwe, Christoph von Marschall, Stefan Plaggenborg, Joachim von Schedtkamer, Heinekemi, etj.

Fushat kryesore të punës së tij ishin historia kishtare dhe kushtetuese e Polonisë, veçanërisht periudha e reformimit në Poloni, historia e hebrenjve lindorë dhe Rusia në vitet 19 dhe 20. Shekulli. Në veprat e tij mbi historinë e hershme të Evropës Lindore dhe Juglindore deri në 10 Në shekullin e 19-të, Schramm, përveç burimeve të shkruara dhe arkeologjike, mori parasysh edhe onomastikën . [6] Schramm rindërtoi marrëdhëniet politike dhe historikisht të rëndësishme të pushtetit nga ndryshimi i gjuhës. Schramm kërkoi qasje në historinë e Rusisë përmes veprave të poetëve të mëdhenj rusë nga Puschkin në Gorki . Schramm donte të tregonte nëse "veprat letrare korrespondojnë me realitetin" [7] dhe si "mjeshtrit rusë e perceptuan realitetin dhe e përkthyen atë në art". [8] Me Klaus Zernack, Schramm botoi manualin me tre vëllime mbi historinë e Rusisë . Si një nga historianët e paktë të Evropës Lindore në Gjermani, Schramm u përpoq të shkëmbente përmbajtje me studiuesit sovjetikë gjatë epokës së Luftës së Ftohtë . [9]

Në veprën e tij mbi fillimet e krishterimit shqiptar, botuar në vitin 1994, Schramm argumentoi se shqiptarët e kishin prejardhjen nga Beseni trak . Me tezën e tij, Schramm ndoqi qëllimin: "Mund t'i ndihmonte njerëzit nëse zbulonin më saktë se më parë se nga vijnë". [10] Vepra e tij e botuar në vitin 2004 Five Ways of World History. Një krahasim ishte për vetë Schramm librin e tij më të rëndësishëm. [11] Në të, Schramm krahasoi pesë ngjarje, të njohura si ndarje, dhe i caktoi ato në të njëjtin lloj krize. 1) Shfaqja e Moisiut dhe shfaqja e monoteizmit biblik nga kulti i diellit të Akhenatenit, 2) ndarja e krishterimit nga judaizmi, 3) përparimi i reformës në Evropën Qendrore pasi protestantizmi doli nga kisha katolike, 4) shkëputja nga trembëdhjetë kolonitë e Amerikës së Veriut nga sundimi kolonial britanik dhe 5) radikalizimi i lëvizjes së reformës sociale midis 1860 dhe 1880, e cila përfundimisht i dha fill komunizmit . [12] Schramm e pa korrespondencën strukturore të këtyre pesë udhëkryqeve në faktin se një rrymë e re u degëzua nga një traditë më e vjetër dhe më pas kaloi pranë saj.

Ai mori disa nderime për kërkimin e tij. Në vitin 1990 u nderua me Medaljen Universitare të Universitetit të Freiburgut dhe në vitin 1999 me Kryqin e Oficerit të Urdhrit të Polonia Restituta . Në vitin 2009 ai mori çmimin Reuchlin nga qyteti i Pforzheim, i cili jepet çdo dy vjet me sugjerim të Akademisë së Shkencave të Heidelberg për punë të jashtëzakonshme në gjuhën gjermane në fushën e shkencave humane. Ai ishte një anëtar i huaj i Akademisë Polake të Mësimit në Kraków . Schramm ishte bashkëredaktor i librave vjetorë për historinë e Evropës Lindore .

Schramm ishte një anëtar i vjetër i SPD-së . Ai dha dorëheqjen nga partia në fillim të vitit 2004 për shkak të refuzimit të tarifave të shkollimit dhe politikës së Turqisë. [13] Ai ishte i martuar me sipërmarrësen Ellen Gottlieb-Schramm, e cila vdiq në vitin 2011. Schramm vdiq në Freiburg në tetor 2017 në moshën 88-vjeçare. Ai u varros në varrezat Bergäcker në Freiburg- Littenweiler .

Publikime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Namenschatz und Dichtersprache. Studien zu den zweigliedrigen Personennamen der Germanen (= Ergänzungshefte zur Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung auf dem Gebiet der indogermanischen Sprachen. Nr. 15, Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1957 (Zugleich: Dissertation; Digitalisat).
  • Der polnische Adel und die Reformation 1548–1607 (= Veröffentlichungen des Instituts für Europäische Geschichte, Mainz. Bd. 36, ISSN 0537-7919). Steiner, Wiesbaden 1965 (Zugleich: Mainz, Universität, Habilitations-Schrift, 1964).
  • Nordpontische Ströme. Namenphilologische Zugänge zur Frühzeit des europäischen Ostens. Vandenhoeck und Ruprecht, Göttingen 1973, ISBN 3-525-26117-9 (In russischer Sprache und kyrillischer Schrift: Реки Северного Причерноморья. Историко-филологическое исследование их названий в ранних веках (= Взгляд Издалека. Bd. 1). Eastern Communications, Москва 1997).
  • Eroberer und Eingesessene. Geografische Lehnnamen als Zeugen der Geschichte Südosteuropas im ersten Jahrtausend n. Chr. Hiersemann, Stuttgart 1981, ISBN 3-7772-8126-3.
  • Ein Damm bricht. Die römische Donaugrenze und die Invasion des 5.–7. Jahrhunderts im Lichte von Namen und Wörtern (= Südosteuropäische Arbeiten. Bd. 100). Oldenbourg, München 1997, ISBN 3-486-56262-2 (Teilübersetzung in die rumänische Sprache: Destine timpurii ale românilor. Opt teze referitoare la localizarea continuităţii latine în Europa Sud-Est. Komp-Press, Cluj-Napoca 2006, ISBN 973-9373-69-0).
  • Anfänge des albanischen Christentums. Die frühe Bekehrung der Bessen und ihre langen Folgen (= Rombach Wissenschaften. Reihe Historiae. Bd. 4). Rombach, Freiburg (Breisgau) 1994, ISBN 3-7930-9083-3 (Digitalisat; 2., aktualisierte und erweiterte Auflage. ebenda 1999; in albanischer Sprache: Fillet e krishterimit shqiptar. Konvertimi i hershëm i besëve dhe pasojat e tij të gjata. Albanisches Institut, St. Gallen 2006, ISBN 3-9523077-2-6 (Übersetzt nach der Ausgabe 1999)).
  • Altrußlands Anfang. Historische Schlüsse aus Namen, Wörtern und Texten zum 9. und 10. Jahrhundert (= Rombach Wissenschaften. Reihe Historiae. Bd. 12). Rombach, Freiburg (Breisgau) 2002, ISBN 3-7930-9268-2.
  • Fünf Wegscheiden der Weltgeschichte. Ein Vergleich. Vandenhoeck und Ruprecht, Göttingen 2004, ISBN 3-525-36730-9 (In polnischer Sprache: Pięć rozdroży w dziejach świata. Porównanie. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warschau 2009, ISBN 978-83-06-03190-4; in tschechischer Sprache: Dějiny a řády života. Pět rozhodujících zlomů světových dějin. Sociologické Nakladatelství, Prag 2012, ISBN 978-80-7419-098-8; in chinesischer Sprache und Schrift: 世界历史的五个岔路口. 人民出版社, 北京 2014, ISBN 978-7-01-013814-5; in englischer Sprache: Five partings of way in world history. A comparison. Lang-Edition, Frankfurt am Main 2014, ISBN 978-3-631-64429-4).
  • Slawisch im Gottesdienst. Kirchenwortschatz und neue Schriftsprachen auf dem Weg zu einem christlichen Südosteuropa (= Südosteuropäische Arbeiten. Bd. 129). Oldenbourg, München 2006, ISBN 3-486-58045-0.
  • Von Puschkin bis Gorki. Dichterische Wahrnehmungen einer Gesellschaft im Wandel (= Rombach Wissenschaften. Reihe Litterae. Bd. 159). Rombach, Freiburg (Breisgau) u. a. 2008, ISBN 978-3-7930-9530-9.
  • Polska w dziejach Europy środkowej. Studia (= Poznańska biblioteka niemiecka. Bd. 31). Übersetzt von Ewa Płomińska-Krawiec. Wydawnictwo Poznańskie, Posen 2010, ISBN 978-83-7177-730-1 (= Gesammelte Aufsätze zur polnischen Geschichte. Polen in der Geschichte Mitteleuropas. Studien).
  • Versäumte Begegnungen. Rombach, Freiburg (Breisgau) u. a. 2012, ISBN 978-3-79309683-2.

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Traueranzeige Gottfried Schramm in Frankfurter Allgemeine Zeitung vom 30. Oktober 2017.
  2. ^ Gottfried Schramm: Ein Philologe als Historiker. In: Gottfried Schramm (Hrsg.): Erzählte Erfahrung. Nachdenkliche Rückblicke Freiburger Professoren aus den Jahren 1988 bis 2007. Freiburg (Breisgau) u. a. 2007, S. 515–528, hier: S. 518.
  3. ^ Gottfried Schramm: Ein Philologe als Historiker. In: Gottfried Schramm (Hrsg.): Erzählte Erfahrung. Nachdenkliche Rückblicke Freiburger Professoren aus den Jahren 1988 bis 2007. Freiburg (Breisgau) u. a. 2007, S. 515–528, hier: S. 525.
  4. ^ Günter Schnitzler: Gemeinsame Jahrzehnte im Studium generale und in der Redaktion der Freiburger Universitätsblätter. In: Albert-Ludwigs-Universität Freiburg: Jubiläum. Festliche Würdigungen Freiburger Gelehrter. Gottfried Schramm zum 80. Geburtstag. Rombach, Freiburg, Br. u. a. 2009, S. 11–19, hier: S. 17.
  5. ^ Gottfried Schramm: Reformen unter Polens letztem König. Die Wandlungsfähigkeit eines Ständestaates im europäischen Vergleich (1764–1795). In: Berliner Jahrbuch für osteuropäische Geschichte 1 (1996), S. 203–215.
  6. ^ Gottfried Schramm: Macht und Ohnmacht der Kimmerier. Eine früh zerschlagene Reichsbildung am Ostrand Europas als interdisziplinäres Thema. In: Sebastian Brather (Hrsg.): Historia achaeologica. Festschrift für Heiko Steuer zum 70. Geburtstag. Berlin u. a. 2009, S. 107–123; Gottfried Schramm: Nordpontische Ströme. Namenphilologische Zugänge zur Frühzeit des europäischen Ostens. Göttingen 1973.
  7. ^ Gottfried Schramm: Von Puschkin bis Gorki. Dichterische Wahrnehmungen einer Gesellschaft im Wandel. Freiburg i. Br. 2008, S. 39.
  8. ^ Gottfried Schramm: Von Puschkin bis Gorki. Dichterische Wahrnehmungen einer Gesellschaft im Wandel. Freiburg i. Br. 2008, S. 38.
  9. ^ Corinna Unger: Ostforschung in Westdeutschland. Die Erforschung des europäischen Ostens und die Deutsche Forschungsgemeinschaft, 1945–1975. Stuttgart 2007, S. 333; Berthold Seewald: Weltgeschichte entsteht an der Peripherie. Der Historiker Gottfried Schramm wird 80. In: Die Welt, vom 9. Januar 2009.
  10. ^ Gottfried Schramm: Anfänge des albanischen Christentums. Die frühe Bekehrung der Bessen und ihre langen Folgen. Freiburg (Breisgau) 1994, S. 14.
  11. ^ Gottfried Schramm: Ein Philologe als Historiker. In: Gottfried Schramm (Hrsg.): Erzählte Erfahrung. Nachdenkliche Rückblicke Freiburger Professoren aus den Jahren 1988 bis 2007. Freiburg (Breisgau) u. a. 2007, S. 515–528, hier: S. 527.
  12. ^ Gottfried Schramm: Fünf Wegscheiden der Weltgeschichte. Ein Vergleich. Göttingen 2004, S. 12. Vgl. dazu die Besprechung von Alexander Demandt in: Historische Zeitschrift 281, 2005, S. 399.
  13. ^ Gottfried Schramm: Ein Philologe als Historiker. In: Gottfried Schramm (Hrsg.): Erzählte Erfahrung. Nachdenkliche Rückblicke Freiburger Professoren aus den Jahren 1988 bis 2007. Freiburg (Breisgau) u. a. 2007, S. 515–528, hier: S. 517.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Gottfried_Schramm&oldid=2575270"