Plutarku thenie

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

• Ajo që ne arrijmë përbrenda do të ndryshojë realitetin e jashtëm

• Nuk kam nevojë për një mik që ndryshon kur unë ndryshoj, dhe pohon me kokë kur unë pohoj me kokë; hija ime e bën shumë më mirë këtë gjë

• Te fjalët mund të shohësh gjendjen mendore, karakterin dhe disponueshmërinë e atij që po flet

• Fati udhëheq atë që e ndjek dhe tërheq zvarrë atë që i reziston

• Fuqia e njeriut nuk është të mos bëjë gabime; prej gabimeve, të mirët dhe të mençurit fitojnë urtësi për të ardhmen

• Mendja nuk është një enë për t’u mbushur por një zjarr për t’u ndezur

• Piktura është poezi e heshtur, dhe poezia është pikturë që flet

• Di të dëgjosh dhe do të përfitosh edhe nga ata që flasin keq

• Masa e një njeriu është mënyra se si ai reagon përpara fatkeqësisë

• Një çekuilibër midis të pasurve dhe të varfërve është sëmundja më e vjetër dhe më fatale e të gjitha republikave

• Pushimi është salca e ëmbël e punës

• As fajësoni dhe as mos lavdëroni veten

• Karakteri është thjesht zakon i vazhduar prej kohësh

• Nga të gjitha çrregullimet në shpirt, zilia është e vetmja për të cilën askush nuk rrëfen

• Mos i flisni për lumturinë tuaj një më pak me fat se vetja juaj

• Për shkak se një vepër e veçantë arti arrin të na magjepsë, krijuesi i saj gjithashtu meriton admirimin tonë

• Të gjithë njerëzit ndërsa janë zgjuar janë në një botë të përbashkët: por secili prej tyre, kur është në gjumë, është në një botë të vetën

• Disa vese janë të mjaftueshme për të errësuar shumë virtyte

• Është një fjalë e urtë e vërtetë, që nëse jeton me një njeri të çalë, do të mësosh të çalosh