Fenikasit

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Fenikasit ashtu si edhe Hititët, popullsia origjinale e një pjesë të Sirisë që quhej Feniki, ka qenë një popullsi primitive pellazgjike.

Vendndodhja

Nga mijëvjeçari i VII para lindjes së Krishtit shumeret që vinin nga jugu dhe që kishin ngjyrat e karakteristikat e racës së zezë, të përzierë me akadianët që vinin nga veriu e verilindja dhe që kishin ngjyrën dhe karakteristikat të përbërjes së dy racave të bardhëve dhe të verdhëve, pasi u shkrinë së bashku dhe krijuan një popullsi tipik ose semit, iu nënshtruan edhe një përzierjeje tjetër me popullsinë pellazgjike te bregut fenikas.

Kështu fenikasit para ekspeditës së parë të argeve drejt Indisë, nga pikëpamja racore u bënë një popull i mirëfillte mesopotamas, sepse elementi shumer-arkadias që erdhi u përzie me popullsinë pellazg, ishte shumë më i rëndësishëm se elementi vendas. Del se gjatë disa mijëvjeçarëve që pasuan pushtimin, shumeret-arkadiane arritën të "semitizojnë" terezish popullsinë e lashtë autoktonas, duke bërë të humbisnin gjuhën stërgjyshore pellazge dhe i dhanë karakterin dallues përkatës të popullit mesopotamas "talasofob".

Sarkofag

Rreth vitit 3000 para Krishtit, kur elementi pellazg u vendos në Feniki, nuk beri gjë tjetër veçse u vendos mbi elementin mesopotamas. Me gjithë humbjen e gjuhës stërgjyshore, ai mundi të ruaje një farë pastërtie relative të racës së origjinës dhe kjo u lejoi këtyre fenikasve të mos e kishin frikë pak më vonë detin, por të mbeteshin gjithnjë detare të patrembur dhe, si kundërshtare-tregtare-themelues kolonish e tregtie, të fitonin famën e njerëzve shumë të shkathet për sipërmarrje detare, nga e cila janë mbiquajturezet e botës së lashte. Po ta shqyrtojmë mirë këtë nofke që u është dhëne duke krahasuar dy popuj, njërin të lashtësisë dhe tjetrin të kohës sonë dhe duke pasur po të dy atë cilësi dhe po ato aftësi për lundrim në përgjithësi e për bëma detare në veçanti, mund të kuptohet se ai që ka bërë këtë afrim, pa e veme në dyshim ka krahasuar dy pjesë të të njëjtit element racor, por të ndara midis tyre nga një hapësire prej rreth tre mijëvjeçaresh të paktën. A nuk do të thoshim në fakt, se lundërtarët - kolonizatorët - tregtaret e lashtësisë të ashtuquajtur fenikas, ishin në të vërtete veçse pasardhës të drejtpërdrejt te një populli arg, e prandaj pellazag ose shqiptar.