Markë njerëzore

Një burrë duke djegur një shenjë në një skllave femër në Afrikë

Markë njerëzore është procesi me të cilin një shenjë, zakonisht një simbol ose model zbukurimi, digjet në lëkurën e një personi të gjallë, me qëllimin që mbresa që rezulton ta bëjë të përhershme. Kjo kryhet duke përdorur një hekur të nxehtë ose shumë të ftohtë të markës. Prandaj përdor teknikat fizike të markës së bagëtive tek një njeri, qoftë me pëlqimin si një formë të modifikimit të trupit; ose nën detyrim, si dënim ose për të identifikuar një person të skllavëruar ose të shtypur ndryshe. Mund të praktikohet gjithashtu si një "rit i kalimit", p.sh. brenda një fisi, ose për të nënshkruar anëtarësimin ose pranimin në një organizatë.

Pêrdorimi historik

Përdorimi i djegies mund të ketë prejardhje nga trajtimi i lashtë që konsideruan skllavin si një kafshë.

Skllavët kolonialë evropianë, amerikanë dhe të tjerë markuan miliona skllevër gjatë periudhës së skllavërimit trans-Atlantik. Ndonjëherë kishte disa marka, p.sh. për kurorën portugeze dhe pronarin (e) të njëpasnjëshëm privat, një kryq shtesë pas pagëzimit, si dhe nga kapësit e skllevërve afrikanë. Romakët e lashtë markuan skllevër të arratisur me shkronjat FGV (për fugitivus).

Në të drejtën penale, markimi me një hekur të nxehtë ishte një mënyrë ndëshkimi e cila konsistonte në shënjimin e subjektit sikur sende ose kafshë, ndonjëherë njëkohësisht me uljen e statusit të tyre në jetë.

Markat janë përdorur gjithashtu si një dënim për kriminelët e dënuar, duke kombinuar ndëshkimin fizik, pasi djegiet janë shumë të dhimbshme, me poshtërim publik i cili është këtu qëllimi më i rëndësishëm, dhe me imponimi i një procesverbali penal të pashlyeshëm.

Në shekullin e 16-të, anabaptistët gjermanë u markuan me një kryq në ballët e tyre sepse nuk pranuan të rigjenin besimin e tyre dhe të bashkoheshin në Kishën Katolike Romake.