Kryengritja

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Një kryengritës i ushtrisë së shtëpisë pranë një posteri propagandistik gjatë Kryengritjes së Varshavës 1944.

Një kryengritje është një rebelim i dhunshëm, i armatosur nga banda të vogla, të armatosura lehtë që praktikojnë luftën guerile nga zonat kryesisht rurale kundër një autoriteti më të madh.[1][2][3] Karakteristika kryesore përshkruese e kryengritjes është natyra e saj asimetrike: forcat e vogla të parregullta përballen me një kundërshtar shtetëror të madh, të pajisur mirë dhe të rregullt.[4] Për shkak të kësaj asimetrie, kryengritësit shmangin betejat e drejtpërdrejta në shkallë të gjerë, duke zgjedhur në vend të kësaj të përzihen me popullsinë civile (kryesisht në fshat) ku ata gradualisht zgjerojnë kontrollin territorial dhe forcat ushtarake.[5] Kryengritja shpesh varet nga kontrolli dhe bashkëpunimi me popullsinë lokale.[6][7]

Një kryengritje mund të luftohet nëpërmjet luftës kundër kryengritjes, si dhe me veprime të tjera politike, ekonomike dhe sociale të llojeve të ndryshme.[8] Për shkak të përzierjes së kryengritësve me popullsinë civile, kryengritjet priren të përfshijnë dhunë të konsiderueshme kundër civilëve (nga shteti dhe kryengritësit).[9] Përpjekjet e shtetit për të shuar kryengritjet shpesh çojnë në shkaktimin e dhunës pa dallim, ndërsa kontrolli i territorit nga rebelët shpesh përfshin dhunë kundër popullatës civile.[10]

Kur një revoltë merr formën e rebelimit të armatosur, ajo nuk mund të shihet si një kryengritje nëse ekziston një gjendje luftarake midis një ose më shumë shteteve sovrane dhe forcave rebele. Për shembull, gjatë Luftës Civile Amerikane, Shtetet Konfederate të Amerikës nuk u njohën si një shtet sovran, por u njohën si një fuqi luftarake, dhe kështu luftanijeve të Konfederatës iu dhanë të njëjtat të drejta si luftanijeve të Shteteve të Bashkuara në portet e huaja.[11][12][13]

Ndonjëherë mund të ketë dy ose më shumë kryengritje të njëkohshme (multipolare) që ndodhin në një vend. Kryengritja në Irak është një shembull i një qeverie të njohur kundrejt grupeve të shumta të kryengritësve. Kryengritje të tjera historike, si Lufta Civile Ruse, kanë qenë shumëpolare dhe jo një model i drejtpërdrejtë i përbërë nga dy palë. Gjatë Luftës Civile të Angolës kishte dy anë kryesore: MPLA dhe UNITA. Në të njëjtën kohë, kishte një tjetër lëvizje separatiste për pavarësinë e rajonit të Kabindës, e kryesuar nga FLEC. Multipolariteti e zgjeron përkufizimin e kryengritjes në situata ku nuk ka autoritet të njohur, si në Luftën Civile të Somalisë, veçanërisht në periudhën nga viti 1998 deri në 2006, ku u shpërtheu në shtete më të vogla pothuajse autonome, duke luftuar mes njëri-tjetrit në ndryshimin e aleancave.

Qendra e OJQ-ve për Grupet e Armatosura me bazë në Gjenevë është e përkushtuar për të kuptuar më mirë dhe për t'u angazhuar me grupet e armatosura.[14]

Shiko edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Fearon, James D.; Laitin, David D. (2003). "Ethnicity, Insurgency, and Civil War". American Political Science Review (në anglisht). 97 (1): 75–90. doi:10.1017/S0003055403000534. ISSN 1537-5943. S2CID 8303905.
  2. ^ Lewis, Janet I. (2020). How Insurgency Begins: Rebel Group Formation in Uganda and Beyond. Cambridge University Press. fq. 17–18. doi:10.1017/9781108855969. ISBN 978-1-108-47966-0. S2CID 225014676. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ Kalyvas, Stathis N.; Balcells, Laia (2010). "International System and Technologies of Rebellion: How the End of the Cold War Shaped Internal Conflict". The American Political Science Review. 104 (3): 415–429. doi:10.1017/S0003055410000286. hdl:10261/45454. ISSN 0003-0554. JSTOR 40863761. S2CID 17605053. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ Kocher, Matthew Adam; Pepinsky, Thomas B.; Kalyvas, Stathis N. (2011). "Aerial Bombing and Counterinsurgency in the Vietnam War". American Journal of Political Science (në anglisht). 55 (2): 201–218. doi:10.1111/j.1540-5907.2010.00498.x. ISSN 1540-5907.
  5. ^ Kocher, Matthew Adam; Pepinsky, Thomas B.; Kalyvas, Stathis N. (2011). "Aerial Bombing and Counterinsurgency in the Vietnam War". American Journal of Political Science (në anglisht). 55 (2): 201–218. doi:10.1111/j.1540-5907.2010.00498.x. ISSN 1540-5907.
  6. ^ Kocher, Matthew Adam; Pepinsky, Thomas B.; Kalyvas, Stathis N. (2011). "Aerial Bombing and Counterinsurgency in the Vietnam War". American Journal of Political Science (në anglisht). 55 (2): 201–218. doi:10.1111/j.1540-5907.2010.00498.x. ISSN 1540-5907.
  7. ^ Kalyvas, Stathis N. (2006). The Logic of Violence in Civil War. Cambridge Studies in Comparative Politics. Cambridge: Cambridge University Press. doi:10.1017/cbo9780511818462. ISBN 978-0-521-85409-2. S2CID 14897960. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  8. ^ These points are emphasized in many works on insurgency, including Peter Paret, French Revolutionary Warfare from Indochina to Algeria: The Analysis of a Political and Military Doctrine, Pall Mall Press, London, 1964.
  9. ^ Kocher, Matthew Adam; Pepinsky, Thomas B.; Kalyvas, Stathis N. (2011). "Aerial Bombing and Counterinsurgency in the Vietnam War". American Journal of Political Science (në anglisht). 55 (2): 201–218. doi:10.1111/j.1540-5907.2010.00498.x. ISSN 1540-5907.
  10. ^ Kalyvas, Stathis N. (2006). The Logic of Violence in Civil War. Cambridge Studies in Comparative Politics. Cambridge: Cambridge University Press. doi:10.1017/cbo9780511818462. ISBN 978-0-521-85409-2. S2CID 14897960. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  11. ^ Hall, Kermit L. The Oxford Guide to United States Supreme Court Decisions, Oxford University Press US, 2001 ISBN 0-19-513924-0, ISBN 978-0-19-513924-2 p. 246 "In supporting Lincoln on this issue, the Supreme Court upheld his theory of the Civil War as an insurrection against the United States government that could be suppressed according to the rules of war. In this way the United States was able to fight the war as if it were an international war, without actually having to recognize the de jure existence of the Confederate government."
  12. ^ Staff. Bureau of Public Affairs: Office of the Historian -> Timeline of U.S. Diplomatic History -> 1861-1865:The Blockade of Confederate Ports, 1861-1865, U.S. State Department. "Following the U.S. announcement of its intention to establish an official blockade of Confederate ports, foreign governments began to recognize the Confederacy as a belligerent in the Civil War. Great Britain granted belligerent status on May 13, 1861, Spain on June 17, and Brazil on August 1. Other foreign governments issued statements of neutrality."
  13. ^ Goldstein, Erik; McKercher, B. J. C. Power and stability: British foreign policy, 1865-1965, Routledge, 2003 ISBN 0-7146-8442-2, ISBN 978-0-7146-8442-0. p. 63
  14. ^ Centre on Armed Groups. "Our Mission". {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Kryengritja&oldid=2569329"