Bajram Preza

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Bajram Preza (1924–2007). Mjek neuropsikiatër, profesor, akademik. Lindi në Prezë (Tiranë) dhe kreu gjimnazin e Tiranës. Mori pjesë në Luftën ANÇ. Studimet e larta i filloi në Sarajevë (1946–1948) dhe i përfundoi e u diplomua në Institutin e Lartë Mjekësor “Kirov” të Gorkit (sot Nizhnij-Novgorod) (1953). Punoi si mjek neuropsikiatër në pavijon e psikiatrisë në Spitalin Nr. 1 (1953–1955) dhe asistent i prof. Juri N. Saharov në klinikën e neurologjisë pranë këtij spitali (1955–1957). Në v. 1957–1991 drejtoi klinikën e Neurologjisë dhe katedrën e Neuropsikiatrisë dhe të neurokirurgjisë në Fakultetin e Mjekësisë të UT (1974–1991). B.P. zbatoi metoda të reja mjekimi (aktivizimin e veprimtarisë cerebrale nëpërmjet vënies në gjumë të të sëmurëve me depresion, injektimin e kardiazolit intravenoz etj.) dhe drejtoi diagnostikimin për herë të parë në vendin tonë të shumë sindromave dhe sëmundjeve neurologjike të rralla. Është autor i librave “Semiotika e sëmundjeve nervore” (1964) dhe “Toksikologjia klinike” (1973). Anëtar i bordit të Federatës Europiane të Dhimbjes së Kokës, Migrenës dhe Turbullimeve Vegjetative (1992–1999); anëtar i asamblesë së kësaj federate (1999–2002) dhe nga v. 1993 anëtar i Bordit të Neuropsikiatrisë të Europës Juglindore. Ka marrë titullin “Punonjës i Shquar i Shkencës dhe i Teknikës” dhe “Çmimin e Republikës” të shkallës së dytë.