Devoll, Devoll : baballarët
Devoll, Devoll: Baballarët
Autori: Dritëro Agolli
Vendi i botimit: Tiranë
Botuar nga: SHBLSH
Viti i botimit: 1976
Faqet: 56
"Devoll, Devoll: Baballarët" [1] është një vepër poetike e autorit të njohur shqiptar Dritëro Agolli, e cila pasqyron thellësinë shpirtërore dhe ndjeshmërinë e tij ndaj tokës së lindjes dhe brezave të mëparshëm. Botuar në vitin 1976, ky libër përbën një homazh për tokën pjellore të Devollit dhe figurat e shquara që e kanë ndërtuar dhe mbrojtur atë ndër breza.
Vepra është e përshkruar nga një ndjenjë e fuqishme respekti dhe dashurie për traditat, njerëzit dhe natyrën, duke vendosur Devollin në qendër të një narrative që përfshin jo vetëm historinë e një krahine, por edhe simbolikën e identitetit shqiptar.
Libri është përbërë nga poezi që përmbledhin ndjenja të thella për:
- Trashëgiminë familjare: Poezitë evokojnë figura të baballarëve si simbol të forcës dhe udhërrëfimit.
- Kujtimet e fëmijërisë: Agolli shpesh përdor ton nostalgjik për të përshkruar vendlindjen dhe peizazhet që e kanë formuar atë.
- Madhështinë e Devollit: Rajoni portretizohet si një vend i bekuar nga historia dhe natyra, i cili frymëzon autorin për të reflektuar mbi përgjegjësinë ndaj tokës dhe kulturës.
- Dashuria për vendlindjen: Agolli e lidh personalen me kombëtaren, duke i bërë lexuesit të ndiejnë një përkatësi më të gjerë.
Dritëro Agolli (1931–2017) është një nga figurat më të rëndësishme të letërsisë shqipe të shekullit XX. Me një stil të veçantë që ndërthur poezinë lirike me mesazhet sociale dhe filozofike, "Devoll, Devoll: Baballarët" është një dëshmi e aftësisë së tij për të sjellë në jetë ndjenjat dhe kujtimet me një ton universal.
Në këtë libër, Agolli nuk i kufizon ndjenjat e tij vetëm te një regjion, por i zgjeron në një reflektim për fatin e njeriut dhe rolin e brezave në ruajtjen e traditës dhe identitetit kulturor. Përmes gjuhës së pasur dhe imazheve poetike, ai krijon një lidhje të fuqishme midis lexuesit dhe realitetit shqiptar të kohës.
"Devoll, Devoll: Baballarët" mbetet një perlë e letërsisë shqipe, që i reziston kohës dhe frymëzon breza të rinj për të ruajtur lidhjet me tokën dhe historinë e tyre.