Myslimanët kulturorë
Myslimanët kulturorë janë individë që nuk praktikojnë, të cilët ende identifikohen me Islamin për shkak të prejardhjes familjare, përvojave personale ose mjedisit shoqëror dhe kulturor në të cilin janë rritur.
Sipas Kia Abdullah,
Fatkeqësisht, ndryshe nga "jehud laik" ose "jehud kulturor", termi "musliman kulturor" nuk kuptohet gjerësisht. Edhe përkrahësit e përdorin atë në mënyrë të pasigurt. Merrni Mohsin Zaidi, autor i A Dutiful Boy, një kujtim i ardhshëm i rrugëtimit të një muslimani homoseksual drejt pranimit. Në një intervistë të kohëve të fundit, ai thotë: “Unë e përshkruaj veten si kulturalisht musliman, që është diçka që nuk ka vërtet një kuptim të veçantë, mendoj.” Ai është i prirur të shmangë debatin teologjik, por shton: "Ajo që mund të them është se unë kam lindur dhe jam rritur musliman, unë ende identifikohem si musliman dhe gjithashtu kam lindur homoseksual".[1]
Abdullah thotë se, ndryshe nga ish-myslimanët, myslimanët kulturorë mund të mos dëshirojnë të kenë shkëputje të plotë me Islamin dhe mund të besojnë ende në të.[1] Edhe pse myslimanët kulturorë janë jo praktikues ose liberalë në praktikë, ata mund të dëshirojnë të mbeten të lidhur emocionalisht me komunitetin, fenë dhe trashëgiminë kulturore.[1] Abdullah citon shembullin e gazetares Yasmin Alibhai-Brown si dikush që mund të jetë një mysliman kulturor, i cili nuk agjëron, por ende identifikohet me Islamin dhe mban një lidhje me vlerat islame,[1] dhe termi 'musliman kulturor' ofron hapësirë dhe identitet ndaj tyre.[1] Abdullah thotë se në fakt shumë që nuk praktikojnë janë myslimanë kulturorë, por nuk identifikohen si të tillë për mungesën e arsimimit teologjik të nevojshëm për të vendosur të drejtën e tyre për t'u identifikuar si të tillë dhe nga frika e hakmarrjes.[1]