Dita Botërore e Vallëzimit

Dita botërore e Vallëzimit është një eveniment që festohet në të gjithë botën që në 29 prill të vitit 1982, i krijuar nga Këshilli Internacional i Kërcimit dhe UNESCO. Kjo ditë përkujton ditëlindjen e Zhan Zhorzh Noverit i cili ishte një nga reformatorët e famshëm të kërcimit. Kjo ditë i kushtohet gjuhës që gjithkush nga ne mund të flasë, gjuhës së trupit dhe të shpirtit.

Pyetur për qëllimin dhe mesazhin e kësaj ditë agjencia "Vektor advertising" si producentë e këtij evenimenti thotë : “Kjo ditë inkurajon njerëzit e të gjithë moshave, artistët e të gjitha zhanreve të festojnë së bashku në një ditë të vetme se bashku Vallëzimi i bën te mbartin komunikimin ne trupat e tyre Kjo ngjarje kulturore vjen për here te pare ne Shqipëri ne 29 prill 2010. Tashme është viti i dyte që festohet ne Shqipëri para sheshit te akademisë se arteve e mundësuar nga bizneset artedashëse si dhe nën kujdesin e veçantë të Ministrisë së Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve. Ky event përcjellë ritme të ndryshme muzikore ndërthurur me mjeshtëri nga artistë të rinj të Akademisë së Arteve në ritmin e Tangos, trupa e qendrës “Let's Dance” me zhanrin modern dhe profesionistë në kërcimet latine, gjimnastika ritmike dhe valle të traditës folklorike shqiptare. Dita solemne e kërcimit Çdo vit më 29 prill, në ditën e lindjes së themeluesit të baletit modern Zhan- Zhorzh Nover (1727-1810) në mbarë botën nga viti 1982 po shënohet Dita ndërkombëtare e vallëzimit, thuhet në porosinë ndërkombëtare të Agulasit, që e dërgoi Komiteti ndërkombëtar për vallëzim në Insititutin Internaconal teatror - UNESCO. Në organizim të ITI-it pranë UNESCO-s dhe Komitetit ndërkombëtar të vallëzimit, në mbarë botën sot do të paraqiten shfaqjet solemne në të cilën festohet kjo ditë me qëllim që të bashkohen të gjitha format e lojës, të shënohet dhe të festohet universaliteti i këtij arti, të tejkalohen të gjitha politikat, kulturat dhe barrierat etnike dhe me një gjuhë të përbashkët - lojës dhe vallëzimit- të afrohen njerëzit në paqe dhe miqësi. I think dance celebrates what makes us human.

When we dance we use, in a very natural way, the mechanics of our body and all our senses to express joy, sadness, the things we care about. People have always danced to celebrate the crucial moments of life and our bodies carry the memory of all the possible human experiences. We can dance alone and we can dance together. We can share what makes us the same, what makes us different from each other. For me dancing is a way of thinking. Through dance we can embody the most abstract ideas and thus reveal what we cannot see, what we cannot name. Dance is a link between people, connecting heaven and earth. We carry the world in our bodies. I think that ultimately each dance is part of a larger whole, a dance that has no beginning, and no end.

Anne Teresa De Keersmaeker Ndersa mesazhi i meposhtem është i Alkis Raftis President i CID ( International Dance Council ) The official message for World Dance Day 29 April 2011

For the greatest part of the history of mankind dance was taking place outdoors. People would gather in forest glades, village squares, churchyards, or on threshing floors, to enjoy dancing for hours on end. Nowadays dance is mostly taking place in ballrooms, clubs, theatres, school halls, studios and discotheques.

This year we propose making a step towards nature by celebrating World Dance Day in open spaces: streets, squares, parks, stadiums, beaches, parking lots, clearings - anywhere under the sky.

The urge to dance is a natural impulse, dancers worship nature in their way, they connect with the universe and feel its juices trickle into them.

All through the year we teach dance, we rehearse, we perform within four walls. On this special day dedicated to dance, let us mark the difference by practising, teaching or performing for everyone to see. It might be cold and rainy, the floor is certainly not good enough, the wind takes the music away, but the beauty in those movements and the joy on those faces will brighten the hearts of the spontaneous audience of passers-by.

Prof. Alkis Raftis

President of the International Dance Council CID

UNESCO, Paris