Përdoruesi:Replindja/Kapiku

Tregime

Ka tregime për tregti

Ka tregime për mahi

Po unë nuk jamë

Kapadai as polici

Jam tregimtar Patahi

Me të tregu çka ka bo vaki

Sa kushton?

Tregimi "Sa kushton?" është një tregim i thjesht. Jo, nuk është tregim shkrimtari, as veprimtari, por tregim i thjesht, krejt i thjesht, i një njeri të zakonshëm që e merr botën në sy dhe ka dëshirë që edhe ta njehë atë. Kemi të bëjmë me një njeri që i rrespekton por nuk i mbivlerson apo nënvlerson vlerat e ndryshme të rretheve ku ka udhëtua në këtë botë. Natyrisht, mbivlersimi dhe nënvlersimi i vlerave është gjë relative. Si do që të jetë, ai matjen e vlerave e bënte në bazë të përvojave që kishte mbledhur gjatë udhëtimit të tij. Me një fjal një njeri që ndaj po thuaj gjitha vlerave që nuk ishin vlera me burim nga familja e tij ishte neutral. Si do që të jetë, udhëtari ynë si pjesë të jetës së tij e kishte vërtetimin e thënjeve popullore që kishte dëgjuar apo lexuar në jetën e vetë, natyrisht aq sa ishte e mundshme, aq sa ja lejonin rethanat materiale e shpirtërore. Kështu një ditë, atje në mërgim u gjend në një situat tejet interesante për të. Gjendej në një situat, që zakonisht kishte mundësi që ta zgjidhte me një "jo" por ai siq ishte i dhënë pas njohurisë së vlerave u mundua të nxirrte vleren e fjalës popullore që në thelbë ka kuptimin si "Pasuria që ke krijuar vetë, nuk ipet lehtë, e të atit shkonë sa qelë e mbyll sytë".

Tung - e përshendeti Mërzitësin

Tung - ja këtheu Mërzitësi

Shka ki mër, shka je kaq mërzitshem?

Ma kanë pru letren për mu kthy.

Ishin takuar rastësish në mërgim. Qëndronin të dy në një shtëpi publike strehuese e emigrantëve diku në mërgim. Nuk e njihnin njëri tjetrin, nuk kishte as një muaj që ishin parë.

Ani shka e ki njetë me bo?

Po nuk e di, duhet me ja therr për Francë, po nuk komë pare.

Po kadale mër, ka naj avokat a najsan, e nashta nuk ka nevoj me ik në Francë.

Jo nuk ka zgjidhje tjeter ose me ik në Francë, Belgjikë apo najkah tjeter ose më kthejin.

Në vendlidje vetëmse sa kishte filluar lufta guerile, dhuna kundrejtë popullsis civile kishte marr përmasa masive. Kthimi i një mërgimtari të zakonshëm në vendlindje paraqiste rrezik. Udhëtari ishte ende i papunsuar, kishte disa para që i kishin mbetur nga ato që i kishte dhënë familja e tij me vete para se të udhëtonte në mërgim.

Sa pare po të duhen?

Po i kam 50 marka.

Sa pare po të duhen?

Po bileta kushton 300-350 marka.

Na merri këto që i kam.

Ishin 500 markat e fundit që i kishin mbetur nga "paret e babës", tjera nuk kishte.

Ti këthej me post.

Kur?

Po menjëherë kur të arrij atje, se atje kam ...

Kur?

Kah marsi, ...

Kur? Cilen datë?

Më 12 mars ....

Mërzitësi ishte duke gënjyer, ishte i zënë në gënjeshtër. Por udhëtarit kjo nuk i bënte përshtypje, ishte i mësuar me situata të tilla. Një njeri, i zënë në moment ngusht nga jeta, është logjike që gënjenë.

Mirë mi këthen mas 6 mujve.

Jo mër ti këthej ma heret.

Të thashë mas gjashtë mujve, nuk ke nevoj me u ngutë.

Jo mër ti....

Sot, mas gjashtë mujve. U bo?

U bo.

Pare ki sa për me u lajmru kur temrrin atje.

Po,...

Kur temrrin atje duhesh me u lajmëru, se t'myti kur tenxo.

U bo!

Aty nga mbrëmja e asaj dite Mërzitësi, ashtu duar thatë u nisë.

Kaluan dy ditë, dhe përkundër marrveshjes që kishin bërë që ai të lajmërohej, Mërzitësi nuk u lajmërua. Pasi që kalojë java, Udhëtari edhe pse nuk ishte i sigurt që Mërzitësi e kishte bërë më qëllim, kjo nuk e brengoste, se fundi fundit parat nuk i kishte dhënë ndonjë njeriu por kurreshtjes së tij. Dhe ashtu siq ishte, shkojë në dhomën e Mërzitësit, i mblodhi plaçkat e tij, edhe ato të palarat dhe i struku diku në dhomën e tij. Përkujdesej edhe për gjitha konktaktet që vinin në adresë të tij. Kështu edhe posta biente në dorë të Udhëtarit.

Letrën e parë që mori në dorë, mendoj ta hapë. Sipas njohurive sipërfaqsore, letrt e huaja nuk hapen, Udhëtari së pari u hamend. Mirëpo, duke e logjikuar, ajo ishte letra e tij. Personi që ju kishte adresuar, sipas marrveshjes ishte i vdekur. U mendua e u mendua, dhe e hapi. Me hapjen e asak letre u hap me të vërtet një rrjedhë tjeter, një përvojë tjeter, që Udhëtarin me të vërtet e ngrehu në një situat që me të vërtet e bënte që të harronte veten e ta ndiçte Mërzitsin edhe në Francë. Ishin letra të familjes së tij. Përmbajtja e tyre ishte aq, aq trishtuese sa që për çdo natë i çanin kokën Udhëtarit, për gjendjen e asaj familje. Edhe pse në bazë të formulimit të fjalëve, në bazë të shkrimit, në bazë të gjuhës së përzier që përdorej në ato letra, shprehje të ndryshme të cilat Udhëtarit i kushtonin kohë deri sa e gjente fillin e kuptimit të tyre, ajo familje ishte një familje si e shumicës së familjeve në vendlindjen e tij. Ishte një familje nevojtare, e cila kishte marrë hua e grumbulluar para me qëllim që të dërgonin Mërzitsin në mërgim për të punuar. Deri para hapjes së letrës së parë, Udhëtari nuk e kishte biseduar në rrethin e vetë çështjen e hakmarrjes për borxhin, pas leximit të atyre letrave ai e bëri këtë. I vinte keq që nuk ishte në gjendje ekonomike ta ndiçte, jo për borxhin ndaj tij, por për borxhin ndaj familjes që kishte lënë në atë mjerim.

E kështu, kalonin muajt, kaloj edhe një vit. Udhëtari i lexonte letrat që vinin pa rreshtur, dhe të gjitha e kishin një porosi për Mërzitësin, "këthehu së paku të të kem afër". Kaloj edhe një vitë, dhe një ditë prej dite, në dhomën e Udhëtarit hyri një nga rrethi i tij.

U ardhë, u ardhë...

Kush mër u ardhë?

U ardhë, ai që ki mi myt.

Hahahah, konë kom mi myt mër une?

Ata që ti ka vjedh paret.

Aha! Mërzitsi u ardh a?

Po de qaj.

Po ku, ku ashtë?

N'hajm,u ardhë me vllan e vetë, ai ashtë tut lyp ty?

Po a? Po ku, ku, në cilin hajm.

Pasi e kuptojë Udhëtari në cilin objek gjendeshin ata, u pajis dhe u nis në drejtim të atij objekti. Objekti nuk gjendej largë, 7-10 minuta ecje këmbë. Mirëpo është një fjalë "Vjet'nuk rrinë në bëthë, por në kokë", e kështu ato 7-10 minuta e vërtetuan këtë shprehje, për orën e dorës ishin 7-10, për Udhëtarin, një udhëtim disa vjeçarë, me disa stacione e nënstacione. Si do që të jetë, mjekët flasin për orën biologjike, fizikantët për atë fizike, dikush për oren e vetë. Kështu shumë fjalë e pakë kuptim, Udhëtari hyri në dhomën ku ishin të strehuar të dy vëllëzërit. Të vëllan e Mërzitësit nuk e njihte, e merrte në konsederat këtë pasi që në dhomë gjendeshin edhe persona tjerë. Kishte përshtypjen se ai duhej të ishte njeri, në kuptimin njeri që në jeten e tij nuk ka pasur konflikte fizike, së paku jo të shpeshta. Thjesht si thomë, njeri pa përvojë në konflikte fizike. Si do që të jetë, duhej pasur kujdes dhe me hapjen e derës mundohej të lokalizonte cili ishte i vëllai. Pasi përsendeti dy-tre persona, atje nga fundi i dhomës lëvizi dikush para rendit që zakonisht ndodhë. Udhëtari mendojë, ai duhet të jetë i vëllai, po ku është Mërzitësi? Duke ecur e duke i shtruar vetës këtë pyetje, e lokalizojë edhe poziten e Mërzitësit. Udhëtari tashmë e kishte situaten nën kontroll. Ishte në pritje të reaksionit të të vëllait të Mërzitësit. Udha e gjatë 7-10 minuta ishte e mjaftueshme për projektimin e skenarve të veprimit. I duhej vetem vetëpërmbajta në momentet e caktuara. Reaksioni i të vëllait, si për nga lëvizjet si për nga çerja ishin paqësore. Por kjo nuk do të thoshte asgjë. Ai i dual Udhëtarit përpara, por Udhëtari mendonte se si ta kthente në atë pozitë që ai të mos ishte në gjendje të bënte lëvizje të pa vrejtura ndërsa vetë të i gjuhej Mërzitësit. Në veprim e sipër, Mërzitësi ngrehu këmbën nga shtrati për t'u ngritur, dhe gjatë kësaj lëvizje Udhëtari vërejti dorën e Mërzitësit disi të palëvizshme. Kjo i bëri përshtypje dhe u kocentrua më tepër në të, kur e pa që dora e tij ishte e preme dhe arrnuar me penjë, fytyra e tij ishte e zbehtë dhe të linte përshtypje se puna e tij e kish pas. Më këtë Udhtari u shlirua, u paqësua në vete dhe u koncentrua tek i vëllai i Mërzitësit. Po çka të bëjë? Ishte njeri paqësorë, po ashtu si e kishte krijuar përshtypjen që më parë Udhëtari. Ai person në fakt ishte vetë pasqyra e "të vëllait" që kishte krijuar Udhëtari, edhe pse bashkësia e pikave fizike të trupit të tij mungonte në atë pasqyre. Me një fjal, "po vëlla e komë mër burr, shka me bo, qe bon me mu shka t'dush" Udhëtari ra në troha t'dreçit. Po mos të ishte gjendja ashtu siq ishte, do ti t'ja plaste gazit dhe ti thoshte, "ta mbysim bashkë".

Pas një heshtje të shkurt për orën, por të gjatë për njeriun, dhe një shikimi drejt në sy, Udhëtari i përmbajtur dhe brengen që po e frigësonte t'vëllait të Mërzitshmit më këtë ta shtynte të bënte lëvizje jashtë kontrollit, ju drejtua me një:

Ec shkojim ta pijim ka një çaj te une, se këtu sosht kam rrihet.

Dhe ai me një lëvizje të kokës e miratojë ftesen dhe u nisën të dy bashkë, duke lënë pasë disa fytyra gojë hapur e të befasuar nga ngjarja që ndodhi në dhomë. E lanë dhomën dhe u nisen drejt objektit ku banonte Udhëtari. Aty filluan të flasin për Mërzitësin si dhe për kompenzimin. Po nuk kishte ç'të bisedohej për kompenzimin. Si do që të jetë, ai e kishte zënë Mërzitësin diku nëpër Evropë, ishte aty për ta marr e dërgu në shtëpi. Pasuri Mërzitësi nuk kishte pos do rraçe, familja e tij vuante për bukë goje, parat e udhëtimit i kishin huazuar prapë. Udhëtari tani më ishte i kënaqur me përgjegjen e tregimit "Sa kushton?" dhe sa për ti mbyllur gojtë e këçija që kishin mbetur të hapura në rrethin e tij, i tha t'vëllaut të Mërzitësit:

Ja ku janë plaçkat e tyt vëlla, merri, por ...

Ç'ka? Fol!

Duhet që une e ti me shku prap tek rraçet e tij ...

Pse po thu burr ashtu?

Paj, nuk po di si met ta spjegu por duhet.

Mirë, shkojim. Ti e di ma mirë.

Së bashku, shkuan dhe para syve të gjithëve i shikuan rraçet. Nuk kishte dishka të vleshme, ishte një kasetofon, dhe disa kaseta me muzikë. Ta merr kasetofonin, e vriste ndërgjegja, ta linte, gojtë e hapura me çka ti mbyll. Por një e dinte, kasetat kishin muzikë sipas shijes së tij.

Une e komë njetë me i marr qito kaseta!

Merre edhe kasetofonin, se nuk kishit aty në dhomë, e na e kina njetë me u këthy në shpi.

Mirë, ec shkojim e i ngojim "Fisnikët" te une, edhe bojim muhabet.

Përalla n'përall hon e uvill n'ball, rrena rrenë, e vërteta e vërtet, mos kofshin dekë janë duke jetu atje poshtë diku në ...

Para tregimi

Në një kasoll

Dojin me hedhë

Një kasetofon

Një pyetje tingëllon

Po kjo të përkujton

Ta hedhë a ta mbaj

Paj nuk e di

Moj grua shka met thonë

Jamë i nxënë me

Ha le lujën

Që një javë e kamë në kokë

Rrugtë e Zotit

Për njeriun kurr nuk janë zonë

Njeriu vetem duhet ti kërkojë.

Forcat kaotike

Origjinal: Janë forca kaotike Energji plota Krejt mistike Të kaplojnë E ku s'të çojnë Por nga vetja jote Nuk të largojnë I mekur, i pa aftë Të ju rezistosh I pafuqishem Të i ndryshosh Me dashuri Mund ti kordinoshë Po si i'Madhi Zot.

Rep version Jam fuqia kaotike Energji plot Krejt mistik T'kapi, ku du t'çoj Po m'dhimesh N'trup tonin t'lo I'zbehtë si i dekni Ki mem pa Me fuqi, n'onderr e shehë Mem ra Ama veshin ta gici Men, E merr vesh Për ty jam Zot.

Tetrisi im

ti-a me ndihmen e shpejtësis shkon deri p.sh në A, pastaj bie poshtë, ç'kllup
une edhe pse nuk është rreth ideal, ai mund të ndërtohet ashtu që në A të mund të qëndrohet, d.m.th ka pikë optimale

---

2011, sipas figurës 4-5, çanej dikah
Fuqit kaotike nuk lejojnë, pa marr parasysh me ç'far nxitimi lëvizë. Ato ndihmojnë deri sa ta arrijin shtrimjen e radhës për krijimin e rrethit. Nuk e di pse, po qyshtu a.

---

Me bloqe ndërtojë

E ndërtojë, e godas

Katërshen e kam merak

Ç'të bëjë, kur gurët

Rrjedhin pa ndërprerë

Ata duhet vendosur

E plasuar diku

Fundi fundit

Jeta është e till

E ti që mendon

Që di më mirë

Se unë të luash

Tetris, po të themë

Se po gabon,

Kur tërheq gurët

Tepërposht me bisht

Ramja e lirë

Në tetris ka shumë rëndësi

E ti më thua

Do të luash

Me mikun, apo kundër kohës

Unë të themë

Ti je një gurë

Një gurë e hiq më shumë

Në Tetrisin e jetës

Si pijaneci kur pinë rakin

E nuk mund ta nxë atë

E bije tapë për dhe

Kokën rakia ja ka nxënë

Unë jam njeri

Ti je zagar

Ky është dallimi ynë

Dhe ta dish,

Tetrisit do ti ik,

Ngadal si breshkë

Po do ti ikë.

Gjuhë e zjarrt

Gjuhe e zjarrt

Në pyetje ka

Përgjegjen e saktë

Ku n'hamom po jetojm!?

hahahah

Piramida në Tetris

Kur u zgjua

Piramida një ditë

E pa veten në

Tetris

Athua çka do bëhet

Me këtë tetris

Kur ta shehë vetën

Në midis

Do të qëndrojë

Në qendër

Apo në boten

E rrumbullaktë

Do të tërhiqet

Në një çysh?

Është bota e rrumullakt

E xhinja içen nëpër

Çysh e!?

Është çoshe

Oj kalëtëroshe

Ma bënë me sy

Xama-xama ti.

Tetrisi në jetë

Tetrisi në jetë

Gjë e vërtet

I emërtojmë

Format e gurëve

Shpejt ato i harrojmë

Por një gjë e kuptojmë

Jeta është tetris

Tetris ka qenë

Sa më herët që

E kupton, aq më

Lehtë këndin tëndë

E gjenë dhe e rehaton

Dhe luan nivelet

Aq sa dora e syri

Me mend i kupton.

Secili

Secili guri

Do të bije

Në vend të vetë!?

Deri atëherë

Ke kujdes

Gurin tëndë

Hidhe aty

Ku përjetë

Do të prehet

Tjerëve në udhë

Të mos ju del

Se kështu

E do puna

E jeta vetë

Dashuro me të vërtet

Do të do Zoti vetë

Gurin tëndë

Do ta përkdhelë

Shkëlqimi i tij

Natën do ta

Shëndrisë

Aq sa njeriu

Të mos mbetë pa dritë.

Duar të pastërta

Dua që me duar

Me duar të pastërta

Ty të përqafojë

Por ku t'i marr

Unë i gjori ato

Më japën shambonë

Sapunat mi vodhen

I butë më thanë o ky

Sapuna jote nuk vlenë

Është prodhim hiri e vjami

Shtypa pullën as një pikë

Nga plastika me etiket nuk doli

I mshova grusht malit e qiellit

Sapunat e mi në dorën time ranë

Shumë i shtrëngova, i përçafova

Ti tash duart mi lanë

Se nuk kamë fuqi

E shumë kam qefë

Me duar të pastra

Metë përqafu ty.

Sakica

E di ku je

E di ku je kanë

E di ç'farë bote

Të kanë dhanë

E di, e nuk di tjeter

Çka met thanë

Pos një

E di, ku je kanë

E di, që atë rrugë

Nuk e kam ba

Po të ngjajshme

Po si ajo e jotja

Unë e kamë ba.

E di ku je kanë

E di ç'farë bote

Të kanë dhanë

E di, e nuk di tjeter

Çka met thanë

Pos nëse ke ardhë këtu

Një gjë di me ta thanë

Se diku e kamë ndie një shprehje

Ç'ka nuk t'myt, ma t'fort t'banë.

E di ku je kanë

E di ç'farë bote

Të kanë dhanë

E di, e nuk di tjeter

Çka met thanë

Se përderisa këtë

Ti i lirë po e lexon

Tjetri është

Në vendin tonë

Edhe ai boten

Duhet ta shijonë

Dhe do ta shijonë

Nëse për të mendon.

Megjete

Po më gjete

Me dëshirë

Për ty do bijë

Si një gjethe

Përdhe

U bëfshe lis

Lis me rrema

Vargjet e mia

U shëndrrofshin

Ushqimë për ty

Trungun, rremat

E gjethet e tua

Mos ke frikë

Nëse i ke rranjtë

Në Atdhe

Trupi yt është

Po si minjerë

Me pakë dritë e ujë

Ti për njerzimin

Do të jeshë strehë.

Ama mineralet

Atdheut ja këthen.

Mineralet e mia

Mineralet e trupit tim

Si mineralet e Atdheut

O nuk mund ti kapë

As dhuna as dredhia

As presioni as magnetofoni

Me to do të ushqehet

Njerzimi po edhe

Mangupi e Kupuki

Zoti do ti kullojë

Në atdhe timin

Ato do ti dërgojë.

Mineralet e trupit tim

Si mineralet e Atdheut

O nuk mund ti kapë

As dhuna as dredhia

Ato i runë

Shpata e Skenderbeut

Për to Ademi vdesë

Ibrahimi shtazëve

Sytë ju çelë.

Jo hallakam këta

Nano o piç

Kompiri

Metropoli

E ziu

Diç Njeri

T'lumt na

Alkoholi

Mbeti

Ruju se po ta ...

E di ti

Mëso shul-shqip

Në metropol

Ti

hahahah

Organet tona

Do i mbrojm

Organet tona

Deri në pikë

Të fundit

Ne e dimë

Se kemi organe

Të mira

Po shefa të këqi

Për qita shqiptari

Kahë të shkonë

Veq pisket

Thirrma shefin

Reni i shefave

Pa fund,

Kështu e merr gurin

Shefit t'fundit

N'ball ja zatet

Ta kupton

Se nuk janë tonë

Shërbëtor të tij

Se rrogen kush

Hamomin ja ka pregatit!?

Lapsi

Le, mos lexo

Shka shkrun

Lapsi im

Se veq e nin

Ushtimen n'tru

Tut tingëllu

M'la psikopat

Hala fjalt e tij

Si kong pom'ushtojnë

Përralla po ma kallxojnë

Pa gjumë pom lojn.

Kaçiku i komes

Mësho, mësho

21 a 31

O, kuku none

M'lëshoj

Kaçiki i komes

Një herë

Në një ditë

Atje ku mo s'ka dritë

Një pikë e historis

Që këto fotografi

Këtë pikë dritë po e bojnë.

Maje veten he burr

Ishalla so hera e parë

O none, m'lëshoj kaçiki bre!!!

Shka nuk ka n'deti.

E pabesueshme

Vrap mas pagave

Ngritni kualitetin karikaturista, se po ju marr punen, e po ju lo pa bukë t'gojes - ahahhah

E pa besueshme

Por e vërtet

Mirëpresin

Mos rritjen e pagave

Ky është shembull

Shembulli më i mirë

Me një këleçkë

Përfuni a për sipëri

Nuk e di.

A o në pyetje rrogat e ambasadës a të puntorëve në Kosovë!? Po ku po ju ha juve more, a po doni me ju marr inatin njerzit a? Riçke kur tja lenë fajin Thaçi, Dellit ahahhaha.

Në kope

Në kope, një ditë

Me çudi me pyet, një njeri

E ke lexuar librin e tij?

Është vërtet një histori

Jo, kam dëgjuar për të

Po, këtë? Këtë e ke lexuar?

Këtë duhet të kesh lexuar!

Jo, kam dëgjuar nga njerz si ti

Po si o burr!?

Thjeshtë, dua të shkojë udhës time

Për këthesa e udhëkryqe

Zoti më sjell afër

Mjaftë njerëz si ti

Për këtë të faleminderit

Ty dhe Zotit.

T'gjallit i bohet çarja

Më ka hy në kokë mos me lexu, sidomos kur ka shumë fjalë. Në mod e kamë, m'ka hy në përditëshmëri fjala, shumë fjalë pakë kuptim, e u munova me lexu, çita, rreth shkurajimit. Nejse, mes me ja hup munin e lexova, po në fund, kurgjo që nuk e dinë një njeri normal i ditëve tona. Lokja ka thonë:

Gjallit i bohet çarja, po shka mi bo t'deknit se !, nejse, me një fjalim që e komë dëgju edhe Fanoli e kish pas lëshu një forre inverse të kësaj me deknin, priftin dhe lepurin.

Ishalla nuk preken, veq s'pe di shka me thonë, çikjo ofertë, e mirë po jo e nxehtë. Krejt punen po ta redaktojka e reduktojka. Kur s'ka shi edhe breshni, paj edhe kokrrizi bonë punë.

Me shall a pa shall t'Bllazhes. Le e bo se edhe puna e Bllazhes kugjo sish kon ma asish none Trapatoni, Flashe ler! - me muja e pat kënaq popullin kjo fjal. Azim shka, dy fjel. Nejse, nashta Tereza ja tuf naj muhalif për kujtim - U piç ku-shtet për liri.

Me fat! - s'po di çysh me thanë veq po e thamë tamom qysh thuhet "Asish none". Jo pallavra anej e knej, kurgjo nuk bohet sa qel e mshel syt. The Akullin, mos ja bo The End hala pa e provu. Del qysh del, përvoja metë.

Ue! po gatë

Ue, po gatë qyky artikull. Nejse, se e kom bo njetë mes mu marrë me politik po me shtosa. E qishtu sot i kom gatu dy:

Ish konë njoni mo qashtu pshtellafq, që e bojke naten me kalu si n'kali. Po çasi tipi, me mahija tamon asi që djegin sa me të nxitë me mendu, jo me të lonë pasoja n'trup po n'kry. Tashti dikuj i mesin pasojat e mira dikuj të këqija, po krysorja sa të ecë ora me ecë edhe truni. E shka dashta me rrejtë, njeri munet mi lëshu mërrolat, me një fjal mundet me u tërheq prej tyre. Kryesorja atmosfera me u përshkru me dishka. E qishtu, po i thonë njoni :"O ti baco e ki pas, mjeku i shtëpisë nuk bonë punë mo, duhet met qu te mjeku i kafshëve". Edhe për ta ishte pakë si e papritne, truni ja nisi me punu, duhet me prodhu diçka. Edhe një impuls "Ja, ty veq mjeku i kafshëve". Impulsi i tretë veq e patë përgjegjen :"pse a mos e la sëmut mjekun e kafshëve a?". Po ti djal, impulsat e tij e paten, shtazë të kaluara në qarkullim ishin tashti.

Kur ju kish pas shpërnda Zoti mantë njerzëve, i kish pas thirrë edhe i kish pas vetë, ku pi donë, një palë i kish pas thonë, çitmi n'rak, tjetra çitmi ku të dushë, ju kish pas qitë n'thob. Njoni ish konë pas metë vetem, edhe pe shkon Zoti te ai pi thotë ty ku me ti qitë. Jo, po ja kthen ai, shka mu desht mi jape, veq ama besen që mem lonë mi përdorë gjuhen teme.

FUND

Toplisi i lojnave

1. Bulder Dash
2. .
3. nejse e funit u konë Duble Buble.

Mollat e jetës

Sipas mbeturinave në tru, Lleshi i Bajern treshit në Alfa centauri, tu fol me një teolog, ti djal tu pshtellu e tu zgidhë lomshe, zgidhe njo, ju dilshin dy, qishtu ma zi si pink panteri me ata me pushk kur shtyhen për lula e kuj me konë në baçe. Nejse, dojshin me lidhë teologjin demek fejen me shkencën, edhe erdhen si me thonë jo në përfundim, po përskaj tij, Janë dy molla të jetës, njëra e lirë tjetra e ndaluar. Hajde dije cilen me marr. Po thomë, nuk i ranë në fund, po përskaj.

E tashti mu nuk po më metë shka me ju jap të interesumve, veq bananen teme. - ahhahaha - da... nuk ju japë, se arrat e buta më vyjin për tipat që vesin. - hahahaha

Vula

Vula e Vullneti

Kanë pikë prej

Gjeneti

Po se pate

Së paku njëren

Nga këto

Mos thuaj

Që jeton

Në këtë botë.

Po e pate njëren

Do ta nxësh tjetren

Po të lëshoj njëra

Të lëshon dhe tjetra

Kryesorja njëren

Njëherë me pas në jetë

Me thonë që kam

Gjallnu jeten

Nuk kom jetu i vdekun.

ahahahah

Problemi dhe kanalizuesi me kalimin e kohës njoftohen ndërmjet veti, lindin gjini.

Nga

Nga mendje lehti deri tek problemi, proces i thjeshtë por logjik. Sa bojin 2+4? 8, kush të kallxoj, e dita vetë, për mes mo e tregu shpijunin. Sa bojin 2+2? 4, kush t'kallxoj, mësuesja ka thonë. Fëmija pyet: "Po asaj kush i ka thonë? Pse nuk po qeshin si përpara këta njerzë?" Këta njerzë nuk jonë normal. hahahah. Ç'far rregulla paskan. hahahah. Motor për me i njoftë botën e njerzimit!!!

Hahhaha. E shka dashta me rrejtë, jom konë kah jomë konë me një fjal #E di ku je, e ti dije që ke hyrë në kohën e dynjasë kur vrasja konsiderohet si kanibalizëm. Tashti bonë shka të dushë, veq para se të vrasësh, mendo pakë ma thell, mendo që Zoti e ka sjell at armë, për me ardhë qitu ku je, Zoti ka me ta marr atë armë. Ma mirë bonu njeri e mos e përdorë hiq, po gjeje rrugën që qëllimet, e dëshirat të ja shprehësh t'Madhit Zot. hahahahah

Kapiku

Kap iku

Ka piku

Çap rrap tap

Kaspiku

Kapik u!

Ika

I ka.

FUND

---