Përdoruesi:Porrnoferr/Artikuj dhe seksione në shitje/Manushaqes

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
SHKENDIJ' E DIELLIT NDAJ MANUSHAQES

Manushaqe bukuroshe,
Pse s'ngre kryete perpjete,
Po rri e mpit' edh' e qete,
Pse s'zbukuroh e s'shendoshe?

Pa shiko lulet' e tjera,
Q'u cel' e u lulezuan,
Shih, pa shih c'u zbukuruan,
I ngjalli perseri vera.

O lulez' e Perendise,
Qe te mbolli vete Zoti,
Zgjohu tani q'u ngroh moti,
Erdhi koh' e gjallesise ;

Se dheu anembane mbleroi,
E te vdekurit' u ngrine,
Gjithe c'jan' u perserine,
Zoti nga gjum' i rend' i zgjoi.

Me dergoi dhe tek ti Zoti,
Qe te t'ap jetez' e dite,
Te te bije shpirt e drite,
E te behesh si qemoti.

Pej qiellit bukurine
Edhe nga parajsa ere
Te kam prure kete here,
Po hape, pa hape gjine.

Hap syt' e qesh dhe gezohu,
Se gaz te math te kam prure,
Mos me rri si e semure,
Po celu e zbukurohu.

Shpendera, hithera, ferra
persiper te kane rene,
Dritene ta kane zene
Me flete shume te gjera;

Te kane kallure gjemba,
Qe te cpojn' e te lendojne
Edhe gjakne ta helmojne,
Qe te levrin neper rremba.

Dhe ca nga fletet' e tua
Me te huaja perzjere,
Secila do te te bjere
Demn' e vdekjene pothua.

Oh! fletete qe i rrite,
Duke nxjerre nga gjiri yt,
T'u bene si hale ne syt
Pa m'u fishk' e m 'u drobite!

Dimer' t math me debore,
M e te ftoh t' e me te ngrite
E m,e gjithe ligesite,
Te la. te mjer' e te gjore;

Ah, ta xbriti bukurine
Dhe gjellimn' e gjithe c'kishe,
Vdiqe, u trete, u prishe,
Te thate te shoh tanine!

Po mos u tremp, behu trime
Edhe ki durim e shprese,'
E pa silli Zotit bese,
Dhe kesaj fjalese sime.

Dheu ishte nje her' i shkrete,
Gje te gjalle nuke kishte,
Dhe fare i rjepur ishte
Pa fill bar e pa nje flete!

Ndaj soje gje s'piperrinte,
Po brenda ne ate brume
Ishte nje shpirt i math shume,
Qe prit kohe te bucinte.

Nga ay shpirt i pa ane
Gjerera pa funt u ngrine,
Qe edhe sot ven' e vine,
Edhe te sosure s'kane.

Kush pandeh' te dil nga dheu
Gjithe ky rremet q'eshte sot,
Oh!prevec se i madhi Zot,
Qe me doret te ti e kreu.

Ay, i qofshime fale
I dha shpesit fluturimne,
Njeriut mendjen e mejtimne,
Edhe njerezi e fjale.

Tani me kane derguar
Nga fron i lart' i Perendise,
Si engjellin e Marise
Me fryme te shenjteruar .

Me s'me mba as gjemp as flete,
Se kam ardhur me shume mall,
Nde gjithit tent dua te ngjall
Zotn' e math e te vertete.