Protokolli shtresor

Protokolli shtresor mund të implementohet në software, hardware ose në kombinimin e të dyjave. Aplikacionet e protokollëve shtresorë si HTTP dhe SMTP janë pothuajse gjithmonë implementuese në softwre në fundt të sistemit, pra janë protkolle transportuese shtresore. Sepse shtresa fizike dhe shtresat e lidhjeve të të dhënave janë përgjegjës për trajtimin e komunikacionit mbi lidhjen specifike, ato posaçërisht janë të implementuara në kartat e interface-it të rrjetit (si p.sh. Ethernet ose karta e interface-it të WiFi-së) të lidhura me lidhjen e dhënë. Shtresa e rrjetit shpesh është e përzier në implementimin e hardwer-it dhe softwer-it. Shtresimi i protokollit ka përparësi konceptuale dhe strukturale. Shtresimi siguron mënyrë strukturore për të diskutuar komponentet e sistemit. Modulariteti e bënë më të lehtë aktualizimin e komponenteve të sistemit. Disa hulumtues dhe inxhinier të rrjetit janë kategorikisht kundër shtresimit [Wakeman 1992]. Një pengesë potenciale e shtresimit është se një shtresë mund ta duplikoj funksionalitetin e shtresës së poshtme. Për shembull, shumë kolona të protokolleve sigurojnë gabime të riaftësimit të të dyja lidhje të bazës dhe prej skajit në skaj të bazës. Pengesë potenciale sekondare është se funksionaliteti i një shtrese mund të ketë nevojë për informacion (p.sh. vlerën e vulës kohore) që është present vetëm në njërën shtresë, kjo shkel qëllimin për ndarjen e shtresave. Kur merren së bashku, protokolli dhe shtresa të ndryshme këto quhen grumbull protokollesh.Grumbulli i protokolleve të internetit përbëhet nga pesë shtresave: shtresa fizike, e lidhjes, e rrjetit, e transportit , dhe shtresa e aplikacionit.

Referimet

Computer Networking A Top-Down Approach, Kurose & Ross [1]