Përdoruesi:Kurreshtja/koka/Arkiva/18

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Ça o[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Dulë n'ata-në
Ça o kjo zemër
Ça po bonë
Në këtë orë të vonë
Afshinë ti a unë
Mos më mundo
Do të thuashë
Çau e shkojë
Ça pat n'ta
Në çant palojë
Një Ciao
Nga buzët lëshoi.

Pika so[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zemra në këmbim
Pika so
Pika o
Vije njerzimi
Vijat i bashko
Nga pika
Nxjerr
Pikason
Në brendin tënde
Ai ende ekziston.
Kërko, tune, shkune
Ujin që në trup mban
Aty, aty është ai
I mëshefur diku.

S'po ma çonë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vend pa vend, po nganjëher bënë. Spot i mirë ish dalë
S'po ma çonë
S'po ma çonë
Zemër
Një letër në ballkon
Vallë plumbi nuk po të dëgjon
S'po ma çonë
S'po ma çonë
Zemër
Mundimet e ditës ti harrojë
Zemren time ta dhurojë.
Çoma, çoma
Zemër
Nuk presë më dotë
Përditëshmëria më kaplonë
Më mungon, zemër më mungonë
Zëri yt nga letra e shkrume
Në kokën time t'më përshpërisë
Zemren t'ma qetësonë
Mundimet e ditës më kaplojnë
Më mundojnë zemër më mundojnë.

Kultura familjare shqiptare[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Jemi diku në hapësirë. Miku ynë ka për vizitë familjen e tij. Me këtë rastë vije edhe një shokë i tij. Ishin kohëra të "nxehta" politike. Ishte gjë normale që në këtë kohë të kishim pikëpamje të ndryshme. Secili me atë të veten mundohej të hudhëte mendimin për të mirën e përbashkët. E po, kjo është normale në situata të tilla, por edhe e mirë. E mirë është përderisa në dhomë gjendet një njeri fjala e të cilit ka peshë. Duhet të ketë peshë, jo shumë, po aq sa kur të flasë ai, të tjerët d.m.th të inkuadruarit në biseden e "nxehtë" ta pranojnë si ftesë e ndërgjegjës së tyre. E kështu. Miku ynë hynë në një bisedë të tillë me mikun e tij. Por ky miku ynë hasi në një problem, ndodhej në shtëpi të tij me moshatarin e tij, me të cilin fliste shlirë. Ishte lojë të rinjësh, lojë fjala mujtas, e gjyqtari ishte familja e tij e cila edhe pse ai kishte të drejtë, ata nuk ja pranonin. Nuk ja pranonin dhe nuk ja pranoni, edhe pse ai me mish e me shpirt mundohej që t'ju tregonte se e kishte shokë. Nga ajo ditë, ky miku ynë, edhe pse e dinë që e ka çminin e lartë kultura familjare, prapë se prapë ajo është investim afatgjatë.

Tani, kur shohë ngjarjet si zhvillohen në Maqedoni, metodat e komunikimit të kulturave familjare janë në nivel shumë të ultë. Nuk është që jamë anues i "kulturës" komunikuese të Ahmetit (apo si e patë emrin), por jamë i mendimit që së paku evropianët si pikë e këtij trekëndshi nuk janë brenda kulturës familjare të tyre. Kjo si duket nuk po e lë që trekëndshi i politikës në maqedoni të ngritet, i gjason trekënshëve që mësohet në shkollat fillore. Mirëpo ne e dimë që, nga shkolla e mesme, gjithënjë e kemi një simbol "delta t" që simbolizon kohën. Për tu aktivizuar kjo duhet që ta thërrasin nga memoria e tyre evropianët e vjetër, kulturen familjare. Askush të mos ketë frikë, kulturat familjare po thuaj se në gjithë botën janë të njëjta. Kuptohet flasim për familje me mardhënje të shëndoshta ku fëmijës i plotësohen nevojat, kushtet e rritjes - së paku ato natyrore.

Erdha nga ...[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Erdha nga Nju Jorku
(po pse jo edhe nga Berlini apo ... )
Në Prishtinë
(po pse jo edhe në Tiron apo ... )
Me ju, vëllëzer e motra
(po pse jo edhe të fares e fisit apo ... )
Të jetojë
(po pse jo edhe të gjallërojë apo ... )
O mirë se na erdhe
(A ki pare në dorë a jo)
O mirë se ju gjeta
(A keni dashuri a jo)
Këtu gjithmon ka lulëzue jeta
(Me e pa to, mirë se na erdhe)
Bashkë me ju në arë
(Me e pa ta, mirë se ju gjeta)
Bashkë nisemi kudo në akcion
(Jetë e re ka lulëzu për ne}

FUND

Gara automobilistike[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Jam adhurues i garave automobilistike, në faktë i sekuencave të tyre. Po të kalojë jeten në pistat ku atomobilat garojnë këtë nuk e ëndërrojë. Brr e vrrr-vrrrrmat thojin se të bojin njësojë, po prapë se prapë aty nuk ma merr mendja që ka dikush qefë të jetojë. Zameti shka nuk bonë, po edhe ngasit e tyre, nuk ma merr mendja se në pista jetën kanë qefë me lonë. Sipas logjikës po i bije, se as shikuest as ngasit tërë jetën në këso rrethana nuk kanë dëshirë ta kalojnë.

MB[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Mbretëresh
E Robëreshë
Adel as del
Adelin ti kënon
Atë që donë
Adhuruesi
Ty të do
Për sy e për veshë
Munesh me thonë
Që e para kesh
Para se me dalë
Prodhimi masiv
Në sheshë.
Si sot kofshat tua
N'Mis Kosova
Kur i komë pa
Bomb so minë kjo
Vet me vete
Komë thonë
E di, e di
Po ashtu s'po mendoj
Te Kosovarja e vogël
Gjuha më shkojë.
Bomba e mina
Kosova u mush
Prush na doxhi
Hiri mbeti
Zoti duhet me i fry.

Bajatë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pa lidhje, baj atë që duhet, shkoj atje ku mbreti shkonë këmbë. Serbtë e Kosovës marun, njonen onë u shtrajtu buka e tashti edhe kjo, 50-70% ma pakë pare. E shka kanë bo shqiptartë pa këtë 50-70%?[1] Hallo! Hall o, hall i madhë për besë. Ka të shkonë nëpër rrugë të gjermanisë, veq i ndëgjon tu thonë hall o! Një llapion u konë i zaiftë, tu i ndëgju njerzit tu thonë hall o, e tu mendu që po folin për ta, veq shkojke e hajke. U trashë njeri. Nejse ky se ka ditë mirë gjermanishte, veq une e di, i kuptoj njerzit i kallxojin njëri tjetrit që hall o, sot me jetu. Për besë, vështirë është. Në Gjermani, i kanë mbledhë plotë njerzë me halle edhe i kanë shti me nja 5-6 qytet. Tani emri ju ka mbetë Halle. Në tëra anët halle, halle, deri në qarshi, deri te mbreti, halle, halle. Për këtë kanë thënë Dera, se deri te dera hallet mbërrijnë, dhe aty i kapë, kapakë-kapakë, edhe kur ki pare ju vë kapak. E provon, u bë, su bë, të iki ndonjë, në sobë e ke. Halleve tjera koritëse me një dorë një koridorë ju ndërton nëpër dhoma i shpërndanë. Kur ti mbëlledh e të i shumzonë, një shtëpi halle e ndërton. Po çka me bo që shteti këtë nuk ta mundson, i shtihë huntë deri në jarganë. Secilin hall ta tymon. Ti si tatim pagues, çaren vetit e shtetit ja gjonë. Gjanë e gjatë, shteti e ka këtë punë zanatë, po hallet e mia s'po munet me mi kapë. Hall për vete hall për shteti, çare s'kamë pa ta matë çaren ty e vetit - po thotë një tamasçarë i Gjakovës. Baba King statuja të Enverit po rrëzonë, po mu çare nuk po më gjonë. Edhe kësaj punë i thonë, kur muzika tingëllon hallet i harronë, së paku për një dakikë. Da ki, shka ki da, kë ke da, aty e ki mos thuj sekomda se sekonda po tregon so konë e dane. Një min unë po e marojë, ruju e mes ha tërshonë. Ku mu kujtu kjo, tybe nuk e di, bo vaki që tu bë për ty be. Halle, tu ne, palë-palë, gishtat vetë po shkojnë, tu ne po shkuni sa po muj telat e prektorës, po zë s'po lëshojnë, sharkin po ma kujtojnë, shaki fëmijë po më thojinë. Po ju komë thonë që sherri i vogël jomë, po kërkush nuk po më besonë.[2]

FUND[3]

Çika me smarti[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Hej ti çikë qi
Iks, Iks ma La
N'panaçelne i ki
Me "Smarti"
Po mi trem sytë
Ami pash ty
"eMeM" ti bojë
Gojen ta amëlzojë
Ty krejt tranojë
Kornetin ta dho
Guhen ta amëlzonë
Këtë verë
Ritem-ritem
Lehtë e kalojmë.

FUND

Hajde-hajde Kosovare
Tune shkune tepihin n'tel
Du me pa veten t'u ardhë
Tune, zemer mos rri
Shkune, shkune, bjeri tepihit oh!
Eja, eja kull djalo o!
Durtë e mia ty të donë
Eja, eja kullo, çka ke
Afshi, afshi unë a ti
Kush po vetë.
Për syret e sahat
All ti, all unë
Teli e man edhe pakë
Tune shkune, kull o!
Eja, eja kull djalo o!
Pluhrin ma lagë
Se tepihin pa syza
Kurr mo s'kam me shkunë
Tune nuk bonë shumë me shkunë
Teli jasaman-jasaman.
E kam një shokë,
Shokë për merak
Gërshon e tel na i sjell
Tune shkune zemër
Bistek në tepih mos i le tune
Ec, tune n'vend
Pa mahi, Elizë më pëqenë
Zojë e vërtet më je
Për njërin nga ne të dy
Këtu më s'ka vend miku im
Kosovaren për nuse
Zemra ma do, ajri im
Është vetë ajo, dashuri
Pa dredhi vetem
Për ne të dy
Tune para derës së shpirtit
Shkune shulin zemër
Më le të zgjojë xixën
E dashurisë në ty
Zërin në hapsirë ta lëshonë
Çdo kalimtar leta dëgjojë
Qyteti le të kuptojë
Jemi të dashuruar ne dy
Bota këngën tonë tune
E ndëgjon e përjetonë
Kollen e Ardit e ndëgjon
Edhe Murgu i ngratë
E ti që lexon,
Këtu jamë i mëshehur
Unë,
Mjafton të hapësh zemren
Pas më ki, deri sa
Teli i çiftelisë
Nga xhami të thërretë
Atëherë të kujtohem që ti je vetë ti.

hahahah dikuj i ka hupë alltija sot, ju paska bo ullti. - hahah

Do ta[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Do ta themi kolonizimë
Atëherë kur hap pas hapi
Posht e lartë në hapësirë
Do të ecim pa ngurim
Do të bëjmë atë që duhet bërë
Do të gjallërojmë poshtë e lartë
Këtë jetë paralele
Këtë botë me një fjalë dynja.
Se Hi-Teku më i lartë është hi
Hi për sy e për dhé
Këtë është dashtë me ditë
Ai që e ka mbjellë.
Shkëlqimin verbus të Tij
A jo, jo, Shi unë e i japë hije
Pa të nuk ka shije pluhuri
Që mbi tokë do të bie.
Kjo është dashuri e zjarrtë
E Ati e Asaj, avulli i saj
Ajrin na jepë, etjen na shuan
Përkëtë ata janë betuar.[4]

FUND

Ai ajo[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ra zia në këto anë
Pa sha
Nga natyra e saj u nda
Gurrë e Burrë
Vetë ajo u ba
Për fisë e farë
Natyrën e saj dha
Razia u këthye në këtë anë
Pasha ra në fushën e saj
Këso burrëreshe
Kurr s'kam pa
Koshë e arë
Ajo anash nuk i la
Për fisë e farë
Që kësaj natyre ja dha.

Rep republika[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ateroj në ajroportin
E Prishtinës
Filloj repin
Për Republiken time
Rep shqip
Rep-rep
Për publikë
Republikë
REK-a një pikë
Në lum Haga
E ka qitë
Rep-rep Republikë.
Me ra në detin
E UNO-s kena me lyp
Deti kos ka mu ba
Me rep-publik.

Sharri[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Sharr, sharr
Më je ti
Oj lëdinë
Oj bukuri
Mu në xhi
Më ke një xixë
Le piten
A petë
A petë
Sharr, ki a
Ja të përshëndes
Ngadal vije
Xixën ta prekë
Mu në Lubiten.

E unë presë
Si di unë të presë
Ti më vije
Shara-shara
Më ledhaton
E nuk më fletë
Nuk kuptojë
E ndiejë
Ajrin e pastër
Nga buzët tua
Mes mjegullës
Në mend mia
Imtësit tua
I zbërthen
Xixën mbanë ndezë
E unë presë e presë
Të dashuren time
Deri në mëngjes.
Ku rrebeshi i shijut
Të zhurmës së tij
Të lagur nga pritja
Trupin tim largon
Mendimet mi thithë
Mjegullen ma shtonë
E unë ndahem në dysh
Të dashurën presë
Gjysma trupit
Më mbete nën strehë
Tjetra nën shtresë.

Pa ter ki nda[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kjo shoqëri zemërgjër
O atë i lartë
Ki nda pa ter pelena
Fëmjtë nga prind ke nda
Që ti bashkoshë
Në dashurin e bujarin
Një provë më shumë
Për ne që jetojmë
Në këtë botë me të mirat tua.
O At ki nder
Me ne posht e lartë.

FUND

Muzikë për qefë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Parola parola
Të tranojë
Kurr s'kam harru
Tri flutra
Krahë bardha
Mbi tri
Lule verdha
Trekëndshin
Formojnë
Njëra ndjekë
Pas tjetrën
Trepikëshi
Ngritet
Lartë e më lartë
Pas degëve të lisit
Nga pejsazhi më ikin
Më kotë e kamë
Me sy ti kapë
Presë e presë
Me padurim
Që t'më këthehet
Trepikëshi im
Dy nga to
Nga ana tjetër
Më lëkundjet e krahëve
Me befasojnë
Janë dy, dy shoqe
Që një lule verdhë
E ledhatojnë
Unë të treten kërkoj
E se gjejë dotë
Ja atje është
E vetmuar drejt
Lulës boj
Lubiqicë noton
Befas këthehet
E Lubiniqin ma kujton.
Ajo tekë një lule
Lule tjeter shkonë
Dy sorra hanë
E bëhen se nuk shikojnë
Iriqin e vdekur
Mbi asfat ato nuk e ndiejnë
Gjaku i tij është terë
Ky pejsazhë i lirë
I një dite me dillë
Në ballkonë.

Bora[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Borë e re
Borë e vjetër
Ec e mos keshë
Kur shkrihet
E kur ngrihet
Në pikë të verës.[6]

E pyeta[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

E pyeta vetë mrekullin
E pyeta diellin
E pyeta hënën
E pyeta ...
E këndë se pyeta
Të gjithë më thanë
Një, së paku një
Njeri të keshë
Që mendon për ty
Ajo quhet
Mrekulli.

Jam i lumtur
Që populli im
Ka shumë të tillë
Që mendojnë njëri
Për tjetrin
Edhe nëse kanë zili.
Se kur vjenë puna
Gjithë jemi një.

Ka më n'toki-valleki[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Si e dehur
Më shikon
Më bëhet
Si më pyetë
A "Ká má"?
Unë i lodhur
Me dhimbje
E shikoj
Nuk mund dotë
Ta gënjejë
Një
"Su trash"
Ende, zemër
I zemëruar lëshojë.[7]
Ku ishe më parë
Tjetra,
Të tërin e mori.
Ajo lakuriq
Ngrihet e një
O kuku nanë
Gjakovar je ti
E lëshonë
Shikoj i brengosur
Trupin e saj
Në vete ndie një presion.
Këthehu më përqafo
Dhe mos harro
Nga moda je dalë
Por nuk të harrojë.
E ajo me zë të mekur
Vetem një natë më kërkonë
Merr fyellin në duar
Fillon jetën ta gjallërojë
Ngadal duart ja largojë
E ledhatuara e saj
Më ngjanë në atë timen.
Të lutem, të lutem
Kuptomë, më falë
Të premtojë nesër
Fjaltë e saj
Disa tinguj
Të pa dukshme
I ledhatojnë
Zëri i saj depërton
Mbushë dhomën
Hedhë teshat
Gishtrinjët
Fillon ti përdorë
Më kallë si zjarrë
Një lajmë nga gjumi
Më zgjonë.
Jorganin tek këmbët
Shohë.

Presë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Presë të ndahem
Presë të shkëputem
Presë të shkrihem
E nuk e bëjë dotë
Presë si unë
Që di të presë
Të dashurën
Deri në mëngjezë
Kalimtari më trazon
Ç'pretë?
Të dashuren de
Ke parë dikën
Të presë kaq gjatë?
Atij ja këthejë
Që ka ra këtejë
E unë presë
Si unë që presë
Ajo vije
Si një këngë
Më shtypë
Presionin
E unë presë de
Buzët e saja
Fillimin e fundit tim
Ta përqafojnë
Të çlirohem
Nga ky presion
Pe nisi nga ku niset
Pika e parë
E gjallërisë
Së brendisë
Së njeriut.

Shihë, më shihë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]


Viki

Xhi, ha, ha
Shë-shë-shë
Pëshpërsisë
Më buzëqeshin
Sytë e pafajshëm
Me këtë kujtim
Të mëshefur
Aty diku
Gjendesh edhe ti
Më shikon
Nuk më dallonë
Doren s'mund
Ta zgjasë
Prektore kompjuteri
Është kjo
Kit, kit edhe pakë
Me ato gërshanë
Baba im
Mëshira e
Kujtesa e tyre
Edhe ty të mbanë.
Shë-shë-shë
Pëshpërsisë
Mamit mos i trego
Do më gjykojë
Se edhe ajo
Po këtu
O bobo!!!
Prekë këtë
Prekë atë
Prekë ore
Këtë dorë
Mëshirë ke me ne
O i Madhi Zot.

Këngëtarët klasik[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Disa këngëtar klasikë[8], në koncertet e tyre në mesin e shoqërisë së ngushtë, e kanë zakonë që për pikat e tyre të derdhura në detë, të i tregojnë lumin nga kanë kaluar. Në këtë frymë edhe në një familje klasike, ku zakonisht, i ati punon në arat e shtetit, ndërsa e ëma përkujdeset për fëmijët, për pregatitjen e xhellrave nga të ardhurat e fushës si dhe për shtrumjen e të mirave për drekë dhe punë tjera të amvisnisë, ndodhë që pas një kohe të gjatë, e ëma është ligshtë nga shëndeti dhe nuk është në gjëndje të shtrojë të mirat edhe pse me mundimet e saj e pregatit xhellen. Ndodhë. Këtë me siguri e kupton ai që është rritur në një familje të till. Kështu i kishte ndodhur një miku tonë në familjen e tij.

I ati ishte këthyer nga puna, xhella mbi pllakë, buka në koshë, për mbi të sabrabezi. Fëmijët pakë sa të rritur të provuar me këso situate e shtrojnë sofren. Si zakonisht i'ati i tyre ju prinë dhe ju ndihmonë gjatë shtrimjes së saj. Momenti këthes i tregimit të mikut tonë ishte kur i'ati i tyre mori thikën për të prerë bukë. Përderisa ai e priste bukën, njëri nga fëmijët më të vegjël që asnjëherë nuk ishte ballafaquar me një përvojë të till tha "U bo baba mamë". [9]

Tani të zbresim në tokë e të qeshim pakë.

U mblodhen pulat
Me i përlament
Në parlament
Zgjodhen një pulë
Për gjelë
Bonën supë e,
Bonen gjellë
Qe besa nxorren
Edhe një CD
Me film horror
Hor na bonë
Për luften tonë

E kështu. Mikut tonë seqë i kishe ndodhur. I kishin ardhur pët ta vizituar disa, me nderë me thanë miq, siq thoshte ai. Ata që kanë hyrje dalje e kuptojnë edhe me shprehjet e përdorura si miq të rëndë me kravata apo kollare siq po i thonë tani edhe në Kosovë. Me fjalë të thjeshta miq pa miq, miq që vetem shkojnë për të parë e nuk kanë miq për të pritur. Kjo ndodhë, secili nga lumi i familjeve klasike ka pasë me siguri miq pa miq - gëzohet njeri kur shlirohet në shtëpi të vetë, shtrihet njeriu gjonë e gjatë pa merakë. Si duket e zgjata, por edhe ky miku jonë ishte lodhur nga ky sojë i miqve dhe një herë prej herësh kish vendosur që të mos ngritet e të ulet në minder ashtu siq e do zakoni, por të rri shlirë në shtëpi të vetë. E zoja e shtëpisë, fillon ta arsyetojë burrin e saj, që është paçefë. Nuk e ndien veten mirë me shëndet e kështu mundohej të nxirrej nga situata. Ndërsa në anën tjeter e godiste burrin me dorë mësheftas. Dhe ai kishte vendosur, po vendosur se jo mahi, sa herë që e godiste e shoqja e tij ai ja futke pordhë.[10]

U mblodhen gjelat
Me i përlament
Me i parlament
Morren një pulë
Për krye-karrikë
Pulë këtu
Pulë në shtëpi
Shqipëria po ndryshon
Kjo është pa mahi
Karrika po metë
Për atë që vallzonë
Më mirë përmi të.

E kështu këti mikut tonë disa edhe nona e vakive i thonë. Dikush e kupton e dikush mendonë, por kur është ftohtë, ngricë ndodhë edhe kjo. Me pa dëshirë mutit me dorë i mëshon, dora i dhembë, refleksi atë drejtë e në gojë ja çonë.[11]

Ledhatusia ime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Drejtë në sy
Si e dehur më shikon
Aspak nuk nguron
Ajo fundin tim
Në dritën e çiriut
Me sy donë ta shohë
Puthjen e zjartë
Buzëve të saj ja japë
Humbem në gjithësin time
Ato buzë nuk i harrojë
Çdo natë i kujtojë
Gjuhët tona
Paksa ndryshuan
Dhe romatikën tonë
Edhe drita e perendive
E xhelozojë
Me butësin e tyre
Perenditë na bekuan
Por ne mekatet
Tona nuk i harruam.

Meli[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. Ah ky lis
  2. Me shumë rrema
  3. E hiq pa renë
  4. E me plotë rrenë
  5. Një të zojën dua
  6. Jeten ta kalojë
  1. Ma merr gjakun
  2. Nga truri
  3. Kur ty të kujtoj
  4. Jam robë i tij
  5. Kur ty të shohë
  1. Të lutem me li
  2. Të qetë Meli
  3. Jam mashkull
  4. Më kuptonë
  1. Siq e shehë
  2. Edhe strofat
  3. Po mi shkurton
  1. Të lutem me li
  2. Të qetë, Meli
  1. Meli
.[12]

  1. ^ [1]
  2. ^ [2]
  3. ^ La le lu, und die politik macht deine augen zu
  4. ^ hahahah, xane-xane hahahah
  5. ^ [3]
  6. ^ Edhe kjo po bojka vaki, hapi syt tani-fus-tani, maj pantollat mos i deshë.
  7. ^ A po ta çoj mallin si vull opshtine a? -hahahha
  8. ^ Po them unë, sipas llogaritjeve në mua
  9. ^ Gjakovë
  10. ^ Lugu i Baranit, Pejë
  11. ^ E vret dorën një zanatli, edhe i dhembë shumë, duke e larguar doren, dora e godet një copë plehu të freskët e të nxehtë, dhe ashtu me plehë e fut në gojë. Edhe kjo njerzore është kur njeriu i përvetsonë disa shprehi që zakonisht janë natyrore por që nganjëherë ah! e kupton, nuk shkonë edhe nëse është E=mc2 - hahahah
  12. ^ Njo, dy, tli, katla