Drita Kosturi
Drita Kosturi ishte një figurë e rezistencës antifashiste dhe kundër diktaturës në Shqipëri gjatë shekullit të 20-të. E Lindur në vitin 1920 në Lezhë, ajo nisi rrugëtimin e saj të pavarësisë dhe luftës për liri që në moshë të re. Drita Kosturi ishte e fejuara e Qemal Stafës.[1]
Pasi mbaroi arsimin e mesëm në Tiranë në vitin 1938, Drita Kosturi vazhdoi studimet për mjekësi në Itali për një periudhë të shkurtër, nga viti 1939 deri në vitin 1941. Gjatë kësaj periudhe ajo u arrestua dy herë nga regjimi fashist, tregimi i jetës së saj u bë një rrëfim i përsosur i vështirësive që ballafaqohej shoqëria shqiptare në kohën e Luftës së Dytë Botërore dhe pas saj.
Përballë një regjimi diktatorial që asfiksoi lirinë e individit dhe lirinë e shprehjes, Drita Kosturi nuk u përul dhe vazhdoi të luftonte për idealin e lirisë dhe drejtësisë. Për angazhimin e saj në Ushtrinë Nacional-Çlirimtare dhe për bashkëpunimin me Misionin Anglo-Amerikan, ajo u arrestua dhe u dënua me vdekje më 23 dhjetor 1947 nga Gjykata Ushtarake e Shkodrës. Megjithatë dënimi i saj u ndryshua më pas në 20 vjet heqje lirie, i cili u vuajt deri në vitin 1959.
Pavarësisht vuajtjeve të mëdha dhe persekutimeve politike, Drita Kosturi mbeti e palëkundur në besimin e saj për lirinë dhe drejtësinë. Pas lirimit nga burgu ajo u internua në Shtyllas të Fierit.[2]
Në vitin 1988 Drita Kosturi u kthye në Tiranë, ku vazhdoi të jetonte deri në momentin e vdekjes në vitin 2002. Edhe pasi u lirua nga burgu, ajo nuk ndaloi kurrë të mbështeste luftën për lirinë dhe drejtësinë në Shqipëri, duke qenë një simbol i rezistencës dhe përkushtimit ndaj idealit të lirisë. Gjatë jetës së saj ajo pati një ndikim në shoqërinë shqiptare, duke treguar guxim dhe përkushtim në kundërshtimin e dhunës dhe padrejtësisë. Drita Kosturi mbetet një figurë frymëzuese për brezat e ardhshëm të Shqipërisë, që përmes sakrificave të saj, u bë një pjesë e pamohueshme e historisë së vendit. [3]