Postteizmi
Post-teizmi është besimi se besimi në ndonjë zot i përket një faze të mëparshme të zhvillimit njerëzor dhe, kështu, një ndarje e teizmit kundër ateizmit është e vjetëruar. Është një variant i joteizmit. Termi shfaqet në krishtërimin liberal dhe postkrishtërimin.
Origjina
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Frank Hugh Foster në një leksion të vitit 1918 njoftoi se kultura moderne kishte mbërritur në një "fazë post-teiste" në të cilën njerëzimi ka marrë në zotërim fuqitë e zgjedhjes dhe krijimtarisë që më parë ishin projektuar mbi Zotin.[1]
Denys Turner argumenton se Karl Marksi nuk zgjodhi ateizmin mbi teizmin, por hodhi poshtë fare zgjedhjen binare të Feuerbachian në Esenca e Krishtërimit, një pozicion i cili duke qenë post-teist është në të njëjtën kohë domosdoshmërisht post-ateist.[2] Në një moment, Marksi argumentoi se "duhet të ketë më pak gjëra të vogla me etiketën 'ateizëm'", pasi ai këmbënguli se "feja në vetvete është pa përmbajtje, ajo ia detyron qenien e saj jo qiellit, por tokës, dhe me heqjen e realitetit të shtrembëruar, për të cilin është teoria, do të shembet vetvetiu."[3]
Ide të e ngjashme përfshijnë deklaratën e Fridrih Niçe se "Zoti është i vdekur" dhe transteizmin e Paul Tillich ose Pema Chödrön.
Postteistë të shquar
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Gary J. Dorrien , The Making of American Liberal Theology: Idealism, Realism, and Modernity, 1900-1950 (2003), ISBN 978-0-664-22355-7, p. 177f.
- ^ D. Turner, "Religion: Illusions and liberation", in: Terrell Carver (ed), The Cambridge Companion to Marx (1991), ISBN 978-0-521-36694-6, p. 337.
- ^ Karl Marx, Letter from Marx to Arnold Ruge In Dresden (1842)