Ujqërit e Bardhë

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Ujqërit e Bardhë (gjermanisht: Weiße Wölfe) është një film gjermano-jugosllav prodhim i DEFA Indian i vitit 1969 për kohën pas luftërave të fundit indiane . Filmi është një vazhdim i filmit Gjurma e Skifterit - Spur des Falken - Trail of the Falcon .

Ngjarja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Një grup prej katër indianësh të Dakotës të udhëhequr nga shefi Skifteri largpamës udhëtojnë nëpër kodrat e zeza në dimër. Ata duan të bashkohen me grupin fisnor Cheyenne nën Shefin Little Wolf, të cilët kanë ikur nga rezervat e tyre indiane . Në të njëjtën kohë, një transport nga tregtari Sam Blake mbërrin në Fort Robinson. Blake kontrollon tregtinë e arit në Black Hills, gjë që e pengon shefin e minierave Harrington, i cili po udhëton me të, të zgjerojë biznesin e tij. Blake gjithashtu transporton paratë për kompaninë minerare GMI. Për ta futur Blake në vështirësi financiare, banda e Bashanit grabit disa herë transportin e parave. Bashan është kreu i rojes së sigurisë së minierës së arit dhe vepron në emër të Harrington. Në rrugën e kthimit nga një bastisje, ai qëllon Blauhaar, gruaja e shefit. Falke përpiqet pa sukses të vrasë Bashanin në minierë . Për shkak të këtyre ngjarjeve, Harrington merr punonjësin e tij Sleek të emëruar si zëvendës sherif. Sherifi është ish-kërkuesi i arit Pat Patterson . Së bashku me Peter Hille ai dëshiron të sigurojë ligjin dhe rendin në Tanglewood . Kur Patterson kryen vetë një transport parash, Bashan merr kontrollin e Tanglewood me ndihmën e Sleek. Tani Harrington mund të ushtrojë lehtësisht presion mbi Blake dhe të kërkojë pagesën e fondeve të vjedhura. Ndërkohë, Hille zbulon se pas grabitjeve qëndron vetë Harrington. Kur Bashani dëshiron t'i grabisë paratë Pattersonit, Falke i vjen në ndihmë dhe grabitja dështon. Së bashku ata hipin në Tanglewood dhe barrikadojnë veten në zyrën e sherifit. Megjithatë, Patterson nuk është më në gjendje të ndërmarrë veprime kundër Harrington sepse Blake ka dezertuar në Harrington dhe drejtësia e paqes mbahet nga njerëzit e Harrington. Skifteri largpamës është në gjendje të largohet nga zyra dhe të vrasë vrasësin e gruas së tij, por vetë qëllohet gjatë procesit.

Sfondi historik[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Filmi përshkruan situatën në SHBA pas vitit 1879. Kjo periudhë karakterizohet nga lufta për pushtet midis kompanive të sapothemeluara. Ka dëshmi historike të shpërbërjes së Cheyenne nga rezervat e tyre.

Trivia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Xhirimet u zhvilluan në Tatran e Lartë, në Malet Dinarike, në një gurore gëlqerore pranë Halle dhe afër Langerwisch .

Ndërtesat në qytetin e filmit Tanglewood afër Langerwisch duhej të ruheshin sepse druri i përdorur mund të përdoret gjithashtu për të ndërtuar dacha .

Përveç aktorëve të gjuhëve të huaja Gojko Mitić (Karl Sturm), Barbara Brylska (Annekathrin Bürger), Milan Jablonský (Lothar Schellhorn), Slobodan Dimitrijević (Klaus Piontek) dhe Slobodan Velimirović (Norbert Christian ishin gjithashtu dy aktorë gjermanë), dubluar: Karl Zugowski nga Kurt Kachlicki dhe Jochen Thomas nga Werner Schulz-Wittan.

Vlerësime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Das diffizile Spiel um Finanzgewalt wird von Horst Schulze (Harrington), Rolf Hoppe (Bashan) und Helmut Schreiber (Blake) bemerkenswert differenziert aufgefächert. Indes den positiven Helden leider nicht die gleiche psychologische Glaubwürdigkeit angemessen ward. Fred Delmare als Type von einem Hilfssheriff hat da noch das meiste auf der schauspielerischen Palette, und auch Gerry Wolff setzt große Kunst für eine kleine Rolle ein. Dem Sheriff Patterson bleibt Holger Mahlich allerdings das männliche Profil schuldig, während Gojko Mitić als großer Häuptling ohnedies mehr Artistik und Sport ins Spiel zu bringen hat als mitreißende Schauspielkunst.

— Georg Antosch in Der Neue Weg, Halle, 7. Juni 1969

Die Grundlinien seines Sujets … sind so falsch nicht, und „Weiße Wölfe“ wäre der erste realistische Western, wenn historische Treue alleine ausreichte, um einen Film zu drehen. … Aber im Wilden Westen, wenigstens in dem uns durch den amerikanischen Film eingepflanzten Bild des Wilden Westens, interessieren soziale Hintergründe weniger als, gebrauchen wir ruhig das große Wort, mythische.

— Neue Zürcher Zeitung, Filmkritik vom 9. August 1969

Die Stereotypen des Western werden hier kunstgerecht in Propaganda gegen den ausbeuterischen und machtgierigen Kapitalismus umfunktioniert. Die technische und auch darstellerische Perfektion leidet nur unter der Penetranz, mit der hier Dialog mit Agitation verwechselt wird – dennoch bleibt der Film sehenswert von 16 Jahren an.

Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Frank-Burkhard Habel (Hrsg.): Gojko Mitic, Mustangs, Marterpfähle. Die DEFA-Indianerfilme, Schwarzkopf + Schwarzkopf, Berlin 1997.
  • Charles P. Henry: Weiße Wölfe, Verlag Das Neue Berlin 1970.
  • Günter Karl, Karl Heinz Berger: Indianerkrieg in den Black Hills. 1. Auflage. Teil 1: Spur des Falken, Teil 2: Weiße Wölfe. Militärverlag der DDR, Berlin 1987, ISBN 3-327-00387-4 (Buch zum Film). 
  • Film für Sie. Nr. 37/69, Filmprogramm zu Weiße Wölfe, hrsg. vom VEB Progress Film-Vertrieb, Berlin 1969.