Perandoria Serbe

Perandoria Serbe Српско царство Srpsko carstvo
1346–1371
Flamur personal (divellion) i perandorit Dushan Flamuri (mesi i shekullit të 14-të) Stema e dinastisë Nemanjiq Stema perandorake (alternate)
Harta nga Universiteti i Beogradit.
Kryeqyteti	Prizreni, Shkupi
Gjuhët e zakonshme	Serbisht (zyrtare) Greqisht Shqip Bullgarisht Rumanishtja e zakonshme
Besimi	Ortodoksia Lindore Krishterimi (Ortodoksë Serbe) (zyrtare)
Qeveria
Lloji i qeverisjes	Monarkia absolute
Perandori (Cari)
• 1346–1355	Stefan Dushani
• 1355–1371	Stefan Urosh V
Epoka historike	Mesjeta
• Kurorëzimi i Stefan Dushanit	16 prill 1346
• Perandoria u shemb	4 dhjetor 1371
Ekonomia
Monedha	Perper serb
Të dhëna të tjera
Kodi ISO 3166	RS
Paraprirë nga Pasuar nga Mbretëria e Serbisë Serbia Moraviane Distrikti i Brankoviqit Zeta nën Balshiqin Lordshipi i Përlepit Domaini Dejanović Domaini Vojinović
Sot pjesë e	Serbia Mali i Zi Bosnja dhe Hercegovina Kroacia Maqeodnia e Veriut Shqipëria Kosova Greqia

Perandoria Serbe (serbisht: Српско Царство Srpsko Carstvo) ishte një perandori jetëshkurtër mesjetare në gadishullin Ballkanik që u formua pas Mbretërisë Serbe. Ajo është themeluar në 1346 nga Mbreti Stefan Uroshi IV i Dushanit (i njohur si Car Dushani), i cili në mënyrë të konsiderueshme e zgjeroj shtetin.

Nën sundimin e Dushanit, Serbia ishte fuqia kryesore në Ballkan dhe një perandori shumëgjuhëshe që shtrihej nga Danubi deri në Gjirin e Korintit, me kryeqytetin e saj në Shkup. Ai gjithashtu promovoi Kryepeshkopatën Serbe në Patriarkanën Serbe e Pejës. Djali dhe pasardhësi i tij, Urosh i Dobti, humbi pjesën më të madhe të territorit të pushtuar nga Dushani, prandaj dhe epiteti i tij.

Perandoria Serbe në fakt përfundoi me vdekjen e Urosh V në vitin 1371 dhe shpërbërjen e shtetit serb. Disa pasardhës të Stefanit V pretenduan titullin e Perandorit në disa pjesë të Serbisë deri në vitin 1402, por territori në Greqi nuk u rimor kurrë.

Historia

Në 1331, Shtefan Urosh IV Dushan (i njohur si Car Dushani) u bë mbret i Serbisë mbas rrëzimit dhe vrasjen e atit të tij, Shtefan Uroshi III i Deqanit. Nga 1345 , Car Dushani kishte zgjeruar Serbinë për të mbuluar gjysmën e Ballkanit - më shumë territor se Perandoria Bizantine ose Perandoria Bullgare. Për këtë arsye, në 1345, në Serrez të Greqisë, Car Dushani e shpall veten Car ("Cezari") .

Më 16 prill 1346, në Shkup, ai kishte kurorëzua veten "Perandor i serbëve dhe grekëve" - një titull që nënkupton një kërkesë për vazhdimësinë e Perandorisë Bizantine. Ceremonia është kryer nga ana patriarkut të sapo shpallur, Patriarkut serb Joanikie II me ndihmën e Patriarkut bullgar Simeon dhe Nicholas, Kryepeshkopi i Ohrit.

Pasojat dhe trashëgimia

Ai gjithashtu e ngriti kishën serbe për një patriarkanë. Djali i tij dhe pasuesi, Shtefan Uroshi i Dobëti (Shtefen Urosh V), humbi pjesën më të madhe të territorit (pra epitetin e tij). Perandoria serbe në mënyrë efektive përfundoi me vdekjen e Shtefen V-shitë në 1371 dhe shpërbërjes së shtetit serb. Në ca vende të Serbisë, disa nga pasardhësit e Shtefen V-shitë moren titullin e Perandorit deri 1402.

Burimet

• John V.A. Fine . ( 1994) . Të vonuara Ballkani mesjetar : A e hulumtimit kritik nga dymbëdhjetë shekullit të vonë të pushtimit osman . Universiteti i Michigan Press . ISBN 0-472-08260-4
• George C. Soulis , Serbët dhe Bizanti gjatë sundimit të perandorit Stefan Dushanit (1331-1355) dhe pasardhësit e tij , Athinë , 1995 . ISBN 0-88402-137-8
• Jean W. Sedlarit , Evropa Qendrore Lindore në Mesjetë , 1000-1500 , Universiteti i Uashingtonit Press , 1996 .